Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά;

Γκλάμουρ ή ουσία; Ένα καλό Chardonnay ή μια Moët; “Καλήν εσπέραν άρχοντες” ή “Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά”; Και τελικά Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά; Να σου αρέσουν πάντως και τα δύο δεν παίζει. Θα αποφασίσεις έστω και με ρίψη κέρματος.

Πρωτοχρονιά η Ιωάννα Μαμάη

Τα Χριστούγεννα είναι κυρίως μια γιορτή για τα παιδιά. Δώρα, οικογένεια και ένας Άγιος Βασίλης ο οποίος για εκείνα υπάρχει αλλά με μια μικρή δόση αμφιβολίας μέσα τους. Η Πρωτοχρονιά όμως είναι για τους “μεγάλους”. Αρχικά περνάς ένα στάδιο αναθεώρησης του χρόνου που αποχαιρετάς, σκέφτεσαι τα θετικά, τα αρνητικά, τα μαθήματα που πήρες από τα λάθη που έκανες και αν έκανες βήματα για την αυτοβελτίωσή σου. Μετά περνάς στο στάδιο των στόχων. Με τη νέα χρονιά λες θα κάνω αυτό, εκείνο, το άλλο. Άσχετο αν κάνεις πραγματικότητα τους τρεις από τους δέκα. Ύστερα είναι η ελπίδα πως ίσως αυτή η χρονιά σου φέρει περισσότερες χαρές και λιγότερες λύπες. Και στην αλλαγή του χρόνου θα φροντίσεις να δώσεις το πρώτο φιλί σε κάποιον που αγαπάς και τον θεωρείς γουρλή. Θα σκεφτείς τα πρόσωπα που δεν είναι μαζί σου.  Και θα φροντίσεις να σε βρει το ξημέρωμα να περνάς όμορφα για να σου πάει έτσι όλη η χρονιά.

Χριστούγεννα ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Δεν μου αρέσει και πολύ η Πρωτοχρονιά. Κι αν είχες κι εσύ τους ίδιους φίλους με εμένα που δεν κανονίζουμε ποτέ τίποτα και το απόγευμα της παραμονής ψαχνόμαστε σαν μαλάκες, μπορεί να σκεφτόσουν το ίδιο. Αλλά έχω κι άλλα θέματα με την πρωτοχρονιά. Με τις σκέψεις για την χρονιά που πέρασε, εκείνα που θες να αλλάξεις, εκείνα που θες να κρατήσεις κι εκείνα που θα εύχεσαι να μπορούσες να ξεχάσεις. Έχω μάθει να αγαπάω κάθε μέρα που έρχεται, να μην σιχτιρίζω για εκείνα που πέρασαν και κυρίως να μην μετανιώνω για αυτά που έζησα. Οπότε η πρώτη του χρόνου είναι άλλη μια ημέρα. Απλά χωρίς την μαγεία των Χριστουγέννων, τα δώρα που ανοίγουν τα πιτσιρίκια με τα μάτια ορθάνοιχτα, την γέμιση στην γαλοπούλα, την αίσθηση της οικογένειας. Α ναι. Έχω και γιορτή τα Χριστούγεννα. Οπότε καμία Πρωτοχρονιά.

Χριστούγεννα ο Στέλιος Αρτεμάκης

Καμία Πρωτοχρονιά. Προφανώς και ισχύουν όλα αυτά που λέει ο Χατζηιωάννου για φίλους μαλάκες που δεν κανονίζουν τίποτα ή περιμένουν να αλλάξουν χρόνο με γονείς και μετά κολλάνε στην κίνηση ή… αλλά είναι και κάτι άλλο. Τα Χριστούγεννα είναι καθαρή γιορτή, τίμια. What you see is what you get. ‘Ενα δύο δώρα, δύο τρεις στιγμές με την οικογένεια σου, ένα καλό φαγητό, ένα καλό κρασί, τέλος. Η Πρωτοχρονιά, αντίθετα, είναι γεμάτη κιτς προσδοκίες και όνειρα γκλάμουρ. Να πας στο καζίνο και να κερδίσεις. Να φορέσεις φράκο λες και είχαν και στο χωριό σου. Να καπνίσεις πούρο λες και είσαι ο Λυμπέρης. Να πιεις σαμπάνια λες και κάποτε δεν ήταν το σαρντονέ των φτωχών. Να κάνεις ευχές για τη νέα χρονιά λες και δε θα έχουμε ύφεση. Πραγματικά η πιο υπερτιμημένη γιορτή της χρονιάς.

