Πωλητής ρούχων τις γιορτές: Αυτό ναι, ήταν περιπέτεια

“Ξεκίνησε κι επίσημα το εορταστικό ωράριο στα καταστήματα” έλεγε το ρεπορτάζ στις ειδήσεις που παρακολουθούσα πριν από μερικές ημέρες κι εγώ χαμογελούσα σαρδόνια, καθισμένος αναπαυτικά στον καναπέ μου.

“Ε ρε, τι έχετε να τραβήξετε όσοι πάτε για ψώνια τις επόμενες ημέρες” σκεφτόμουν και ταυτόχρονα ένιωθα μια αύρα συμπόνοιας προς τους πωλητές των μαγαζιών να διαπερνάει το κορμί μου, όσο άλλαζα πλευρό στον καναπέ.

Ουρές από πελάτες, ατέλειωτα ωράρια, κουβάλημα. “Πάλι καλά που δεν θα το ζήσω ποτέ. Γραφειάκι και πάλι γραφειάκι”, μονολογούσα χαμογελαστός. Λένε ότι όταν κάνεις σχέδια ο Θεός χαμογελά. Σε αυτή την περίπτωση, όσο έκανα σχέδια χαμογελούσε ο Χατζηιωάννου, ο οποίος το άλλο πρωί με περίμενε στο γραφείο για να μου ανακοινώσει την επόμενη αποστολή μου: “θα επισκεφτείς το κατάστημα της Napapijri στο Golden Hall για να δουλέψεις σαν πωλητής”.

Δεν μελετούσα καλύτερα τα νούμερα του Τζόκερ; “Έλα, μην γκρινιάζεις κι εγώ έχω δουλέψει σαν πωλητής”, προσπάθησε να με παρηγορήσει, επιλέγοντας φυσικά να “ξεχάσει” το γεγονός ότι εγώ θα το δοκίμαζα μέσα στην καρδιά της εορταστικής περιόδου.

Αφού δεν μπορούσα να αλλάξω τη μοίρα μου, οπλίστηκα με θάρρος, υπομονή και την πάντα χρήσιμη, πολύτιμη και απαραίτητη Φραντζέσκα και ξεκίνησα για το κατάστημα. Φέρτε μου μπουφάν να πουλήσω.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου- Watkinson)

Η Napapijri αντλεί την έμπνευση των προϊόντων της από τα μοναδικά ταξίδια κάθε ανθρώπου, τις διαφορετικές εμπειρίες και ιστορίες που κρύβονται πίσω απ’ αυτά και δηλώνει έτοιμη για κάθε ταξίδι σου. Εγώ πάντως δεν ήμουν έτοιμος για το ταξίδι από τη Συγγρού μέχρι το Μαρούσι, περνώντας σχεδόν μιάμιση ώρα μέσα στο αυτοκίνητο, μέχρι να φτάσω επιτέλους στο Golden Hall. Δεν ξεκινάμε καλά.

Ελαφρώς αγχωμένος για το τι με περιμένει, πέρασα το κατώφλι του καταστήματος, στον πρώτο όροφο του Golden Hall. Εκεί, με περίμενε η υπεύθυνη, η Κατερίνα, μαζί με το υπόλοιπο τιμ, με το χαμόγελο στα χείλη.

“Πες μου πως θα κατευνάσω τα εξαγριωμένα καταναλωτικά πλήθη” την ρώτησα με ένα βλέμμα απελπισίας στο μάτι. Η Κατερίνα παρέμεινε χαμογελαστή και μου εξήγησε ότι μέρος της φιλοσοφίας του καταστήματος είναι να υποδέχονται τον κάθε πελάτη με χαρά και να χτίζουν μια σχέση μαζί του, αφού για εκείνους η διαδικασία των αγορών, ιδιαίτερα των χριστουγεννιάτικων, αποτελεί και μια μορφή ψυχοθεραπείας.

