Ξύπνα Βασίλη! Ο Τσιάρτας μας ξενερώνει σαν να βάζει ένα ποτήρι νερό

Τα 30 χρόνια που ασχολούμαι (και τα 25 που καταλαβαίνω το ποδόσφαιρο κάπως καλύτερα), ο Τσιάρτας δεν είναι απλά το καλύτερο 10άρι που είδα στα ελληνικά γήπεδα. Για μένα είναι κάτι παραπάνω, ένας από τους τέσσερις-πέντε Έλληνες επαΐοντες. Όλων των εποχών. Ένας παίκτης που μπορούσε να στείλει την μπάλα όπου ήθελε, όπως ήθελε, με όση δύναμη χρειαζόταν ή δεν χρειαζόταν. Δεν είναι μύθος, τον είδαμε με τα μάτια μας. Υπάρχουν τα ντοκουμέντα. Ναι, αλλά δεν έτρεχε.

Τα φάουλ με τη Ρεάλ Μαδρίτης

Οι δύο μεγαλύτερες ελληνικές αθλητικές αλήθειες της δεκαετίας του ‘90 είναι ότι η εθνική βόλεϊ ήταν ο σάκος του μποξ σε κάθε World League και ότι η ΑΕΚ έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο. Κομμάτι, πυλώνας, τσιμεντόλιθος αυτής της αλήθειας ήταν ο Τσιάρτας, ο οποίος σε μια στιγμή παραφροσύνης, εκτός από παραδοσιακά κορυφαίος σερβιτόρος, αναδείχτηκε και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος τη σεζόν 95-96 με 25 γκολ. Παρ’ όλ’ αυτά, το πρώτο ματς με cover photo Τσιάρτα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το εξωγήινο 3-3 με τη Ρεάλ Μαδρίτης στη Ν. Φιλαδέλφεια. Οκτώβριος του 2002.

Ο Τσιάρτας, γνωστός στους Ισπανούς ως ‘El Mago’ από το πέρασμα (και τα μαγικά του) στη Σεβίλλη, είναι λες και χειρίζεται το αριστερό του πόδι με joystick. Η ΑΕΚ κερδίζει φάουλ σε θέση γνωστή και ως ‘θέση Τσιάρτα’. Είμαστε στο έκτο λεπτό. Το γήπεδο βράζει, τα αστέρια στην ενδεκάδα της Ρεάλ προκαλούν γέλιο αμηχανίας. Ο ίδιος βιάζεται να εκτελέσει, στέλνει την μπάλα στο δοκάρι και κερδίζει μια κίτρινη κάρτα από τον διαιτητή. Το τείχος ξαναστήνεται, ο Τσιάρτας περνάει την μπάλα πάνω από τον Ζιντάν που δεν μπαίνει στον κόπο να πηδήξει ιδιαίτερα, 1-0. Ο Τσιάρτας δείχνει τον θεό με το δεξί του χέρι.

Νομίζω ότι όλα αυτά τα βλέπω στον ύπνο μου. Λίγο αργότερα, θα εκτελέσει το κόρνερ στο πρώτο δοκάρι, θα πιάσει την κεφαλιά ο Μαλαδένης, 2-1 η ΑΕΚ. Ε και μετά, εκτελεί αυτό το ridiculous, που θα έλεγαν και στην Αγγλία, φάουλ που βρίσκει τον Ντέμη στη μικρή περιοχή για το 3-1, με μια γυριστή κεφαλιά που διέλυσε όλα τα αρθριτικά του Νικολαϊδη σε ένα βράδυ. Εποποιία Τσιάρτα. Κι ας ήρθε 3-3. Κι ας ερχόταν 3-6.

