Xavi ή Iniesta;

Εξωγήινος, ναι, ο Messi, που πλαισιώνεται από Suarez και Neymar στην εξίσου εξωγήινη επιθετική τριπλέτα της Μπαρτσελόνα, όμως οι ακρογωνιαίοι λίθοι της αυτοκρατορίας της Μπάρτσα την τελευταία δεκαετία έχουν υπάρξει οι δύο σπουδαίοι μέσοι Xavi και Iniesta, τόσο μεγάλης σημασίας και οι δύο, και τόσο αχώριστοι στην ποδοσφαιρική συνείδηση, που έγιναν εξάλλου γνωστοί και ως ‘Τσαβινιέστα’.

(Στέφανος Τριαντάφυλλος, απαντώντας στο μέιλ του διλήμματος: “Δεν είναι ο ίδιος;”)

Όμως εμείς τους ξεχωρίζουμε. Και διαλέγουμε ανάμεσά τους. Οι δημοσιογράφοι του ΟΝΕΜΑΝ επιλέγουν. Xavi ή Iniesta;

Διάλεξε εσύ και μετά δες τι αποφασίσαμε κι εμείς.

Xavi ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι τρέφω απεριόριστο σεβασμό και συμπάθεια και στους δυο, τόσο για τις ποδοσφαιρικές τους ικανότητες και την ευφυία τους, όσο και για τον χαρακτήρα τους. Αν και σκέφτηκα να αφήσω ένα κέρμα να αποφασίσει για την τύχη αυτής της απάντησης, τελικά θα επιλέξω συνειδητά τον Xavi. Επειδή του χρόνου δεν θα έχουμε τη χάρα να τον βλέπουμε με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, επειδή με κάποιες κάθετες πάσες του με έχει κάνει να χειροκροτήσω πιο δυνατά κι απ’΄το εντυπωσιακότερο γκολ του Μέσι κι επειδή μετράει περισσότερες εμφανίσεις και τίτλους με τους μπλαουγκράνα απ’ ότι ο 4 χρόνια νεότερος Ινιέστα. Μακάρι να εγκαταλείψει με στυλ κι ένα ακόμα τρεμπλ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μου λείψει το αρχοντικό του στυλ, όπως θα λείψει και από την Μπάρτσα.

Xavi ο Γιώργος Μυλωνάς

Αν έλεγα πως στο γήπεδο προτιμώ τον Ινιέστα, θα παρεξηγούνταν ο φίλος μου ο Τσάβι.

Ινιέστα ο Θέμης Καίσαρης

“Είναι ο πιο ταλαντούχος Ισπανός όλων των εποχών. Καταπληκτικός παίκτης, υπέροχος άνθρωπος, με μεγάλη καρδιά. Είναι τέλειος σε όλα. Στη συμπεριφορά, ως παράδειγμα στα αποδυτήρια και στο γήπεδο. Είναι ηγέτης, πάντα θέλει την μπάλα, ποτέ δεν κρύβεται, κι αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα”.

Αυτά δήλωσε μόλις χθες ο ίδιος Τσάβι για τον Ινιέστα. Δεν υποτιμώ τη μεγαλοφυϊα του Τσάβι, κι αυτός μοναδικός ήταν, δεν θα υπάρξει άλλος.  Όμως ο Ινιέστα στα μάτια μου είναι ο παίκτης που θα μπορούσε να είναι Τσάβι αν αυτό χρειαζόταν, αλλά ταυτόχρονα είναι κι αυτός που έκανε αυτά που ο Τσάβι δεν είχε στο ρεπερτόριό του. Πιο επιθετικός, πιο αποτελεσματικός ψηλά στο γήπεδο, πιο ικανός στα άκρα.

Πέρασε κι αυτός διάστημα πτώσης, έμεινε έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς ασίστ στο πρωτάθλημα, αλλά είναι ξανά στα καλύτερα του. Θα μπορούσε να πάρει την ψήφο ακόμα και για έναν μόνο λόγο. Αν γράψεις iniesta goal στο YouTube σου προτείνει αυτό με την Τσέλσι κι αυτό στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλο. Δεν έχει βάλει πολλά, αλλά έχει βάλει τα δύο που “σφράγισαν” το χτίσιμο δύο θρυλικών ομάδων, της Μπαρτσελόνα του 2009-11 και της Εθνικής Ισπανίας.

