Τρόμος και χλίδα: πώς βιώνει ο Αθηναίος μια απλή χιονόπτωση

Το χιόνι μπορεί να είναι μέρος της καθημερινότητας του χειμώνα για έναν Σουηδό, έναν Καναδό, έναν Ρώσο ή έναν κάτοικο της Φλώρινας και της Καστοριάς, ωστόσο, για τον Αθηναίο είναι κάτι ιδιαίτερο, είναι κάτι σπουδαίο. Μια μικρή αποκάλυψη που θα τον ανυψώσει ή θα τον καταβαραθρώσει στα έγκατα της κόλασης. Ένα μικρό τέλος του κόσμου. Μια μικρή ιστορία ζωής.

Και μέσα σε όλο αυτό που κάνουμε με το χιόνι, σαν Δανός τουρίστας ο οποίος επιλέγει να κάτσει Ιούλιο στο τραπέζι που το χτυπάει ο ήλιος στις 3 το μεσημέρι, καμιά φορά ξεχνάμε το πόσο γραφικοί είμαστε ακολουθώντας κάθε φορά μια συγκεκριμένη τελετουργία. Κάθε φορά η ίδια, αλλά ταυτόχρονα κάθε φορά και πιο γραφική.

Όταν μαθαίνεις ότι θα χιονίσει

Η τελετουργία του αθηναϊκού χιονιού ξεκινάει μέρες πριν την εμφάνισή του. Τα δελτία καιρού αρχίζουν να πετάνε τα πρώτα τυράκια ότι κάτι φαίνεται στον μακρινό ορίζοντα. Αντισυμβατικοί δημοσιογράφοι γράφουν στάτους γεμάτα υπονοούμενα (‘Την ερχόμενη Τετάρτη σχολείο, ε;’). Σιγά-σιγά, όσο τα μοντέλα καιρού αρχίζουν να επιβεβαιώνουν τις αρχικές υπόνοιες, έρχεται το τέλος. Άθεοι αρχίζουν να ζητούν συγχώρεση, μερικοί αυτοκτονούν, άλλοι ετοιμάζονται να το παλέψουν.

Όταν πέφτει το σήμα για το δελτίο καιρού, όλοι στήνονται μπροστά στις οθόνες τους περιμένοντας τον Τάσο Αρνιακό να ανακοινώσει το τέλος του κόσμου όπως τον ξέραμε. Η κατάσταση μέσα στα σπίτια θυμίζει ‘ενός λεπτού σιγή’ σε ματς ερασιτεχνικού πρωταθλήματος: κάποιοι μιλάνε, κάποιοι άλλοι τους βρίζουν που μιλάνε και μέχρι να τα βρούνε ο διαιτητής έχει σφυρίξει λήξη. Το μόνο που καταφέραμε να ακούσουμε ήταν η φράση ‘ενδέχεται να δούμε νιφάδες και στο κέντρο της Αθήνας’. Χαλασμός. Η Βέρμαχτ επέστρεψε. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί.

Όσοι αποτύχουν να ενημερωθούν από την τηλεόραση, θα περάσουν στο internet με άρθρα του τύπου:

– ‘ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΗ ΒΟΜΒΑ: ΠΟΛΙΚΕΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ -0,5 ΒΑΘΜΟΙ ΚΕΛΣΙΟΥ’

– ‘ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ;’

– ‘ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙΤΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΛΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ΄

– ‘ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΝΟΛΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ’,

– ‘ΜΕΙΝΕΤΕ ΚΟΜΨΟΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΤΕ’

Αφού το λέει ο μετεωρολόγος του edwtazoumeola@blogspot.gr δεν γίνεται να μην είναι αλήθεια.

Όταν πέφτουν οι πρώτες νιφάδες

Και έρχεται η στιγμή. Οι πρώτες  νιφάδες εμφανίζονται. Η Μαλάκασα έπεσε. Το ίδιο και το Καπανδρίτι, η Ιπποκράτειος Πολιτεία. Ο Διόνυσος, η Δροσιά και ο  Άγιος Στέφανος ακολουθούν. Οι υπόλοιποι προετοιμαζόμαστε. Οι μισοί παίρνουν πληροφορίες από τους φίλους τους στα ΒΠ. Οι άλλοι μισοί με το που δουν χιονόνερο, ανάβουν τζάκι και βάζουν κόκκινο κρασί. Παίρνουν και ένα βιβλίο. Τρία λεπτά αφού ανέβει το στόρι, κλείνουν παντζούρια, χύνονται σαν λουκουμάδες στον καναπέ βλέποντας Άκη Παυλόπουλο στο Blue Sky. Ποιον κοροϊδεύουμε;

Kατά τα άλλα, όταν το χιόνι έρχεται με όλη την ασυγκράτητη ορμή που έχει ο περίφημος μεσογειακός χειμώνας, οι Αθηναίοι έχουν ήδη αποθηκεύσει κονσέρβες και κοιτάνε από το τζάμι κάθε 3-4 λεπτά, έτοιμοι να ανέβουν στις ταράτσες τους αν το χιόνι φτάσει τα 8,5 μέτρα. Αρχίζει να πιάνει χιονάκι στους θάμνους. Τα πράγματα σοβαρεύουν.

