Αυτά που θα θέλαμε να διπλασιάσουμε στη ζωή μας

Ο Ηλίας τα έγραψε πάρα πολύ ωραία για τη βόλτα μας στην πόλη με το νέο smart for four, δεν μπορώ να πω. Παρέλειψε όμως να αναφέρει ένα διάστημα κατά τη διάρκεια του γυρισμού, στο οποίο καθόμουν σκεπτικός κι αμίλητος, κοιτώντας τις σταγόνες της βροχής, καθώς προσγειώνονταν πάνω στο παράθυρο(νότα).

Όχι, δεν αναπαριστούσα κάποια σκηνή ρομαντικής κομεντί, ούτε μου είχαν πέσει βαριά τα μπριζολάκια του Τέλη. Το μυαλό μου βασάνιζαν άλλου είδους σκέψεις, πολύ πιο μεγαλειώδεις.

Είχα επηρεαστεί βλέπεις από τη γενναία απόφαση των ανθρώπων της smart. Εμπνεύστηκαν από ένα ήδη αγαπημένο και πετυχημένο αυτοκίνητο, το smart for two και είπαν ένα μεγάλο yolo, παρουσιάζοντάς μας το ολοκαίνουριο και εντελώς διαφορετικό smart forfour.

Μπορεί αρχικά κάποιοι να φοβήθηκαν μέχρι να το συνηθίσουν, όπως ας πούμε ο πρωταγωνιστής της επικής διαφήμισης, όμως τώρα που το μάθαμε, το αγαπήσαμε και μας έβαλε ιδέες.

Κάτι τέτοιες ιδέες βασάνιζαν λοιπόν το μυαλό μου εκείνο το μεσημέρι στο πίσω κάθισμα του smart for four. Προσπαθούσα να φανταστώ πράγματα που απολαμβάνω στη ζωή μου και θα ήθελα να τα δω διπλασιασμένα. Η αλήθεια είναι ότι δεν δυσκολεύτηκα να τα βρω.

Ο ύπνος

Νιώθεις κι εσύ ότι όσες ώρες και να κοιμάσαι, δεν είναι ποτέ αρκετές; Μόλις σηκώνεσαι από το κρεβάτι, κάνεις αυτόματα ένα flash forward στη στιγμή που θα επιστρέψεις σε αυτό και ηρεμείς; Καλωσόρισες στο κλαμπ των μονίμως νυσταγμένων. Θα σου εξηγούσα τι ακριβώς κάνουμε σε αυτό το γκρουπ, αλλά νυστάζω λίγο τώρα.

Δυστυχώς δεν είμαστε πια βρέφη ώστε να μπορούμε να κοιμόμαστε όσες ώρες θέλουμε και με κάποιο τρόπο, όσες ώρες και να κοιμηθούμε, δεν φαίνονται ποτέ να είναι αρκετές. Σκέψου όμως να μπορούσες να διπλασιάσεις τις ώρες που κοιμάσαι. Πόσο πιο ξεκούραστοι, κεφάτοι και ορεξάτοι θα ήμασταν όλοι; Αν μάλιστα βρίσκαμε ένα τρόπο να διπλασιάσουμε τις ώρες του ύπνου χωρίς να χάνουμε πολύτιμες ώρες μέσα στην ημέρα, όλα θα ήταν φανταστικά. Ξέρω ζητάω πολλά τώρα, αλλά κουβέντα να γίνεται.

Τα Σαββατοκύριακα

Έλα παιδιά, ας το παραδεχτούμε. Τόσα χρόνια, μας κοροϊδεύουν. Δουλεύουμε πέντε ημέρες και καθόμαστε δυο. Ποιος την έκανε αυτή την συμφωνία; Ποιον στείλαμε να κάνει τη διαπραγμάτευση; Πώς την πατήσαμε έτσι;

Θα μπορούσαμε να δουλεύουμε τρεις ημέρες και να καθόμαστε τέσσερις. Έστω να δουλεύουμε τέσσερις και να καθόμαστε τρεις, ας μην είμαι άπληστος. Αφού αποτύχαμε σε αυτό και καταλήξαμε με αυτό το πενιχρό 5-2, τουλάχιστον ας διπλασιάσουμε τις ημέρες που καθόμαστε.

