Μια πάπια, ένας παλαβός Έλληνας και μια δύσκολη αποστολή στην Καμπότζη

Όταν μας έστειλε η Heineken τα βιντεάκια για το “Dropped”, την σειρά επεισοδίων από μερικούς ταξιδιώτες που βρέθηκαν σε δύσκολες αποστολές ανά τον κόσμο, ήμουν λίγο σκεπτικός. Όχι τόσο για το τι θα είναι αυτό όσο για το τι θα μπορούσε να συμβεί σε έναν τύπο που τον πετάνε ξαφνικά σε μία χώρα με μία δύσκολη αποστολή.

Είδα όμως τα βίντεο που βρίσκονται στο Heineken Dropped Youtube Channel και όχι απλά ο τύπος που έστειλαν, ο Σταύρος Κώττας, είναι ένας φανταστικός και ειλικρινά αστείος τύπος αλλά ζήλεψα απεριόριστα και ήθελα να έρθει αυτή τη στιγμή ένα ελικόπτερο να με πάρει και να με πετάξει κι εμένα σε μια ζούγκλα οπουδήποτε στον κόσμο.

Για την ακρίβεια πήγα από γραφείο σε γραφείο εδώ στη δουλειά και τους έλεγα να βάλουν τα βίντεο να τα δουν. Έπρεπε να έχω τραβήξει φωτογραφίες με τις χαζόφατσες στα πρόσωπα όλων που έβλεπαν αυτόν τον απίθανο τύπο να κάνει κουπί στον ποταμό και να τρώει αράχνες.

Ο Σταύρος Κώττας γύρισε όμως από το ταξίδι του και το ONEMAN τού έκανε μερικές ερωτήσεις για την περιπέτειά του.

Ευχαριστημένος με την Καμπότζη ή ήθελες να σε πετάξουν κάπου αλλού;

Είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος με την επιλογή της Heineken να γίνω dropped στην Καμπότζη. Είναι μία χώρα αξιοζήλευτης ομορφιάς, με πλούσιο πολιτισμό και μεγάλη ιστορία. Είμαι πολύ τυχερός που γνώρισα τη χώρα αυτή μέσα από αυτή την εμπειρία. Αν είχα τη δυνατότητα επιλογής της χώρας που θα γινόμουν dropped, πάλι την Καμπότζη θα διάλεγα. Εύχομαι κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να ξαναεπισκεφθώ αυτόν τον τόπο και να συναντήσω τους ανθρώπους που γνώρισα.

Ήταν προφανές ότι δεν έχεις ξανακάνει κουπί. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που να έκανες για πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι; Πες μας μερικά…

Η αλήθεια είναι ότι κουπί έχω ξανακάνει. Ποτέ όμως με μπαμπού σε ποτάμι της ζούγκλας της Καμπότζης, και αυτό όντως μου ήταν πρωτόγνωρο. ‘Όπως επίσης ότι έφαγα αράχνη, συνάντησα ανθρώπους που μένουν στη ζούγκλα, και έκανα ένα τόσο μεγάλο ταξίδι διασχίζοντας τη χώρα της Καμπότζης από το Βορρά ως το Νότο χωρίς να γνωρίζω τη γλώσσα και τη χώρα. Τα κατάφερα έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στους τόσο ευγενικούς ανθρώπους αυτής της χώρας.

Πέρα από αράχνες, τι άλλο καλό και αηδιαστικό δοκίμασες;

Μπορεί να φαίνεται αποκρουστικός μεζές οι αράχνες, όμως πιστέψτε με, είναι πολύ νόστιμες και θρεπτικές. Δεν είναι στην κουλτούρα μας τέτοιου είδους εδέσματα, όπως και σε αυτούς δεν είναι ο πατσάς! Είμαι της άποψης ότι γνωρίζεις καλύτερα έναν πολιτισμό έχοντας γευτεί και την κουζίνα του. Επίσης έχουν καταπληκτικά φρούτα που δεν γνωρίζουμε και διάφορα πεντανόστιμα λαχανικά! Κάθε τόπος έχει να προσφέρει κάτι αξιοζήλευτο!

Τι σκεφτόσουν όταν ξεκίναγε το μοναχικό σου ταξίδι στον ποταμό;

Το ταξίδι δεν ήταν καθόλου μοναχικό, γιατί ήρθα σε επαφή με τους κατοίκους της ζούγκλας, κατόπιν με ανθρώπους από διάφορα χωριά που συναντούσα στη διαδρομή μου και φυσικά πάρα πολλές εικόνες που με γέμιζαν στο έπακρο. Στόχος μου ήταν να φέρω εις πέρας την αποστολή μου και να καταφέρω να φτάσω στον προορισμό μου. Πολύ γρήγορα όμως αντιλήφθηκα ότι κάθε στιγμή ήταν και μία νέα εμπειρία στη ζωή μου και τις απόλαυσα στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Όλα αυτά που έζησα θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη ψυχή μου!

