Τι είναι το cringe και 9 πράγματα που σίγουρα θα στο προκαλέσουν
- 14 ΑΠΡ 2019
Το αδιανόητο ξύλο που πέφτει για τον γλωσσικό δανεισμό δεν είναι καθόλου καινούργιο. Οι λόγοι του γλωσσικού δανεισμού επίσης είναι άπειροι και η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται καθόλου αυτός ο χώρος για να τους αναλύσουμε. Ας πάμε, λοιπόν, στα πιο συγκεκριμένα.
Ένας από τους όρους που δανειστήκαμε τα τελευταία χρόνια κυρίως στην ας πούμε ιντερνετική διάλεκτο είναι ό όρος cringe, τον οποίον πολύ γρήγορα ελληνοποιήσαμε δίνοντάς τους ελληνικά επιθήματα: κριντζάρω, κριντζάρισμα, κριντζαρίας (το τελευταίο δικό μου, ο τύπος που προκαλεί συχνά το cringe). Τι είναι όμως τελικά αυτό το cringe;
Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να αποδώσεις στα ελληνικά τον όρο. Ακόμα και περιφραστικά δηλαδή. Το cringe μπορεί να μεταφραστεί ως ντροπή, ανατρίχιασμα, αηδία, εξευτελισμός. Αλλά μάλλον δεν μπορεί. Ίσως ο όρος ‘ετεροντροπή’ να είναι ο πιο κοντινός αλλά προφανώς δεν ταιριάζει καθόλου μέσα στα context στα οποία χρησιμοποιείται.
Γενικά, ας πούμε, cringe είναι ένα συναίσθημα που συνδυάζει το συναίσθημα της αποστροφής με τη σωματική εκδήλωση της ανατριχίλας, όχι της ανατριχίλας από φόβο ή αισθητική μέθεξη. Περισσότερο εκείνης της ανατριχίλας που έχεις όταν μασουλάς παλιά και τελείως ξερή πετσέτα.
Επειδή όμως δεν είναι απαραίτητο να ξέρει κανείς πώς είναι το να μασουλάς πετσέτα, υπάρχει και ένας δεύτερος τρόπος, για να καταλάβει κανείς τι είναι cringe. Να του φέρεις παραδείγματα. Τι είναι λοιπόν cringe;
> Εκείνος ο τύπος που θεωρεί υποχρέωσή του να την πέφτει άβολα σε όλες στο μπαρ. Ο εγγονός του “Ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου;” και γιος του “βολτούλα πάμεεε;”. Στα μπαρ είναι ο τύπος που κυκλοφορεί μόνος του και χάνεται στις γωνίες, όπου βρει θηλυκή παρέα “χωρίς βοσκό” έτοιμος να χτυπήσει εν είδει, όχι γύπα όπως είναι η συχνή παρομοίωση, αλλά cringe κόμπρας το υποψήφιο θύμα με μια αδιανόητα γλοιώδη φράση και ένα χαμογέλακι ανάμεσα σε εφαψία και υποψήφιο δημοτικό σύμβολο στον δήμο Νέας Σμύρνης.
> Ο έρωτας του Μπίλι και της Γωγώς. Όταν δύο έφηβοι ερωτεύονται σαν πουριτανοί του 17ου αιώνα και ανταλλάζουν φράσεις θείου του στιλ “έλα μην του δίνεις σημασία, κάνει τον περπατημένο” ή ερωτόλογα του στιλ “Διονύση, τη Γωγώ μια μέρα θα την παντρευτώ” και “αυτό θα το περάσουμε μαζί, Γωγώ, όπως τα περάσαμε όλα”.
Στον κόσμο των Μπίληδων, είμαστε Ματούλες.
> Αυτοί που σπούδασαν ‘θετική ενέργεια’. Τύποι και τύπες που έχουν βαλθεί να κάνουν τους πάντες ευτυχισμένους με το να επαναλαμβάνουν βαρετά quotes θετικής ενέργειας που όλα χρησιμοποιούν προστακτική. “Δες το θετικά”, “ζήσε το σήμερα”, “Πέσε και σήκω ξανά”, “ΣΚΑΣΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ”.
Όταν συνδέεται με οπτικοακουστικό υλικό, πίσω από την χαμογελαστή μπανάνα, βλέπεις 2-3 γιάπηδες με σέλφι στικ που σε καλούν να είσαι χαρούμενος.