“Θα καλωσορίζεις κάθε πελάτη με ευγένεια και θα προσπαθείς να καταλάβεις τι αναζητά ώστε να τον εξυπηρετήσεις”, μου έδωσε τη σχετική οδηγία η Κατερίνα και πάνω που ξεκίνησα τις πρόβες στον καθρέφτη, φτιάχνοντας φανταστικούς διαλόγους (στους οποίους πάντα κατάφερνα να πουλήσω κάτι), έσπευσε να με προσγειώσει.

“Πριν απ’ τις πωλήσεις όμως, θα κάνεις μερικές δουλειές ακόμα”. Τι εννοεί μερικές δουλειές ακόμα; Δεν αρκεί που θα εξυπηρετώ κόσμο που δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου; Δεν είναι αυτό αρκετό;

Όχι, δεν ήταν. Το πρώτο μου καθήκον, ήταν να μαζέψω από τα δοκιμαστήρια τα ρούχα που είχαν αφήσει εκεί οι προηγούμενοι πελάτες. Εντάξει, εύκολο, απλά έπρεπε να μαζέψω μερικά ρούχα και να τα αφήσω στον πάγκο, για να τα διπλώσει κάποιος συνάδελφος.

Τι τα αφήνετε εδώ ρε παιδιά τα ρούχα;

Μάζεψα με φανταστικό στυλ τα ρούχα απ’ τα δοκιμαστήρια, κατάφερα να τα μεταφέρω μέχρι τον πάγκο χωρίς να μου πέσει ούτε ένα και τα άφησα εκεί, όλο χαμόγελο και περηφάνεια. Κανένας συνάδελφος δεν πλησίαζε όμως και τα ρούχα δεν πρόκειται να διπλωθούν μόνα τους. Τελικά πλησίασε η Κατερίνα, η οποία με ειλικρινή απορία αναρωτήθηκε γιατί δεν έχω ξεκινήσει ακόμα να διπλώνω.

Ιδιαίτερα μαθήματα διπλώματος.

Κοίταξα δεξιά, κοίταξα αριστερά, προσπάθησα να αλλάξω την κουβέντα ρωτώντας για την προέλευση της ονομασίας Napapijri (πρόκειται για φινλανδική παραλλαγή της λέξης αρκτικός κύκλος), όμως δεν τη γλίτωσα. Έπρεπε να διπλώσω όλα τα ρούχα τα οποία είχα μαζέψει.

Ξεκίνησα να διπλώνω με την εξαιρετική τεχνική με την οποία διπλώνω και τα ρούχα της ντουλάπας μου κι η Κατερίνα άλλαξε χρώμα, καταφέρνοντας μετά από λίγο να μουρμουρίσει κάτι του στυλ “‘έλα πλάκα μου κάνεις”. Εγώ δεν έκανα καθόλου πλάκα, επειδή όμως ντράπηκα της είπα ότι κάνω πλάκα και της ζήτησα να μου δείξει πως θα τα δίπλωνε εκείνη. Όχι ότι δεν ήξερα, από καθαρή περιέργεια.

Εντάξει, έτοιμο δεν είναι;

Σαν καλή δασκάλα προς τον πιο άσχετο μαθητή που είχε ποτέ μπροστά της, μου έδειξε 3-4 φορές τον σωστό τρόπο. Έναν τρόπο σύμφωνα με τον οποίο, η χαρακτηριστική σημαία, σημείο αναφοράς της Napapijri θα πρέπει να βρίσκεται σε εμφανές σημείο, αφού ο μπλε σταυρός στο κόκκινο φόντο της νορβηγικής σημαίας αντιπροσωπεύει το γεγονός πως η εταιρεία αποτελεί τον σημαιοφόρο του περιπετειώδους πνεύματος.

Θρίαμβος.

Με τα πολλά κι έπειτα από αρκετές προσπάθειες, τα κατάφερα, ολοκληρώνοντας κι εγώ αυτή τη μικρή περιπέτεια. Τα μπλουζάκια, τα μπουφάν, οι σκούφοι και όλα τα υπόλοιπα προϊόντα, είχαν διπλωθεί κι εγώ είχα διαπιστώσει ότι τελικά η Napapijri δεν διαθέτει μόνο χειμωνιάτικα ρούχα, αλλά μετά από συζήτηση κατάλαβα πως έχει και εξίσου μεγάλη καλοκαιρινή συλλογή.