Πρωτοχρονιά ο Πάνος Κοκκίνης

Έχω περάσει μερικές από τις άθλιες πρωτοχρονιές από όλους όσους ξέρω. Όπως αλλαγή χρονιάς κολλημένος στην κίνηση πηγαίνοντας στο Βαρελάδικο, κρατώντας ψηλά το κεφάλι ενός κολλητού (ο οποίος έβγαζε μαζικά ότι είχε φάει τις προηγούμενες μέρες σε ένα παρκάκι στην Θησέως στην Καλλιθέα), τελευταίο τραπέζι πίστα (δίπλα ακριβώς στις τουαλέτες) στον Ρουβά ή στο ασθενοφόρο καθ’οδόν για Τζάνειο με τον πατέρα μου να έχει χτυπήσει άλλη μια καρδιακή προσβολή. Αλλά δεν πτοούμαι. Πιστεύω ότι η επόμενη Πρωτοχρονιά θα είναι η καλύτερη όλων, με την αφέλεια 18χρονης Αμερικάνας βοσκοπούλας που φτάνει με μια βαλίτσα όνειρα στο Nashville προκειμένου να γίνει η νέα Ντόλι Πάρτον. Αλλά και να μην είναι, δεν πειράζει. Μου αρκεί που είμαι αρκετά τυχερός για να την περνάω μαζί με τις δυο πιο σημαντικές γυναίκες της ζωής μου. Και αυτό είναι το πραγματικό τζακποτ.

Πρωτοχρονιά ο Ηλίας Αναστασιάδης

Μέχρι πέρυσι θα σου έλεγα ότι θέλω να κάνω εμετό πάνω στα ρούχα της Πρωτοχρονιάς, επειδή με το έμπα του νέου έτους, δοκιμάζεται το μέταλλο σου σαν άνθρωπος. Θα βγεις με την βουλιμική λαχτάρα ενός φυλακισμένου που πήρε 5ήμερη άδεια; Θα κάτσεις μέσα να χάσεις ένα μηνιάτικο στα χαρτιά; Ό,τι κι αν διαλέξεις, μια ώρα με το κινητό που δεν πιάνει ποτέ σήμα αμέσως μετά την αλλαγή, θα την φας στα σίγουρα.

Φέτος, όμως, θα κάνω την πρώτη μου Πρωτοχρονιά μακριά από το σπίτι που έκανα τις 28 προηγούμενες. Γι’ αυτό οργανώθηκε και πάρτι-δοκιμασία των ανθρώπινων ορίων. Έτσι, για να μην ψαχνόμαστε σαν τους ξαμολημένους τις πρώτες ώρες του ΄13 στις κεντρικές λεωφόρους. Του χρόνου πιθανότατα θα ψηφίζω πάλι Χριστούγεννα, γιατί είναι πιο γιορτή, πιο ζεστά, πιο ατμοσφαιρικά.

Η Πρωτοχρονιά είναι μια απλή ημερομηνία και αυτή η σκληρή συνειδητοποίηση έρχεται στις  2 του μήνα που επιστρέφεις στην δουλειά σου λες και η προηγούμενη ήταν άλλη μια Κυριακή. (Να, με τα πολλά, έχω σχεδόν έτοιμο και το κείμενο υπέρ Χριστουγέννων, για χρήση στο δίλημμα του επόμενου Δεκέμβρη).

Α, εννοείται ότι σας περιμένω στο πάρτι, έ;

Χριστούγεννα η Νίκη Χάγια

Αν και μου αρέσουν οι αλλαγές, η Πρωτοχρονιά ρε παιδάκι μου μου κάθεται στον σβέρκο. Όχι γιατί βάζω στην καμπούρα μου άλλο έναν χρόνο, ούτε γιατί πλησιάζω πιο κοντά στη συνειδητοποίηση ότι πρέπει επιτέλους να σοβαρευτώ, αλλά γιατί μου τη δίνει αυτό το καταναγκαστικό ότι κάτι πρέπει να κάνεις. Ξεκινά με το ότι πρέπει να φορέσεις κάτι καινούργιο. Συνεχίζει με το ότι  κάπου πρέπει να πας. Ακολουθεί ότι σε κάποιο δρόμο θα πρέπει να κολλήσεις από το μποτιλιάρισμα. Και ολοκληρώνεται με το ότι πρέπει να πεις καλή χρονιά σε καμιά δεκαριά μαλάκες που απλά έτυχε να είναι μαζί σου στο μαγαζί που έπρεπε να πας.

Μου τη σπάει η Πρωτοχρονιά για όλα αυτά τα πρέπει. Γιατί ξεκινάς τη νέα χρονιά με πρέπει. Και μην μου πεις ότι δεν είναι έτσι, γιατί για προσπάθησε να πεις στους φίλους σου ότι την πρωτοχρονιά θα κοιμάσαι να σου πω εγώ πώς θα σε κοιτάνε.

