Βετούλας ή Μολφέτας;

Το να βάλουμε το συγκεκριμένο δίλημμα αποφασίστηκε χθες βράδυ λίγα λεπτά μετά τις 11 και αφού ένα άλλο δίλημμα είχε “πέσει” χάρη στο πραξικόπημα μερικών συντακτών. Το δίλημμα αυτό το υποδέχτηκαν όμως οι συντάκτες ποικιλοτρόπως. Παραθέτω μερικούς διαλόγους για να καταλάβεις πώς γράφονται τα αιώνια διλήμματα.

Η Ελιάνα με πήρε τηλέφωνο στις 00:40 (με ξύπνησε) να με ρωτήσει αν πραγματικά θέλω να απαντήσει αυτό το δίλημμα. Ο Άλκης στα mail ήταν νομίζω χαρούμενος: “Χαχαχαχα Το καλύτερο όλων των εποχών”. Ο Δημητρόπουλος επίσης περιχαρής: “ΚΛΑΙΩ είναι το καλύτερο δίλημμα όλων των εποχών και το εννοώ”. Για να έρθει και η Ρομίνα να απορήσει “Σχώρα με, αλλά να γράψω κι εγώ με Ελιάνα δηλαδίς; Κανένα πρόβλημα, το κριτήριο μου θα είναι το πόσο εύηχα ακούγονται τα ονόματα. Ματημπαναγια αν το δίλημμα ήταν γηρτθτφηβμς ή θποιεεμνξρ,το ίδιο θα μου ‘κανε”.

Το δίλημμα όμως υπάρχει και είναι τιτάνιο. Θέλουμε και τη δική σου ψήφο στο τέλος του κειμένου είτε με το tweet button είτε στα σχόλια.

Βετούλα ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Το καλύτερο δίλημμα όλων των εποχών. Ξεκάθαρα. ΟΚ, μπορεί αυτή τη στιγμή Μαματζιόλας-Μπαλογιάννης και Μακαράς-Μυλωνάς να ζηλεύουν, αλλά τι να κάνουμε. Το Βετούλας-Μολφέτας είναι κάτι σαν το Τζόρνταν-Πίπεν ή το Τόμας-Ντουμάρς για το αχαϊκό μπάσκετ-μπολ. Το ιστορικό περιφερειακό δίδυμο του Απόλλωνα Πατρών, η πιστή απόδοση της γιν-γιαν ισορροπίας. Ο ένας (Μολφέτας) ένας δυναμικός γκαρντ, που έπαιζε αμυνάρα και ο άλλος (Βετούλας) προικισμένος με μια πάσα πιο λέιζερ και από αυτό που κάνουν για τη μυωπία. Έπαιξαν μαζί τα καλά χρόνια του Απόλλωνα, αλλά μόνο ο ένας έκανε μεγάλη καριέρα (ο Βετούλας έπαιξε στον ΠΑΟΚ, στην ΑΕΚ και στην ιταλική Ούντινε μεταξύ άλλων), ενώ ο άλλος προδόθηκε από το γόνατο του και σταμάτησε νωρίς. Πριν τρία χρόνια αποφάσισαν να ενώσουν ξανά τις δυνάμεις τους και να ανεβάσουν την αγαπημένη τους ομάδα στην Α1, ο ένας ως παράγοντας και ο άλλος ως προπονητής.

Οπότε τους τιμούμε μόνο και μόνο για αυτό. Θα προτιμήσω (και πάλι ξεκάθαρα) τον Βετούλα α) γιατί κατάφερε να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ χάρις στην οξυδέρκεια και το θράσος, παρότι είχε γεννηθεί με σώμα ποδοσφαιριστή και β) γιατί είναι προπονητής και μάλιστα ένας από τους καλύτερους της νέας γενιάς.