Έχετε ξεχάσει ένα χαρτάκι εδώ μέσα.

Καλά, πάω.

Μετά το ξεκαθάρισμα των δοκιμαστηρίων, το δίπλωμα ρούχων και ένα σχετικό κουβάλημα, είχε έρθει η ώρα που περίμενα. Η Κατερίνα ήταν έτοιμη να μου εμπιστευτεί το ρόλο του πωλητή. Η αλήθεια είναι ότι με το ρυθμό με τον οποίο έμπαιναν οι πελάτες στο κατάστημα, δεν είχε κι άλλη επιλογή.

“Να είσαι ευγενικός, να τους βοηθήσεις να περάσουν καλά κι ό,τι χρειαστείς ρώτα με”, ήταν τα τελευταία λόγια εμψύχωσης, πριν με πετάξει στα βαθιά. Για μερικά δευτερόλεπτα σκέφτηκα να κρυφτώ μέσα σε έναν από τους κλασικούς σάκους της Napapijri, όμως δεν ήθελα να αφήσω την Φραντζέσκα μόνη της και το πήρα απόφαση. Φέρτε μου τους πελάτες να τους πουλήσω πράγματα.

Εδώ μέσα θα κάτσω και δεν θα ενοχλώ.

Φυσικά δεν ήμουν έτοιμος να πάω κατευθείαν σε προχωρημένη πίστα, δηλαδή να εξυπηρετήσω μια κοπέλα. Οι κοπέλες που πάνε για ψώνια συνήθως έχουν κάνει τη μελέτη τους, ξέρουν τι θέλουν, είναι αμείλικτες και προσηλωμένες στον στόχο τους.

Ένιωσα λοιπόν μεγαλύτερη ασφάλεια ξεκινώντας με την εξυπηρέτηση ενός άνδρα. Φόρεσα το πιο λαμπρό μου χαμόγελο και έσπευσα να βοηθήσω. Ευτυχώς έπεσα επάνω σε έναν ευγενέστατο πελάτη, ο οποίος μάλλον δεν κατάλαβε ότι παριστάνω τον πωλητή για πρώτη φορά στη ζωή μου, δείχνοντάς μου πρωτοφανή εμπιστοσύνη. Αυτός μου έδειξε εμπιστοσύνη, εγώ του έδειξα μερικά από τα πιο ζεστά και απαλά μπουφάν που έχω πιάσει ποτέ.

Φόρτωσα μερικά στον ώμο και κινήσαμε για τα δοκιμαστήρια. Σαν καλό σκυλί του Παβλόφ, με το που είδα το δοκιμαστήριο έφερα στο μυαλό μου το μάζεμα των ρούχων και το ακόλουθο δίπλωμα και αποφάσισα να αλλάξω διακριτικά πορεία, αναζητώντας τον επόμενο πελάτη.

Αφού πήρα την πρώτη κρυάδα, μπορούσα πια να προσεγγίσω και κοπέλα (μια φράση που είχα πει πρώτη φορά με εντελώς διαφορετικό νόημα αρκετά χρόνια πριν). Γεμάτος αυτοπεποίθηση και εξακολουθώντας να χαμογελάω, την ρώτησα σε τι θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος.

“Θα ήθελα να ρίξω μια ματιά στα αμάνικα μπουφάν” μου είπε με σιγουριά και με το βλέμμα μου έψαξα την Κατερίνα, η οποία πολύ διακριτικά μου έδειξε την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσω.

Την οδήγησα προς τα αμάνικα μπουφάν και έδειξα παροιμιώδη ψυχραιμία στον καταιγισμό ερωτήσεων που δέχθηκα, σχετικά με το μέγεθος και το στυλ τους, απαντώντας καταφατικά σε κάθε ερώτηση που αφορούσε ποιο της πήγαινε καλύτερα. Άριστη τακτική που εφαρμόζω απέναντι σε οποιαδήποτε κοπέλα δοκιμάζει ρούχα μπροστά μου.

