Γιατί η ληστεία στη Rolex δεν θα αποφέρει τόσο μεγάλα κέρδη στους δράστες

Η συνολική αξία της λείας τους ξεπερνά τις 300.000 ευρώ. Ωστόσο, το ποσό που τελικά θα καταλήξει στα χέρια τους θα είναι κατά πολύ μικρότερο. Και ο λόγος είναι πολύ απλός: ο μοναδικός σειριακός αριθμός που διαθέτει κάθε ρολόι. Κοινώς, η ταυτότητά του.

Πού βρίσκεται ο σειριακός αριθμός στα Rolex

Ο σειριακός αριθμός έχει πολλές χρήσεις. Για μια μάρκα όπως η Rolex, απομιμήσεις των μοντέλων της οποίας υπάρχουν άπειρες σε όλο τον κόσμο, ο βασικός του σκοπός είναι να πιστοποιεί τη γνησιότητα του ρολογιού. Η Rolex έχει ένα από τα πιο αποδοτικά συστήματα σειριακής αρίθμησης. Το μοναδικό αριθμό του κάθε ρολογιού τον βρίσκεις «σπασμένο» σε δύο μέρη, πάνω στην κάσα του ρολογιού.

Πρέπει να αφαιρέσεις το μπρασελέ ή το λουράκι για να δεις τον αριθμό αναφοράς (που λέει για ποιο μοντέλο μιλάμε και ποια είναι η χρονιά κατασκευής του) στο κομμάτι της κάσας πάνω από το 12, ανάμεσα στα μπράτσα του μπρασελέ, και το μοναδικό σειριακό κωδικό στην αντίστοιχη θέση κάτω από το 6. Είναι συνήθως εγχαραγμένος στην κάσα και πολλές φορές συνοδεύεται από άλλες πληροφορίες, όπως το υλικό της, αν είναι για παράδειγμα από χρυσό και ποια η περιεκτικότητά του.

Με δεδομένο ότι κάθε καλό ρολόι πρέπει να πηγαίνει για σέρβις περίπου ανά πενταετία ή δεκαετία, οι κατασκευαστές μπορούν εύκολα να εντοπίσουν το ταξίδι του: Από το εργαστήριό τους, στο κατάστημα απ’ όπου πωλήθηκε και τέλος στο εξουσιοδοτημένο σέρβις. Όπως και ο αριθμός πλαισίου σε ένα αυτοκίνητο, έτσι και αυτός των ρολογιών δίνει πολλές πληροφορίες. Αν, λοιπόν, κάποιος θελήσει να αγοράσει ένα πολυτελές Rolex στη δευτερογενή αγορά, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να αναζητήσει το σειριακό αριθμό και στη συνέχεια να ζητήσει από την εταιρεία να πιστοποιήσει το «ταξίδι» του.

Ρολόγια χωρίς σειριακό αριθμό

Όταν κάποιος σου προτείνει την αγορά ενός ρολογιού χωρίς σειριακό αριθμό, τότε τα δύο πιο πιθανά σενάρια είναι τα εξής: Είτε δεν υπήρχε ποτέ, γιατί πρόκειται για μια μέτρια «μαϊμού», είτε κάποια στιγμή στην πορεία του, κάποιος τον έξυσε προσεκτικά και ξαναγυάλισε την κάσα, ώστε να διώξει από πάνω του κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο για τη συμμετοχή του ως ληστή ή κλεπταποδόχου στην κλοπή του ρολογιού από τον κανονικό του ιδιοκτήτη ή, πιο σπάνια, από ένα κατάστημα -όπως στην περίπτωση της Rolex στην οδό Κολοκοτρώνη.

Ωστόσο, επειδή μιλάμε για ρολόγια αξίας που άρα απευθύνονται σε ένα αρκετά υποψιασμένο κοινό, το οποίο γνωρίζει ήδη τόσο την ανάγκη για σέρβις που αναφέραμε παραπάνω, όσο και τις υπόλοιπες χρήσεις ενός σειριακού αριθμού και το πόσο σημαντικός είναι για τις ωρολογοποιίες, ο πιθανός αγοραστής ενός από τα 23 Rolex που εκλάπησαν την Τρίτη δύσκολα θα δεχτεί να πληρώσει οποιοδήποτε ποσό κοντά στην αξία τους -ούτε καν το μισό (συνήθως πωλούνται στο 1/3 της αξίας τους).

