Βανίλια ή σοκολάτα;

Μερικά πράγματα σε αυτή τη ζωή είναι για να συνυπάρχουν, να βασιλεύουν από κοινού και να αλληλοσυμπληρώνονται. Κάπως έτσι κυλά η ζωή και για τη βανίλια και τη σοκολάτα. Μέχρι ένα διεστραμμένο site να αποφασίσει να τις βάλει αντιμέτωπες. Ψήφισε κι εσύ στο τέλος του κειμένου…

Βανίλια η Αμαλία Κουλακιώτη

Μου αρέσει και η σοκολάτα εννοείται. Μάλιστα ο ιδανικός συνδυασμός νομίζω είναι βανίλια με κομματάκια σοκολάτας. Ή βανίλια με σιρόπι σοκολάτας. Ή βανίλια με τρούφα (από σοκολάτα). Κατάλαβες τι θέλω να πω. Αλλά σκέτο σοκολάτα, όχι. Δεν την αντέχω, λιγώνομαι, ύστερα από τέσσερις πέντε μπουκιές, αφήνω το κουτάλι κάτω. Ενώ βανίλια μπορώ να φάω και μία ολόκληρη μπάλα! Άντε και δύο καμιά φορά…

Σοκολάτα ο Πάνος Κοκκίνης

Την στιγμή που προσγειώθηκε αυτό το e-mail στο inbox μου, είχα απέναντί μου στο τραπέζι τον τρίχρονο ανιψιό μου με το πρόσωπο του γεμάτο σοκολάτα (από πηγούνι μέχρι δεξί κρόταφο) και μια έκφραση απίστευτης ικανοποίησης στην φάτσα. Την ίδια ικανοποίηση που είχε -μετά την βρώση- μια πρώην γκόμενά μου η οποία τρεφόταν αποκλειστικά με μπάρες σοκολάτας Lacta και Perrier (και την οποία ποτέ δεν κατάφερα να της χαρίσω εγώ). Αυτά τα δυο γεγονότα με έκαναν να συνειδητοποίησω ότι η σοκολάτα (με οποιαδήποτε μορφή της) είναι κάργα οργασμική. Ενώ η βανίλια απλά αρωματική. Συμφωνώ με την Αμαλία για το λιγωτικό του θέματος. Και ούτε εγώ μπορώ να την κουμαντάρω σόλο. Αλλά υπάρχουν στιγμές σε αυτή την ζωή που ΠΡΕΠΕΙ να φας μια σοκολάτα. Ποιά είναι η τελευταία φορά που θυμάσαι τον εαυτό σου να ΠΡΕΠΕΙ να βρει και να κατασπαράξει μια βανίλια;

Σοκολάτα ο Άλκης Βασιλείου

Δεν θα πω πολλά φίλοι, συνεργάτες και αναγνώστες. Είμαι βέβαιος ότι το συγκεκριμένο δίλημμα έχει απασχολήσει γενιές και γενιές ανθρώπων σε όλη την υφήλιο, οπότε θα προσπαθήσω να το θέσω με μια φράση στη σωστή του βάση. Αν ο κόσμος καταστρεφόταν κι έπεφτε σε εσένα καλέ μου άνθρωπε να διατηρήσεις ανέπαφη εις τους αιώνας μόνο μία γεύση, ποια θα ήταν αυτή;;;

Ναι, το ξέρεις καλά κι εσύ. Λατρεύεις τη βανίλια, τη γουστάρεις, την ονειρεύεσαι, αλλά ένας κόσμος χωρίς σοκολάτα, είναι ένας κόσμος στον οποίον δεν θέλεις να ζεις. Κι εγώ μαζί σου!!!

Βανίλια η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Τίποτα ωραιότερο από σουφλέ σοκολάτας. Τίποτα ωραιότερο από μια κουταλιά Nutela (ή και δύο ή και τρεις ή και όλο το βάζο). Τίποτα ωραιότερο από ζεστά brownies ή αφράτο σοκολατένιο κεικ ή  παχύρρευστη μους σοκολάτας ή chocolate cookies ή μια αχιστή κούπα ζέστη σοκολάτα.

Αλλά παγωτό; Παγωτό σοκολάτας; Δυστυχώς αυτή τη στιγμή καλούμαι να συγκρίνω το πιο αδύναμο μέλος της σοκολατοοικογένειας με το ντελικάτο, πεντανόστιμο παγωτό βανίλια. Όχι σοκολατοπαγωτό, οι λαχταριστοί συγγενείς σου δεν μπορούν να σε βοηθήσουν. Όταν φτάσω στο ψυγείο και βρεθώ ανάμεσα σε δύο πυραύλους, θα πάρω εκείνον με γεύση βανίλια. Και ας τον τρώω βιαστικά μέχρι να φτάσω στο σοκολατάκι στον πάτο.

