Στο Spotify τους Radiohead, στο YouTube τον Αντύπα
Mερικά ακόμα bytes στο internet όπου ένας millennial γκρινιάζει και σχολιάζει τι συμβαίνει γύρω του. Σήμερα, για το Spotify 2021 Wrapped και τα stories στο Instagram.
- 9 ΔΕΚ 2021
Ο όρος guilty pleasure αφορά, στο λεξιλόγιο της ποπ κουλτούρας, μία ταινία, μία σειρά ή ένα τραγούδι που απολαμβάνεις με τρόπο ενοχικό, ακριβώς γιατί θεωρείς ότι δεν είναι αρκετά ποιοτικό για να ασχολείσαι μαζί του. Προφανώς, η βάση της ύπαρξής του όρου είναι μία τελείως στείρα και βαρετή αντίληψη ότι το μόνο με το οποίο πρέπει να ασχολείσαι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωή σου είναι πράγματα της υψηλής κουλτούρας που σε προβληματίζουν, που σε κάνουν καλύτερο.
Στο μυαλό μου έρχεται κατευθείαν αυτή η δήθεν διάκριση μεταξύ διασκέδασης και ψυχαγωγίας που έκαναν οι φιλόλογοί μας στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Η πρώτη, έλεγαν, είναι το σκόρπισμα, την ώρα που η δεύτερη είναι «αγωγή της ψυχής» και αυτό που θα έπρεπε να επιδιώκει κάθε άνθρωπος στον ελεύθερο χρόνο του. Κάθε φορά που άκουγα το συγκεκριμένο καθώς πρέπει κλισέ ένιωθα να μαραζώνει από μιζέρια το είναι μου.
Πριν λίγες μέρες τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των περισσότερων από εμάς βομβαρδίστηκαν από τα αποτελέσματα του Spotify 2021 Wrapped. Για όποιον δεν γνωρίζει για τι πράγμα γράφω, πρόκειται για μία (ιδιοφυή) καμπάνια του Spotify η οποία ουσιαστικά φτιάχνει μία εξατομικευμένη σύνοψη όσων άκουσες μέσα στη χρονιά που πέρασε (αγαπημένοι καλλιτέχνες, τραγούδια, είδη μουσικής, podcast κτλ).
Αν θυμάμαι καλά, η πρώτη φορά που έκανα το wrap ήταν το 2018. Έκτοτε και κάθε χρονιά που περνάει η μπάντα που μου βγαίνει ως πρώτη και χιλιοακουσμένη είναι η εξής μία: Οι Radiohead (και λίγο πιο κάτω o Kendrick). Αρκετά μεγάλη απογοήτευση. Όχι, γιατί δεν λατρεύω τους Radiohead. Ακούω ένα γατί να νιαουρίζει έξω από το σπίτι και το μυαλό μου πάει στο ΟK Computer. Eίναι νιαούρισμα ή έβγαλε καινούργιο αριστούργημα ο Thom Yorke; Περισσότερο με ενοχλεί γιατί δείχνει μία στασιμότητα. Από την άλλη βέβαια δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι οι Radiohead ήταν πράγματι το πράγμα που άκουσα περισσότερο φέτος.
Έχω παρατηρήσει μία τάση πολλών από εμάς που επιλέγουν να ακούν την καλή μουσική στο Spotify. Πρώτα από όλα είναι το Wrap που το έχεις πάντα στο μυαλό σου. Ακόμα και τον Απρίλιο. Μετά είναι και το γεγονός ότι στο Spotify τα πάντα είναι πιο οργανωμένα. Μπαίνεις στην αρχική του και είναι σαν να είσαι στην αναμονή του γιατρού. Αλλά ακριβού γιατρού. Από αυτούς που σου λένε να πάρεις ένα χαπάκι και σε χρεώνουν 150 ευρώ. Όλα είναι οργανωμένα με χρονολογίες και άλμπουμ. Μπαίνεις και ξέρεις ότι πρέπει να φορέσεις το κουστούμι σου.
Μετά όμως υπάρχει το σκοτεινό μέρος που προς το παρόν δεν έχει ούτε wrap ούτε κοινοποιήσεις σε στόρι ούτε τίποτα. Στο YouTube ακούς συνήθως τα πράγματα για τα οποία «ντρέπεσαι». Τρας, 90ίλες, σκυλάδικα, trap, βίντεο του Ραπτόπουλου, το «Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και τη θέλουμε». Tα βλέπεις ή τα ακούς στις πιο άκυρες στιγμές της μέρας σου. Επειδή κάποιο καγκουράμαξο πέρασε το βράδυ και με το που άνοιξες τα μάτια σου το πρωί σου κόλλησε μία μελωδία που είχε να ακούσεις χρόνια. Στο YouTube θα μπεις να την ακούσεις.
Σε αντίθεση με το Spotify όπου όλα λάμπουν, στο YouTube τα πράγματα θυμίζουν τουαλέτα μετά από συναυλία των Maiden στο Αλκαζάρ. Εκεί μέσα υπάρχουν τα πάντα σε μία χαώδη διάσταση. Βίντεο που ανέβασε ο χρήστης ELAXXV πριν 12 χρόνια, σχόλια μίας τύπισσας που το 2012 έβριζε τον Μιχάλη που την κεράτωσε, βίντεο κλιπ σε 144p όπου είναι σαν να βλέπεις τον Αλκαίο σε Minecraft. Ένα απίστευτο αλλά τελικά απελευθερωτικό χάος.
Αν, λοιπόν, στο Spotify ακούμε τα high class, στο YouTube μένουμε μόνοι μας με τον εαυτό μας. Σχεδόν αντανακλαστικά, όταν ήθελα να ακούσω για παράδειγμα το «Με Δύο Μαρμάρινα Φιλιά» που πρέπει να έχω ακούσει γύρω στις 2500 φορές την τελευταία εβδομάδα, πάω στο YouTube. Τόσο καιρό είχα μία δικαιολογία για τον εαυτό μου. Έλεγα ότι δεν θέλω να μου χαλάσει ο αλγόριθμος του Spotify. Θέλω να μου προτείνει καλή καινούργια μουσική.
Μετά σκέφτεσαι το εξής απλό: Γιατί σου χαλάει ο αλγόριθμος; Είναι προφανές ότι ένα μέρος της καθημερινότητάς σου, μικρότερο ή μεγαλύτερο, το σπατάλας ακούγοντας Γιώργο Αλκαίο και αυτό, εφόσον το επιλέγεις, είναι απολύτως οκ. Και σκέφτεσαι και το άλλο. Θεωρούμε ότι οι τρόποι που μας διαβάζουν οι αλγόριθμοι είναι καθολικοί και απροσπέλαστοι. Παρακολουθούν κάθε πτυχή της ζωής μας και γνωρίζουν τι θέλουμε να αγοράσουμε, πώς νιώθουμε, πότε θα πάμε διακοπές.
Πολλά από αυτά είναι αλήθεια αλλά το Spotify είναι ένα καλό παράδειγμα του πώς μπορείς να τον κοροϊδέψεις αυτόν τον αλγόριθμό. Το προσφέρεις μία clean πλευρά του εαυτού σου που είναι cool και ψάχνει καλή μουσική και μελαγχολεί σαν να ψάχνει πάγκους βινυλίων. Για όλα τα άλλα υπάρχει και το YouTube.
