Χωρίς τσίπα: Όταν κυνήγησα αυτούς που μου χάκαραν τo Instagram
Η καθημερινότητα στα social media μπορεί εύκολα να κυλήσει προς την βαρεμάρα. Όταν ξεκίνησα να καταδιώκω αυτούς που μου χάκαραν το Instagram, τότε τίποτα δεν έμοιαζε βαρετό. Προετοιμάσου για ένα σύντομο ντους αδρεναλίνης.
- 6 ΑΠΡ 2020
Ένα πρωί του Μάρτη, άνοιξα το Instagram. Όπως κάνει το 99% των χρηστών της εφαρμογής, ξεκίνησα να σκρολάρω τα stories των ανθρώπων που ακολουθώ. Η Χ. είχε ανεβάσει μια αηδία που είχε μαγειρέψει, ο Κ. ήταν σε έναν κήπο που έμοιαζε με ζούγκλα και έπαιζε με ένα σκύλο που έμοιαζε με ποντίκι. Τρομακτική η βαρεμάρα των ανθρώπων που ανεβάζουν διαρκώς stories.
Τα υπόλοιπα stories είχαν κορίτσια και αγόρια με σύνδρομο attention whore σε συνδυασμό με μια ‘μου λείπει το σεξ’ νότα απόγνωση και ινφλούενσερ σε ταξίδια μεταξύ δουλειάς και τουρισμού, να ποζάρουν σε παραγκουπόλεις των Βαλκανίων και του Ιράν, μαζί με παιδάκια, γατάκια και οτιδήποτε μπορεί να κάνει την ‘poverty porn’ αισθητική τους ακόμα πιο ‘ακραία’. Ήταν μια κλασσική μέρα στα stories μου, όταν ανακάλυψα πως μέσα σε ένα βράδυ είχα ακολουθήσει περίπου 400 νέα άτομα. Πώς έγινε αυτό;
Δεν ήταν η πρώτη φορά. Στις αρχές της χρονιάς, είχε συμβεί ακριβώς το ίδιο. Ο λογαριασμός μου στο Instagram είχε επιδοθεί σε ένα τρελό ‘σαφάρι’ που έκανε αυτόματα follow ένα σωρό accounts ανά τον κόσμο ενώ το ίδιο συνέβαινε και στο Facebook, αν και σε πιο χαμηλή συχνότητα. Ενεργοποίησα την ίδια λύση, το ίδιο ‘παυσίπονο’ που είχα εντοπίσει και τότε: Αλλαγή passwords. Αλλά δεν πέτυχε. Και τότε ξεκίνησε μια όμορφη περιπέτεια.
Η βοήθεια των ειδικών
Δοκίμασα να γράψω ένα public post στο προφίλ μου στο Facebook, όπου με μια σχετική νηφαλιότητα και με δόση χιούμορ θα προέβαλλα το ζήτημα που με απασχολεί, χωρίς φανφάρες, φωνές και επιθέσεις, με την ελπίδα να πάρω απάντηση από κάποιον που ασχολείται με τα social media και έχει γνώση τεχνικών ζητημάτων. Η Α, μια πολύ καλή φίλη μου απάντησε “Έλα Γιάννη και σε μας έχει συμβεί αυτό. Άλλαξε password και στείλε μήνυμα κάπου στα κεντρικά του Instagram. Ξέρουν αυτοί, θα το βρουν και θα σε βοηθήσουν”. Επιχείρησα να στείλω μήνυμα σε άτομο που γνωρίζει πώς και γιατί συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, κατέχοντας υψηλόβαθμη θέση σε γνωστό digital agency της Αθήνας. Η απάντηση του ήταν:
“ΟΚ, συμβαίνουν αυτά τα πράγματα μην ανησυχείς”.
“ναι, αλλά δεν σε απασχολεί το γιατί συμβαίνουν και πώς λύνονται αυτά τα πράγματα;”
“εντάξει, είναι πολύ λογικό και συνηθισμένο πια. Συμβαίνουν παντού”.
Βίωνα μια κατάσταση βγαλμένη μέσα από το ‘The It Crowd’ και το αστείο ήμουν εγώ ο ίδιος, που δεν γνώριζα γιατί χακάρονται λογαριασμοί των 300-400 followers όπως ο δικός μου και ποια είναι η λύση για να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο. Προφανώς, είχε και συνέχεια.
Γνωριμία με εξωτικά accounts
Αφού έκανα αποσύνδεση του λογαριασμού μου και σύνδεση με νέο password, αφού είχα κάνει unfollow περίπου 543 άτομα, ήρθα σε επαφή με την πρώτη μου μεγάλη νίκη: Ο λογαριασμός είχε μείνει ανέπαφος. Πριν προλάβω να πανηγυρίσω, κατά τη διάρκεια ενός σκρολαρίσματος σε post φίλων, που δεν κράτησε πάνω από 10 δευτερόλεπτα, είχα ήδη ξανά άλλους 170 ανθρώπους συνδεδεμένους με το λογαριασμό μου. Η ραψωδία του unfollow συνεχίστηκε για μέρες, με τα δάκτυλα μου να έχουν ματώσει πάνω στα πλήκτρα σαν να έχω παίξει μπάσο. Κάποια στιγμή αποφάσισα να το διασκεδάσω ή και να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει, μιλώντας με κάποιον από τους νέους μου ‘φίλους’.
