Τα πιο εκνευριστικά πράγματα της ελληνικής παραλίας

Τα περισσότερα προβλήματα ξεκινούν από τη στιγμή που δε διαθέτει ο καθένας μας μια ιδιωτική παραλία πενήντα μέτρα από το σπίτι του. Τόσο γενικά στη ζωή όσο και στην περίπτωση ενός μπάνιου στη θάλασσα.

Ας αφήσουμε, όμως, το θέμα της ζωής γενικότερα για τον Μαρξ, τον Ένγκελς κι άλλους σοφότερους. Όσον αφορά το μπάνιο, το οποίο αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής, αρχίζει να μαγαρίζεται ως έννοια από τη στιγμή που μπαίνει στην εξίσωση η απόσταση από το σπίτι και ο κόσμος που συναντάς στην παραλία. Αν αυτά τα πασπαλίσεις με λίγη άμμο, μερικά φύκια και μια πρέζα αλάτι έχεις σχεδόν όλα όσα μάς εκνευρίζουν κάθε φορά που πηγαίνουμε για μπάνιο στη θάλασσα. Ας γίνουμε, όμως, πιο συγκεκριμένοι:

Η μουσική του beach bar

Προφανώς και δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης τα beach bars (οι καντίνες μια χαρά κάνουν τη δουλειά τους), αλλά αν πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου την αποδόμησή τους, αυτό είναι ξεκάθαρα η μουσική. Γιατί κάποιος να θέλει ν’ ακούει μουσική στην παραλία, την ώρα που μπορεί ν’ ακούει το κύμα και τα τζιτζίκια στους κέδρους; Ο μοναδικός λόγος. Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ για να παίζει δυνατά μουσική στην παραλία είναι για να καλύψει κάποιο άλλο εξίσου αποτρόπαιο ήχο, όπως το τάκα τούκα ή το κλάμα των «παρατημένων» παιδιών.

Η διαδρομή από και προς την παραλία

Ο Χριστός πέρασε τον Γολγοθά, σταυρώθηκε και ξεμπέρδεψε. Όσοι πηγαίνουμε για μπάνιο σε μια παραλία που δεν πληροί τις προϋποθέσεις της πρώτης πρότασης του κειμένου περνάμε τον Γολγοθά, σταυρωνόμαστε και περνάμε ξανά τον Γολγοθά από την ανάποδη για να γυρίσουμε στο σπίτι. Γιατί, με τι άλλο μπορείς να παρομοιάσεις την οδήγηση Κυριακή μεσημέρι στην παραλιακή, σε θερμοκρασία που ταυτίζεται με το σημείο βρασμού της λαμαρίνας; Πόσο μάλλον όταν στην παραλία συναντήσεις όλα όσα αναφέρονται σε αυτή τη λίστα πριν πάρεις το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι.

Το αντηλιακό

Υπάρχει λογικός άνθρωπος που του αρέσει να τον αλείφουν με κάτι σαν μαρμελάδα και να κάθεται στο ήλιο να ξεροψήνεται λες και είναι φραντζολάκι; Δυστυχώς υπάρχει και δεν είναι ένας. Αν δεν ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που μέσα στο εικοσιτετράωρο πασαλείφεσαι με κρέμες ημέρας, νύχτας και ματιών, είναι σίγουρο πως δεν σου αρέσει να σε περνάνε με γλάσο κάθε φορά που πας για μπάνιο. Και τι να κάνεις; Να κάτσεις να καείς; Όχι. Μπορείς να πηγαίνεις για μπάνιο ώρες που δεν χρειάζεται να βάλεις αντηλιακό.

Η άμμος

Η άμμος. Μαγικό υλικό για να χτίζει σπίτια. Ακόμα μαγικότερο για να βγάζεις μαζί του φωτογραφίες για το Instagram. Έχει, όμως, μια ιδιότητα που για εκείνη ίσως να είναι επωφελής, αλλά για εμάς αποτελεί τεράστιο πρόβλημα. Διεισδύει σε κάθε σου τρύπα πιο εύκολα από όσο ο Ρωχάμης δραπέτευε από τις ελληνικές φυλακές. Άσε που σε συνδυασμό με το αλάτι και το αντηλιακό δημιουργεί ένα κράμα βγαλμένο από την κόλαση που στην αηδία που προκαλεί μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα όσα έτρωγε η πλέμπα στα βαγόνια του Snowpiercer.