Σοκολάτα ο Θανάσης Κρεκούκιας

Η δική μου αδυναμία είναι το φυστίκι, τουλάχιστον όταν πρόκειται για παγωτό. Όμως δε γίνεται να περιορίσεις την έννοια της σοκολάτας στο παγωτό. Οπωσδήποτε όχι επειδή η βανίλια είναι περιορισμένη από μόνη της και τη βρίσκεις είτε στο παγωτό είτε στο υποβρύχιο. Σε τελική ανάλυση, ας πρόσεχε. Γιατί, αν δεν απατώμαι, η ΙΟΝ αμυγδάλου δε βγήκε ποτέ σε βανίλια. Ούτε η Λάκτα γάλακτος, ούτε η Σοκοφρέτα, ούτε η Σερενάτα, ούτε η Αμάτα (για τους πιο παλιούς, έτσι κύριε Φιλέρη;), βγήκαν ποτέ σε βανίλια. Που ακούστηκε ποτέ Βανιφρέτα ή Βανιλάτα ΙΟΝ αμυγδάλου; Γι’ αυτό σου λέω μάνα μου, σοκολάτα και κανένα δίλημμα. Άσε που θα ήμουν αχάριστος να μην πω σοκολάτα, ειδικά που μετά από τόσες χιλιάδες βολταράκια με την παλιοπαρέα, πάντα λίγη σοκολατίτσα ψάχναμε να μην πέσει το ζάχαρο. Και για να το κλείνουμε, ακόμα και στον φίλο μου τον Παλόμο στη Σεβίλλη, κάθε φορά που τον συναντούσα στη γνωστή γωνία, απέναντι από την θρυλική οδό Σαν Βιθέντε δε Παούλ, «τσοκολάτε» του έλεγα ότι θέλω (από την καλή, του Αλχεθίρας) και όχι «βανιλάτε». Απλά πράγματα!

Σοκολάτα ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Νομίζω η απάντησή μου εντάσσεται μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο προτίμησης του μαύρου από το λευκό, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Δεν είναι βέβαια τόσο απλό, για παράδειγμα η μόνη ρεαλιστική περίπτωση όπου θα έχω να επιλέξω ανάμεσα σε αυτές τις δύο ξερές επιλογές, είναι αν πάρω soft παγωτό μηχανής, όπου συνήθως για κάποιο λόγο θα πάρω όντως βανίλια. (Δεν ξέρω, it’s a thing. Μάλλον επειδή υποσυνείδητα το θεωρώ πιο δροσερό, και για να θέλω soft παγωτό σημαίνει πως ψοφάω από τη ζέστη; Μάλλον.) Όμως πρακτικά ποτέ μου πια δεν κινούμαι οπουδήποτε κοντά σε αυτά τα δύo: Σε ένα τυχαίο παγωτατζίδικο έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε δεκάδες obscure γεύσεις, κι εσύ θα πάρεις ας πούμε βανίλια; Δε νομίζω. Άρα πάμε σε άλλο επίπεδο, πάμε στο πρακτικό ζήτημα του “προσπαθώ να επιλέξω ανάμεσα σε πολλά Περίεργα Πράγματα”. Και από αυτά ξέρεις πάντα ανάμεσα σε ποια καταλήγω να αμφιταλαντεύομαι; Ανάμεσα σε αυτά που έχουν (ή μου θυμίζουν οπτικά ή έστω στο μυαλό μου κάνουν έναν συνειρμό ότι θα μπορούσαν να περιέχουν) σοκολάτα. Η βανίλια είναι πολύ vanilla ρε φίλε.

Σοκολάτα ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Θα μιλήσω για το παγωτό γιατί εκεί και μόνο εκεί έγκειται το δίλημμα. Και θα προτιμήσω σοκολάτα για 2 απλούς λόγους.

Α) Η βανίλια είναι ένα παγωτό που συνοδεύει γλυκά γιατί από μόνη της είναι ξενέρωτη. “Α έχουμε σουφλέ, ας το συνοδεύσουμε με παγωτό βανίλια”. Η σοκολάτα δεν χρείαζεται κάποιο grande γλυκό δίπλα της για να θριαμβεύσει. Προελαύνει από μόνη της.

Β) Η μόνη βανίλια που αγαπώ σε παγωτό είναι η βανίλια Μαδαγασκάρης που όχι δεν είχα στο χωριό μου τη Βούλα αλλά τώρα πια βρίσκεις εξαίρετη. Αυτό όμως είναι το θέμα. Ότι έχω μόνο μία βανίλια που μου αρέσει. Ενώ μπροστά σε ένα ψυγείο με σοκολάτα αμύγδαλο, μαύρη σοκολάτα, σοκολάτα πορτοκάλι, σοκολάτα με βύσσινα κλπ δεν βαριέμαι ποτέ.

Βανίλια η Ελενα Μπουζαλά

Ενώ τρώω σοκολάτες, δεν μου αρέσει καθόλου το παγωτό σοκολάτα. Πολύ απλά διότι η γεύση δεν έχει καμία σχέση. Σαν δίδυμα που τους χώρισαν μετά την γέννα και το ένα έζησε μια φυσιολογική ζωή, ενώ το άλλο μια μονίμως παραπονεμένη, του τύπου, δώστου λίγο σιρόπι φράουλα. Όσες φορές δοκίμασα, επειδή όλοι με πίεσαν: “Μα καλά δεν σου αρέσει το παγωτό σοκολάτα;”, πάντα ήθελα κάτι να σκεπάσω αυτή την γεύση που ακόμα ψάχνεται ποια είναι. Ευτυχώς που υπάρχει το παγωτό βανίλια, αλλά και η άσπρη σοκολάτα, διότι είναι γλυκιά και αφήνει στον ουρανίσκο μου μια αίσθηση ικανοποίησης. Την τρώω σκέτη.