Υπήρχαν στιγμές που να φοβήθηκες; Ακόμα κι αν μιλάμε για χαζές φοβίες, πες μας μερικές τέτοιες στιγμές.

Ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα το αίσθημα του φόβου. Ήξερα πως οτιδήποτε μπορεί να φέρει σε κίνδυνο τη σωματική μου ακεραιότητα, υπήρχε το συνεργείο της Heineken που θα το απέτρεπε να συμβεί. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι μου υποδείκνυαν τι πρέπει να κάνω. Οι επιλογές ήταν καθαρά δικές μου. Όποτε ο μόνος μου προβληματισμός ήταν μήπως φέρνω σε δύσκολη θέση την ομάδα που κινηματογραφούσε τη διαδρομή μου.

Ποια ήταν τα σκηνικά που έπαιξαν με τα όριά σου; Πού μονολογούσες ότι αυτό πάει πολύ;

Όλα κύλησαν τόσο ομαλά, όπως πηγαίνει και το ρεύμα του ποταμού. Νεράκι! Δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που θα τα παρατούσα. Η μια στιγμή διαδεχόταν την άλλη και ήταν καλύτερη και πιο διασκεδαστική από την προηγούμενη. Είναι ένα ταξίδι που μόνο χαρές και έντονα θετικά συναισθήματα είχε να μου προσφέρει. Μακάρι όλοι να έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν κάτι αντίστοιχο! Ανοίγει τους ορίζοντες!

Πες αλήθεια, την λάδωσες την αστυνομία της ζούγκλας για να σε αφήσουν ελεύθερο;

Δεν είναι του χαρακτήρα μου τέτοιου είδους κινήσεις. Επίσης έχει αποδειχθεί περίτρανα πολλές φορές ότι τέτοιου είδους πρακτικές δεν έχουν αίσιο τέλος. Παρόλα αυτά η αστυνομία της ζούγκλας με βοήθησε όταν αντιμετώπισα το πρόβλημα με τη μηχανή της βάρκας. Από την άλλη, ήταν για αυτούς τόσο μεγάλο το σοκ, όταν αντίκρισαν στο ποτάμι τους ένα τεράστιο κίτρινο παπί-βάρκα, που δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να ζητήσουν χρήματα. Εξάλλου έκαναν και αυτοί ένα μεγάλο λάθος: αποκεφάλισαν το παπί!

Για δάσκαλο της yoga δεν σε είδα να είσαι και πολύ χαλαρός.

Χαλαρός σημαίνει είμαι σε ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή χωρίς να είμαι σφιγμένος. Αυτό όντως συνέβη! Ήμουν εκεί 100%, για οτιδήποτε μπορεί να συμβεί και να το φέρω εις πέρας. Η yoga βοηθάει σε αυτό. Είναι μια μέθοδος που λειτουργεί σε πολλά επίπεδα.

Έκανες καθόλου γιόγκα στο ταξίδι σου; Ικανός είσαι να μας πεις ότι σε βοηθούσε να συγκεντρώνεσαι και τέτοια…

Εννοείται! Η yoga αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Σε βοηθάει να χαλαρώνεις και να αποφορτίζεσαι από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Ακόμη και οι κάτοικοι της ζούγκλας έκαναν μαζί μου yoga και είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ! Μοναδική εμπειρία!

Με τη γλώσσα δεν τα πήγες πολύ καλά. Τι λέξεις έμαθες στα γρήγορα πέρα από το να προφέρεις το Phnom Penh;

Πολλές φορές η γλώσσα αποτελεί τροχοπέδη στη ζωή μας! Μπορούμε να συνεννοηθούμε με τη γλώσσα του σώματος, που λέει πολλά περισσότερα. Επίσης μη γνωρίζοντας τη γλώσσα και τις διαλέκτους της ζούγκλας, αρχίζεις να εφευρίσκεις άλλους δυνατούς τρόπους επικοινωνίας. Εξασκείται η φαντασία, τα πράγματα γίνονται πιο συναρπαστικά και αποκτά νόημα κάθε σου στιγμή. Πόσο μάλλον σ’ ένα τέτοιο ταξίδι. Και η ζωή μας όμως ένα ταξίδι είναι!

Ποιος ήταν ο καλύτερος σύμμαχος από όλους στο ταξίδι σου;

Ο φίλος μου ο Κοτ. Ένας κάτοικος της ζούγκλας που με βοήθησε να φέρω εις πέρας την αποστολή μου. