Ο Θωμάς Παπαβασιλείου κάνει το τρίαθλο να μοιάζει περίπατος στη λίμνη

Πρέπει να έχεις ζήσει έναν τριαθλητή για να καταλάβεις τι σημαίνει δύναμη. Όχι μόνο σωματική αλλά ψυχική. Για να ισορροπήσεις σε μία καθημερινότητα που δεν σε αφήνει να προπονηθείς για ένα άθλημα κι εσύ να έχεις να αριστεύσεις σε τρία. Ξύπνημα τα χαράματα, προπονήσεις πριν και μετά τη δουλειά και μόνο μια ημερομηνία στο μυαλό.

Ευτυχώς πλέον στη χώρα μας γίνονται αρκετές διοργανώσεις διάθλου και τριάθλου. Την συνέντευξη με τον Θωμά Παπαβασιλείου την κάναμε με αφορμή τον αγώνα τριάθλου την ερχόμενη Κυριακή 4 Μαΐου στη Βουλιαγμένη. Έναν αγώνα που έχει στόχο να αναβιώσει τη διαδρομή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, δέκα χρόνια μετά από αυτούς.

Τον είχα δει και στα μέσα Μαρτίου τον Θωμά από κοντά να διακρίνεται σε αγώνα διάθλου στον Μαραθώνα. Ήταν η πρώτη φορά που παρακολουθούσα από κοντά έναν αγώνα transition sports. Κι αν έπρεπε να κρατήσω κάποιες εικόνες από εκείνη την ημέρα, θα ήταν τέσσερις που τις θυμάμαι σαν τώρα. Τα μικρά παιδιά που έπαιρναν παράδειγμα από τους γονείς τους και ακολουθούσαν έναν αθλητικό δρόμο όχι τόσο δημοφιλή όσο άλλοι, τις αγκαλιές στον τερματισμό μεταξύ αθλητών που έμοιαζαν να μην έχουν πραγματικά τίποτα να χωρίσουν, αυτό το υπέροχο χαμόγελο να λάμπει μετά την υπερπροσπάθεια, αλλά και το συγκινητικά ανήσυχο βλέμμα ενός πατέρα που περίμενε το κορίτσι του στη γραμμή του τερματισμού πατώντας στις μύτες των ποδιών του.

Όσο δύσκολα κι απαιτητικά κι αν φαίνονται σε εμένα όλα αυτά, τόσο ήρεμο και καθησυχαστικό θα δεις έναν τριαθλητή όταν τα αντιμετωπίζει. Βλέπεις αυτά είναι αθλήματα αυταπάρνησης, αθλήματα ψυχής. Και ο Θωμάς Παπαβασιλείου είναι σίγουρα ένας άνθρωπος που έχει δώσει και την ψυχή του.

Τρέξιμο, ποδήλατο ή κολύμπι; Ποιο είναι το πιο δυνατό σου σημείο στον αγώνα;

Το ποδήλατο και το τρέξιμο είναι και τα αγαπημένα και αυτά στα οποία ξεχωρίζω.

Σχεδόν όλοι οι τριαθλητές έχουν ένα από τα τρία αγωνίσματα σαν κακό μπελά. Εκείνο που δεν το αγαπούν σαν τα άλλα δύο. Άρα για εσένα αυτό είναι το κολύμπι που δεν ανέφερες πριν;

Στους περισσότερους τριαθλητές δεν πολυαρέσει ή έχουν σαν αδύναμο σημείο το κολύμπι. Αυτό εξηγείται εύκολα διότι οι περισσότεροι ξεκινούν το τρίαθλο σε ηλικία τέτοια που οι κολυμβητικές δεξιότητες, αν έχουν αποκτηθεί, δεν βελτιώνονται με το ρυθμό που συμβαίνει στα άλλα δύο αθλήματα. Και εμένα το αδύνατό μου σημείο είναι το κολύμπι.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο σημείο σε έναν αγώνα τριάθλου; Κάποιο λένε ότι είναι η μετάβαση από το ποδήλατο στο τρέξιμο στα πρώτα χιλιόμετρα μέχρι να γίνει η ανακατανομή του αίματος και από την συσσώρευση του γαλακτικού οξέος.

