Χώρα ή Λιμάνι;

Αύγουστος, μια βδομάδα πριν το Δεκαπενταύγουστο, επισήμως έχουν πλέον φύγει οι πάντες για τα νησιά. Όμως εσύ τι προτιμάς όταν φτάνεις στον προορισμό σου; Λιμάνι ή χώρα; Πού είναι το ιδανικό σου σημείο διακοπών;

Ψήφισε και μετά τσέκαρε τι διάλεξε η συντακτική ομάδα του ΟΝΕΜΑΝ.

Χώρα ο Πάνος Κοκκίνης

Τα έχεις δει τα περισσότερα λιμάνια στα νησιά; Είναι ακριβώς αυτό. Λιμάνια. Εκεί που σε αφήνει το πλοίο. Και εκεί που έρχεται, 7-10 μέρες αργότερα, για να σε παραλάβει. Ιδανικά μαυρισμένο, χορτασμένο και χαμογελαστό. Τίποτα παραπάνω. Γιατί όλη η ουσία ενός νησιού είναι στη Χώρα του. Η οποία είναι συνήθως κάπου ψηλά. Έχει ωραίες πλατείες. Και τα πάντα πάνω της είναι λευκά. Όπως π.χ. στην Αστυπάλαια, στην Μήλο ή στην Φολέγανδρο. Ειδικά στην τελευταία, παρότι έμεινα στο νησί 10 μέρες, δεν έφυγα μακριά της ούτε μια μέρα. Δεν μου έκανε καρδιά. Προτιμούσα να την αγναντεύω, αυτή και το κενό από κάτω, από τη πισίνα του ξενοδοχείου.

Χώρα ο Μάνος Μίχαλος

Σοκάκια, πλακόστρωτα, καμιά γιαγιά στην πεζούλα για να πεις και ένα ευγενικό “γεια σου θεία” και θέα στο λιμάνι ή όπου κοιτάζει η χώρα. Άλλωστε πόσα λιμάνια (όχι της καρδιάς σου) έχεις δει να είναι ομορφότερα από τη χώρα; Πόσες λευκές, πέτρινες χώρες σαν της Αμοργού ή της Σίφνου θυμάσαι, αντί για κανά τουριστίκ λιμάνι σαν τον Αδάμαντα της Μήλου; Δεν υπάρχει συζήτηση παιδιά, μην λέμε ανοησίες Αυγουστιάτικα. Στο λιμάνι φτάνεις, από το λιμάνι φεύγεις και αν δεν είσαι ναυτικός για να αφήνεις στο καθένα και από μια γυναίκα, ανέβα στη χώρα να πάρεις κάνα δώρο στη δική σου, για να την ικανοποιήσεις. Από πού πάνε για τη χώρα, είπαμε;

Χώρα ο Στέλιος Αρτεμάκης

Άσε το θέμα “Χώρα ή Λιμάνι”, θα σου πω για το Λαύριο. Καλοκαίρι, 840 βαθμούς στη σκιά, γυρνάς από το μπάνιο στο κατά τόπους μαγευτικό Λαύριο. Λέω κατά τόπους γιατί είναι δύο οι τόποι που έχω κατά νου, ο ένας δίπλα στον άλλο, ο ένας ρημαγμένος, ο άλλος απλησίαστος. Έχεις λοιπόν το λιμάνι με τις καφετέριες και τα ψαροφαγάδικα. Φανταστική θέση δίπλα στη θάλασσα, φανταστική εξυπηρέτηση. Κάθεσαι να παραγγείλεις έναν καφέ. Στην αρχή θα σου φέρει δύο νερά ο σερβιτόρος, θα έρθει άλλος μετά από κάνα μισάωρο για να πάρει παραγγελία, στο τέλος άλλος να μαζέψει και άλλον θα κυνηγάς για λογαριασμό. Στο ίδιο διάστημα έχουν περάσει τουλάχιστον δέκα παπάκια με σπασμένη εξάτμιση και τουλάχιστον πέντε καγκουράμαξα με τα λαϊκά στο τέρμα. Μην τους πεις και κάτι γιατί “εδώ είναι Ελλάδα”. Το να πιεις έναν καφέ ή ένα ουζάκι με την ησυχία σου και να απολαύσεις τη θέα δεν παίζει. Οπότε μετά το μπάνιο, πας κατευθείαν στη “Χώρα” που είναι ο κεντρικός δρόμος “βάση, φρουρά, επαρχία Πρεβέζης, την Κυριακή θα ακούσουμε τη μπάντα”, κάθεσαι παραγγέλνεις γυρνάς την πλάτη σου σε όλο αυτό το αίσχος και τρως τα μπαρμπουνάκια σου με θέα το όμορφο Δημαρχείο. Καταλαβαίνεις τι ψήφισα, ε;