Ενώ τα Χριστούγεννα δεν είναι έτσι. Αν θες βγαίνεις, αν θες όχι. Αν θες τρως γαλοπούλα, αν θες όμως χτυπάς και μία μακαρονάδα. Τα Χριστούγεννα επίσης κερνάνε πιο ωραία γλυκά (μελομακάρονα και κουραμπιέδες), παίρνεις το δώρο Χριστουγέννων, ξεκινάνε οι διακοπές σου, στολίζεις το δέντρο και ακούς το Jingle Bells στη διαπασών.

Πρωτοχρονιά η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Η πρώτη, πεντακάθαρη λευκή σελίδα στο ημερολόγιο. Αυτό είναι για μένα πρωτοχρονιά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μια tabula rasa για να σχεδιάσω τις επόμενες 365 μέρες μου στη γη, πατώντας πάνω στα μοτίβα της προηγούμενης χρονιάς ή χαράσσοντας ολότελα νέες γραμμές και κατευθύνσεις. Και έπειτα μπορώ να πάρω χρώματα και να τη ζωγραφίσω όπως γουστάρω, χωρίς να λαμβάνω υπόψη μου τα πλαίσια, βγαίνοντας έξω από τα περιθώρια και τις διαχωριστικές γραμμές. Κάπως όπως έκανα μικρή δίπλα στο έλατο, επάνω στο χαλί, παρέα με τις αδερφές μου, ανάμεσα σε μια θάλασσα από δώρα και σκισμένα χαρτιά περιτυλίγματος, ακούγοντας τον μπαμπά μας να μας τραγουδάει Que Sera, Sera.

Χριστούγεννα ο Θανάσης Κρεκούκιας

Επειδή όταν ήμουν μικρός, τότε ήταν που φτιάχναμε το δέντρο, τότε ήταν που έπαιρνα τα δώρα, τότε ήταν που είχα ακόμα 15 μέρες διακοπές μπροστά μου, τότε ήταν που έκαναν την εμφάνισή τους κουραμπιέδες, μελομακάρονα και δίπλες, τότε ήταν που πρωτοείπα τα κάλαντα. Και η πρωτοχρονιά ωραία ήταν, αλλά χωρίς όλα τα προηγούμενα. Μετά, όταν μεγάλωσα, άλλαξαν κάπως οι συνήθειες. Ευτυχώς, κρατήθηκα μακριά από την ψυχαναγκαστική μαλακία που λέγεται ρεβεγιόν, περνώντας υπέροχες παραμονές Χριστουγέννων με τα φιλαράκια στη «σπηλιά του θείου», εκεί όπου κάθε φορά μαζευόμασταν όλοι στολισμένοι για να αποφασίσουμε πού θα πάμε, αλλά τελικά, πάντοτε μέναμε μέσα, πίνοντας ξύδια και διάφορα άλλα καλούδια, ημιλιπόθυμοι από τα γέλια και τον χαβαλέ. Εντάξει, μεταξύ μας, και την Πρωτοχρονιά τα ίδια ακριβώς κάναμε, αλλά όταν έχεις περάσει δυο συνεχόμενες παραμονές Πρωτοχρονιάς μόνος σου στο αεροδρόμιο του Παρισιού, δύσκολα δεν θα επιλέξεις Χριστούγεννα. Ειδικά όταν το 1984 στη Βρέμη και το 1997 στη Μαδρίτη, έχεις ξυπνήσει ανήμερα βλέποντας τα πάντα γύρω σου κάτασπρα. Καλές γιορτές σε όλους και χρόνια πολλά!

Πρωτοχρονιά ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Γενικά δεν υπάρχουν ούτε Χριστούγεννα, ούτε Πρωτοχρονιά. Λόγω του ψυχαναγκαστικού του θέματος. Έτσι λέω συνήθως δηλαδή, όταν δεν κανονίζεται κάτι καλό. Ή όταν πέφτει στο τραπέζι η γνωστή φράση “τι θα κάνουμε την παραμονή” κτλ. Ή όταν χάνω τα πόδια μου στα χαρτιά. Αν εξαιρέσεις, λοιπόν, την περιρέουσα ατμόσφαιρα του ότι πρέπει-σώνει-και-καλά-να-διασκεδάσεις, τα επικίνδυνα φιλικά τραπέζια με την πράσινη τσόχα και τα κλισέ μπορείς όντως να περάσεις καλά. Να κάνεις πράγματα που γουστάρεις: να ξεκουραστείς, να φας μελομακάρονα, να κάνεις άσκοπες βόλτες, να δεις αυτούς με τους οποίους εχει χαθεί, να φας μελομακάρονα, να υποδεχτείς φίλους σου που μένουν μόνιμα στο εξωτερικό, να μοιράσεις δώρα, να φας μελομακάρονα, να κάνεις/πας σε τραπέζια (όσο μεγαλώνεις γίνονται λιγότερο βαρετά από όσο νομίζεις), να ζήσεις καμιά φάση τύπου “Love Actually” και φυσικά να κοροϊδέψεις όλους αυτούς που κάνουν σχέδια “από τον καινούργιο χρόνο”.

