Το πιο αστείο πράγμα που μου έχει συμβεί σε ιδιαίτερο μάθημα

Ας το παραδεχτούμε. Κανένας μας δεν περιορίστηκε στο Λύκειο στα όσα μάθαινε στο σχολείο. Οι περισσότεροι τουλάχιστον, στα μαθήματα που κρίνονταν σημαντικά για την επιτυχία μας στις Πανελλήνιες, χρειαστήκαμε και την ενισχυτική διδασκαλία ενός ιδιαίτερου μαθήματος.

Κάθε καθηγητής, κάθε ιδιαίτερο μάθημα, έφερνε μαζί του και μια αστεία ή παράξενη ιστορία. Τουλάχιστον. Οι δημοσιογράφοι του Oneman, θυμούνται τις δικές τους ιστορίες και σε συμβουλεύουν, αν θες να αποφύγεις αντίστοιχες ή και πιο δυσάρεστες καταστάσεις, να εμπιστευτείς το instateacher.gr. Πρόκειται για ένα site που προσφέρει στους μαθητές τον πιο σύγχρονο, εύκολο και γρήγορο τρόπο για να βρίσκουν ιδιαίτερα μαθήματα (σχολικά, πανεπιστημιακά, ξένες γλώσσες, πληροφορική, μουσική, τέχνες κ.α.) μέσα από μια μεγάλη γκάμα μαθημάτων και καθηγητών, δίνοντάς τους άμεση πρόσβαση σ’ αυτό που τους ενδιαφέρει με λίγα μόνο κλικ.

Κανένας καθηγητής Φυσικής δεν τα κατάφερε με τον Γιάννη Μπαϊρακτάρη

Η δευτέρα Λυκείου ήταν κάπως περίεργη τάξη. Είναι ουσιαστικά η χρονιά που ο μαθητής επιλέγει την κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει (προσωπική μου επιλογή ήταν η θεωρητική), με αποτέλεσμα όλα τα υπόλοιπα μαθήματα και ειδικά εκείνα που δεν έχουν καμία σχέση με εκείνα που τον ενδιαφέρουν, να αφήνονται κάπως στη μοίρα τους. Έτσι έγινε στην περίπτωσή μου με τη Φυσική. Είχαμε μια σχέση μίσους. Δεν την πήγαινα, δεν με πήγαινε. Καθόλου όμως. Αποτέλεσμα; Σχεδόν σε κάθε διαγώνισμα να γράφω κάτω από τη βάση. Με τα πολλά, δέχθηκα να κάνω ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο μάθημα, μπας και καταφέρω έστω να πιάσω τη βάση και το περάσω κάπως αξιοπρεπώς. Μέσα σε μια χρονιά πρέπει να άλλαξα τρεις καθηγητές, οι οποίοι έρχονταν σπίτι, το πάλευαν να με μάθουν δυο-τρία βασικά πράγματα στη Φυσική, αλλά κανείς τους δεν τα κατάφερε. Ίσως τελικά απλά έπρεπε να το αποδεχθώ. Εγώ και η Φυσική δε θα τα βρίσκαμε ποτέ.

