Πώς τα time management tools μου έκαναν καλύτερη τη ζωή

Ένα κουμπάκι είναι. Το πατάς (στο desktop ή στο κινητό σου) να ξεκινήσει κάθε φορά που ξεκινάς μια καινούργια δραστηριότητα (από γράψιμο και ξεκαθάρισμα inbox, μέχρι πήγαινε έλα στη δουλειά ή κάθε φορά που μιλάς στο τηλέφωνο). Και, όταν τελειώνεις, το πατάς ξανά. Αυτό είναι όλο. Αρχικά, την πρώτη εβδομάδα, σου φαίνεται ψιλο-άσκοπο και ένα ακόμη ‘χωρίς λόγο’ task που πιέζεις τον εαυτό σου να ‘χωρέσει’ μέσα στη μέρα σου. Όταν, ωστόσο, λάβεις το πρώτο συγκεντρωτικό e-mail, εκείνο που σου δείχνει που ακριβώς ξόδεψες το χρόνο σου, τώρα αρχίζεις και τραβάς τα μαλλιά σου.

Γιατί, εκτός και αν είσαι πια τέρας οργανωτικότητας και αποδοτικότητας (οπότε μπράβο σου), παθαίνεις ένα μίνι υπαρξιακό σοκ όταν δεις τι πράγματα και ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί που σου κάνουν κατάχρηση στο πιο πολύτιμο πράγμα που έχεις, δηλαδή το χρόνο σου.

Προσωπικά, ήδη από την πρώτη εβδομάδα και αφού πήρα πρώτα μια βαθιά ανάσα, άρχισα να χειρίζομαι -και να αξιολογώ- τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Ξεκινώντας από το να σταματήσω να σηκώνω το τηλέφωνο σε ένα συγκεκριμένο χαοτικό άνθρωπο που επέμενε να θέλει να μιλάμε επειδή ακριβώς δεν ήταν ικανός να στείλει ένα σωστό e-mail, το οποίο στη συνέχεια να μπορώ να προωθήσω σε όποιον έχει σχέση με το project.
Και συνεχίζοντας με το να βάζω προτεραιότητα μόνο σε εκείνα τα σημαντικά πράγματα που πήγαιναν τη δική μου δουλειά πιο κάτω. Απομακρύνοντας τον ‘θόρυβο’ των ευτελών task και των ευτελών ανθρώπων.

Επίσης, αντί π.χ. να μπω σε έναν άσκοπο και χρονοβόρο καβγά σε μια συνεργάτρια που μου έστειλε ένα προσβλητικο e-mail, επέλεξα να την αγνοήσω. Μπλοκάροντάς την ταυτόχρονα από κινητό, e-mail και όπου αλλού θα μπορούσε να με βρει.

Ουσιαστικά, το συγκεκριμένο εργαλείο (εγώ χρησιμοποιώ το toggl, αλλά υπάρχουν άπειρα εκεί έξω-ψάξε να δεις ποιο σου ταιριάζει) με ‘υποχρέωσε’ να βελτιωθώ. Ως γραφιάς, εργαζόμενος, συνέταιρος, πατέρας και σύζυγος. Γιατί όταν βλέπεις π.χ. ότι πέρασε μια ολόκληρη εβδομάδα όπου έχεις ασχοληθεί 7 ώρες με τον χ Μπάμπη και μισή με το παιδί σου, καταλαβαίνεις ότι κάτι κάνεις εντελώς στραβά. Είναι ένα ξυπνητήρι για το ότι η ζωή περνά και φεύγει και εσύ την ξοδεύεις για να φροντίζεις να λύνεις τα προβλήματα της Κίτσας, της Λίτσας και όχι τα δικά σου.

Χωρίς, διευκρινίζω, αυτό να σημαίνει ότι γίνεσαι ρομποτάκι. Το ζητούμενο είναι να έχεις περισσότερο χρόνο για σένα. Το τι θα κάνεις εσύ με αυτόν, από push ups μέχρι binge watching, είναι μετά δικό σου θέμα.

Προφανώς και τα time management tools δεν είναι κάτι αστραφτερό και καινούργιο. Δικηγόροι, IT developers και πολυεθνικές τα χρησιμοποιούν εδω και δεκαετίες προσπαθώντας να καθορίσουν τι είναι billable και τι όχι. Τι δηλαδή χρεώνεις στον πελάτη.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς και εσύ, είτε είσαι ιδιωτικός υπάλληλος, φοιτητής ή νοικοκυρά να το βάλεις στη ζωή σου. Σε βοηθάει, όσο εκτός ελληνικής νοοτροπίας και αν ακούγεται, να συνειδητοποιήσεις τι είναι σημαντικό ή όχι.

Ή τουλάχιστον, αυτό συνέβη ξεκάθαρα στην δική μου περίπτωση. Αρκεί φυσικά να μην ξεχνάς να πατάς το κουμπάκι. Κάτι που, όσο έγραφα αυτό το κείμενο, όντως ξέχασα να κάνω.

Φωτό:123rf.com