Στο Ευρωκοινοβούλιο, στην τελευταία ολομέλεια πριν τις ευρωεκλογές
Βρεθήκαμε στο Στρασβούργο και την τελευταία -σημαντική- ολομέλεια πριν τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Αυτή είναι η εμπειρία μας.
- 3 ΜΑΙ 2024
Αν o πορτοκαλί θόλος της Αθήνας ήταν μουσικό χαλί, τότε θα το βρίσκαμε στους τίτλους αρχής μιας western ταινίας από τη μακρινή πια δεκαετία του ‘60. Μια ωδή στην ξηρασία, στην ατοπική δερματίτιδα και την υπερβολική εφίδρωση. Από την άλλη, ο μουντός και κρύος καιρός στο Στρασβούργο -αν υποθέσουμε πως μεταφράζεται σε ήχο- θα μπορούσε κάλλιστα να παράγεται από το βιολί ενός μουσικού στα πρώτα του βήματα: Κακό κούρδισμα, άγαρμπες κινήσεις, φρικτό αποτέλεσμα.
Αν επίσης οι γιαγιάδες μας ήταν παραβάν ή κάλπες, θα ζητούσαν απεγνωσμένα την ψήφο μας στις 9 Ιουνίου. Με τα «αν», ωστόσο, όπως συχνά μας υπενθυμίζουν οι ειδικοί από τις φιλοσοφικές σχολές που αποκαλούμε καφενεία, δεν γίνεται δουλειά κι αυτό προσπάθησαν να μας μεταφέρουν με κάθε τρόπο και στο Ευρωκοινοβούλιο από τις 22 μέχρι τις 25 Απριλίου, στην ολομέλεια των ρεκόρ όπως χαρακτηρίστηκε.
Στην «καρδιά της Ευρώπης» λοιπόν, στο Στρασβούργο, εκεί βρεθήκαμε περίπου 700 δημοσιογράφοι (χωρίς όσους έχουν μόνιμη διαπίστευση) από τις χώρες της ΕΕ και 15.000 επισκέπτες για να παρακολουθήσουμε τις συζητήσεις, τις ψηφοφορίες και να βιώσουμε από κοντά την καθημερινότητα των ευρωβουλευτών περίπου ένα μήνα πριν τις εκλογές που θα κρίνουν το μέλλον 450 εκατομμυρίων κατοίκων.
Μαζί με όλους εμάς, που η δουλειά μας είναι να μεταφέρουμε την είδηση, στο Στρασβούργο βρέθηκαν και αρκετοί δημιουργοί περιεχομένου -influencers τους λένε- ώστε το κεντρικό μήνυμα της καμπάνιας να φτάσει παντού, ακόμα και σε ένα άτομο που χρησιμοποιεί το TikTok για να κάνει catch up με τις νέες τάσεις της μόδας ή απλά για να γελάσει.
Το μήνυμα: «Αξιοποίησε την ψήφο σου για να μην αποφασίζουν άλλοι για σένα».
Το αποτέλεσμα: H Νεφέλη Μεγκ κρύωνε.
Να εξηγήσουμε.
Ακόμα και αυτό το άτομο, βέβαια, που είναι στο TikTok για τη μόδα ή το αστείο content, νιώθει μάλλον ολοκληρωμένο -εκτός από ενημερωμένο- καθώς είδε τη Νεφέλη Μεγκ να μιλάει για τον λεπτό ρουχισμό της (έκανε κρύο και δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη, όπως οι περισσότεροι της αποστολής) και λίγο αργότερα να τονίζει τη σημασία της ψήφου στις ευρωεκλογές που, αν σηκώσετε το βλέμμα σας και κοιτάξετε λίγο καλύτερα, πλησιάζουν όπως οι καβαλάρηδες στην έρημο. Και να ξέρετε, αυτοί οι καβαλάρηδες είναι διψασμένοι, διψασμένοι για προβολή.
Λίγες μέρες πριν πετάξουμε για Στρασβούργο, τα τηλέφωνα των περισσότερων δημοσιογράφων χτύπησαν πολλές φορές και από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, γίνονταν προτάσεις για διάφορες συνεντεύξεις από τα γραφεία τύπου των πολιτικών. Το λένε «τελική ευθεία πριν τις εκλογές», το λέμε «ό,τι αρπάξουμε λίγο πριν τις εκλογές». Δεν είμαστε το ίδιο.
Οι περισσότερες συνεντεύξεις μεταξύ των πολιτικών και των δημοσιογράφων ήταν ήδη κλεισμένες, είχαν συμφωνηθεί από την Αθήνα και έγιναν σε όμορφα και τακτοποιημένα γραφεία ή στα λουλουδάτα καφέ του Ευρωκοινοβουλίου -θα φτάσουμε και σε αυτά. Επίσης, αυτές τις μέρες, ανακαλύπτουν όλοι τους πως έχουν μια τρομερή ικανότητα: Καταφέρνουν και γίνονται χίλια κομμάτια με αποτέλεσμα το κάθε ένα από αυτά να μιλάει και σε διαφορετικό δημοσιογράφο.