Χώρα ο Ηλίας Αναστασιάδης

Υπάρχουν χώρες που θες να χαθείς μέσα τους (βλέπε αυτή της Πάρου, που για κάποιο λόγο είναι η αγαπημένη μου). Υπάρχουν όμως και λιμάνια που να θες να χαθείς μέσα τους; Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα; Τη θέλουμε; Οι απαντήσεις σ’ αυτή τη σειρά από ρητορικά ερωτήματα δεν έχουν σημασία. Τα λιμάνια στα ελληνικά νησιά και για την ακρίβεια, ο κερδοσκοπικός και χωρίς ίχνος αισθητικής χορός που στήνεται γύρω τους -σχεδόν πήρα μεταγραφή για το κεντρικό δελτίο του ALPHA-, δεν εκφράζει κανέναν. Ενδεχομένως να εκφράζει τον Αμερικάνο τουρίστα που ζει 60 χρόνια στη Νεβάδα, αλλά αυτό δεν θα το μάθεις ποτέ, εκτός αν βρεις κάποιον εύκαιρο και τον ρωτήσεις. Λατρεύω το λιμάνι της Θεσσαλονίκης πάντως. Δεν πιάνεται, το ξέρω, απλά ήθελα να ξέρεις ότι δεν τσουβαλιάζω όλα τα λιμάνια, έτσι αγόγγυστα.

Χώρα ο Χρήστος Δεμέτης

Το λιμάνι είναι φτιαγμένο εξ ορισμού για εμπορεύματα, Γερμανούς τουρίστες με σανδάλι και κάλτσα και φαντάρους. Η Χώρα είναι φτιαγμένη για τους κατοίκους του νησιού και για τους πραγματικούς τουρίστες. Στα συν της ότι έχει σοκάκια, μονοπάτια και θέα και δεν έχει κύμα να σου σπάει τα νεύρα την ώρα που προσπαθείς να φας τον γαύρο σου ατενίζοντας το ηλιοβασίλεμα με το κορίτσι σου απέναντι. Επίσης συνήθως έχει λιγότερα καγκουροκλαμπ από το λιμάνι. Θα ψήφιζα λιμάνι μόνο αν πήγαινε πακέτο με τη Χώρα σαν εκείνο της Ύδρας. Κάτι ξέρει ο Λέοναρντ Κοέν άλλωστε που έχει σπίτι εκεί.

Λιμάνι ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Δεν θέλω να είμαι ο σπαστικός που πάει κόντρα στο ρεύμα. Δεν είναι ότι δεν έχω μαγευτεί από κυκλαδίτικη χώρα. Δεν είναι ότι δεν έχω χαθεί μέσα σε σοκάκια, δεν έχω ακολουθήσει μυρωδιές σε πλακόστρωτα και δεν έχω καταλήξει ψάχνοντας σε ένα belvedere μπαλκόνι που έχει θέα-πιάτο το Αιγαίο. Όμως όλα αυτά λίγο πολύ μοιάζουν σε κάθε χώρα. Όμως καμία Χώρα δεν θα καταφέρει να φτάσει ποτέ την μαγεία και τον μυστικισμό του λιμανιού της Σύρου. Αυτό το λιμάνι που έχει και όνομα και ιστορία είναι ικανό να φιλοξενήσει ακόμα και μυθιστόρημα του Νταν Μπράουν. Θα σε μαγέψει από την αρχοντιά του και την απλότητα του. Θα πιεις το ποτό σου βλέποντας την θάλασσα. Ναι, εντάξει, και σε κάθε χώρα μπορείς να το κάνεις αυτό. Αλλά εδώ θα την ακούς κιόλας. Αν είν’ ωραίο το λιμάνι, τύφλα να ‘χει η χώρα.

