Τα καλύτερα-χειρότερα σχόλια κάτω από τα βιντεοκλίπ του Γιώργου Λάνθιμου

Αφού το απέδωσαν τη μέγιστη δυνατή αναγνώριση στο Φεστιβάλ Βενετίας, αφού τον έγραψαν στα πρωτοσέλιδα τα μεγάλα Μέσα, αφού τον δόξασαν και τον αποθέωσαν ως «τον Έλληνα μάγο του περίεργου», σύσσωμο το πανελλήνιο ένιωσε αμέσως περηφάνια και συγκίνηση για τον Γιώργο Λάνθιμο.

Μέχρι κι οι πιο δύσπιστοι για το βάθος του μεγάλου σκηνοθέτη, σαν από θαύμα, πείστηκαν για την ιδιοφυΐα των ταινιών του, για το ταλέντο του, ξεχνώντας τις φορές που είχαν βρεθεί σε οικογενειακά τραπέζια να κουνάνε το χέρι περιφρονητικά για τους συμβολισμούς του Κυνόδοντα.

Στο μυαλό του μέσου τηλεθεατή, το στιγμιότυπο από την απονομή του Χρυσού Λέοντα έκανε τον Λάνθιμο τον πρώτο «Έλληνα σκηνοθέτη» που κατακτά το κορυφαίο βραβείο της Βενετίας, ένα λαμπρό παράδειγμα με ελληνικές ρίζες που «διαπρέπει στο εξωτερικό».

Βέβαια, πριν από τον Λέοντα είχε προηγηθεί το ένα βραβείο Όσκαρ (από τις αρχικά 10 υποψηφιότητες) για το The Favourite το 2019 («δεν τα κατάφερε τελικά ο Λάνθιμος», έλεγαν τότε οι πικρόχολοι), είχαν προηγηθεί ο Αργυρός Λέοντας στο Φεστιβάλ Βενετίας για την Ευνοούμενη το 2018, το Βραβείο Κριτών του Φεστιβάλ Καννών το 2015 για την ταινία Αστακός και μια σειρά από διακρίσεις για τον Κυνόδοντα παλαιότερα, μεταξύ άλλων.

Συγκεκριμένα, αυτό το ράλι επιτυχιών και δόξας που ολοκληρώθηκε πριν λίγα εικοσιτετράωρα με τον Χρυσό Λέοντα για το Poor Things (μια ταινία, παρεμπιπτόντως, που έχει χαρακτηριστεί «ύμνος για τη γυναικεία χειραφέτηση»), είχε ξεκινήσει πολύ πριν εφεύρει τη σκηνοθετική του ταυτότητα επάνω στο weird wave, πολύ πριν τους συμβολισμούς και τις αναφορές στο οιδιπόδειο σύμπλεγμα.

Είχε ξεκινήσει τη δεκαετία των 90s, συγκεκριμένα το 1998, όταν το άγνωστο ακόμη όνομα Γιώργος Λάνθιμος ακούστηκε από τα μεγάφωνα στα μουσικά βραβεία Ποπ Κορν, τιμώμενο με το βραβείο για το καλύτερο βίντεο κλιπ. Ήταν το θρυλικό κλιπ Θέλεις ή δεν θέλεις με τον Σάκη Ρουβά στα νιάτα του να παλεύει ημίγυμνος με την ερωτική απογοήτευση. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνεργάζονταν οι δυο τους, ούτε η μόνη φορά που το όνομα του παγκοσμίως διάσημου σήμερα σκηνοθέτη αναλάμβανε pop μουσικό βιντεοκλίπ.

Κάτω από αυτά τα κλιπ κρύβονται σήμερα μερικά από τα πιο επικά σχόλια χρηστών – σχόλια για τον Λάνθιμο, το ταλέντο που κάποιοι «γνώστες» είχαν από τότε ξεχωρίσει αλλά τους χλεύαζαν, τους συμβολισμούς και τα μηνύματα που κρύβονται.

Δέκα εντολές με Δέσποινα Βανδή (1997)

Πριν τη συνεργασία με τον λαμπερό και φωτογενή νεαρό Σάκη, ήταν η Δέσποινα Βανδή. Σε αυτό το κομμάτι, η iconic pop τραγουδίστρια υιοθετεί τον ρόλο της απατημένης συντρόφου που καραδοκεί, πάντα έτοιμη για να εκδικηθεί, πράγμα που αποτυπώνεται στον φακό του Λάνθιμου με τον καταλληλότερο ίσως τρόπο – με κολλημένο το ανακριτικό φως στο πρόσωπο της αοιδού.

Ένας φίλος σινεφίλ δίνει τη δική του εξήγηση για το μυστήριο.

