Eric Zemmour, o Γάλλος Donald Trump
Με μόνιμο στασίδι σε πολλές εκδοχές του δημόσιου λόγου στη Γαλλία, ο 63χρονος πολιτικός φιλοδοξεί να αντικαταστήσει την πολύ soft για τον ίδιο Marine Le Pen.
- 7 ΔΕΚ 2021
Η οικογένεια Le Pen -είτε μιλάμε για την κόρη είτε παλιότερα για τον πατέρα- είναι αυτή που κυριαρχεί στον χώρο της γαλλικής Ακροδεξιάς εδώ και δεκαετίες. Από το 2002, όταν και μπήκε στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών ο Jean-Marie Lepen, μέχρι και σήμερα ο κίνδυνος μίας κατάληψης της ηγεσίας από την Ακροδεξιά είναι μία σχεδόν μόνιμη για τη Γαλλία συνθήκη. Οι ερχόμενες εκλογές και ο Eric Zemmour ίσως ανατρέπουν μέρος της εικόνας.
Στις 30 Νοεμβρίου του 2021, ο 63χρονος πολιτικός ανακοίνωσε ότι θα θέσει υποψηφιότητα στις γαλλικές εκλογές που θα διεξαχθούν σε δύο γύρους στις 10 και στις 24 Απριλίου.
Η ανακοίνωση της υποψηφιότητάς είχε ουσιαστικά προλεχθεί από ρεπορτάζ του γαλλικού Τύπου λίγες μέρες πριν, και αποτελεί μία προσθήκη που μπορεί να ανατρέψει όσα μέχρι τώρα γνωρίζαμε ως δεδομένα. Ο Μacron θα βρει απέναντί του πιθανόν ακόμη έναν αντίπαλο από τα δεξιά του.
Ποιος είναι ο Eric Zemmour
2021, Daniel Cole/Associated Press
Το όνομα αυτό μπορεί να μοιάζει άγνωστο για πολλούς από εμάς αλλά ο Zemmour και οι απόψεις του είχαν εδώ και δεκαετίες μία προνομιακή θέση στον δημόσιο διάλογο που γίνεται στη Γαλλία. Γεννημένος σε εβραϊκή οικογένεια από την Αλγερία, το 1958, ανατράφηκε από γυναίκες που όπως ο ίδιος λέει συχνά-πυκνά «του δίδαξαν πώς να είναι πραγματικός άντρας».
Σπούδασε στις πολιτικές επιστήμες από όπου και αποφοίτησε το 1979 αλλά απέτυχε δύο φορές να μπει στην περίφημη École nationale d’administration, τη Σχολή από όπου έχουν αποφοιτήσει πολλοί από όσους αναλαμβάνουν σημαντικές διοικητικές θέσεις στη Γαλλία. Παρόλα αυτά συνέχισε να διεκδικεί θέση στα δημόσια πράγματα με έναν προβοκατόρικο αλλά επωφελή για τον ίδιο τρόπο.
Η καριέρα του στη δημοσιογραφία ξεκινάει το 1986, ενώ έκανε το μεγάλο βήμα το 1996 όταν και μπήκε στη Figaro, μία εκ των μεγαλύτερων εφημερίδων της χώρας. Από τότε μέχρι και πολύ πρόσφατα αρθρογραφούσε συστηματικά τόσο στην ίδια την εφημερίδα όσο και στο Le Figaro Magazine. Tην ίδια στιγμή έγραφε βιβλία-ιδεολογικά δοκίμια που γίνονταν πάντα αντικείμενο σχολιασμού στη Γαλλία. Για παράδειγμα, από πολύ νωρίς, το 2006, έγραφε για τη δήθεν εκθήλυνση της κοινωνίας στο βιβλίο του με τίτλο Το Πρώτο Φύλο (με σαφές reference στο κείμενο της Simon de Beauvoir).
Ταυτόχρονα με τα γραπτά, ήταν πολύ συχνές και οι εμφανίσεις του και μπροστά από τον τηλεοπτικό φακό όπου εμφανίζεται αποκτώντας πρόσβαση και νέα κανάλια σύνδεσης με όλο και περισσότερες μάζες της πληττόμενης γαλλικής λευκής μικροαστικής και εργατικής τάξης. Ένας Γάλλος που βλέπει συχνά τηλεόραση είναι πολύ πιθανόν από ένα σημείο και μετά να βλέπει τον Zemmour περισσότερες από μία φορές μέσα σε μία εβδομάδα. Οι ιδέες του ήταν πάντα διατυπωμένες με τέτοιον τρόπο ώστε να προκαλούν συζητήσεις, ενώ σπάνια είχαν ορθά διατυπωμένο αντίλογο.