Τράβηξε λοιπόν σ’ ολά μια ίσια γραμμή η Ναστάζια Καπέλλα

Δύο μέρες πριν τις εξετάσεις της Β’ Λυκείου, έψαχνα απεγνωσμένα έναν καθηγητή να με βοηθήσει στη Γεωμετρία. Έτσι ένας γνωστός μας είπε ότι ο αδερφός του είναι αρχιτέκτονας και ότι γενικά δεν κάνει μαθήματα, αλλά θέλει να αρχίσει. Πήγα λοιπόν στο σπίτι του κιόλας, επειδή έπρεπε να κάνει babysitting στην κόρη του, και η μητέρα μου περίμενε στο σαλόνι. Ξεκινάμε το μάθημα και αρχίζει να μου λέει πόσο σημαντικό είναι για τη Γεωμετρία να κάνεις σωστά τα σχήματα. Και δώστου με το διαβήτη να μου δείχνει πως να τραβάω σωστά την τέλεια γραμμή και δώστου να μου σβήνει το σχήμα μου ότι δεν είναι εντελώς σωστό, για να το ξανακάνω από την αρχή και να το ξανασβήνει για λάθος μετά. Περνούσε η ώρα και δεν είχαμε λύσει ούτε μία άσκηση, γιατί προσπαθούσαμε να φτιάξουμε το τέλειο σχήμα. Εγώ του έλεγα ότι δίνω σε δύο μέρες και να κάνουμε τα σχήματα πρόχειρα με το χέρι, για να λύσουμε τις ασκήσεις που είναι οι σημαντικές. Όχι μου έλεγε, θέλω να μάθεις να κάνεις σωστά τα σχήματα. Κάθε τόσο έμπαινε και μέσα στο γραφείο η δίχρονη κόρη του, το οποίο δεν θα με πείραζε τόσο, αν εφόσον έφευγε, δεν μου έκανε και φιλοσοφική κουβέντα για το πόσο έξυπνα είναι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία.

Επί δύο ώρες μαρτύρησα πάνω στον χάρακα και τον διαβήτη με κάποια διαλείμματα, για να μιλάμε για τη νηπιακή ηλικία, και εν τέλει, αφού έφτιαξα το τέλειο σχήμα, δεν περάσαμε ποτέ στις ασκήσεις, γιατί είχε περάσει η ώρα. Σαν να μην έφτανε αυτό, τον πληρώσαμε και 100 ευρώ -ακόμα τα κλαίω. Φυσικά δεν ξαναπάτησα το πόδι μου εκεί.

Έμεινε άφωνος με την καθηγήτρια γαλλικών του, ο Γιάννης Δημητρέλλος

Είμαστε στο μακρινό 1997, έχοντας μόλις μετακομίσει στην Παλλήνη από τον Πειραιά, προσπαθώ με κάθε τρόπο να βρω κάτι σ`αυτό το ‘εξόχικο’ προάστιο της Αθήνας που θα κάνει ενδιαφέρουσα την καθημερινότητα μου. Τα μαθήματα πιάνου καταλήγουν βαρετά, το ποδόσφαιρο 5χ5 μια καλή διέξοδος από τα ζόρικα πρωινά της Β`Γυμνασίου με Ομήρου Ιλιάδα και Άλγεβρα, αλλά η χαριστική βολή δίνεται με τα μαθήματα γαλλικών.

Πιθανόν να την έλεγαν Κατερίνα, γιατί  θυμάμαι μόνο ότι είχε εκείνο το ζεστό χαμόγελο που έμοιαζε με γλυκιά χειμωνιάτικη κουβέρτα, ότι ήταν ένα κορίτσι όχι πάνω από 30 ετών, με πυρρόξανθα μαλλιά και ευγενικό βλέμμα, που παρακολουθούσα κάθε της λέξη με απόλυτη προσοχή. Η πραγματικότητα βέβαια ήταν λίγο διαφορετική. Το Hormone Monster μου ήταν ακόμα πιο κάφρικο από εκείνα της σειράς ‘Big Mouth’ του Netflix και μου υπαγόρευε να προσέχω τα μισά από όσα λέγονταν στο μάθημα και στα άλλα μισά… (κατάλληλο για ανηλίκους κάτω των 16 ετών). Η κυρία Κατερίνα (γιατί κάθε όμορφη ξανθιά καθηγήτρια να λέγεται Κατερίνα;) δίνοντας τον έλεγχο στους γονείς μου, παραπονέθηκε τελικά, πως “ο Γιάννης δείχνει να μην προσέχει πολύ το μάθημα…”. Έτσι τελείωσα την καριέρα μου σαν teacher finder.