Μολφέτα ο Άλκης Βασιλείου

Πού είναι ο Βάγκνερ, πού είναι ο Πουτσίνι, πού έχουν πάει όλοι εκείνοι; Αυτό ακριβώς! Πού είναι ο Βετούλας, πού είναι ο Μολφέτας, πού είναι ο Βούκσεβιτς και ο Μπακ Τζόνσον μαζί με τον Μίρκο Μιλίσεβιτς; Πού είναι ο Τζαννής ο Σταυρακόπουλος, πού είναι ο Φλώρος, ο Παναγιωτατάκος, ο Αμάγια και ο Φάντερμπεργκ; Πού είναι Ουίγκινς, ο Κόστνερ, ο Άγγελος Παπαδημητρίου και ο Αβδάλλας; Πού είναι ο Υφαντής, ο Λογοθέτης και ο συγχωρεμένος ο Αλφόνσο; Πού είναι ο Μαματζιόλας, ο Μακαράς, ο Μπαλογιάννης και ο Πιτ Παπαχρόνης; Πού είναι ο Τσερτς, ο Μπέργουλντ, ο Φάσουρας, ο Τσαγκόπουλος και ο Νίκος ο Κασουρίδης; Πού είναι ο Ντίνκινς, ο Τράβις Μέις, ο Θερλ Μπέιλι, ο Καράγκουτης, ο Τζον ο Μπρούγος ή ο Πρέντραγκ Μπένατσεκ ακόμα ακόμα; Πού είναι ο Χάρολντ Έλις, ο Ζντράβκο Ραντούλοβιτς, ο Σαμίρ ο Γκούντα, ο Μυριούνης, Σοκ, ο Κόουσμα, ο Τάρλατς, ο Γέλιτς, ο Μπάκναλ, ο Τζον ο Πολ ο Σάσκι ο 3ος βρε αδερφέ; Πού είστε; Γιατί φύγατε; Γιατί πήρατε μαζί σας την πιο ωραία εποχή της ζωής μας;;; Ποιο ήταν το δίλημμα; Βετούλας ή Μολφέτας; Δεν ξέρω ειλικρινά! Μολφέτας! Έτσι για την αλητεία!

Νίκο Βετούλα ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Αρμοδιότεροι οι μπασκετικότεροι που προηγήθηκαν και θα ακολουθήσουν αλλά δεν νομίζω ότι θα μπω βαθιά στην σύγκριση. Θα αποφασίσω μάλλον εύκολα. Γιατί πάντα συμπαθούσα περισσότερο τους εγκεφάλους στο μπάσκετ από τους εκτελεστές. Ίσως γιατί τα 7-8 χρόνια που έπαιζα μπάσκετ και βολόδερνα από το 3 στο 4 ζήλευα αφόρητα την ικανότητα των άλλων να κατεβάζουν τη μπάλα, να βλέπουν γήπεδο, να σκέφτονται για όλη την ομάδα. Ο Νίκος Βετούλας ήταν από τους παίκτες που έκαναν αυτή τη δουλειά και την έκαναν πολύ καλά. Ο Μολφέτας μού έμοιαζε πάντα ως “εκείνος ο τυχερός τύπος που έχει τον Βετούλα να του δίνει τη μπάλα την κατάλληλη στιγμή”. Προτιμώ τους ικανούς, όχι τους τυχερούς και όχι να πάρω έστω λίγη δόξα από τον Γιάννη Μολφέτα αλλά ο Βετούλας έμοιαζε κατά τι ικανότερος.

Βετούλα ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Ανέβαινα τις σκάλες για το σπίτι αργά τη νύχτα κοιτάζοντας τα μέιλ μου και είδα το θέμα του διλήμματος, πρέπει να μου ξέφυγε ένα ΧΟ ΧΟΟΟΟΟΟΟ!! ικανό να ξυπνήσει το μισό Λυκαβηττό. Είναι το καλύτερο δίλημμα όλων των εποχών; Ναι, είναι, Κι αυτό δε μπαίνει σε δίλημμα. Μιλάμε για το δίδυμο παιχτών που είχαμε όλοι στην άκρη των χειλιών μας συζητώντας για μπάσκετ πριν [λογοκρισία] χρόνια, τότε που η Α1 ήταν φοβερή και τρομερή και μπορούσες να βρεις εκπληκτικά πράγματα να συμβαίνουν κι έξω από το κεντρικό δίπολο. Είχε συμβεί μια περίοδος όπου η πιο χοτ ομάδα, που είχε πάνω της όλο το buzz, ήταν ο Απόλλων και το Βετούλας στο Μολφέτα ήταν πώς το λένε, το δικό μας Στόκτον και Μαλόουν. Κρίμα που δεν βγήκε ποτέ NBA Jam στα Ελληνικά, γιατί ξέρουμε όλοι ποιο δίδυμο θα επιλέγαμε.

Θα διαλέξω πάντως Βετούλα, γιατί σαν τον Χρήστο κι εγώ πάντα κλίνω λίγο πιο πολύ προς το δημιουργικό κομμάτι, αλλά κι επειδή λατρεύω τις δυνατές ιστορίες στον αθλητισμό. Ιστορίες όπως ότι ο Βετούλας έχασε τα 4 τελευταία παιχνίδια της σεζόν που ο Απόλλων τελικά υποβιβάστηκε, πέρασε μια δεκαετία ενοχών, μόνο για να τον φέρει ξανά στην Α1 ως κόουτς. Έτοιμες λαϊκές ταινίες είναι αυτές διάολε κι εμείς γυρίζουμε σεξοκωμωδίες. “Βετούλας και Μολφέτας”. Έτοιμο είναι. ΚΑΠΟΙΟΣ.