Οι πολιτικές απόψεις του Zemmour
2021, Rafael Yaghobzadeh/Associated Press
«To Ισλάμ είναι ένας πολιτισμός που δεν ταιριάζει με τις αξίες της Γαλλίας». Η ισλαμοφοβική ρητορική είναι προφανώς μία από τις θέσεις που διατυπώνει πιο συχνά από κάθε άλλη. Έχει φτάσει μάλιστα σε σημείο να ζητήσει την απαγόρευση συγκεκριμένων ονομάτων (όπως για παράδειγμα το Mohammed) να χρησιμοποιούνται ως πρώτο όνομα στη χώρα. Οι ακραίες θέσεις του αφορούν βεβαίως και τις μεταναστευτικές πολιτικές της χώρας.
Ο Zemmour που δηλώνει θαυμαστής του Donald Trump, παρότι έχει μία περισσότερο διανοουμενίστικη εικόνα από εκείνον, ταυτόχρονα έχει εκφράσει κατά καιρούς αντιφεμινιστικές και συχνά μισογυνικές απόψεις που συνδέονται κυρίως με την -κατά τη δική του κοσμοθεωρία- «σωστή» λειτουργία που πρέπει να έχουν τα δύο φύλα στη σύγχρονη κοινωνία. Tην ίδια στιγμή, απορρίπτει τη λεγόμενη από τον ίδιο ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδα, ενώ έχει συγκρίνει τη διευκόλυνση στην ενσωμάτωση τρανς παιδιών στο σχολείο με τα πειράματα του ναζί Mengele.
Το 2011 είχε καταδικαστεί για αναπαραγωγή ρατσιστικών στερεοτύπων, όταν είπε σε μία τηλεοπτική εκπομπή ότι οι περισσότεροι dealers είναι «μαύροι και Άραβες», ενώ έχει δεχτεί και πρόστιμο για μία δήλωσή του με την οποία προμόταρε το racial profiling τονίζοντας ότι θεωρεί πολύ λογικό για έναν εργοδότη να έχει το δικαίωμα να «απορρίψει» εργαζόμενους που είναι μαύροι ή Άραβες (εννοώντας φυσικά ακριβώς επειδή είναι μαύροι ή Άραβες).
Υπάρχουν πιθανότητες να εκλεγεί;
Ο Zemmour έχει αποκτήσει μεγάλη ισχύ ακριβώς επειδή έχει μόνιμο βήμα σε διάφορες εκδοχές του δημοσίου λόγου στη Γαλλία. Τους τελευταίους μήνες τονίζει ότι η Le Pen, η οποία έχει στρογγυλέψει τον λόγο της έχοντας το βλέμμα της στραμμένο στην εκλογική νίκη, έχει γίνει πολύ soft. Η Γαλλία χρειάζεται μία πιο ενεργή και ριζοσπαστική πρόταση η οποία προφανώς δεν είναι άλλη από την υποψηφιότητα του ίδιου.
Παρατηρώντας κανείς τις δημοσκοπήσεις ως προς τον πρώτο γύρο των εκλογών θα δει ότι πράγματι η υποψηφιότητα του Zemmour έρχεται να φέρει αδιαμφισβήτητα μία (παροδική ή μόνιμη) ανατροπή στο παρόν status quo. Στις δημοσκοπήσεις πιάνει περίπου 15-18% που είναι αντίστοιχο περίπου με εκείνο στο οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Le Pen (έχοντας χάσει περίπου 10% από την ημέρα που ανακοινώθηκε η πιθανότητα υποψηφιότητάς του).
Η αλλαγή αυτή ωστόσο δεν είναι δομική. Ουσιαστικά, τα πρώτα στοιχεία δείχνουν μία μεταβατική περίοδο κατά την οποία οι δύο τους θα κοντραριστούν για το ποιος θα είναι τελικά ο εκφραστής της γαλλικής Άκρας Δεξιάς χωρίς όμως κάτι διαφορετικό από το αναμενόμενο. Για ακόμη μία φορά, στη Γαλλία ένας υποψήφιος της Κεντροδεξιάς ή της Κεντροαριστεράς θα βρεθεί στον β’ γύρο των εκλογών απέναντι στην Άκρα Δεξιά.
Το ζήτημα είναι αν ο γνωστός προβοκάτορας Zemmour θα καταφέρει να διαχειριστεί καλύτερα τη δημόσια εικόνα του, αν ο Macron θα πετύχει να συσπειρώσει ανθρώπους από την Αριστερά και το Κέντρο και, τελικά, μέχρι πότε αυτό το μοντέλο θα γλυτώνει τη Γαλλία από μία αλά Trump Προεδρία που θα έχει προφανώς άμεσο αντίκτυπο σε ολόκληρη την Ευρώπη.