> Οι παρουσιαστές πρωινάδικων που χορεύουν σαν χάχες Τρίτη πρωί Ιανουαρίου. Ποιος είπε ότι θα μας φτιάξει τη διάθεση το να βλέπουμε δέκα άτομα να χορεύουν αγκαλιασμένοι μετά από κάθε διαφήμιση; Τι τραγωδία είναι αυτή; Οι μισοί βαριούνται, κάθονται στην καρέκλα και χτυπάνε παλαμάκια, οι άλλοι μισοί (όσοι είναι καινούργιοι στη δουλειά) ξεπατώνται στον χορό και στα κοντινά φαίνεται ότι δεν ξέρουν τους στίχους.
Σταματήστε. Κανείς δεν είναι ενθουσιασμένος την Τρίτη το πρωί.
> Ο καμικάζι θείος. Δεν είναι actual θείος απαραίτητα. Είναι όλοι εκείνοι και όλες εκείνες που, ενώ έχουν υιοθετήσει ένα τελείως συμβιβασμένο look και τρόπο ζωής, μια στο τόσο πετάνε καμιά σόκιν (ναι, αυτή η λέξη!) ατάκα και κανά facebook τονισμένο στο -μπούκ για να σε κάνουν να νιώσεις καλά. Συνήθως βλέπουν Νίκο Μάνεση. Μετά θα κάνουν αστείο για τη ΔΕΗ που είναι ακριβή και τη φορολογία.
“ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΜΑΣ”
Xααα…(ακούγονται γρύλο)…σας άρεσε το καλαμπουράκι μου;
> Ηθοποιοί σε special επεισόδια τηλεπαιχνιδιών. Το επόμενο μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας θα είναι να φωτογραφήσει την ανάγκη των ανθρώπων που βγαίνουν σε -συνήθως χριστουγεννιάτικα- επεισόδια τηλεπαιχνιδιών να δείξουν ότι είναι κουλ. Τρελάκηδες δικέ μου. Δεν ξέρουν τους κανόνες, γιατί δεν βλέπουν τηλεόραση. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΟΝΟ. Δεν τους νοιάζει κιόλας. Είναι τόσο τρελοί που μπορεί να πάνε να κάτσουν στην απέναντι ομάδα. Μιλάμε τόσο διαταραγμένα κτήνη.
> Ο άθλιος γλείφτης. Του αφεντικού του, της πεθεράς του, του φίλου του, του κυρίου υπουργού, του αντιπροέδρου της ΠΑΕ ΠΑΜΒΑΜΒΑΚΟΥΣΣΙΑΚΟΣ ΣΕΡΡΩΝ, του ταξιτζή που παίρνει κούρσα, του καθηγητή του ίδιου, του καθηγητή του γιου του.
“Τι καλός που είστε κύριε μου; Απορώ πώς μας ανέχεστε εμάς τους απλούς ανθρώπους. Ελάτε να μας σώσετε Μεσσία μου. Θα μου δώσετε τώρα ένα εικοσάευρο να πάω για μπίρες;”
> Αυτό που νιώθεις όταν βλέπεις παλιά σου ποστ στο fb. Οι αναμνήσεις του fb είναι καλές αν ποτέ δεν χρησιμοποιούσες το facebook για να γράψεις. Αν βλέπεις φωτογραφίες, αν πόσταρες κάνα τραγούδι με το url του youtube. Από τη στιγμή όμως που έγραφες -έστω και μια λέξη- θα νιώσεις αυτό το συναίσθημα αηδίας και απόγνωσης. Από την άλλη, αν κριντζάρεις με το το ποιος ήσουν είναι και καλό. Σημαίνει ότι εξελίχθηκες.
“KALIMERA SE OLUS!”, “ΜΟΝO PAO! :p”
> Όταν ο Σάκης Τανιμανίδης υφίσταται εθνική περηφανία στο Survivor. Το είδα μια μόνο μέρα για 20 λεπτά. Το κόνσεπτ είναι το ίδιο. Μαντράχαλοι τρέχουν σε υπερμεγέθεις παιδότοπους αυξημένης δυσκολίας στην άλλη άκρη του κόσμου. Το φετινό όμως ήταν λίγο χειρότερο ακριβώς επειδή επενδύθηκε με εθνική περηφάνεια. Ενθουσιασμένος ο Σάκης που κάναμε το 8-4 κόντρα στην Τουρκία σε ένα αγώνισμα που πετάμε πλαστικά ντόνατ σε ξύλινες κουπαστές. Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα ακόμα μικρότερο βήμα για την ανθρωπότητα.