Τα πηγαδάκια δεν έλειψαν, πώς γίνεται να λείπουν; Η πολιτική έχει ένα συστατικό το οποίο είναι ευρύτερα γνωστό ως «ευγένεια». Από το Ελευθέριος Βενιζέλος μέχρι και το αεροδρόμιο του Στρασβούργου έβλεπες τους Έλληνες πολιτικούς να συζητούν μεταξύ τους, άσχετα αν ανήκουν σε διαφορετικές παρατάξεις. Το ίδιο συνέβη και στο εσωτερικό του κτιρίου. Μην ξεχνάτε, είμαστε Ευρωπαίοι. Αυτό μας έλειπε, να σφάζονται -πολιτικά πάντα- και στους διαδρόμους.
Η δημοσιογραφική παράνοια και τα ψηφίσματα
Λάπτοπ, άδεια φλιτζάνια, καλοδιατηρημένα παπούτσια, κοστούμια, κάμερες, ένα μικρό καπνιστήριο, ένταση, κινητικότητα και μια ουρά που θύμιζε αυτή των ATMs επί capital controls. Όλα αυτά για έναν καφέ, για λίγες σταγόνες νερού που γίνονται ένα με τους θρυμματισμένους κόκκους. Τα σημεία συνάντησης για τους περισσότερους από εμάς εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήταν συγκεκριμένα: 2 καφετέριες με φλοράλ μοκέτες και το press room, το καταφύγιο των δημοσιογράφων. Εκεί, έβλεπες τους επαγγελματίες μεταφορείς της είδησης να κρέμονται και από το ταβάνι.
Και στα 3 αυτά σημεία, εκτός από τη χαμένη σου σωματική ενέργεια, έψαχνες και για πρίζα. Μια σύγχρονη τεχνολογική μάχη για το ποιος θα φορτίσει πρώτος ώστε να στείλει το υλικό πίσω στη χώρα του και στους αρχισυντάκτες που περίμεναν τα κείμενα όπως ο μέσος Έλληνας περίμενε να καθαρίσει ο ουρανός από την αφρικανική σκόνη εκείνες τις μέρες. Χάος. Ένα χάος που έμοιαζε αρκετά με τα μπλεγμένα καλώδια των φορτιστών.
Και το υλικό που είχαν να στείλουν οι δημοσιογράφοι ήταν αρκετό. Δεν χαρακτηρίστηκε τυχαία «ιστορική» αυτή η τελευταία σύνοδος. Συζητήθηκαν και ψηφίστηκαν πολλά σε μια fast track διαδικασία όπως:
-Οι νέοι κανόνες για την προώθηση της επισκευής αγαθών, που θα οδηγήσουν σε βιώσιμη κατανάλωση και μείωση του κόστους αγοράς νέων προϊόντων και οι αναθεωρημένοι κανόνες για την ελάττωση, την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση των συσκευασιών.
-Η πρόληψη των βιασμών και την ευαισθητοποίηση περί συναίνεσης, με τον ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων και τον αναγκαστικό γάμο να ορίζονται ως εγκλήματα βάσει νομοθεσίας της ΕΕ.
-Η ατμοσφαιρική ρύπανση, με της νέα νομοθεσία να εστιάζει στο καθαρότερο και υγιέστερο περιβάλλον, σύμφωνα με το όραμα της ΕΕ για μηδενική ρύπανση έως το 2050.
-Τα σχέδια ενίσχυσης της ΕΕ κατά της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και της παράκαμψης κυρώσεων, και θα εγκρίνει τους νέους κανόνες περί εταιρικής δέουσας επιμέλειας.
-Τους νέους κανόνες για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων σε πλατφόρμες.
-Οι επικαιροποιημένοι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ για τη στοχευμένη επικαιροποίηση της αγροτικής πολιτικής της με στόχο τη μείωση της γραφειοκρατίας και την αύξηση της ευελιξίας για τους αγρότες.
Την ίδια στιγμή, όσο έξω έριχνε χιονόνερο, η Εύα Καϊλή, αμέριμνη και χαμογελαστή, περπατούσε στους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου. Η αλήθεια είναι πως μου έμειναν πολλά από την επίσκεψή μου στο Στρασβούργο. Ένα από αυτά είναι ότι έπρεπε να είχα φέρει μαζί μου μπουφάν, ίσως και μια ομπρέλα.
Είχε δίκιο η Νεφέλη Μεγκ.
