Τι να θυμηθώ να ξεχάσω από το 2012

Κοιτώντας πίσω τη χρονιά που πέρασε, προσπαθείς να ανασύρεις από την μνήμη εκείνες τις στιγμές στις οποίες ένιωσες ανείπωτη χαρά, που σηκώθηκες όρθιος να πανηγυρίσεις ή που αισθάνθηκες υπερήφανος για έναν συνάνθρωπό σου. Για το έτος 2012, η διαδικασία αυτή είναι ιδιαίτερα δύσκολη.

Κι αυτό γιατί είναι τόσες οι στιγμές της χρονιάς που θα επέλεγες να ξεχάσεις μία για πάντα. Να διαγραφούν από την μνήμη μας και την συνείδησή μας ως σύνολο.

Άλλες οδυνηρές, άλλες απλά ανούσιες, αυτές είναι οι στιγμές στις οποίες πατάμε delete.

Τις σεξουαλικές επιδόσεις του Πέτρου Τατσόπουλου. Δεν μας αφορούν.

Το τραγούδι της Κατερίνας Στικούδη “ΟΚ, δεν τρέχει τίποτα”. Στο τραγούδι συγκρίνει τον εαυτό της με τον Busta Rhymes. Θες κάτι άλλο;

Το χαστούκι του Ηλία Κασιδιάρη στην Λιάνα Κανέλλη. Δεν μας τιμά ως άνδρες, ως πολιτικό σύστημα, ως κοινωνία.

Την μπουρδολογία για την Συντέλεια του Κόσμου. Τι εννοείς είχαμε ολόκληρη κατηγορία στο site επ’ αυτού;

Την εκλογική οδύσσεια. Μία ιστορία που κράτησε την χώρα, τις καταθέσεις και την ανάπτυξη εγκλωβισμένους για πάνω από 5 μήνες. Για να μην συζητήσουμε για το δημόσιο χρήμα που δαπανήθηκε.

Τη σαγιονάρα του Παντελή Παντελίδη. Όσο εκπληκτική κι αν είναι η πορεία του από το δωμάτιό του μέχρι το Teatro, όσο ιντερνετικά απίστευτο κι αν είναι αυτό που κατάφερε, αυτή η κλάψα συνοδεία παντόφλας οφείλει να διαγραφεί από τα πρακτικά.

Το φιάσκο με την Βούλα Παπαχρήστου. Ένα σκάνδαλο που έγινε πραγματικά χωρίς κανέναν λόγο και έβγαλε χαμένη και την αθλήτρια και την χώρα.

Την σύλληψη του Κώστα Βαξεβάνη. Όσο κι αν συμφωνώ ή διαφωνώ με την δημοίευση της λίστας, η σύλληψή του αποτέλεσε ένα κινηματογραφικό φιάσκο μεγατόνων.

Το “Ζετάκι” του Αργύρη Αγγέλου στην Ζέτα Μακρυπούλια. Κόπηκε στο δεύτερο κιόλας επεισόδιο και έγινε “Ζέτα”.

Το τρολάρισμα της Πόπης Τσαπανίδου από τον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Κάτω τα χέρια από την Πόπη ρε.

Την ιστορία με τις οροθετικές ιερόδουλες. Το μόνο που θίχτηκε ήταν η υπόληψη αυτών των γυναικών. Κανένα πρόβλημα δεν αντιμετωπίστηκε.

Την άβολη στιγμή του Στράτου Σεφτελή. Όταν έβγαλε χρυσό τον Παναγιώτη Σαμιλίδη προτού τελειώσει η κούρσα.

Την ατολμία των πολιτικών μας στο θέμα των υπαλλήλων της Βουλής. Όταν συγχωρούνται τα νταηλίκια εντός Κοινοβουλίου, πώς θα αντιμετωπιστούν τα νταηλίκια εκτός αυτού;

Την προεδρολογία στον Παναθηναϊκό. Χάσαμε την μπάλα ανάμεσα σε πρίγκιπες και σωτήρες.

Την τεσσάρα από τους Γερμανούς. Όχι λόγω Μέρκελ. Ούτε λόγω κρίσης. Απλά και λογικά επειδή μας στέρησε την πρόκριση στους 4 του Euro.

Τον χαρακτηρισμό της Τόνιας Σωτηροπούλου από τα Μέσα ως “Κορίτσι του Bond”. Η κοπέλα έκανε έναν ρόλο και όπως την παρουσίασαν, ο κόσμος κατέληξε να την κοροιδεύει.

Την κινδυνολογια του Γιάννη Βαρουφάκη. Άλλο πράγμα η κριτική, άλλο πράγμα οι προτάσεις και άλλο η ραγδαία κινδυνολογία.

Το μουστάκι του Νίκου Μουτσινά. Αυτό.

Την εικόνα της Έλενας Πολυκάρπου. Το να ευτελίζεις την ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι είδηση.

Τις έκτακτες εισφορές. Αυτό δεν είναι πολιτική. Είναι κινήσεις πανικού.

Τον γάμο της Εύας Λάσκαρη. Και της Κατερίνας Παπουτσάκη.

Την θέση της ΑΕΚ στον βαθμολογικό πίνακα. Όχι ότι δεν την γουστάρουν αυτή τη μιζέρια οι ΑΕΚτζήδες.

Την τρομολαγνεία της αιθαλομίχλης. Είστε λίγο ευαίσθητοι εσείς που σας πειράζει ε;

Τα κείμενα του Ανδρέα Λοβέρδου για τον Ολυμπιακό. Βλέμμα στο πάτωμα από την ντροπή.

Την συρρίκνωση του περιοδικού τύπου της χώρας. Και το ότι έμειναν τόσοι συνάδελφοι χωρίς δουλειά.