Τι συνέβη στο Λονδίνο τη μέρα που πέθανε η Βασίλισσα Ελισάβετ
Ήμασταν στην πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας και είδαμε από κοντά την αντίδραση των Λονδρέζων στην είδηση του χαμού της Βασίλισσας.
- 13 ΣΕΠ 2022
Τις τελευταίες μέρες, τα δελτία ειδήσεων επαναλαμβάνουν σχεδόν με εμμονή μία στατιστική διαπίστωση: Η Βασίλισσα Ελισάβετ έφυγε σε ηλικία 96 χρονών από τη ζωή, έχοντας βρεθεί για 70 από αυτά τα χρόνια στον θρόνο της πιο διάσημης μοναρχίας του πλανήτη. Το γεγονός πως 9 στους 10 κατοίκους της Μεγάλης Βρετανίας δεν έχουν γνωρίσει άλλο βασιλιά ή βασίλισσα ακούγεται εντυπωσιακό (αν όχι κάπως τρομακτικό). Όσο για την αγάπη και τον σεβασμό που νιώθουν για το στέμμα οι Βρετανοί; Μπορεί να μοιάζει κάπως υπερβολικά, καλό θα ήταν όμως να αποδεχθούμε ότι κάθε λαός έχεις τις δικές του ιδιαιτερότητες.
Κάποιες ιδιαιτερότητας που έζησα από κοντά, καθώς βρέθηκα εκείνες τις μέρες στο Λονδίνο. Την περασμένη Τετάρτη κανείς στο Νησί δεν πίστευε ότι η Βασίλισσα Ελισάβετ θα αποχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο. Άλλωστε, μόλις δύο μέρες πριν είχε γίνει η ανακοίνωση της νέας Πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας, Liz Truss. Ήταν, δύσκολο, λοιπόν για τους κατοίκους του Ηνωμένου Βασιλείου να φανταστούν μία τόσο άσχημη σύμπτωση.
Την Πέμπτη, όμως, το πρωί άρχισαν να κυκλοφορούν οι φήμες: η Βασίλισσα δεν είναι καλά, η Βασίλισσα έχει μπει στο νοσοκομείο, η Βασίλισσα -λένε οι γιατροί της- ίσως να μην τα καταφέρει. Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έφταναν στα όρια της συνωμοσιολογίας πιστεύοντας ότι η Ελισάβετ είναι ήδη νεκρή και απλά οι αρχές θέλουν να προετοιμάσουν το κοινό για το μοιραίο συμβάν.
Η ζωή, βέβαια, συνεχιζόταν κανονικά. Έτσι, όταν φτάσαμε σε μια pub για να δούμε το ευρωπαϊκό παιχνίδι της Άρσεναλ, κανείς δε συζητούσε για τη Βασίλισσα· όλοι είχαν τελειώσει τις δουλειές τους, έπιναν τις μπύρες τους και απολάμβαναν τη μέχρι εκείνη τη στιγμή ισοπαλία της Άρσεναλ. (Όσο βέβαια μπορείς να απολαύσεις μία top ομάδα της Premier League να δυσκολεύεται να νικήσει την άμυνα της ταπεινής Ζυρίχης).
Κάποια στιγμή βγήκα έξω από την ασφυκτικά γεμάτη pub για κάνω ένα τηλέφωνο. Η φασαρία όμως που προσπαθούσα να αποφύγω σταμάτησε τελείως ξαφνικά. Όλοι είχαν γυρίσει στα κινητά τους τηλέφωνα ενώ παράλληλα οι τηλεοράσεις ανακοίνωναν την είδηση του θανάτου της Βασίλισσας. Αν κάποιος πιστεύει ότι από εδώ και πέρα στην αφήγηση θα ακολουθήσουν ιστορίες πένθους γεμάτες κλάματα κάνει λάθος. Η πραγματικότητα ήταν πολύ πιο πεζή. Όταν ρώτησα έναν θαμώνα τι ψάχνει στο κινητό του, εκείνος μου απάντησε με χαμόγελο στα χείλη: «Να δω αν έχουμε αργία και αν ναι, πόσες μέρες».