Το κατούρημα

Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όποιον δεν έχει κατουρήσει ποτέ στη θάλασσα, αλλά τον παρακαλώ ν’ αποχωρήσει από αυτό το κείμενο, αφού απευθύνεται σε απλούς καθημερινούς ανθρώπους.

Τώρα που έφυγαν οι περίεργοι, ας μιλήσουμε ειλικρινά. Το γεγονός ότι όλοι οι υπόλοιποι αντιμετωπίζουμε τη θάλασσα σαν μια τεράστια τουαλέτα όχι μόνο δεν μας κάνει καλύτερους από τον προαναφερθέντα ανθρώπους, αλλά μας καθιστά ξεκάθαρα βρωμιάρηδες. Ο μόνος τρόπος για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να σεβαστούμε τους γύρω μας, είναι κάθε φορά που κάποιος αρχίζει να ξαλαφρώνει μέσα στη θάλασσα να γίνεται φωσφόριζε το νερό ή ν’ αναβοσβήνει από πάνω του ένα τεράστιο φλούο βελάκι.

Το τάκα τούκα

Για τις ρακέτες έχει γράψει όπως πρέπει σε παλιότερο αιώνιο δίλημμα ο Μάνος Χωριανόπουλος: «To τάκα-τούκα με σεβασμό στους υπόλοιπους στην παραλία είναι καλοδεχούμενο, αλλά δυστυχώς σπάνιο. Κατά 90% το πακέτο είναι το εξής: Μπινελίκια και χτυπήματα με πάθος-“ψηλέ-φίλος”-μπλε φωτάκια στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο παραδίπλα.

Οι υπερμαυρισμένοι, με στυλ “κοιτάξτε με γειτόνισσες”, ξεκινούν με φωνές, παρατηρήσεις και πάθος τελικού στο Wimbledon. Δεν ασχολείται κανείς. Συνεχίζουν με στυλ “κοιτάξτε με γειτόνισσες”, μπινελίκια με ντεσιμπέλ Παβαρότι και δυναμώνουν τα χτυπήματα. Δεν ασχολείται κανείς. Ύστατη προσπάθεια. Δυνατά χτυπήματα, μέχρι να χτυπήσουν το μωρό στο μάτι. Αν είναι κανονικό μωρό ακολουθεί καυγάς με τους γονείς. Αν είναι 20χρονο μωρό, ακολουθεί γλοιώδης συγγνώμη και ύφος “έτσι παίζουμε εμείς οι πρωταθλητές”. Στόχος επετεύχθη. Ασχολούνται μαζί τους.

Προτείνω απαγωγή και μεταφορά των παραπάνω σε βουνοκορφές. Οι λίγοι που διασκεδάζουν, σεβόμενοι και τον διπλανό τους, μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν».

Το αλάτι

Το αλάτι είναι κάτι φανταστικό αν είσαι ρέγκα ή σαρδέλα. Ή έστω αν σου έχει πέσει η πίεση και είσαι έτοιμος να λιποθυμήσεις. Από εκεί και πέρα για ποιο λόγο να σου αρέσει να είσαι σαν παστό ψάρι σε κεσεδάκι πλάι στις ελιές στο Σκλαβενίτη; Η αίσθηση του T-Shirt που βάζεις όταν φεύγεις από την παραλία, ενώ είσαι γεμάτος αλάτι κατέχει σίγουρα μια θέση στη λίστα με τα πιο ανατριχιαστικά πράγματα που μπορούν να συμβούν στην καθημερινότητά σου.

Τα σκουπίδια

Προφυλακτικά, σερβιέτες, πλαστικά μπουκάλια, αποτσίγαρα, μπουκάλια μπύρας κι ένα κάρο ακόμα λιχουδιές αφήνουμε στις παραλίες οι λουόμενοι γιατί βαριόμαστε να τις πετάξαμε στα σκουπίδια. Και γιατί όχι; Αφού σε μόλις μερικές χιλιάδες χρόνια θα έχουν ανακυκλωθεί. Πραγματικά δεν ξέρω πώς μπορούμε να συνετιστούμε στο συγκεκριμένο κομμάτι. Ο μοναδικός τρόπος που μου έρχεται στο μυαλό είναι να βάλουμε έναν αστυνόμο σε κάθε πλαζ και να κόβει πρόστιμα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