H καραντίνα είναι καλύτερη με παπούτσια Aliens

Υπάρχουν όμως και στιγμές που ο καταναλωτισμός βρίσκει τον τρόπο να ξαναμπεί στις ψυχούλες μας, ανακαλύπτει εκείνον τον υπερπολύτιμο “γάντζο” της ποπ κουλτούρας που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του ψηφιακού πορτοφολιού μας. Τι κι αν αυτό είναι άδειο; Στην καρδιά μας είναι γιομάτο με ολοκαίνουργια χαρτονομίσματα των 50 ευρώ, έτοιμα να θυσιαστούν στον βωμό των άσκοπων ΜΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ αγορών.

Αυτό ακριβώς το σιδηροδρομικό σκεπτικό πέρασε από το μυαλό μου όταν πριν από κάποιο καιρό και ενώ τα κάγκελα του εγκλεισμού είχαν κλείσει με λουκέτο, ένας τρισκατάρατος γνωστός μου, μου έστειλε ένα από αυτά ΗΜΕΗΛΖ με την επικεφαλίδα “ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΔΕΣ”.

Από τον τίτλο και μόνο ήξερα πως δεν θα ήταν καλό για μένα. Συνήθως μου στέλνει τέτοια ΗΜΕΗΛΖ για να μου πει αν έχω πάρει γραμμή κάτι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ακριβό και ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ άχρηστο το οποίο με στοιχειώνει για μήνες. Από αυτά τα αντικείμενα ή προϊόντα που λες “δεν έχω λεφτά να τα πάρω, αλλά ίσως αν έκλεβα μια μικρή τράπεζα”.

Δυστυχώς για μένα ΚΑΙ αυτό το ΗΜΕΗΛΖ βρήκε στόχο. Μέσα σε αυτό υπήρχε ένα λινκ το οποίο με έριξε κατευθείαν στην αγκαλιά της Ρήμποκ και σε ΑΥΤΟ:

Ναι φίλες και φίλοι. Παπούτσα-μποτάκια όπως ακριβώς τα φορούσανε οι πεζοναύτες του διαστήματος στο Aliens. Όχι δηλαδή το πρώτο που είναι ένα, αλλά το δεύτερο που είναι πολλά. Βασικά αυτό είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να μπάσεις κάποιον στην μυθολογία των Aliens. “Στο πρώτο που λες είναι ένα, αλλά μετά είναι πολλά και μετά η άλλη ξυρίζει το κεφάλι της και μετά είναι η μαμά τους και μετά σκάει και το Predator ας πούμε και μετά δεν ξέρω πραγματικά, έκαναν και δεύτερο με κροσόβερ Predator – Aliens και μετά έρχεται ο Φασμπέντερ και τα κάνει σκατά”.

Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. ΠΑΠΟΥΤΣΑ ΕΗΛΙΕΝΖ παιδιά. Μποτάκια τσίλικα, χοντροκομμένα, ζόρικα, που θα κυκλοφορείς στο δρόμο και θα αισθάνεσαι πάρα πολύ σκληρός, ενώ όλοι θα ξέρουν ότι είσαι ένας θλιβερός nerd-ουλας, αλλά βέβαια σιγά μην ξέρουν τι παπούτσα είναι οι κατσικόβλαχοι ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑ ΣΟΥ;

Το ζήτημα βέβαια είναι πως σε λίγες μέρες που βγαίνουν στην αγορά (Κυριακή 26 Απρίλη για να είμαστε συγκεκριμένοι), από την μια θα πω “καλά δε μπειράζει, δεν έχω να δώσω 220 δολάρια για ΣΠΟΡΤΕΞ” και από την άλλη θα σκεφτώ αν έχει νόημα να πάρω ΣΠΟΡΤΕΞ ΠΑΠΟΥΤΣΑ, όταν θα ξαναβγώ από το σπίτι μου την άνοιξη του 2023.

Το πρώτο σημείο πατάει γερά. ΟΝΤΩΣ δεν έχω 220 δολάρια να δώσω για ΠΑΠΟΥΤΣΑ, αλλά από την άλλη μπορεί να σταμπάρω κάποιον που θα τα αγοράσει και να περάσω από δίπλα του με εντούρο μηχανή και να του τα κλεψω, λες και ζω σε βιντεοκασέτα του 80. Το δεύτερο σημείο, αυτό δηλαδή που λέει “μένεις μέσα στο σπίτι σου 24/7 ΤΙ ΤΑ ΘΕΣ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑ”, μπορεί φαινομενικά να πατάει γερά και δαύτο αλλά όχι. ΟΧΙ σας λέω.

Διότι αν σκάσει κάποιο ΕΗΛΙΕΝ μέσα στο σπίτι μου, εγώ θα φοράω USCM Bug Stompers μου και θα του ξηγηθώ αλμυρό φιστίκι. Δεν θα φοράω την παντόφλα μου την παππουδίστικη που δεν φοβίζει ούτε μύγα, με την χαμηλή την κάλτσα, λες και περιμένω να μου φέρουν την ενημέρωση για την σύνταξη.

Θα είμαι ΕΤΟΙΜΟΣ, ΠΕΖΟΝΑΥΤΙΚΟΣ, ΜΑΧΙΜΟΣ. Μέσα στο σπίτι μπορεί, αλλά ΕΤΟΙΜΟΣ. Με το δάχτυλο στην σκανδάλη και τα bug stompers στα ποδάρια.

Αν ακούει κανείς στην Ρήμποκ, κρατείστε μου ένα ζευγάρι και θα τα βρούμε στην τιμή. Μπορώ να πλύνω και πιάτα αν θέλετε δεν έχω θέμα.

Ας γίνω πεζοναύτης από το Aliens και κάνω ό,τι θέτε.

Η ψυχίατρός μου πάντως δεν διαφωνεί.