Συνεργασίες με Σάκη Ρουβά (1998)

– Λέμε οσάκις βρέχει κρατώ ομπρέλα.
– Όχι, οσάκις βρέχει, ο Σάκης πέρα βρέχει Ρουβάς.

Άμα δεν μπορείς να βγάλεις από το μυαλό σου τον παραπάνω διάλογο, άμα δεν μπορείς να ακούσεις Ρουβά χωρίς να σκεφτείς τον Κατακουζηνό να κρατάει αναμμένο αναπτήρα, τότε ανήκεις στην περήφανη γενιά των millennials και θα έχεις ίσως αφήσει κάποιο από τα χιλιάδες σχόλια για τη θρυλική σειρά των παιδικών μας μεσημεριών κάτω από το Θέλεις ή δεν θέλεις και το Δεν έχει σίδερα.

Ανάμεσα σε αυτή τη βροχή σχολίων που ανανεώνεται ακατάπαυστα κάθε χρόνο, κρύβεται και μια μικρή μειοψηφία που δεν έμεινε στην επιφάνεια των πραγμάτων. Μια μειοψηφία που διάβασε το ταλέντο του Λάνθιμου πίσω από τις γραμμές, έστω και αν αυτές οι γραμμές αφορούσαν το καλλίγραμμο six pack του Σάκη.

 

Άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο ψύχραιμα, όπως παρατηρούμε, συμβαίνει μια δεύτερη αποθέωση για τον Γιώργο Λάνθιμο, κάτω από αυτά τα αθάνατα βιντεοκλίπ. Μια αποθέωση που δεν έχει σχέση με κόκκινα χαλιά, κριτικούς κινηματογράφου και χρυσά λιοντάρια. Το μόνο χρυσό σε αυτή την περίπτωση ίσως να είναι η κασετίνα των τσιγάρων. Είναι φανερό ότι το κοινό έχει μερακλώσει και πίνει στην υγεία του «Γιώργου με την κάμερα».

Ελάχιστοι βρίσκονται εκεί για καθαρά ερευνητικούς λόγους. Αλλά υπάρχουν:

 

Συνεργασίες με Κατερίνα Κυρμιτζή (1996)

Πλέον, βαδίζουμε σε μονοπάτια που μόνο οι οπαδοί του lory Λάνθιμος γνωρίζουν. Τη δεκαετία του ’90, πέρα από τις συμνεργασίες του με Ρουβά και Βανδή, ο ίδιος ανέλαβε τα κλιπ των τραγουδιών Παραμυθένιας και Στην πίσω τσέπη του blue jean, αμφότερα της εξαιρετικής Κατερίνας Κυρμιζή που βρισκόταν τότε στα πρώτα της βήματα.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το κοινό είναι εκ των πραγμάτων πιο βαθυστόχαστο, συναισθηματικό και ποιητικό – όπως και τα σχόλια για τη σκηνοθετική ματιά του Λάνθιμου. Δε λείπουν και αναλύσεις που μοιάζουν σαν να ακούγονται από ψαγμένα χείλη, την ώρα ακριβώς που αποδέσμευσαν μια γερή ρουφηξιά καπνού από την ξυλόγλυπτη πίπα τους.

Μέχρι που εμφανίζεται και σχόλιο-απάντηση εκ μέρους της Κατερίνας Κυρμιζή. Και συμβαίνει το παράδοξο να αναφέρεται εντελώς απρόοπτα σε λέοντες («πετάχτηκε στον λάκκο των λεόντων»), πράγμα που δε θα αργήσει –πιστεύω– να πυροδοτήσει κρίσιμα ερωτήματα στα χαοτικά μυαλά του διαδικτύου: Τι μας κρύβουν, κύριοι;

Συνεργασία με Leon of Athens (2014)

Και τέλος, μεταφερόμαστε στο πρόσφατο παρελθόν και στο βιντεοκλίπ του Λάνθιμου για το εφιαλτικά ρομαντικό Baby Asteroid του Leon of Athens, το οποίο φιλμάρεται λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα για τον Αστακό. Μιλάμε δηλαδή για μια περίοδο που πλέον ο σκηνοθέτης έχει βραβευτεί από τις Κάννες (για τον Κυνόδοντα), έχει διαμορφώσει τη σκηνοθετική του γλώσσα επάνω στον κόσμο του «περίεργου» και με αυτά τα δεδομένα του ανατίθεται η παραγωγή.

Το κοινό, με τη σειρά του, δείχνει να προσπαθεί να αφουγκραστεί το μεγαλείο του.

Άλλες φορές, βέβαια, μένει ακλόνητα ασυγκίνητο, κάνοντας την παραδοχή ότι δεν κατάλαβε και πολλά.