Τσάβι η Δώρα Τσαμπάζη

Δεν υπάρχουν πολλά γιατί. Κατ’αρχάς μιλάμε για πιο αλήτικη φάτσα. Καλός ο Ινιέστα, διάβολος εντάξει, αλλά τα μούτρα του, δεν έχουν αυτό το Καταλανικό του Τσάβι. Μάλλον φέρνουν προς πρωτεύουσα μεριά. Τσάβι γιατί πάντα έπαιζε πίσω από τους σταρ. Στην αρχή ήταν ο Ροναλντίνιο, μετά ο Μέσι. Ο Τσάβι πάντα πίσω. Ο Ινιέστα πάντα δίπλα. Να παίρνει λίγο από τη «χρυσόσκονη» των άλλων δύο. Ο Τσάβι όμως έκανε συνήθως όλη εκείνη τη δουλειά, που αν δεν την έκανε τόσο σωστά, ίσως όλη αυτή η πορεία της Μπάρτσα, εδώ και περίπου 10 χρόνια, να ήταν διαφορετική. Τσάβι γιατί είναι ίσως ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχουμε δει σε αμυντικό χαφ (άντε μαζί με τον Πίρλο). Πάσα, τεχνική, γκολ, τρεξίματα, κλεψίματα, όλα. Ποδοσφαιρική αντίληψη, που τον μετατρέπει σε ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα. Γρήγορος και ποιοτικός, με μεγάλα γκολ ο Ινιέστα, αλλά δεν είναι Τσάβι. Τσάβι, και ας μας το χάλασε λίγο στο τέλος με το Κατάρ. Μάλλον όμως τη χρωστούσε στον εαυτό του, μια πολυτελή ποδοσφαιρική σύνταξη.

Xavi η Φένια Μπινιάρη

Ο Xavi είναι αναντικατάστατος για την Μπαρτσελόνα (και πιο όμορφος από τον Iniesta), ενώ τον Iniesta μπορείς να τον αντικαταστήσεις με έναν άλλον παίχτη που θα εκμεταλλεύεται τις ασίστ του Xavi για να βάζει γκολ. Και τέλος πάντων δεν υπάρχει Iniesta χωρίς τον Xavi. Άλλωστε ο Xavi έχει δηλώσει ”κάποιες φορές χωρίς να κοιτάξω ξέρω που είναι”, όταν τον ρώτησαν για την επαφή τους μέσα στο γήπεδο.

Ινιέστα ο Γρηγόρης Μπάτης

Και οι δύο έχουν ένα κακό, παίζουν στην Μπαρτσελόνα. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την αξία τους και όσα πρόσφεραν όχι μόνο στους “μπλαουγκράνα” αλλά και γενικά στο Παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όμως θα το ξαναπώ/ξαναγράψω: παίζουν στην Μπαρτσελόνα. Και για να απαντήσω απλά και ωραία στην ερώτηση, φαντάζομαι ποιον από τους δύο θα ήθελα στην (συμπαθέστατη στα μάτια μου) Ρεάλ και να η απάντηση: Τον Ινιέστα. Αυτό τον καλλιτέχνη, τον μαέστρο, τον γητευτή της μπάλας και όλα τ’ άλλα τα διθυραμβικά που του αξίζουν πέρα για πέρα. Καλά τα “εργαλεία” και οι ήρεμες δυνάμεις (Τσάβι), όμως ποιος θα πει όχι στις ντρίμπλες, στις κάθετε πάσες και στα γκολ του Ινιέστα; Γιατί ό,τι και να λέμε, ο Ινιέστα είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου.

Τσάβι ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Συγγώμη δεν είναι ο ίδιος παίκτης; Πρέπει να τους έχω δει να παίζουν συνολικά 120 λεπτά. Πρέπει να τους έχω ξεχωρίσει τα 3.5 εξ αυτών, όταν τους κάνουν κοντινό για δηλώσεις και γράφει το όνομα τους από κάτω. Θα προτιμήσω τον Τσάβι όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή έχει πιο μαγκιόρικο όνομα και είδα πρόσφατα τη στιγμή της αποχώρησης του μετά από 17 χρόνια από τη Μπαρτσελόνα και ήταν φανερά συγκινημένος και σκέφτηκα ότι ρε γαμώτο τι ωραίος που είναι ο αθλητισμός.

Ινιέστα ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Γενικά μου αρέσει να μισώ παίκτες περισσότερο από το να λατρεύω. Ίσως όταν μισώ κάποιον είναι μια ανώμαλη ένδειξη σεβασμού στο ταλέντο του. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον Ινιεστα και ήρθε η ώρα να το πως να το μάθει και ο ίδιος. Εκείνη την 6η Μαίου του 2009, τον είχα μισήσει τον μπαγάσα. Εκεί που στο 90 φεύγα είχε πετάξει εκείνο το ξερό σουτ και το είχε πάει στο γάμα του είχα ρίξει πολλά σταυρίδια και γαλλικά. Αλλά κατα βάθος ήξερα και ξέρω ότι είναι η απόλυτη παιχτούρα. Είναι η μετενσάρκωση του Zidane. Σίγουρα ο διάδοχος του. Κάνει μέσα στο γήπεδο χορευτικά, αλλά τα κάνει τόσο μα τόσο αθόρυβα που νομίζεις ότι βλέπεις βαρετό μπαλέτο με περίτεχνες φιγούρες. Αυτό είναι ο Ινιέστα και το βίντεο του Γρηγόρη το αποδεικνύει περίτρανα.