Ρεπόρτερ πάνε στην πλατεία των Βριλησσίων με το χιόνι να φτάνει μέχρι τον αστράγαλο τους και το σουπεράκι να λέει ‘ΣΤΑ 2 ΜΕΤΡΑ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΣΤΑ ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ’. Όσοι είναι ΒΠ παίρνουν την εκδίκησή τους από το καλοκαίρι του Γλυφαδιώτη κάνοντας 15 insta stories με το χιονισμένο τους κάγκελο. Χα! φτωχοί εσείς δεν αποκλειστήκατε, καθίστε εκεί πέρα στη μιζέρια σας να μπορείτε να πάτε όπου θέλετε. Μπασκλασαρίες.

 Όσοι είναι παραλία κρύβονται  από τα social media και παίρνουν άδεια από τη δουλειά τους. Δεν είναι και καιρός για μοκασίνι και μπεζ βερμούδα. Ας κάτσουμε σπίτι. Χιόνι είναι θα περάσει. Δύο μήνες όλοι τους, 4 μήνες μόνοι μας.

Το επόμενο πρωί

Το επόμενο πρωινό, το πρωινό μετά την καταστροφή, τα πράγματα είναι ακόμα πιο επικίνδυνα για τους επιζήσαντες Αθηναίους που προσπαθούν να χτίσουν και πάλι από τα θεμέλια του τον ανθρώπινο πολιτισμό. Τα σχολεία κλείνουν, οι δρόμοι είναι ερημωμένοι. Σκηνές φρίκης με ανθρώπους να καθαρίζουν με σκούπα τα παρμπρίζ τους. Απομακρύνετε τα παιδιά από τις οθόνες.

Ο νέος εχθρός μας είναι ένας και είναι πολύ τρομακτικός: o Παγετός. Ο Αθηναίος τρομάζει μπροστά στη λέξη. Στήνει ευφημισμούς για να μην τον αναφέρει με το όνομά του.  Ψάχνει επί ώρες τα κατάλληλα παπούτσια για να μην γλιστρήσει. Τα τεστάρει πετώντας τριμμένο πάγο στο σαλόνι του και πατώντας πάνω με διαφορετικά παπούτσια. Τελικά θα χτυπήσει σε κολώνα, επειδή περπατάει κοιτώντας το κινητό του. Αυτό γίνεται και καλοκαίρι. Δεν μας τρομάζει. Προχωράμε.

Οι μανάδες σταυρώνουν τα παιδιά τους που αποφασίζουν να βγουν να παίξουν χιονοπόλεμο με τη φωνή της Σοφίας Βέμπο να ακούγεται από κάποιο γραμμόφωνο. Το χιόνι που έπεσε σε ολόκληρη τη γειτονιά, φτάνει το πολύ για 3-4 χιονόμπαλες. Γιε μου, πού πας; Ντύσου καλά.  Νεαροί 12χρονοι βγαίνουν στις γειτονιές της Καλλιθέας και του Ταύρου ντυμένοι με κασκόλ, γάντια, μπουφάν και αλεξίσφαιρο γιλέκο έχοντας το ένα μάτι σε διερχόμενα αυτοκίνητα που εκτρέπονται και στο άλλο για κάποιο τσουνάμι χιονιού.

                                                      I Ellada pote den pe8ainei manmu.

Στο μεταξύ οι μεγάλοι, όσοι δεν παίρνουν άδεια από τη δουλειά, αρχίζουν να ψάχνονται για το πώς μπαίνουν οι αλυσίδες για το χιόνι. Και, ειλικρινά, όσοι αναλαμβάνουν τον δύσκολο ρόλο να δείξουν τον τρόπο είτε στην τηλεόραση είτε στο youtube έχουν τη μιζέρια του ανθρώπου που είναι μόνιμα αγουροξυπνημένος. Μάλλον γιατί χρειάζεται να εξηγήσουν τα ίδια πράγματα 200 φορές.

Μέσα σε δύο ώρες ο ήλιος θα λιώσει το χιόνι. Ο Αθηναίος πέφτει σε κατάθλιψη. Η πόλη σταματάει να είναι κρανίου τόπος. Όλα ήταν ένα όνειρο. Και εμείς συνεχίζουμε τη ζωή μας κανονικά.