Πριν προλάβω να ολοκληρώσω την αποστολή μου, η Κατερίνα αποφάσισε να με ανεβάσει απότομα πίστα, στέλνοντάς με να αντιμετωπίσω την απόλυτη πρόκληση: κοπέλα που έψαχνε πουκάμισο για το αγόρι της. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να προσφέρω συμβουλές μόδας και να πω τη γνώμη μου, εκπροσωπώντας ολόκληρο το ανδρικό φύλο. Παιδιά, δεν φημίζομαι για τις στυλιστικές μου επιλογές.

Η αγαπητή πελάτισσα δεν φάνηκε να πτοείται και καταλήξαμε σε δυο επιλογές, αυτή του λευκού κι αυτή του μαύρου πουκάμισου. Η πρώτη μου πώληση ήταν πολύ κοντά, κάτι που συνειδητοποίησα όταν με ρώτησε ποιο θα φορούσα με περισσότερη ευχαρίστηση. Δυσκολεύτηκα λίγο, αλλά τελικά επέλεξα το μαύρο και τότε άκουσα τις μαγικές λέξεις “ωραία, αυτό θα πάρω”.

Πριν προλάβει να αλλάξει γνώμη, άρπαξα και τα δυο πουκάμισα (πήγα για το μεγάλο κόλπο) και έτρεξα προς το ταμείο. Με την Κατερίνα πάντα στο πλευρό μου να με καθοδηγεί βήμα-βήμα, ξεκίνησα κάνοντας αυτό που πάντα ζήλευα: αφαίρεσα τον αντικλεπτικό μηχανισμό χρησιμοποιώντας το ειδικό μηχάνημα. Πόσο-τέλειος-ήχος είναι αυτό το “κλακ”;

Και τα 2 είπαμε θα πάρετε έτσι;

Στη συνέχεια σκάναρα το πουκάμισο, το πέρασα στο σύστημα, δέχθηκα με χαρά την πληρωμή, έδωσα τα ρέστα και έβαλα το προϊόν στη σακούλα. Ναι, φυσικά κι έδωσα απόδειξη. Μπορεί τώρα που τα διαβάζεις να νομίζεις ότι τα έκανα γρήγορα, όμως σε πραγματικό χρόνο πρέπει να μου πήρε σίγουρα τον τριπλάσιο χρόνο από το φυσιολογικό, ειδικά αν κρίνω από την ουρά που δημιουργήθηκε και από το βλέμμα απόγνωσης της πελάτισσας.

Όταν παρέλαβε επιτέλους τη σακούλα ηρέμησε και την αποχαιρέτησα συγκινημένος. Η πρώτη μου επιτυχημένη πώληση είχε ολοκληρωθεί. Ελπίζω ο παραλήπτης να εκτίμησε το δώρο το οποίο με τόσο κόπο βοήθησα να επιλεγεί και να συσκευαστεί.

Να μας ξανάρθετε ε!

Κάπου εκεί, η Κατερίνα συνειδητοποίησε ότι η πολλή συγκίνηση μπλόκαρε το σύστημα, καθώς στους επόμενους πελάτες πρότεινα εγώ πλέον ρούχα από τη συλλογή της Napapijri. Σκουφιά, μπουφάν, σάκοι, πουκάμισα, πουλόβερ, παπούτσια, είχα πάρει φωτιά.

Έτσι, αποφάσισε να μου προτείνει να φορέσω ένα από τα ζεστά μπουφάν και να ξεκινήσω κι εγώ για μια από τις γεωγραφικές και επιστημονικές αποστολές που υποστηρίζει η Napapijri.

Πήρα το σάκο μου κι ετοιμάστηκα. Το καθήκον μου το είχα κάνει και με το παραπάνω. Ευχαρίστησα τη δασκάλα μου και τα υπόλοιπα παιδιά του καταστήματος που με ανέχθηκαν, πήρα την Φραντζέσκα η οποία όσο δεν φωτογράφιζε πρέπει να δοκίμασε τα μισά ρούχα του μαγαζιού κι έφυγα θριαμβευτής.

Η περιπέτεια αυτού του ταξιδιού είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία κι οι ιστορίες που είχα να διηγηθώ ήταν πολλές. Οι άνθρωποι της Napapijri θα ήταν περήφανοι.