Χώρα ο Πασχάλης Κασίδης

Δεν έχω ακούσει ποτέ κανένα να λέει ” πήγαινε στο χ νησί, το λιμάνι είναι υπέροχο”. Προφανώς και υπάρχουν ωραία λιμάνια αλλά πιθανώς να εκτιμούνται περισσότερο εκτός των νησιών, όπως είναι το λιμάνι του Βόλου. Αλλά όταν το ερώτημα είναι χώρα ή λιμάνι υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός, γιατί το νησί σηματοδοτείται από τη χώρα του. Άμα δεν γυρίσεις στα στενά σοκάκια μιας χώρας, δεν δες τα κυκλαδίτικα λευκά σπίτια, δεν συναντήσεις τους ντόπιους, μάλλον δεν είσαι σε νησί. Ή για το θέσω καλύτερα δεν θα καταλάβεις νησί. Από την άλλη πλευρά και να μην δεις το λιμάνι παρά μόνο την ώρα της άφιξης και της επιστροφής δεν χάθηκε και ο κόσμος.

Χώρα ο Θανάσης Κρεκούκιας

Τώρα αυτό είναι πράγματι δύσκολο δίλημμα. Γιατί εξαρτάται προφανώς για το ποια Χώρα ή λιμάνι μιλάμε. Επειδή υπάρχουν “Χώρες” υπέροχες, αλλά και λιμάνια μαγικά, θα αποφασίσει η ποσότητα. Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν περισσότερες όμορφες “Χώρες” από λιμάνια. Οπότε ας τις διαλέξουμε. Αν και στο δικό μου μυαλό η τέλεια εικόνα είναι ο συνδυασμός Χώρας και λιμανιού στον μαγευτικό Γάιο των Παξών με την Παναγιά και τον Άγιο Νικόλαο να δημιουργούν έναν από τους πιο όμορφους πίνακες ζωγραφικής που έχω δει ποτέ στην Ελλάδα. Διαλέγοντας λοιπόν Χώρα, να πω ότι μιλάω πάντα και μόνο για αυτές που είναι χτισμένες ψηλά, πάνω σε βράχο. Όπως στην Αστυπάλαια, με το κάστρο, τους ανεμόμυλους και τα αμφιθεατρικά χτισμένα σπίτια που ξεκινούν από πάνω και φτάνουν μέχρι το λιμάνι. Αν βρεθείτε ποτέ εκεί, ανεβείτε πάνω στο κάστρο και αγναντέψτε το Αιγαίο. Προτιμήστε την ανατολή και θα με θυμηθείτε. Ή ανεβείτε σε κάποιο από τα γύρω βουνά και χαζέψτε τη Χώρα από μακριά. Όπως εγώ στη φωτογραφία προ αμνημονεύτων χρόνων. Και με την ευκαιρία, καλές διακοπές!

Χώρα ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Το λιμάνι είναι ο προορισμός, αυτό που ανταμώνεις από το καράβι και αισθάνεσαι ότι έφτασες στο νησί. Αλλά η χώρα κάθε νησιού είναι αυτή που κρύβει την ουσία του, τα μυστικά και τις παραδόσεις του. Στο λιμάνι θα δεις συνήθως ανθρώπους τυχοδιώκτες, εμπόρους και νεοφερμένους. Στη χώρα θα δεις τους αυθεντικούς. Και στα σοκάκια της θα νιώσεις ότι γίνεσαι ένα με το νησί, ότι είσαι έστω για λίγο δικός τους άνθρωπος. Η σωστή η χώρα είναι ψηλά. Για εκείνους που θέλουν να φτάσουν σε εκείνη και να σκαρφαλώσουν στα ψηλότερο σημείο της. Οι άλλοι ας κάτσουν στο λιμάνι να κοιτάνε τις βάρκες να κουνιούνται.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΧΩΡΑ ΜΕ 88,8%

Ποιος θέλει να κάνει διακοπές εκεί που έρχονται και φεύγουν τα πλοία; Σχεδόν κανείς, σε μια από τις πιο εμφατικές επικρατήσεις στην ιστορία των διλημμάτων. Χώρα και ήλιος!