Όλες οι μεταβάσεις είναι απαιτητικές και θέλουν ειδική διαχείριση. Γι’ αυτό και οι αθλητές κάνουν ειδική προπόνηση στις μεταβάσεις. Ωστόσο αληθεύει ότι η πιο απαιτητική μετάβαση είναι αυτή από το ποδήλατο στο τρέξιμο.

Τι έχει ένας τριαθλητής που δεν έχουν οι δρομείς, οι κολυμβητές και οι ποδηλάτες ξεχωριστά;

Έχει μεγαλύτερο σθένος, εσωτερική παρότρυνση, έχει αναπτύξει περισσότερες μυικές ομάδες και έχει αποκτήσει καλύτερη μυική συναρμογή. Σίγουρα το τρίαθλο έχει περισσότερο fun σε σχέση με τα μεμονωμένα αθλήματα γιατί έχει περισσότερες εναλλαγές. 

Η προπόνηση του τριάθλου μοιάζει εξοντωτική. Ξύπνημα τα χαράματα, ποδήλατο στο δρόμο, κολύμπι, τρέξιμο. Μπορεί ένας εργαζόμενος να ανταποκριθεί σε αυτή;

Σίγουρα μοιάζει εξοντωτική, στην πραγματικότητα όμως είναι λιγότερο εξοντωτική από όσο φαίνεται. Σίγουρα είναι σκληρή γιατί γίνεται έξω και κατά συνέπεια επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες. Για έναν εργαζόμενο, ειδικά αν είναι και οικογενειάρχης, η καθημερινή προπόνηση είναι βαρύ φορτίο καθώς απαιτεί έναν ελάχιστο χρόνο μιάμισης ώρας, σε ένα ή δύο από τα τρία αθλήματα. Για να μπορέσει όμως να ανταπεξέλθει σε αγώνες χρειάζεται να “φορτώσει” προπόνηση το ΣΚ και τότε μιλάμε για τρεις με τέσσερις ώρες. Στο εξωτερικό έχουμε πολλά παραδείγματα αθλητών που εργάζονται αλλά χάρη στην χρήση επιστημονικών μεθόδων και τεχνολογίας καταφέρνουν να κάνουν ποιοτική και αποδοτική προπόνηση. Εξ’ άλλο η σύγχρονη προπονητική τάσσεται υπέρ των λιγότερων ωρών προπόνησης αλλά με ποιοτικότερα στοιχεία και μετρήσεις. 

Ποιος είναι για εσένα ο πιο ωραίος αγώνας που έχεις δώσει και ποιος ο πιο απαιτητικός;

Ο πιο απαιτητικός είναι σίγουρα ο αγώνας Ironman της Νίκαιας. Όσο για την ομορφιά είναι δύσκολο να αποφασίσω γιατί κάθε αγώνας έχει την μοναδικότητά του. Ο NAUTICA Malibu Triathlon είναι από τους ωραιότερους αγώνες που έχω πάει.

Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια το τρίαθλο και το δίαθλο να ανεβαίνουν στη χώρα μας σημαντικά. Με τους μεγαλύτερους να αναλαμβάνουν τη διοργάνωση και τις οικογένειές τους ακόμα και μικρά παιδιά να ακολουθούν. Έχει η χώρα μας υποδομές για την ανάπτυξη του τριάθλου;

Η χώρα έχει καταπληκτικά σημεία για διοργάνωση τριάθλου. Η μορφολογία της βοηθάει πολύ. Έχει δυναμικό, γίνονται αξιόλογες προσπάθειες αλλά υπάρχει ακόμα πολύ έδαφος που πρέπει να καλυφθεί. Καλό θα ήταν να επενδυθεί ενέργεια και πόροι στη δημιουργία ακαδημιών ώστε να μπουν τα παιδιά από μικρή ηλικία στο τρίαθλο. Το ότι ακολουθεί όλη οικογένεια το βρίσκω θετικό δεδομένου ότι και τα παιδιά μαθαίνουν τη χαρά και τα καλά του αθλητισμού.