Σε ότι αφορά το δίλημμα τώρα πάντα είχα στο μυαλό μου ότι η “γιορτή” των Ελλήνων είναι η Πρωτοχρονιά (παρότι συχνά εξελίσσεται σε φιάσκο) και όχι τα Χριστούγεννα.Θυμάμαι επίσης ότι αυτό το γκρουπάκι είχα πάρει και στον στρατό. Κριτήριο αλάθητο. Οπότε δεν γίνεται διαφορετικά. Ψηφίζω Πρωτοχρονιά, παρότι έχει χειρότερα κάλαντα και κοστίζει περισσότερο. Πόσο μάλλον (ή πόσω μάλλον δεν είμαι σίγουρος) φέτος που έχει κανονιστεί κάτι καλό.

Χριστούγεννα ο Μάνος Μίχαλος

Πιο ζεστά, πιο φιλικά, πιο γιορτινά, πιο οικογενειακά, πιο ανθρώπινα. Έτσι τα βλέπω τα Χριστούγεννα απέναντι στην Πρωτοχρονιά, η οποία εκτός του ότι μου σπάει τα νεύρα με το νταβατζιλίκι της να κάνεις κάτι για να διασκεδάσεις έξω και να γυρίσεις 10 το πρωί είτε είσαι 18 (και αντέχεις), είτε είσαι 30 (και σε αντέχουνε), μου δημιουργεί τα τελευταία χρόνια κακούς συνειρμούς και άσχημες σκέψεις, οπότε δεν θέλω να τη βλέπω και δεν θέλω να με ξέρει. Άσε, που δεν κατάλαβα ποτέ γιατί στρίμωξαν Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά μαζί στο ημερολόγιο. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Δηλαδή όταν γεννήθηκε ο Χριστός, μετά από έξι μέρες φόρεσαν φράκο, ήπιαν σαμπάνιες και έσβησαν τα φώτα μετρώντας ανάποδα στη Βηθλεέμ; Τα Χριστούγεννα είναι περισσότερα (έχει αργία και την επομένη, που είναι η γιορτή μου), είναι πιο καλά και τα έχουν τραγουδήσει από τον Φρανκ Σινάτρα μέχρι τη Κάρεϊ και τη Βανδή. Για την Πρωτοχρονιά ποιός έχει τραγουδήσει; Ο Τσαλίκης.

Πρωτοχρονιά η Ρομίνα Δερβεντλή

Ναι, το ξέρω ότι δεν είναι το πρέπον ούτε το σωστό. Τα Χριστούγεννα είναι το main course των γιορτών, αυτό γιορτάζουμε, αυτό θα έπρεπε να περιμένουμε. Απλά, δυστυχώς ή ευτυχώς εδώ που ζούμε- ή έστω εδώ που ζω- σχεδόν όλοι αναμένουμε την Πρωτοχρονιά. Κανείς δεν ρωτάει αν έχεις κανονίσει κάτι για παραμονή Χριστουγέννων. Όλοι ασχολούνται με το ρεβεγιόν στις 31. Ακόμα και ο Άγιος Βασίλης σε αυτήν την χώρα- ή έστω στα σπίτια της χώρας που γνωρίζω- έρχεται ξημερώματα Πρωτοχρονιάς. Και σε τελική ανάλυση, δεν μου λένε και πολλά τα Χριστούγεννα, εκτός από γέμιση γαλοπούλας και έναν καφέ το απόγευμα. Ναι, είμαι τόσο κυνική. Άντε και του χρόνου για εμάς τους αναίσθητους.

Χριστούγεννα  ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Καταρχάς, λατρεύω και τα δύο. Αυτό το δεκαήμερο είναι η αγαπημένη μου περίοδος του χρόνου κι όχι επειδή ‘πρέπει’ να νιώθεις χαρούμενος ή τίποτα τέτοιο.