Ινιέστα η Έρρικα Ρούσσου

Μιας και ειδήμων δεν είμαι -σε καμία περίπτωση- δεν θα μιλήσω με τεχνικούς όρους. Ούτως ή άλλως, θεωρώ ότι η επιλογή σε ένα δίλημμα είναι κάτι παραπάνω από απόρροια μίας τεχνικής. Είναι και θέμα συμπάθειας. Τον Ινιέστα λοιπόν, το συμπαθώ ένα τσικ περισσότερο από τον Τσάβι. Και προφανώς, δεν το κάνω επειδή ο Αντρές είναι ομορφότερος -ούτε καν. Πιστεύω είναι ξεκάθαρα θέμα δηλώσεων. Κάθε φορά που ο Ινιέστα μιλά για την ομάδα του (και έχει τύχει να το διαβάσω) το κάνει με μία συνέπεια και ένα σεβασμό που τουλάχιστον εμένα, με κερδίζει. Με κάνει να τον πιστεύω και να θέλω να είναι εκείνος που θα βάλει το γκολ μόνο και μόνο για να τον δω να το πανηγυρίζει. Γιατί κατά κάποιον τρόπο, με έχει διαβεβαιώσει ότι δεν θα γίνει γραφικός και δεν θα το πάρει πάνω του.

Ωστόσο, μιας και δεν θυμάμαι να τον έχω δει σε real time να το κάνει, κρατάω ένα μικρό καλάθι -μέχρι το Σάββατο.

Ινιέστα ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Τα γκολ που παρέθεσε παραπάνω ως πειστήριο ο Καίσαρης είναι και τα δύο γκολ-μαχαιριές γιατί ο Ινιέστα τα έβαλε απέναντι σε ομάδες που υποστήριζα με πάθος, οπότε σε ένα βαθμό υπάρχει και η διάσταση του ότι θες εφόσον έχεις χάσει, τουλάχιστον να σε έχει σκοτώσει ο καλύτερος. Υπάρχει μια σκηνή στο “Angel”, μια από τις αγαπημένες μου σειρές, που ένας από τους βασικούς κακούς πεθαίνει, αλλά στα χέρια όχι της μεγάλης του νέμεσης, του ήρωα του τίτλου δηλαδή, αλλά ενός δεύτερου χαρακτήρα. “Εσύ… ΕΣΥ με σκοτώνεις;; Όχι… ο Angel με σκοτώνει…” είναι τα γεμάτα σοκ τελευταία λόγια του villain. Πάντα ο Angel θέλουμε να μας σκοτώνει. Οπότε είμαι χαρούμενος να έχω πεθάνει από το σπαθί του Ινιέστα, γιατί ο Ινιέστα είναι η ασταμάτητη μηχανή, είναι ο παίχτης που τόσο συχνά πιάνεις τον εαυτό σου να θαυμάζει από την ομάδα που αντιπαθείς που σχεδόν πείθεσαι ότι εντάξει, δεν πειράζει και τόσο. Θυμάμαι να βλέπουμε τον τελικό εκείνου του Μουντιάλ με δυο φίλους και σε ένα κοντινό στον Ινιέστα, ο ένας από αυτούς να λέει “κοίτα κοίτα τον γιο της κυρα-Σούλας”. Ο Ινιέστα δεν μοιάζει καθόλου με αθλητικό ήρωα, ή με οποιουδήποτε τύπου ήρωα, αλλά από τα δικά του πόδια πήραν καύσιμο οι δύο ως τώρα πιο κυρίαρχες ομάδες (σε επίπεδο συλλογικό όσο και εθνικό) των 2000ς. Το μόνο εντυπωσιακότερο από το να θαυμάζεις έναν αθλητικό ήρωα είναι α) να μην μοιάζει καθόλου με ήρωας και β) στα δικά σου μάτια συγκεκριμένα να είναι ο villain, και να έχει αποφασίσει πως αν είναι να πεθάνεις, θες τουλάχιστον να σε σκοτώσει εκείνος. Είναι ζήτημα τιμής. Αιώνιο respect στον Αντρές Ινιέστα.

