Στο μυαλό ενός αρνιού λίγο πριν το Πάσχα
Πραγματικά, τι μπορεί να πάει στραβά αυτές τις μέρες;
- 4 ΜΑΙ 2024
Μια υπέροχη μέρα ξημέρωσε σήμερα στο μαντρί μας. Ο ήλιος λάμπει και το χορτάρι έχει μεγαλώσει για τα καλά, σχεδόν χαϊδεύει τα αμελέτητά μου. Συγγνώμη αν γίνομαι σιχαμένο, φαντάζομαι δεν θέλετε καν να κάνετε εικόνα τέτοια πράγματα, δεν ξέρω τι σκεφτόμουν.
Εν πάσει περιπτώσει. Κάτι τέτοιες μέρες, που τις περνάω ξάπλα με τα φιλαράκια μου, με τους ανθρώπους να μου φέρνουν συνεχώς φαγητό, να με μετράνε και να με ζυγίζουν, καταλαβαίνω ότι η ζωή είναι ωραία. Πραγματικά τι μπορεί να πάει στραβά; Οι καλοί άνθρωποι που με φροντίζουν με αγαπάνε, είμαι σίγουρο, θα έκαναν τα πάντα για να με προστατεύσουν, δεν θα άφηναν κανέναν και τίποτα να με πειράξει.
Κάτι τέτοιες στιγμές, θυμάμαι την οικογένειά μου, τη μητέρα μου, τον πατέρα μου, τα αδέρφια μου. Όλοι τους έφυγαν από το μαντρί πέρσι τέτοιες μέρες, για να πάνε να ζήσουν και να τρέξουν ελεύθερα σε μια μεγάλη φάρμα, μαζί με τον σκυλάκο των ανθρώπων που μας φιλοξενούν. Μου λείπουν λίγο, αλλά είμαι βέβαιος ότι εκεί που βρίσκονται περνάνε ακόμη καλύτερα και ανυπομονώ να πάω να τους βρω.
Σαν χθες θυμάμαι το βράδυ που ήρθαν να τους πάρουν. Ο παππούς μου ούρλιαζε «Ήρθε το τέλος μας, θα μας σφάξουν όλους, τρέξτε να σωθείτε». Τα είχε χάσει λίγο προς το τέλος ο κακομοίρης, δεν ήξερε τι έλεγε, έβλεπε κάτι οράματα με ανθρώπους να μας ανοίγουν στα δύο με κάτι μεγάλες μεταλλικές ράβδους και να πουλάνε τα άψυχα κορμάκια μας για να τα σουβλίσουν. Πολλές ταινίες έβλεπε, ο γλυκός μου. Όλοι ξέρουν ότι αυτές οι μεταλλικές ράβδοι βρίσκονται εκεί για να μας προστατέψουν από τους εισβολείς.
Τη σημερινή ημέρα σκοπεύω να την περάσω χαλαρά. Μετά το τάισμα και το ζύγισμα, θα συνεχίσω να κοιμάμαι χωρίς καμία έγνοια στον κόσμο. Ελπίζω να μην έρθει πάλι να με ταράξει το τρελό το κατσίκι από το διπλανό μαντρί με τις παλαβές θεωρίες του. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι το τέλος είναι κοντά και αισθάνεται πως κάτι πολύ άσχημο θα συμβεί σύντομα. Δεν μπορώ άλλο, το βαρέθηκα.
Πιστεύω ότι απλά με ζηλεύει και θέλει να με τρομάξει, επειδή είμαι το αγαπημένο της κόρης των ιδιοκτητών. Αχ, με λατρεύει, όλο μου λέει πόσο γλυκούλι είμαι κι ότι θα με φάει με πατάτες στον φούρνο. Η γλυκιά μου, μου έχει μεγάλη αδυναμία, ίσως μια μέρα με πάρει και μέσα στο σπίτι να ζήσω μαζί τους.
Τέλος πάντων, έχουμε χρόνο γι’ αυτά, έχω όλη μου τη ζωή μπροστά μου, το μαντρί είναι μόνο η αρχή. Το θέμα είναι τι επιλέγεις να κάνεις όταν βγεις πια από το μαντρί. Έχω τόσα όνειρα για τη ζωή μου μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μου και μου προκαλούν πεταλούδες στο στομάχι. Αχ να υπήρχε ένας τρόπος να μπορούσατε να δείτε μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου, να δείτε τι υπάρχει μέσα στα εντόσθιά μου. Τι λέω πάλι, παρασύρθηκα, τι είστε, τίποτα βάρβαροι για να δείτε τα εντόσθιά μου;
Σιγά-σιγά θα πρέπει να σας αφήσω, οι άνθρωποι ακονίζουν για κάποιο λόγο τις μεταλλικές ράβδους και με κοιτάνε. Ένας μάλιστα κάτι έλεγε ότι έχω πολύ ψαχνό, κοίτα να δεις που έχω αποκτήσει και φανατικούς. Το μόνο μου παράπονο από το μαντρί είναι που τρώω όλο χορταρικά, καθόλου κρέας, λες και τους είπα ποτέ ότι είμαι vegan. Φάτε κρεατάκι ρε παιδιά, υγεία είναι.
Αυτά, τα ξαναλέμε μετά το Πάσχα, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε ο ένας τον άλλο και να θυμάστε, έχει ο καιρός γυρίσματα.