Πού θα καταλήξουν τα «αθηναϊκά» Rolex

Ίσως, η μη ύπαρξη σειριακού αριθμού (ή η γνώση ότι το ρολόι είναι κλεμμένο) να παίζει μικρότερο ρόλο στην περίπτωση που ο αγοραστής θέλει ένα σπάνιο κομμάτι για τη συλλογή του. Όμως αυτή δεν είναι η περίπτωση των 23 κομματιών που έκαναν φτερά από την μπουτίκ της Rolex στην Αθήνα. Τα συγκεκριμένα είναι «εμπορικά» κομμάτια, αξίας 10.000-12.000 ευρώ το καθένα, από τα πιο δημοφιλή της Rolex.

H καλύτερη ελπίδα που έχουν οι ληστές και οι κλεπταποδόχοι για να πιάσουν τιμή κοντά στην αξία τους, είναι να βρουν κάποιο ανυποψίαστο θύμα που δεν γνωρίζει ότι όταν πάει το ρολόι του σε κάποιο εξουσιοδοτημένο σέρβις της Rolex, αυτό θα ενημερώσει άμεσα τις Αρχές. Όμως αυτό είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο σενάριο.

Όλοι οι σειριακοί αριθμοί των πολυτελών ρολογιών, όπως είναι λογικό, είναι καταχωρημένοι στο σύστημα της κάθε εταιρείας, αλλά πέραν αυτού, όλοι οι σειριακοί αριθμοί ρολογιών που έχουν κλαπεί, καταχωρούνται και σε ανεξάρτητα συστήματα, όπως το The Watch Register, το My Stolen Watch και το Stolen Watches, που είναι εύκολα προσβάσιμα από όλους online.

Με όλα αυτά τα δεδομένα, πού θα καταλήξουν τελικά τα 23 ρολόγια της αθηναϊκής μπουτίκ; Συνήθως τέτοια ρολόγια καταλήγουν σε άλλους εγκληματίες. Τα μέλη μιας σπείρας ενημερώνουν ενδιαφερόμενους ανθρώπους του υποκόσμου ότι μπορούν να τους πουλήσουν ένα ρολόι σε πολύ προσιτή τιμή (πιθανότατα και την πρόσβαση σε κάποιο τεχνικό που ξέρει να του κάνει σέρβις και δεν πρόκειται να κάνει καμία ερώτηση για την προέλευσή του).

Από εκεί και πέρα, συνήθως μερικά από κάποια χρόνια, ο πρώτος αγοραστής του κλεμμένου ρολογιού χρειάζεται χρήματα και προσπαθεί να το «σπρώξει» στη δευτερογενή αγορά, σε κάποιο ανυποψίαστο θύμα, ή ίσως σε κάποιον που δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα να αγοράσει ένα κλεμμένο ρολόι, αφού θα πληρώσει μια πολύ χαμηλή τιμή για ένα τόσο πολυτελές αντικείμενο. Αυτό δεν θα γίνει, βέβαια, μέσω κάποιου γνωστού site που πουλά προϊδιόκτητα ρολόγια ή κάποιου άλλου επίσημου οργανισμού. Σε πολλές χώρες με υψηλή εγκληματικότητα, είναι σχετικά εύκολο να βρει κανείς καταστήματα που πουλάνε και κλεμμένα ρολόγια -ή ακόμη και να σε προσεγγίσει κάποιος στο δρόμο.

Όσο για την μπουτίκ της Rolex στην Αθήνα, η μεγαλύτερή της απώλεια είναι η δυσλειτουργία της τις επόμενες ημέρες μία δυσάρεστη κατάσταση, ειδικά μέσα στις γιορτές. Τα ίδια τα ρολόγια είναι ασφαλισμένα για το σύνολο της αξίας τους, οπότε από εκεί δε θα χάσει πολλά -κυρίως το χρόνο μέχρι να φτάσει η αποζημίωση. Υπό μία έννοια, η Rolex κερδίζει σε φήμη, αφού το όνομά της έγινε πρωτοσέλιδη είδηση παντού και η προτίμηση που έδειξαν οι εγκληματίες στα δικά της ρολόγια και όχι κάποιου άλλου από τους οίκους που έχουν καταστήματα στην ίδια περιοχή, αποδεικνύει για μία ακόμη φορά τη δημοφιλία τους.