Πιάστηκε αδιάβαστος με τον πιο αστείο τρόπο, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Τρίτη Λυκείου, θεωρητική κατεύθυνση, στην ύλη της Λογοτεχνίας βρίσκεται το Όνειρο στο Κύμα του Παπαδιαμάντη και ο καθηγητής που μου έκανε ιδιαίτερα στο σπίτι, μου έχει αναθέσει να το διαβάσω για να το συζητήσουμε και να αρχίσουμε να το αναλύουμε. Φυσικά, εγώ το ξέχασα/βαρέθηκα (αν και για την ιστορία να σημειωθεί πως ήμουν καλός μαθητής) και όταν με ρώτησε αν το διάβασα, απάντησα κάπως διστακτικά αλλά καταφατικά. Ο καθηγητής το ψυλλιάστηκε, άρχισε να με ρωτάει πώς μου φάνηκε η ιστορία, εγώ άρχισα να μιλάω για την πρωταγωνίστρια της ιστορίας, που τελικά ήταν άντρας, έγινα ρεζίλι, κοκκίνησα και το διαβάσαμε μαζί στο μάθημα. Εντέλει, πάλι για την ιστορία, το βρήκα απολαυστικό και δεν είπα ξανά ψέμματα ότι έχω διαβάσει.

H στραβή περούκα της κυρίας Βάσως, για τον Πάνο Κοκκίνη

Είμαι φλώρος. Πάντοτε ήμουν. Αλλά δεν φταίω εγώ. Το φταίξιμο είναι της μάνας μου. Εκείνη νοίκιασε το διαμέρισμα που μεγάλωσα στην Καλλιθέα, το οποίο βρισκόταν ακριβώς πάνω από την αυλή του δημοτικού μου. Οπότε, όποτε με έβλεπε να μαλώνω με άλλο παιδάκι ή να κάνω οποιαδήποτε βλακεία, έβγαινε στο μπαλκόνι και μου τα έψελνε. Το αποτέλεσμα; Τα υπόλοιπα παιδιά να μην με παίζουν. Μια ‘απομόνωση’ που έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν επέλεξε να βάλει να μου κάνει μελέτη δημοτικού η κυρά Βάσω, η ίδια δασκάλα με αυτή που είχαμε στο σχολείο. Βλέπε και φλώρος και teacher’s pet. Αξιαγάπητη γυναίκα η κυρα Βάσω, οφείλω να το δηλώσω αυτό. Αλλά πάντοτε έδειχνε 20 χρόνια μεγαλύτερη από ότι ήταν.  Και ήταν ήδη  ένα βήμα από την σύνταξη. Τουλάχιστον στο σχολείο, ερχόταν πάντοτε βαμμένη και περιποιημένη. Στα ιδιαίτερα, που τα κάναμε αμέσως μετά, η γυναίκα ήταν ελαφρώς πιο κουρασμένη και πιο χαλαρή. Και όταν λέω χαλαρή, το εννοώ. Γενικώς και συγκεκριμένα τα μαλλιά της, που κάποια στιγμή τα βλέπω να μετακινούνται εντελώς προς την μια πλευρά, λες και φόραγε μπερέ. Ένα θέαμα που ποτέ δεν ξεπέρασα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το θέαμα της κινούμενης περούκας που στρογγυλοκάθισε στο υποσυνείδητο. Μετά από αυτό, παίζει να μην άκουσα ποτέ λέξη που να μου είπε. Το μόνο που σκεφτόμουν είναι πότε θα αναστηθεί η περούκα από τον τάφο και θα αρχίσει πάλι τα δικά της.

Αν τρόμαξες από τις παραπάνω ιστορίες, μην απελπίζεσαι. Μπες στο instateacher.gr για να βρεις τους καλύτερους εκπαιδευτικούς για σχολικά μαθήματα, μαθήματα ξένων γλωσσών, μέχρι μαθήματα προγραμματισμού και drums.