Βανίλια ο Μάνος Μίχαλος

Τη Nutella, που μνημόνευσε και η Ελιάνα, νομίζω ότι θέλω να την παντρευτώ. Αλήθεια, δεν με νοιάζει που δεν έχει στήθος, ούτε που είναι ακαμάτα και δεν κάνει ούτε μια δουλειά σπιτιού. Εγώ αυτή θέλω. Όμως, στο παγωτό η βανίλια μοιάζει με αρχέγονη μορφή του είδους, πιστεύω δηλαδή ότι το πρώτο παγωτό, αυτό που σκαρφίστηκαν οι Κινέζοι ήταν ξεκάθαρα βανίλια. Ούτε σοκολάτα, ούτε choc choc chips, ούτε άλλα τρισύλλαβα λιγωτικά πράγματα. Η βανίλια, με τη μυρωδιά της, τη λευκή επιδερμίδα της, τη milky διάθεσή της και τη βελούδινη υφή της, είναι μια σοβαρή υποψήφια για να με αποπλανήσει έναντι της Nutella. Για ένα (παγωτό) στα γρήγορα. Το βράδυ, όμως, στο σπίτι θέλω να ανοίξω την πόρτα και να με περιμένει η πραλίνα έτοιμη για όλα.

Σοκολάτα ο Μάνος Χωριανόπουλος

Τρελαίνομαι για παγωτά και αφού είναι ο μόνος τομέας που μπορεί να γίνει σοβαρή σύγκριση μεταξύ σοκολάτας και βανίλιας. Θα περιοριστώ σε αυτόν. Πάντα το παγωτό μου ξεκινάει από τη σοκολάτα και οι άλλες γεύσεις έπονται. Μεταξύ δε αυτών, δεν συμπεριλαμβάνω τη βανίλια.

Τη βανίλια, λευκή και αδιάφορη, τη θεωρώ ως συνοδευτικό. Κάτι δροσιστικό ανάμεσα σε άλλες γεύσεις, για να τις καταλαβαίνω καλύτερα, όταν τρώω παγωτό έξω ή παίρνω οικογενειακή συσκευασία. Η βανίλια είναι σαν μια ευχάριστη διαφήμιση στο μέσον μιας ωραίας ταινίας. Όσο καλή και να είναι δεν γίνεται φυσικά να υποκαταστήσει την ταινία.

Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι η μία είναι «χαριτωμένη» την ώρα που για την άλλη δικαιολογείσαι ακόμα και να μουγκρίζεις από ευχαρίστηση. Οπότε καμία βανίλια, κανένα δίλημμα, μόνο σοκολάτα.

Σοκολάτα ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Βανίλια-σοκολάτα: εκτός από μια πάρα πολύ κακή σειρά (στο Mega – δεν θυμάστε εσείς, ήσασταν μικροί τότε) αποτελεί αιώνιο δίλημμα και κατά τη γνώμη μου το ιδανικό τεστ για το πόσο κομπλεξικός είσαι… Σοκολάτα δηλαδή mainstream ή βανιίλια “θέλω να διαφέρω και το φωνάζω”; Θα φτάσουμε κι εκεί.

Πρώτα να ξεκινήσουμε από τα βασικά: Αν θέλεις να λέγεσαι σοβαρός πρέπει να τρως μόνο αυτές τις δύο γεύσεις. Δεν είσαι ούτε δοκιμαστής, ούτε αλχημιστής για να ξεστομίζεις απαγορευμένες λέξεις όπως “παγωτό μάνγκο”. Φίλε μου, κάποιο πρόβλημα πρέπει να έχεις, δεν εξηγείται αλλιώς. Και μην αρχίσω καν για τη στρατσιατέλα, την ντροπή της ζάχαρης.

Είμαι έξαλλος, αλλά θα επιστρέψω στο “σοκολάτα ή βανίλια”, το οποίο (κακά τα ψέμματα) δεν υπήρξε ποτέ αληθινό δίλημμα για μένα. Η απάντηση ήταν πάντα “και τα δύο”, αλλά αφού με αναγκάζετε θα διαλέξω τη σοκολάτα, τη μητέρα όλων των παγωτών. Εξάλλου ακόμη κι οι άπιστοι θα πουν “βανίλια, γιατί δεν μ’ αρέσει η σοκολάτα”, ενώ κανείς ποτέ δεν είπε “σοκολάτα γιατί δεν μ’ αρέσει η βανίλια”.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ. ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΜΕ 63,6%

Ήσουν κοντά αρωματική βανίλια. Αλλά απ’ ό,τι φαίνεται είσαι καταδικασμένη να διαγωνίζεσαι για βραβεία Β’ ρόλων. Πρώτο όνομα στη μαρκίζα, η σοκολάτα.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ…

ή