Για φαντάσου αντί για 48 ώρες, να ξεκουραζόσουν 96; Να δούλευες πέντε ημέρες και να καθόσουν 4; Πού υπογράφουμε για διπλασιασμό του Σαββατοκύριακου;

Οι αντοχές μας σε φαγητό

Το φαγητό ανήκει χωρίς δεύτερη συζήτηση στις μεγαλύτερες απολαύσεις αυτής της ζωής. Υπάρχει όμως ένα αντικειμενικό θέμα. Δεν μπορείς να φας όσο θα ήθελες, επειδή κάποια στιγμή χορταίνεις, φουσκώνεις και δεν μπορείς να καταβροχθίσεις τις ποσότητες που ονειρευόσουν.

Αν διπλασιάζαμε όμως τις αντοχές μας σε φαγητό, θα μπορούσαμε να τρώμε τις διπλάσιες ποσότητες, χωρίς τύψεις και κίνδυνο να φουσκώσουμε ή να παχύνουμε. Σατανικό.

Το περιεχόμενο του τραπεζικού μας λογαριασμού

Πιστεύω ότι όλοι αντιμετωπίζουμε το ίδιο οικονομικό πρόβλημα. Συγκεκριμένα, όταν τελειώνουν τα χρήματα, απομένει ακόμα πολύς μήνας.

Ένας διπλασιασμός των χρημάτων μας, κατά προτίμηση μάλιστα των χρημάτων που έχουμε στο λογαριασμό μας τις πρώτες ημέρες του μήνα, θα ήταν πολύ χρήσιμος. Δεν αμφιβάλλω ότι και πάλι θα βρίσκαμε έναν τρόπο να τα ξοδέψουμε όλα πριν τελειώσει ο μήνας, αλλά τουλάχιστον θα το απολαμβάναμε περισσότερο.

Η διάρκεια του καλοκαιριού

Ήλιος, θάλασσα, βερμούδες, σαγιονάρες, μπάνια, κοκτέιλ, συναυλίες, έρωτες. Είναι ωραίο το καλοκαιράκι. Ειδικά αν είσαι δάσκαλος σε σχολείο. Αλλά και να μην είσαι, παραμένει τέλειο, με αποκορύφωμα τις μαγικές εκείνες ημέρες της καλοκαιρινής σου άδειας.

Σκέψου να μπορούσαμε να έχουμε καλοκαίρι για έξι μήνες. Βασικά, τώρα που το σκέφτομαι, στην Ελλάδα κάπου τόσο διαρκεί. Σκέψου όμως να μπορούσες να διπλασιάσεις τη διάρκεια των διακοπών σου. Να εξαφανιζόσουν για τουλάχιστον ένα μήνα, αραχτός σε μια παραλία, ξεχνώντας ακόμα και τους κωδικούς του e-mail σου. Τώρα μάλιστα.

Τα κιλά των αποσκευών που επιτρέπεται να πάρουμε στο ταξίδι μας

Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα είναι, θυμάμαι όμως ότι ΠΟΤΕ δεν είναι αρκετά. Ως πότε θα έχεις το άγχος ότι έχεις παραγεμίσει τη βαλίτσα σου και θα αναγκαστείς να την ανοίγεις στο αεροδρόμιο, ψάχνοντας που θα στριμώξεις το μπουφάν, τα τζιν και τα βρακιά σου;

Και πες ότι στον πηγαιμό τη γλίτωσες. Γιατί να φοβάσαι να πας για ψώνια στο ταξίδι σου, επειδή αν το παρακάνεις δεν θα μπορείς μετά να συμπεριλάβεις τα νέα σου αποκτήματα στη βαλίτσα χωρίς να περάσεις το όριο των κιλών;

Διπλασιασμός του ορίου των κιλών λοιπόν, για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Ώχου πια.