Τσάβι ο Θανάσης Κρεκούκιας

Μεγάλοι παίκτες και οι δυο. Μεγάλες συμπάθειες και οι δυο. Ο “πόνος” που έχουν προκαλέσει δεν έχει τελειωμό, είτε με τους “μπλαουγκράνα”, είτε με την Εθνική Ισπανίας. Θα διαλέξω όμως τον Τσάβι γιατί υπήρξε το σημαντικότερο κομμάτι στο παζλ της Μπάρτσα και στο αντίστοιχο της Roja. Σε ένα αφιέρωμα που γράφω για το ξεκίνημα της καριέρας του και θα ανέβει στο Sport24.gr τις επόμενες μέρες, τελειώνω ως εξής: “Η προσωπικότητα και το ταλέντο ενός προικισμένου και χαρισματικού ηγέτη, μας χάρισαν υπέροχες στιγμές και μας δίδαξαν με τον σαφέστερο και πλέον ευφάνταστο τρόπο, ότι η αρμονία, η απλότητα και η ομορφιά, είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες με το ίδιο το ποδόσφαιρο, όταν έχουμε το προνόμιο και την τύχη να παρακολουθούμε τους καλύτερους να δημιουργούν πάνω στο χορτάρι. Και ο Τσάβι ανήκει σε αυτή την ξεχωριστή κατηγορία. Την ποδοσφαιρική του μαγεία θα την μνημονεύουμε εμείς, οι επόμενες γενιές, όλοι όσοι αγαπούν την τέχνη του απλού που μετατρέπεται σε θέαμα, κάνοντας τον κάθε φίλαθλο να σηκώνεται αυθόρμητα από την θέση του για να χειροκροτήσει. Όσο υπάρχει ποδόσφαιρο, θα υπάρχει και ο Τσάβι. Γιατί ο Τσάβι είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο”. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο.

Τσάβι ο Μάνος Μίχαλος

Η αλήθεια είναι ότι ποδοσφαιρικά μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω, γιατί υπήρξαν μικρές διαφορές που χώρισαν τους αχώριστους συμπαίκτες της Μπαρτσελόνα. Οπότε, αντί να σκεφτώ ποιος από τους δύο όργωνε καλύτερα ή περισσότερο το γήπεδο, ποιος από τους δύο είχε την πιο καλή μακρινή μπαλιά και ποιος έβαλε ως μέσος τα περισσότερα γκολ, θα σταθώ στο γεγονός ότι ο Τσάβι είναι στα μάτια μου ένας τεράστιος, πραγματικός ηγέτης της Μπαρτσελόνα γιατί κατάφερε μέσα σε τόσα ονόματα, σε τόσες μεταγραφές, σε τέτοιο χορό εκατομμυρίων και δίπλα στη διαφημιστική και ποδοσφαιρική λαίλαπα του Λιονέλ Μέσι, να είναι σημαία ενός συλλόγου που έχει γνωρίσει σημαίες και σημαίες. Θα ήθελα να έχω την καριέρα του Τσάβι και δεν μιλάω μόνο στο ποδόσφαιρο. Γενικά, οπουδήποτε, να άρχιζα από μικρός αυτό που έβλεπα στον ύπνο μου και να τελείωνα πιο ψηλά και από εκεί που με είχε βάλει το πιο μεγάλο όνειρο μου.

Τσάβι ο Ηλίας Αναστασιάδης

Σοβαρά τώρα, νομίζω ότι ο Καίσαρης και άλλοι δυο τρεις μπορούν να αναλύσουν ικανοποιητικά τι διαφορετικό κάνει ο Τσάβι από τον Ινιέστα στο χορτάρι κι εγώ δεν είμαι στους άλλους δυο τρεις. Οπότε θα βάλω πάλι μπροστά το αλάθητο φυσιογνωμικό μου κριτήριο και θα πω ότι ο Ινιέστα μοιάζει τρομερά μουλωχτός, ενώ ο Τσάβι υπερβολικά κανονικός για να τον φοβηθεί το μάτι σου. Αυτό που θέλω να πω από την αρχή είναι ότι δεν θα ψήφιζα ποτέ υπέρ κάποιου που μοιάζει με τον θυρωρό από το ομώνυμο ισπανικό θρίλερ. Ινιέστα, σταμάτα να κρύβεσαι κάτω από τα κρεβάτια ανυποψίαστων κορασίδων. Παίξε λίγο μπάλα σε παρακαλώ.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… XAVI ΜΕ 61,5%

61,5%, γνωστό αλλιώς και ως ένα μέτριο απόγευμα για τον Xavi. (Ή τον Iniesta.)