ΒΕ-ΤΟΥ-ΛΑΣ φωνάζει ο Στέλιος Αρτεμάκης

Να σημειώσουμε ότι αμφότεροι έδωσαν το παρόν στον πρόσφατο αγώνα παλαιμάχων Πάτρας και Υπόλοιπης Ελλάδας. Μολφέτας 17 πόντους, Βετούλας 18 και από την αντίπαλη ομάδα (είναι γνωστοί Πατρινοί) κάποιος Πρέλεβιτς σκόραρε 18. Το ροζ φύλλο αγώνα (πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτό το κλισέ) πήγε στους Πατρινούς, ο Βετούλας, όμως, είναι αυτός που έκανε triple double (17 πόντους, 11 ριμπάουντ και 10 ασίστ) με -άκουσον άκουσον- 7 κλεψίματα! Επίσης σε σχέση με τον καλύτερο παίκτη της άλλης ομάδας, κάποιον Πρέλεβιτς επαναλαμβάνω, είναι πιο ωραίος τύπος, ο άλλος έχει καραφλιάσει. ‘Αρα τους νικά και στο γήπεδο και έξω από αυτό 😉 ΒΕ-ΤΟΥ-ΛΑΣ

Νίκο Βετούλα ο Μάνος Χωριανόπουλος

Ωραία εποχή. Τότε που ο Μίτσελ Ουίγκινς έβαζε 36 πόντους σε κάθε ματς, η κουτσή Μαρία δεν ήξερε τι είναι πικ εντ ρολ, ο Γ. Ιωαννίδης τσακωνόταν αν έπαιξε ζώνη σε κάποιο δευτερόλεπτο του ματς, ο Θεός Τζόρνταν ήταν στα παρκέ και ο Σαμ Πέρκινς αν και σέντερ βάραγε τρίποντα (ή μήπως γινόταν μόνο στο NBA Live 96 αυτό;).

Τότε, στο ελληνικό μπάσκετ υπήρχαν μυθικές μορφές, όπως ο Χουγκάζ, ο Μαματζιόλας, ο Βετούλας, ο Μολφέτας και άλλοι πολλοί, που πλαισίωναν τους μεγάλους σταρ.

Εκείνα τα χρόνια ήξερα απέξω τα ρόστερ και στην Ελλάδα και στο NBA (μετά καθε γραμμή του γηπέδου απέκτησε όνομα και παρατσούκλι και για να συζητήσεις με κάποιον έπρεπε να γνωρίζεις τη διάμετρο των χεριών του Χόρας Γκραντ, και το παράτησα λιγάκι).

Με το που άκουσα το δίλημμα, μου ήρθε στο μυαλό το πώς έπαιζε ο Βετούλας, ωστόσο τον Μολφέτα δεν κατάφερα να τον θυμηθώ. Επιλέγω λοιπόν Βετούλα. Κάτω η δικτατορία του πικ εντ ρολ.

Νίκο Βετούλα ο Ηλίας Αναστασιάδης

Τα χρόνια του Βετούλα στον Απόλλωνα Πάτρας τα περνούσα κλεισμένος στην κουζίνα με την προσωπική μου τηλεόραση, βλέποντας Α1 στον ΑΝΤ1 ή όπου είχε. Μπορεί να μιλάμε για τον πιο αδικημένο πλέι-μέικερ των 90s. Σίγουρα μιλάμε για μια από τις δέκα-δεκαπέντε πιο συμβολικές μορφές του ελληνικού μπάσκετ στην παινεμένη δεκαετία. Μπορεί το στιλ του στην εκτέλεση να ήταν λίγο διεκπεραιωτικό και δημοσιοϋπαλληλιλίστικο (κανείς δεν ήξερε τι σκεφτόταν ο Βετούλας πετώντας έτσι την μπάλα, όπως κανείς δεν ξέρει τι σκέφτεται ο Φώτσης ακόμα), αλλά ποτέ μα ποτέ, ως επίδοξος πλέι-μέικερ κι εγώ (τρομάρα μου), δεν θα ξεχάσω το κατέβασμα της μπάλας με την πλάτη.

Δεν ξέρω πώς έτρεχε τα συστήματα ο Βετούλας και πώς τον καταλάβαιναν κάτι Χατζόπουλοι, κάτι Βούκσεβιτς και κάτι Μολφέτες, αλλά η φυσική του στάση ήταν με την μπάλα κρυμμένη απ’ τον αμυντικό. Αυτή που τον έβλεπε σίγουρα όταν η Πάτρα ήταν στην επίθεση ήταν η αντίθετη μπασκέτα. Η λάθος δηλαδή. Δεν έχει να λέει. Ο Βετούλας τα περισσότερα τα έκανε σωστά.