Τα επεισόδια μιας σεζόν του Game of Thrones

Περιμένουμε τόσους μήνες για να ξεκινήσει η νέα σεζόν, κολλάμε, ομορφαίνουν ξαφνικά οι Δευτέρες μας με τα νέα επεισόδια και το live chat εδώ στο Oneman και ξαφνικά, μετά από 10 μόλις επεισόδια, τέλος. Πάμε πάλι να περιμένουμε σχεδόν ένα χρόνο.

Όχι κύριοι, δεν γίνεται δουλειά έτσι. Αν είχαμε τουλάχιστον 20 επεισόδια, θα γεμίζαμε 20 Δευτέρες του χρόνου με ολοκαίνουριο επεισόδιο και live chat. Από την άλλη βέβαια, με 20 επεισόδια σε μια σεζόν δεν θα έμενε στο τέλος ζωντανός ούτε μισός χαρακτήρας και θα πρωταγωνιστούσαν μόνο οι δράκοι της Καλίσι, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Η αντοχή της μπαταρίας του κινητού μας

Δεν λέω, πολύ χρήσιμα τα smartphones. Θυμάσαι όμως που κάποτε χρησιμοποιούσαμε το κινητό μας μόνο για τηλέφωνα, μηνύματα, άντε και κανά φιδάκι και η μπαταρία του κρατούσε για 2 με 3 ημέρες;

Ενώ σήμερα με το ίντερνετ, τα παιχνίδια και όλα αυτά τα μαραφέτια του διαόλου, κρατάει συνήθως 2 με 3 ώρες, μέχρι να χαλάσει και να κυκλοφορείς παντού με τον φορτιστή στην τσέπη. Ένας διπλασιασμός της αντοχής, θα έλυνε αρκετά από τα προβλήματά σου και κυρίως, θα άδειαζε σημαντικά τις τσέπες σου, με την καλή έννοια.

Το encore στη συναυλία της αγαπημένης μας μπάντας

Πρέπει να γραφτεί ένα ξεχωριστό κείμενο για τα encore στις συναυλίες κάποια στιγμή. Έχουν άλλωστε τη δική τους γοητεία, αφού ενώ ξέρεις ότι θα έρθουν, δεν παύουν να σε ενθουσιάζουν.

Το συγκρότημα καληνυχτίζει, ο κόσμος παραληρεί και ζητάει λίγο ακόμα, το συγκρότημα επιστρέφει για να ερμηνεύσει μερικά από τα αγαπημένα σου τραγούδια. Μόνο που το άτιμο το encore δεν κρατάει ποτέ όσο θα ήθελες. 3, βία 4 κομμάτια, νέες καληνύχτες και οριστικό τέλος. Όχι πια. Με διπλασιασμό του encore θα καταφέρουμε επιτέλους να διαρκεί σχεδόν όσο και η κανονική συναυλία. Θρίαμβος.

Ο χρόνος που περνάμε με τους γονείς μας

Για το τέλος, κάτι λίγο πιο συναισθηματικό. Είναι τέτοιοι οι ρυθμοί της ζωής μας, που δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε ούτε τα μισά από αυτά που θα θέλαμε. Την μπάλα δυστυχώς παίρνει και ο χρόνος που περνάμε με τους γονείς μας.

Ίσως αν διπλασιάζαμε όλες τις ώρες της ημέρας και τις κάναμε 48 να μπορούσαμε να τους βλέπουμε κάθε μέρα, χωρίς την πίεση του χρόνου. Θα προλαβαίναμε μέχρι και να πάμε μια βόλτα μαζί τους με το smart for four.