Γιατί έχασε η Kamala Harris
- 6 ΝΟΕ 2024
Η ήττα είναι περισσότερο των Δημοκρατικών πάρα της Kamala Harris. Του κόμματος που είχε όλο τον χρόνο να προετοιμαστεί, να διαλέξει έναν σωστό υποψήφιο από τη βάση, να σκεφτεί, να πείσει, να δημιουργήσει τον επόμενο που θα έμπαινε απέναντι στον American Psycho -όπως είχε χαρακτηρίσει η Liberation τον Donald Trump την επόμενη της νίκης του το 2016- και θα κατάφερνε να τον νικήσει στην πράξη χωρίς να μένει μόνο στις κατηγορίες για το ποιόν του.
Η εκλογική ήττα, λοιπόν, των Δημοκρατικών και της Kamala Harris αποτελεί και θα αποτελέσει αντικείμενο έντονης ανάλυσης και συζήτησης από σήμερα και για πάρα πολύ καιρό. Θα βγουν στην επιφάνεια όλα τα στρατηγικά λάθη, οι κωλυσιεργίες, η αποκοπή από τη συνείδηση των απλών ανθρώπων, αυτών που σε τελική ανάλυση ζουν στα swing states και η ψήφος τους έχει αξία.
Παρά την ιστορική της υποψηφιότητα και τη δυναμική που δημιούργησε μετά την παραίτηση του Joe Biden στις 5 Αυγούστου, η Harris δεν συνδέθηκε με κρίσιμες εκλογικές ομάδες όπως οι νέοι και οι ψηφοφόροι στις νότιες και βιομηχανικές πολιτείες, δεν γειώθηκε με την αμερικανική κοινωνία, δεν εμφανίστηκε τόσο πολύ στα media (την ώρα που ο αντίπαλός της ήταν παντού: στην τηλεόραση, στα social media και στις οθόνες κατορθώνοντας να εισχωρήσει εκλογικά στην εργατική τάξη και στα συνδικάτα), ενώ η παραδοσιακή της στρατηγική δεν απέδωσε κανέναν καρπό.
Τα αμερικανικά σημεία των καιρών
Οφείλουμε να δούμε πρωταρχικά το πλαίσιο και την ατμόσφαιρα η οποία επικρατεί σήμερα στην Αμερική. Προφανώς και ο μέσος Αμερικανός δεν έχει την εικόνα που έχει ο μέσος δυτικός, Ευρωπαίος για τον Trump αυτή τη στιγμή. Δε ζούμε στην Αμερική, δεν ξέρουμε πώς είναι το day to day τους, φυσικά και μας επηρεάζουν οι αποφάσεις τους στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Ωστόσο, για τον μέσο Αμερικανό -και βάσει αποτελέσματος- μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο Trump αυτή τη στιγμή είναι ο κατάλληλος που θα αντιπροσωπεύσει τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και τους φόβους των Αμερικανών πολιτών, από την οικονομία και τη μετανάστευση μέχρι το αμερικανικό όνειρο και την εξωτερική πολιτική. Η Kamala Harris, αντίθετα, εμφανίστηκε αρκετά πιο μετριοπαθής και αισιόδοξη, και από ότι φάνηκε δεν είχε καμία σχέση με το τι συμβαίνει συναισθηματικά στην πλειοψηφία των ψηφοφόρων.
Φυσικά και δεν είχε μπροστά της έναν εύκολο αγώνα. Έπρεπε να παρουσιαστεί προεδρική, αξιόπιστη, ήπια. Να συμπεριφερθεί με χαμηλούς τόνους απέναντι στον οδοστρωτήρα με την προσβλητική ρητορική. Ο μετριοπαθής λόγος της δεν απέδωσε, η ‘murica και η τραμπική σκληρότητα νίκησε – για τον Trump που λίγους μήνες πριν κατηγορούσε τους Αϊτινούς που ζουν στο Σπρίνγκφιλντ του Οχάιο ότι τρώνε σκύλους και γάτες, ήταν η πολεμική ρητορική και εξτρίμ διευκόλυνση που ζητούσε, ήταν η συνέχεια της κανονικοποίησης του ακραίου. Η αντίθεση συγκριτικά με τη λογική.
Η αποχώρηση του Joe Biden
Mέσα σε όλα αυτά υπήρξε και η αντιμετώπιση μιας ακόμα εξαιρετικά δύσκολης πρόκλησης: Τι γίνεται με τον Joe Biden; Πόσο θα έπρεπε να αποστασιοποιηθεί από την εικόνα του εν ενεργεία προέδρου; Ο πρόεδρος Biden (που θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι την ορκωμοσία του Trump τον Ιανουάριο) το τελευταίο διάστημα φαινόταν αδύναμος, τόσο στις αποφάσεις του όσο και στη φυσική και πνευματική του κατάσταση.
H Harris έπρεπε, επομένως, να εμφανιστεί διαφορετική, μια νέα και γεμάτη ενέργεια επιλογή, κάτι που δεν ήταν και τόσο εύκολο, αφού για χρόνια υπήρξε η πολιτική του σύμμαχος και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την εν ενεργεία αντιπρόεδρο. Και η σύνδεσή της με ένα πρόσωπο σε πτώση είναι κάτι δύσκολο που σίγουρα έπαιξε τον ρόλο του στο τελικό αποτέλεσμα.
Η αποτυχία να πείσει τους αναποφάσιστους
Τις προηγούμενες εβδομάδες έγινε πολλή συζήτηση για αυτή την εκλογική μάχη που είδε σε πολλές πολιτείες τη διαφορά να είναι ελάχιστη, μια κατάσταση που έδινε σχεδόν 50% πιθανότητας νίκης σε κάθε υποψήφιο.
Ένα αποτέλεσμα τόσο οριακό, σε δημοσκοπήσεις και στα τελικά αποτελέσματα, αποδεικνύει ότι η Harris δεν κατάφερε να πείσει τους αναποφάσιστους ώστε να ανατρέψει την κατάσταση και να κερδίσει την προεδρία. Ενώ η δημοκρατική υποψήφια είδε τη δημοτικότητα της να ανεβαίνει μετά την παραίτηση του Biden, η εκστρατεία της δεν κατάφερε να προσελκύσει αρκετά τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους ή να δημιουργήσει μια δυναμική σαν αυτή που είχε ο Obama το 2008.
Έτσι, η Harris έμεινε με τις ψήφους της δικής της πολιτικής πλευράς. Ωστόσο, στον δρόμο για τη νίκη και την επικράτηση χρειαζόταν κάτι παραπάνω από ψήφους δεδομένες και ιδεολογικά κλειδωμένες.
