Η ‘φούσκα’ του ΝΒΑ δείχνει τον δρόμο και στο στιλ

Όσα παιχνίδια κι αν παρακολούθησα όμως μέχρι τώρα, όσα επικά match ups κι αν είδα, ακόμα έχω την αίσθηση ότι κάτι λείπει. Κάτι που κάνει τα συγκεκριμένα παιχνίδια να θυμίζουν λίγο περισσότερο summer camp παρά τις σκληρές μάχες πριν από τα πολυπόθητα playoffs. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι λόγω των συνθηκών ήμουν έτοιμος για κάτι τέτοιο, αλλά δε μπορώ να μην έχω και τα παράπονα μου. Τι είναι αυτά τα ολογράμματα στις κερκίδες που θυμίζουν κακή ταινία του Bollywood; Ποιος δίνει οδηγίες στους Lakers στα timeouts τώρα που λείπει ο Jack Nicholson; Και – κυρίως – που είναι τα NBA fashion awards του Oneman που αγαπήσαμε (ή αγάπησα τουλάχιστον);

Για χρόνια, η πλειονότητα των παικτών του NBA είχε μετατρέψει την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο σε μία μικρή πασαρέλα, χαρίζοντας μας ιστορικές στιγμές, όπως την κόντρα του Allen Iverson με το NBA σχετικά με τα επιτρεπτά outfits. Μέσα από τους διαδρόμους των γηπέδων, μάθαμε brands και σχεδιαστές, με τα Beats by Dre και τον Virgil Abloh να είναι τα καλύτερα παραδείγματα αυτού του φαινομένου. Συνεργασίες όπως της Dior με την Air Jordan ή της Luis Vuitton με το NBA ανακοινώθηκαν με ένα απλό teaser σε έναν από αυτούς τους διαδρόμους. Όλη η βιομηχανία της μόδας γνώριζε πολύ καλά την προβολή που μπορούσε να έχει στα λίγα λεπτά του pregame και την εκμεταλλευόταν στο έπακρο.

Και ήμασταν οκ με αυτό. Βασικά, δεν ήμασταν απλά οκ, αλλά οι hardcore fans του NBA και της urban κουλτούρας παίρναμε θέση στις οθόνες μας αρκετή ώρα πριν από την έναρξη του παιχνιδιού για να δούμε τι outfit επέλεξε πάλι ο Westbrook ή πώς ντύθηκε ο Lebron για το Halloween. Σε μία Αμερική όμως που ακόμα προσπαθεί να βρει τα πατήματα της ανάμεσα σε κοινωνικούς αγώνες και πανδημίες, το fashion κομμάτι όφειλε να μείνει στην άκρη. Ή τουλάχιστον αυτό σκέφτηκαν στα κεντρικά του NBA όταν στις 13 Ιουλίου ανακοίνωσαν ότι οι παίκτες θα μπορούν να πάνε στο γήπεδο μόνο με φόρμες των ομάδων τους.

Η πρώτη αντίδραση ήρθε από τον συνήθη ύποπτο. Ο PJ Tucker, εκτός από έναν από τους πιο σκληρούς hustlers εκεί έξω, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα fashion freaks του πλανήτη. Όπως αποκάλυψε στις πρώτες του δηλώσεις, ο σέντερ (;) των Rockets έχει γεμίσει ήδη το δωμάτιο του στο NBA Bubble με 103 ζευγάρια sneakers, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να πάει ποτέ στο γήπεδο με φόρμα Houston, αφού συνήθως τα ρούχα της ομάδας τα χαρίζει σε φίλους του. “Το style μου είναι μέρος της ζωής μου και της προετοιμασίας μου για ένα παιχνίδι. Κάθε μέρα πρέπει να ετοιμάζομαι. Δε μπορώ απλά να ρίξω κάτι πάνω μου και να πω δε θα δω κανέναν. Με βλέπω εγώ ο ίδιος”.

3 μόνο μέρες χρειάστηκαν για να αντιληφθεί η διοίκηση του πρωταθλήματος ότι η απόφαση που πήρε για τα outfits προκαλεί αντιδράσεις. Έτσι, προτίμησαν να χαλαρώσουν τα μέτρα που επέβαλαν και να δώσουν μεγαλύτερη ελευθερία στους αθλητές. Όπως είπαμε όμως και πριν, ολόκληρη η Αμερική βρίσκεται ακόμα σε μία μουδιασμένη κατάσταση και η πασαρέλα ακριβοπληρωμένων παικτών δεν αποτελεί προτεραιότητα της κοινωνίας. 

Ο χώρος της μόδας όμως έχει αποδείξει αμέτρητες φορές ότι μπορεί να προσαρμόζεται με απίστευτη ταχύτητα στα δεδομένα. Κι όταν το θέλει πραγματικά, μπορεί να υψώσει τη φωνή του και να μιλήσει για θέματα που κανείς άλλος δεν τολμάει. “Black Lives Matter”, “How Many More”, “I Can’t Breathe” και “Say Her Name” είναι μερικές από τις φράσεις ανάμεσα στις οποίες μπορούν να επιλέξουν οι αθλητές να τυπώσουν στις εμφανίσεις τους αντί των ονομάτων τους. Παίκτες από ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Russell Westbrook κι ο Damian Lillard είναι ανάμεσα σε αυτούς που επέλεξαν να μιλήσουν με αυτόν τον τρόπο. Τι συμβαίνει όμως εκτός του αγωνιστικού χώρου; Πώς κατάφερε η fashion κουλτούρα του NBA να σταθεί για μία ακόμα φορά στο ύψος των περιστάσεων;

Το μόνο που χρειάστηκε να γίνει ήταν να αντιληφθούν όλοι το προφανές: ένα μεγάλο ποσοστό των stars του πρωταθλήματος έχουν ένα κοινό γνώρισμα, ένα κοινό background. Πολλοί από αυτούς προέρχονται από κάποιο ghetto, κάποια γειτονιά που τους επέβαλε αυστηρά, νοητά όρια για τις ικανότητες και τα δικαιώματά τους. Βιώσαν όλα αυτά τα προβλήματα ως παιδιά, μα πλέον έχουν τη φωνή και την επιρροή να αλλάξουν καταστάσεις. Οι μάσκες που ποτέ δεν αποχωρίζονται λόγω Covid, τα πορτοκαλί φούτερ που υποστηρίζουν ανοιχτά το WNBA, t-shirts με τα τελευταία λόγια του George Floyd ή με τον Malcolm X, στάμπες με σύνθημα “Legalize being black”, jackets με τον Kobe Bryant. Για πρώτη φορά στην ιστορία του πρωταθλήματος, όλοι τους κατάλαβαν ότι αυτά τα λίγα λεπτά πριν από το παιχνίδι δεν είναι απλά μία ευκαιρία για να προκαλέσουν εντυπώσεις, αλλά για να πάρουν θέση για πράγματα που για δεκαετίες κρύβαμε όλοι κάτω από το χαλί.

Η προβολή τους είναι τεράστια. Γνωρίζουν πολλοί καλά ότι πλέον δεν χρειάζεται να προσέχουν κάθε φορά που βλέπουν κάποιο περιπολικό στο δρόμο, ότι η φτώχεια και οι κίνδυνοι της γειτονιάς τους μοιάζουν με κάποιον μακρινό εφιάλτη. Όμως υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που δεν είχαν την ίδια τύχη. Κι αν τα “Bubble Outfits” όπως τα βάφτισαν οι δημοσιογράφοι φαίνονται ως ένα ανούσιο πρώτο βήμα, δεν παύουν να είναι μία κάποια αρχή προς την αλλαγή.