Τα Kαλά Παιδιά των σχέσεων είναι κίνδυνος θάνατος

Αντί προλόγου

• Σκηνή 1: Μια γυναίκα και ένας άντρας βρίσκονται σε μια πρώτη συνάντηση για ένα ποτό. Εκείνη δείχνει φανερά ότι βαριέται. Εκείνος μιλάει ατελείωτα, κάνει κινήσεις με τα χέρια του, βρίσκεται σε ένα επικοινωνιακό σπριντ με αντίπαλο μόνο τον εαυτό του.
• Σκηνή 2: Εκείνος στο σπίτι του, στέλνει με αγωνιά ένα μακροσκελές μήνυμα, ενώ προηγουμένως έχει στείλει δυο-τρία ακόμα που έχουν μείνει αναπάντητα. Από την έκφραση του διαπιστώνουμε πως εν τέλει παίρνει απάντηση, αλλά δεν είναι αυτό που περίμενε να διαβάσει.

via GIPHY

Τι έχει συμβεί

Το παραπάνω περιστατικό είναι μια περίληψη γνωριμίας μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας. Εκείνος την έχει κυνηγήσει, με πρωτότυπα quotes, με αστείες ατάκες, με προτάσεις για εξόδους σε ‘καλά μαγαζιά’ με “θα έρθω να σε πάρω με το αυτοκίνητό μου”, με αποστολές μηνυμάτων που μπορεί και να φτάσουν τα 12-15 την ημέρα, ανάλογα με την κέφια και την έμπνευση ή/και την ανασφάλειά του. Το πολυπόθητο ραντεβού συμβαίνει. Εκείνος φεύγει πιστεύοντας πως θα υπάρξει συνέχεια, εκείνη έχει ήδη αποφασίσει το φινάλε, με οριστική και αμετάκλητη εφαρμογή. Εκείνη του ανακοινώνει πως δεν ενδιαφέρεται. Εκείνος προσπαθεί να το πάρει ελαφρά, να μην εξοργιστεί που μια ακόμα γυναίκα δεν εκτιμά τις προθέσεις του. Μετά από λίγες εβδομάδες θα προσπαθήσει ξανά. Θα στείλει αργά το βράδυ μήνυμα. Πιθανότατα στην ίδια κοπέλα. Πιθανότατα δεν θα λάβει καν απάντηση.

Ανατομία ενός καλού παιδιού

Ας ξεκαθαρίσουμε κατ’αρχήν τι εννοούμε με τον όρο ‘καλό παιδί’: Έχοντας ενηλικιωθεί σε μια κοινωνία αγοράς, έχει μάθει να σκέπτεται με λογικές συναλλαγών. Δουλεύει 8 -10 ώρες, παράγει ένα σωρό projects στο γραφείο, πληρώνεται, πρώτα μέτρια, στη συνέχεια καλά, μαζεύει χρήματα με τα οποία ενδεχομένως στη συνέχεια θα αγοράσει/νοικιάσει σπίτι, αυτοκίνητο ή οτιδήποτε άλλο περιγράφει ιδανικά την ‘started from the bottom’ ανέλιξή του. Προηγουμένως έχει διαβάσει, έχει ξεσκιστεί στο διάβασμα για να πάρει πτυχίο, ώστε να φορέσει την τήβεννο του πτυχιούχου και να γίνει κορνίζα στο σαλόνι του πατρικού του. Είναι ένας γνήσιος δουλευταράς, ένας άνθρωπος που έχει κοπιάσει πολύ, σίγουρα έχει κάποιους φίλους, ίσως τον έχεις κάνει παρέα. Κάτι του λείπει όμως. Και ψάχνει να το βρει με κάθε τρόπο.

Το παράδειγμα του Tom από το ‘500 Days of Summer’

Μπαίνει στο ασανσέρ μαζί της, την ακούει να τραγουδάει “And if a double decker bus, crashes into us…” από Smiths και αμέσως ονειρεύεται μαζί της ένα ρομαντικό παραμύθι. Που δεν συμβαίνει ποτέ στην πραγματικότητα. Στο τέλος, όταν διαπιστώνει πως σε αυτό τον έρωτα ήταν μόνος, διαλύεται, γίνεται κομμάτια. Ο Tom είναι ένα Καλό Παιδί, από εκείνα που βλέπουν μια γυναίκα ως την Βασίλισσα στη σκακιέρα της ζωής τους και τον εαυτό τους ως ένα τίμιο στρατιώτη. Όταν το κορίτσι πέφτει από το βάθρο της και απομυθοποιείται, ο κόσμος του γκρεμίζεται. Έχει προσπαθήσει πολύ, έχει κάνει ο,τι περνάει από το χέρι του για να ζήσει ένα ρομάντζο μαζί της, αλλά η πραγματικότητα τον έχει προσγειώσει με τον πιο κυνικό τρόπο.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