(UPDATE: Το να μπεις στο λογαριασμό ενός χρήστη στο Instagram είναι κάτι πάρα πολύ διαδεδομένο τελικά), υπάρχουν μέχρι και YouTube tutorials που σου δείχνουν το δρόμο)
H Busan ήταν μια από αυτές. Μια καστανομάλλα από την Σμύρνη, ένα κορίτσι του οποίου οι – άπειρες- προσωπικές φωτογραφίες μαρτυρούσε πως είχε αυτή την άγρια, εξωτική ομορφιά που χαρακτηρίζει τις γυναίκες ανατολικά του Τσεσμέ. Επιχείρησα να την ρωτήσω πώς με βρήκε, γιατί με ακολούθησε και αν θα ήθελε μετά την καραντίνα να βρεθούμε στην Αθήνα ή στη Σμύρνη για ένα καλοκαιρινό βράδυ-υλικό για μυθιστορήματα. Αρνήθηκε να μου απαντήσει, λέγοντας (στα αγγλικά) πως δεν γνωρίζει καλά αγγλικά.
Προχώρησα και σε άλλα accounts: Ένας υδραυλικός από το Ιράν που καβαλούσε μηχανές τύπου Harley, μια υπερβολικά ώριμη κυρία πάλι από την Τουρκία, που ντυνόταν σαν μια φτωχική εκδοχή της Pamela Anderson, άλλοι περίπου 22 αδύναμοι, οριακά ανορεξικοί άντρες που πόζαραν με ύφος φιλήδονο και μοιραίο, από το Πακιστάν,από τις Νήσους Φερόες, από το Βιετνάμ και όχι ειλικρινά, δεν βγάζω σημεία του χάρτη από το μυαλό μου. Δοκίμασα να στείλω ένα απλό “γιατί με ακολουθείς;” σε δυο-τρία άτομα. Δεν πήρα απάντηση. Απελπίστηκα.
Το δικό μου λάθος
Λίγη παραπάνω έρευνα με οδήγησε σε μια δική μου αβελτηρία που κατά τα φαινόμενα είχε προκαλέσει αυτό το πρόβλημα: Είχα κάνει το λάθος πρωτάρη, να δώσω έγκριση σε third-party app (εφαρμογή τρίτου μέρους) ώστε να διαχειρίζεται τα δεδομένα σύνδεσης μου στο Facebook και να μου δίνει τη δυνατότητα να μπαίνω στην εφαρμογή χρησιμοποιώντας αυτά. Επίσης, το πρόβλημα γινόταν ακόμα χειρότερο, διότι είχα επιλέξει να μπαίνω στο Instagram απευθείας, μέσω του λογαριασμού μου στο Facebook.
Αφαίρεσα αμέσως την εφαρμογή, πιστεύοντας ότι το πρόβλημα θα λυθεί. Τότε ήταν που ξεκίνησε ένα ακόμα μεγαλύτερο κρεσέντο auto-following. Έσβηνα 200 άτομα, εμφανίζονταν μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα τουλάχιστον 300. Τραγουδιστές με φωνή βγαλμένη από τους εφιάλτες της Αννίτας Πάνια, κορίτσια και αγόρια με πόζες άπειρης πόρνης, μπαρμπάδες από το Ουζμπεκιστάν που κυνηγούσαν ελάφια με ήμι-αυτόματα: Το Instagram μου είχε μετατραπεί σε ένα μωσαϊκό από ανθρώπους που δεν ήθελα να έχω καμία σχέση μαζί τους.
Ένα κάποιο τέλος
Μέσα στον παροξυσμό της ΄μάχης’ του unfollow/follow, πάτησα παύση, νιώθοντας πώς είχα εισπράξει την ήττα μου πανηγυρικά και ένας χάκερ εκεί έξω γελούσε μαζί μου. Μερικές ώρες αργότερα, όταν άνοιξα ξανά το λογαριασμό μου, με περίμενε μια ‘παγωμένη’ οθόνη και ένα μήνυμα: “Your Account Has Been Compromised”. H συγκεκριμένη οθόνη με παρέπεμπε σε Links όπου θα μπορούσα να διαμορφώσω ένα ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ password για το Instagram για να διαμορφωθεί ένα κάποιο ‘τέλος καλό, όλα καλά’ σε αυτή την ιστορία.
Ποτέ δεν θα καταλάβω το όφελος που έχει για κάποιον hacker το να εισέλθει σε ένα μικρό account του Instagram και να στυλώσει επίμονα τα ψηφιακά του πόδια χωρίς να θέλει να φύγει. Από την άλλη, είναι προφανές το τι διδάσκει το δικό μου σφάλμα σε αυτή την ιστορία: Μην βαριέσαι να αλλάξεις password, μην δίνεις access των social λογαριασμών σου σε mobile εφαρμογές, μην πιάνεις συζητήσεις με εξωπραγματικά όμορφες Τουρκάλες που βρέθηκαν στο Instagram σου μέσω hackers. Επίσης “Μάτια που κλαίνε, μην τα πιστεύεις”, αλλά αυτό είναι από άλλη ιστορία, που ανήκει στον Γρηγόρη Μπάτη.