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με ενός λεπτού σιγή και φωτογραφία της Βασίλισσας στις οθόνες του γηπέδου της Ζυρίχης – σαν όλα να ήταν έτοιμα από καιρό. Σε κάθε γωνιά και γειτονιά του Λονδίνου αντίστοιχα, όλες οι οθόνες αλλά και όλα τα billboards που έπαιζαν διαφημίσει εμφάνιζαν την ίδια φωτογραφία: η Βασίλισσα Ελισάβετ σε μαύρο φόντο με λευκά γράμματα να αναγράφουν 1926-2022. Αυτήν ακριβώς την εικόνα φωτογράφιζε και όλος ο κόσμος με τα κινητά του.
Το βράδυ μας συνεχίστηκε με τους θαμώνες της pub να αγωνιούν για δύο πράγματα: πρώτον, αν η επόμενη μέρα θα ήταν αργία και δεύτερον, το κατά πόσο θα γίνουν τα ματς της Premier League. (Τελικά, δε θα γίνουν και η αναστάτωση της αγωνιστικής δράσης μέχρι το Μουντιάλ θα είναι μεγάλη).
Την επόμενη μέρα η βόλτα στο παλάτι ήταν επιβλητική: Από την έξοδο του μετρό στο Γκριν Παρκ έβλεπες κόσμο να φορά μαύρα και να κρατάει λουλούδια. Και όσο πλησιάζαμε τόσο περισσότερο κόσμο βλέπαμε. Εκεί είδα και ανθρώπους να κλαίνε, άλλους να έχουν ντυθεί με ρούχα που είχαν πάνω την Ελισάβετ, και άλλους να κρατούν βρετανικές σημαίες με το πρόσωπό της. Ένας πολίτης άφησε μια κούπα, ένας άλλος κάρτες όπου είχε γράψει τα συλλυπητήρια του, ενώ λουλούδια κρέμονταν από παντού.
Όταν κοίταξα ψηλά στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ, η σημαία δεν ήταν μεσίστια και αυτό μου έκανε εντύπωση. Τελικά, με ενημέρωσαν ότι η συγκεκριμένη σημαία βρίσκεται ψηλά όταν ο Βασιλιάς είναι εντός του κτιρίου (αν και τώρα θα πρέπει να αλλάξει και αυτή γιατί είχε τα αρχικά της Ελισάβετ. Και δεν θα αλλάξει μόνο αυτή αλλά και άλλα πολλά). Ναι, ο Κάρολος ήταν στο παλάτι, έβλεπε το πλήθος από κάτω και ετοιμαζόταν για την ομιλία του. Δεν τον άκουσα αλλά νομίζω σχεδόν κανείς δεν τον άκουσε τελικά.
Στο αεροδρόμιο το πένθος στα billboards συνεχίστηκε και ακόμα και στα βιβλιοπωλεία είχαν βγει ψηλά-ψηλά οι βιογραφίες της. Οι πένθιμες εκδηλώσεις θα συνεχίσουν και τις επόμενες μέρες, οι μεγάλες διαφημιστικές οθόνες θα δείχνουν τη Βασίλισσα και οι Άγγλοι θα συνεχίζουν να ψάχνουν αν και πότε θα έχουν αργία. Ακόμα αυτό αναρωτιούνται.
Υ.Γ.: Επειδή είδα και διάβασα πολλά για τον θάνατο της Ελισάβετ και το πως το αντιμετωπίζει ο λαός της Μεγάλης Βρετανίας, δεν είναι ανάγκη ούτε να το αποθεώνουμε ούτε να το λοιδορούμε. Δεν μπορούμε και δε χρειάζεται να καταλάβουμε μερικά πράγματα στους άλλους λαούς, ειδικά όταν είναι τόσο βαθιά ριζωμένα.
Υ.Γ.2: Οι Ιρλανδοί άρχισαν το γλέντι μόλις βγήκε η ανακοίνωση και δεν το σταμάτησαν ποτέ. Πάλι είναι κάτι που δε θα το κρίνω γιατί οι σχέσεις των δύο λαών ήταν πάντα τεταμένες. Η ιστορία και το παρελθόν δεν είναι εύκολο να ξεχαστούν ή να τα αφήσει πίσω ένας λαός.