Έχω ζήσει πολύ πιο αξέχαστες πρωτοχρονιές από ό,τι Χριστούγεννα: μια πανικόβλητη τρεχάλα στη Φλιτ Στριτ, κάτι μεθυσμένοι Ιρλανδοί στη Νέα Υόρκη, η σημαντικότερη επανένωση της ζωής μου εδώ στην Αθήνα. Επίσης μου αρέσει σε θεωρητικό επίπεδο ο συμβολικός χαρακτήρας της μέρας. Επειδή έτσι έχω μάθει να αποκωδικοποιώ κάθε είδους αφήγηση, δε μπορώ παρά ακόμα και τη δική μου τη ζωή να τη σκέφτομαι σε κεφάλαια. Μου αρέσει όταν κάτι τελειώνει και περνάμε σε μια νέα αρχή. Αυτή η μέρα είναι κάπως σχεδιασμένη γι’αυτό το λόγο, και ακόμα και το ότι για όλο το μήνα που προηγείται καθόμαστε και συνοψίζουμε τα πάντα, είναι κι αυτό κάτι που γουστάρω, και που οφείλεται στην ιδέα της πρωτοχρονιάς.
Από τα Χριστούγεννα δεν έχω παρόμοιες ξεχωριστές στιγμές να θυμηθώ– επειδή είναι πάντα η ίδια υπέροχη, τέλεια επανάληψη. Μια σιγουριά που έχω ανάγκη. Ξέρω ότι όπως και νά’χουν τα πράγματα, θα δω την οικογένειά μου. Ξέρω ότι το μεσημέρι θα μαζευτούμε στο δέντρο και θα ανταλλάξουμε δώρα. Ξέρω ότι θα δούμε το “Love, Actually”. Ξέρω ότι θα πιούμε ζεστό καφέ στο σαλόνι. Ξέρω ότι εκείνη την ώρα, όλα θα είναι φανταστικά. Και για να μην αδικώ και τις αναμνήσεις, δεν ξεχνώ τα χρόνια που βγάζαμε λεφτά από τα κάλαντα για να πάμε να τα κάψουμε το ίδιο κιόλας μεσημέρι αγοράζοντας CD και παιχνίδια για το Game Boy. Ούτε την τεράστια χαρά του να παίρνεις αγκαλιά όλα τα δώρα και να πηγαίνεις μέσα, στο δωμάτιό σου, για να τα εξετάσεις ένα-ένα σα να επρόκειτο για ιεροτελεστία.

Τα Χριστούγεννα είναι η ζεστασιά του οικείου και η πρωτοχρονιά είναι η περιπέτεια του Επόμενου. Δεν ξέρω τι από τα δύο διαλέγω, γιατί ανά πάσα στιγμή έχεις ανάγκη κάτι διαφορετικό. Αλλά ξέρω ότι τα θέλω και τα δύο, ακριβώς εκεί που είναι.

(*Η επιλογή για τις ανάγκες του διλήμματος, του οποίου οι κανόνες απαιτούν να διαλέξουμε, έγινε με ρίψη κέρματος.)

Χριστούγεννα η Έλενα Μπουζαλά

Μου τη σπάει η Πρωτοχρονιά γιατί με το ζόρι πρέπει να αφήσεις πίσω σου όλα όσα έκανες πέρυσι και να αποφασίσεις να κάνεις καλύτερα. Σαν να κλείνεις με δύναμη μια πόρτα και να ανοίγεις μία άλλη με χαμόγελο. Κάθε πρώτη μέρα του χρόνου τρώω το ίδιο παραμύθι ότι αυτή η χρονιά είναι η δική μου και ακόμα την περιμένω να μου κάνει νοκ νοκ. Σκίζομαι να βγω με τα καλύτερά μου έξω και κανείς δεν τα βλέπει διότι είναι ο ένας πάνω στον άλλο, καπνίζουν στην μούρη μου, ακούμε κάθε είδους ανοησία, από Σινάτρα μέχρι Σαμίου. Μπλιαχ. Δεν πίνω καλά, δεν τρώω ωραία, εκτός κι αν πάμε κάπου που από τους υπόλοιπους ανόητους φίλους μου θεωρείται μαυσωλείο. Κάθε χρόνο της βγάζω της γλώσσα και πάλι έρχεται αυτή η κακομέρα. Ξου ρε.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ 53,8%

Αυτό λέγεται μάχη σώμα με σώμα. Έστω και τόσο οριακά, όμως, ο ΟΝΕΜΑΝ έδειξε ότι δεν είναι για γκλάμουρ καταστάσεις και σχέδια που δε θα γίνουν ποτέ πράξη αλλά για ζεστές οικογενειακές στιγμές.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ…

ή