Βετούλα η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Ρίο, Ψηλά Αλώνια, Raining Pleasure, λικέρ Τεντούρα, μινάρας, παραλία Καλόγρια, Κοτοπούλης επιχειρηματίας που φημολογείται πως έκαψε το club του για να παρει την αποζημίωση. Αυτά μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή από την Πάτρα και πάλι καλά να λες, ας όψεται που τα είχα 3 χρόνια με φοιτητή εκεί, αλλιώς μόνο το καρναβάλι θα ήξερα. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, εδώ εμπεριστατωμένη κριτική δεν θα δεις. Θα δώσω την ψήφο μου στον Βετούλα αφενός γιατί ειναι πιο ωραίο αγόρι και έχει κάτι το -ας πούμε- κοσμοπόλιταν πάνω του (γελάνε οι μπασκέτες) αφετέρου γιατί εχει πιο ωραίο όνομα (εύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να εχει μια κόρη και να την λένε Τούλα. Τι, όχι;). Του αλλουνού κυρίου το όνομα εχει μέσα τη λέξη φέτα. Αρκεί για να με απωθήσει.

Βέτουλα ο Πάνος Κοκκίνης

Σε ένα εντελώς metrosexual αθλητικά μάτι, όπως το δικό μου, ο Βέτουλας κερδίζει στα (στιλιστικά) σημεία. Κυρίως επειδή υπάρχουν φωτογραφίες του στο google image που θυμίζει Ζοζέ Μουρίνιο. Ξέρεις αυτό το silver fox τύπου εφέ, κομπλέ με σένια κουστουμάκια και αξυρισιά τριών ημερών. Χωρίς, φυσικά, την αντίστοιχη έπαρση. Αν μακάρι το παλικάρι να τα πάει τόσο καλά που να έχει το δικαίωμα να γίνει εξίσου πολυνίκης και υπερόπτης.  Ενώ τον Μολφέτα, με όλο το συμπάθειο, αν διασταυρωθώ μαζί του στο δρόμο, δεν είμαι σίγουρος ότι θα θυμηθώ ποιος είναι. Ναι, το ξέρω ότι η ανάλυση είναι επιφανειακή. Αλλά τι περίμενες, να μάθω μπάσκετ στα 30 φεύγα μου;

Μολφέτα ο Μάνος Μίχαλος

Ο Νίκος Βετούλας ήταν πιο καλός ή τέλος πάντων πιο εντυπωσιακός (λόγω δημιουργικότητας και της πάσας που αναφέρει ο Τριαντάφυλλος), ενώ αντιλαμβάνομαι γιατί η Ελιάνα λέει “Βετούλας”, αφού ο νυν προπονητή του Απόλλωνα είναι ένας πραγματικά ωραίος άντρας. Όμως, θα πάω με το αουσάιντερ, όχι γιατί θέλω να κάνω πολιτική (όπως πάλι -μου- λέει ο Τριαντάφυλλος), αλλά η εποχή εκείνη ήταν για το μπάσκετ, μια πολύ περίεργη ιστορία. Παρότι δεν υπήρχαν τα media του τώρα, παρότι δεν υπήρχαν sites, blogs και ειδικοί αναλυτές για το άθλημα σε κάθε γωνιά του διαδικτύου, το μπάσκετ ήταν ό,τι καλύτερο είχε να πουλήσει ο αθλητικός Τύπος. Και το πούλαγε. Και πούλαγε (φύλλα εφημερίδων). Σε αυτό το πλαίσιο και με παίκτες τριγύρω, πραγματικά μεγάλα ξένα αστέρια, ήταν δύσκολο να ξεχωρίσεις ακόμη και στην Πάτρα. Άλλωστε με συμπαίκτη τον (Ρέτζι) Τζόρνταν, πώς να χωρέσει το όνομα Μολφέτας που μοιάζει με γλυκό από παντεσπάνι ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων; Κι όμως, σε μια ακόμη απόδειξη ότι η δουλειά κάνει τους άντρες, ο Μολφέτας ήταν πάντα ο εργάτης που έκανε τις δουλειές, ενώ γύρω του, χορεύαν σε ρυθμούς άλει χουπ. Ο Γιάννης Μολφέτας είναι ένας από τους παίκτες που μπήκε στην κατηγορία Μυλωνάς, Μακαράς, Παπαχρόνης. Μια cult αναφορά της μπασκετικής ιστορίας του τόπου, ένα όνομα που ποτέ δεν θα τιμηθεί όπως ο Γκάλης, αλλά ποτέ δεν θα ξεχαστεί όπως άλλοι.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΒΕΤΟΥΛΑΣ ΜΕ 70%

Δεν το λες και το αντικειμενικότερο των αποτελεσμάτων αν αναλογιστείς τους λόγους για τους οποίους κάποιοι ψήφισαν τον έναν ή τον άλλον αλλά ο λαός ψήφισε δημοκρατικά και ωραία. Βετούλα, σου δίνουμε τα κλειδιά.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ

ή