Η διαδρομή της Βουλιαγμένης και της Βάρκιζας είναι απολαυστική για τον θεατή τουλάχιστον. Για τον αθλητή όμως πώς είναι;

Είναι αρκετά απαιτητική, με αυξομειώσεις κλίσεων αλλά αυτό είναι και το ενδιαφέρον της. Απαιτεί συγκέντρωση και σωστή διαχείριση πόρων από τον αθλητή αλλά πιστεύω ότι η κούρασή του αποζημιώνεται από την ομορφιά της διαδρομής.

Είσαι τόσα χρόνια στον αθλητισμό και δείχνεις με την επιμονή σου πόσο αγαπάς αυτό που κάνεις. Ο αθλητισμός γίνεται η ζωή σου ή απλά αφιερώνεις τη ζωή σου μόνο στον αθλητισμό αφήνοντας άλλα πράγματα πίσω;

Σίγουρα η ζωη μου είναι άμεσα συνδεδμένη με τον αθλητισμό αλλά προσπαθώ να εξισορροπήσω την καθημερινότητα και να έχω και μία κανονική κοινωνική ζωή.

Επόμενος προσωπικός στόχος σε σχέση με το τρίαθλο;

Ο στόχος μου είναι να ασχοληθώ εκτενώς με την προπονητική στην οποία κάνω μάστερ καθώς με ενδιαφέρει η ανάπτυξη του τριάθλου. Σαν αθλητής να υποστηρίξω όσο το δυνατόν περισσότερους αγώνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και να διοργανώσω έναν επιτυχημένο αγώνα στην πατρίδα μου.

Ποιοι πρέπει να είναι οι στόχοι για έναν Έλληνα τριαθλητή που θέλει να διεκδικήσει διακρίσεις; Το πανελλήνιο; Μία συμμετοχή στο εξωτερικό;

Σίγουρα κάποιος θα πρέπει να ξεκινήσει από μικρούς στόχους και σιγά-σιγά να βάζει μεγαλύτερους. Οι στόχοι των αθλητών καθορίζονται σε συνεργασία με τον εκάστοτε προπονητή και εξαρτώνται από τις ώρες προπόνησης που διαθέτει ο αθλητής. Αυτό ισχύει καθολικά και όχι μόνο στο τρίαθλο. Η συμμετοχή σε όσο το δυνατόν περισσότερους αγώνες και η ποιοτική προπόνηση με εξειδικευμένο προπονητή θα έλεγα ότι είναι το κλειδί για την επιτυχία. Επίσης, οι διακρίσεις στο εξωτερικό έχουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία από τις εγχώριες καθώς ο ανταγωνισμός είναι ισχυρότερος.

Τι πρέπει να έχει ένα νέο αγόρι ή κορίτσι που θέλει να ξεκινήσει αν ασχολείται με το τρίαθλο; Πού πρέπει να απευθυνθεί;

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να έχει όρεξη για σκληρή προπόνηση και διάθεση να επενδύσει χρονικά για να δει βελτίωση. Θα πρέπει να ασχοληθεί συστηματικά και σίγουρα είναι καλύτερη και αποτελεσματικότερη η προπόνηση με κάποιον ειδικό. Το τρίαθλο γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη στη χώρα παρά το γεγονός ότι δεν ανήκει στα αθλήματα προτεραιότητας (βάση του πίνακα της Γεν. Γραμ. Αθλητισμού). Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι στη Γερμανία η τριαθλητική ομοσπονδία είναι τρίτη σε αριθμό αθλητών (προηγούνται το ποδόσφαιρό και το τένις). Πλέον, υπάρχουν εξειδικευμένοι προπονητές στην Ελλάδα και είναι εύκολο να τους αναζητήσει κάποιος που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με το τρίαθλο. Καλό θα ήταν να αναζητήσει έναν καταρτισμένο επιστημονικά προπονητή με τον οποίο να αναπτύξει μία καλή και συνεργατική σχέση. Επίσης, υπάρχουν και ιστοσελίδες που ασχολούνται αποκλειστικά με το τρίαθλο ενώ αυξάνει συνεχώς ο αριθμός των αγώνων που διοργανώνονται.

Ραντεβού αυτή την Κυριακή στη Βουλιαγμένη