LIFE

Το μυστικό για μια μακροχρόνια σχέση είναι η βαρεμάρα

Επένδυση χωρίς αντίκρισμα

Θα ήταν ψέμα να σου πω ότι δεν έχω υπάρξει κι εγώ ένα από αυτά τα παιδιά. Πως δεν έχω μπει σε αυτή την άχαρη διαδικασία όπου ‘δουλεύεις’ για να κερδίσεις το ενδιαφέρον μιας γυναίκας, κάνοντας υπέρ-προσπάθεια που στο τέλος έμοιαζε αφόρητη και πλησίαζε προς την απελπισία. Been there, done that. Στο ‘500 Days of Summer’ η ιστορία του Tom αν και θυμίζει θρίλερ, όπως έχει γράψει to the point η Ιωσηφίνα Γριβέα εδώ, έχει αίσιο φινάλε με μια όμορφη ανατροπή.

Στην πραγματικότητα, όταν επενδύεις πάρα πολλά σε μια γνωριμία, ή ακόμα περισσότερο σε μια σχέση και το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, η πικρία δεν αντέχεται. Όλα εκείνα τα μηνύματα που στέλνονται αργά το βράδυ, όλα εκείνα τα ‘geia s, ti kaneis, akoma xypnia?” συνήθως κρύβουν λίγο από το συσσωρευμένο φαρμάκι των καλών παιδιών, που πιστεύουν ότι η γυναίκα των ονείρων τους στην πραγματικότητα είναι cyborg και τα βράδια κάνει reset στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, άρα δεν θυμάται τίποτα από την μεταξύ τους ταραχώδη γνωριμία. Πικρία, λύπη, ακόμα και οργή προς τις γυναίκες ή και προς τους εαυτούς τους, που συχνά γίνεται αυτομαστίγωμα ή μια τρομακτική ‘εκδίκηση’, βγάζοντας απωθημένα σε νέες σχέσεις. Μπορούν τα Καλά Παιδιά να παραμείνουν καλοί άνθρωποι, χωρίς τις τοξικές συμπεριφορές;

Είναι λάθος το να είμαι καλός άνθρωπος;

Προφανώς και όχι. Ας εξηγήσουμε αυτή την απάντηση χρησιμοποιώντας μια διαπίστωση την οποία συνομολογεί όλο το ανθρώπινο σύμπαν: Τουλάχιστον το 98% των ρομαντικών ποπ τραγουδιών χτίστηκαν πάνω στην απόγνωση της ερωτικής έλλειψης και στην αναζήτηση ενός έρωτα για την πλήρωση της. “I am human and I need to be loved, just like everybody else does” έχουν τραγουδήσει οι Smiths, “I just want someone to talk to and a little of that human touch” o Bruce Springsteen. Μήπως αυτή η έλλειψη μπορεί να ανάγει ποθητούς ανθρώπους στην σφαίρα του μυθικού, στο απόλυτο βάθρο; Και τι γίνεται όταν νιώθεις πως δεν μπορείς να φτάσεις τον άνθρωπο που έχει τοποθετήσει στο βάθρο της ρομαντικής σου αγάπης; Γκρεμίζεσαι;

Η πραγματικότητα είναι πάντα πιο πεζή: Μπορείς να νιώσεις χαρούμενος χωρίς να βασίσεις αυτή την χαρά σε μια ‘Summer’ που περπατάει δίπλα σου και μπορεί και να προβάλλει όλες σου τις ρομαντικές φαντασιώσεις. Μπορείς να κάνεις καλές πράξεις για τους φίλους, τους συναδέλφους, τους ανθρώπους, τα αγαπημένα σου πρόσωπα, χωρίς απαραίτητα να εισπράξεις κάτι, απλά γιατί αυτό σε γεμίζει. Μπορείς τα νιώσεις χαρά, ίσως και μια υποψία ευτυχίας όχι από κάποιον ανθρώπινο δορυφόρο, αλλά μέσα από τις επιλογές σου, τις αποφάσεις σου, την ίδια σου τη ζωή. Και στη συνέχεια, να αποφασίσεις ότι αυτή τη ζωή θέλεις να την μοιραστείς με κάποιο άλλο πρόσωπο. Δεν είναι επένδυση, αλλά μοιρασιά.