Προφίλ (και βαρομετρικό) χαμηλό

Στα χρόνια της πανάκριβης ΑΕΚ, της ΑΕΚ των έξι ισοπαλιών στο Champions League, των μεγάλων χορηγών και των παχιών αγελάδων, στα χρόνια της ΑΕΚ του Ντέμη και του Τσιάρτα, ήταν μέχρι και γοητευτικό το γεγονός (δηλαδή η επιβεβαιωμένη φήμη) ότι οι δυο τους δεν ήταν και οι πρώτοι κολλητοί. Ήταν δύο σούπερσταρ που ό,τι είχαν να πουν, το έλεγαν στο γήπεδο. Επαγγελματίες και παθιασμένοι. (Όσο παθιασμένος μπορεί να δείχνει τέλος πάντων ο Βασίλης Τσιάρτας).

Πριν τα social media, οι μοναδικές φορές που ακούγαμε τη φωνή του ήταν στα υποτιμημένα ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Χατζηγεωργίου στην ΕΡΤ. Εκεί, ο Τσιάρτας θα περιέγραφε κάποιο γκολ, κάποια πάσα, τα χρόνια στην Ανδαλουσία, την καριέρα στην ΑΕΚ, το Euro της Πορτογαλίας. Θα τον ακούγαμε να μιλάει τρομακτικά αργά, και το ίντερνετ, έφηβο ακόμα, θα πλημμύριζε με memes του. Ο Τσιάρτας αρχικά, θα γινόταν συνώνυμο του internet explorer.

Όσο όμως το ίντερνετ ενηλικιωνόταν και ο Βασίλης μάθαινε τι είναι το Facebook και το Twitter, θα βλέπαμε με πόνο (ειδικά εμείς οι πωρωμένοι, οι ‘τσιαρτικοί’) έναν άνθρωπο βγαλμένο από τη βαθιά ατζέντα του ΛΑΟΣ, του ορθόδοξου Άδωνι, του Βελόπουλου σήμερα. Γνωρίζω από έγκυρο συνάδελφο που έχει στενές σχέσεις με τον Τσιάρτα κοντά τριάντα χρόνια ότι θα απέκρουσε με βδελυγμία οποιαδήποτε σύνδεση του με ακόμα πιο ακροδεξιά μορφώματα, Χρυσές Αυγές και ούτω καθεξής. Ναι, αλλά δεν βοηθάει και ιδιαίτερα τον εαυτό του με την πάντα καίρια ρητορική μίσους, όταν ‘θίγεται το ανδρικό πρότυπο’ και γενικότερα, όταν ο κόσμος δεν πορεύεται όσο οπισθοδρομικά θέλει ο Βασίλης.

Ξύπνα Βασίλη!

Ο Βασίλης Τσιάρτας έχει το δικαίωμα να λέει ό,τι του κατέβει. Αυτό πάει με την ελευθερία του λόγου, όσο έξαλλοι κι αν γινόμαστε με απόψεις που μας εξοργίζουν. Οι εύθικτοι Βασίληδες Τσιάρτες δεν είναι φαινόμενο του μεσαίωνα, ούτε της παλιάς Ελλάδας. Είναι εδώ, είναι δίπλα μας, είναι πολύ περισσότεροι απ’ όσο θα ήθελε η προοδευτική μας αισθητική.

Δεν έχω σκοπό να αναπαράγω καμία από τις αποκρουστικές τοποθετήσεις του, θεωρώ ότι έστω και αυτό είναι ένα μικρό βήμα ώστε να στενεύει (και μακάρι, να στερεύει) ο κύκλος του Βασίλη, του Νότη και όλων των βαρέων και ασήκωτων αρσενικών που βλέπουν τα ιδεώδη τους να συνθλίβονται. Αναγνωρίζω από τη μεριά μου ότι πλέον είναι το πιο εύκολο πράγμα να κράξεις τον κάθε Βασίλη Τσιάρτα. Αυτό όμως δεν το κάνει λιγότερο αναγκαίο.

Αν οποιοσδήποτε, στο ποστ του ΑΒ Βασιλόπουλου, βλέπει κάτι διαφορετικό από έναν τρισευτυχισμένο μπαμπά και μια τρισευτυχισμένη κόρη, δεν ξέρω, οι ειδικότητες είναι πολλές και εκεί έξω. Από οφθαλμίατροι μέχρι ψυχολόγοι και ψυχίατροι. Κάπως πρέπει να ζήσουν κι αυτοί.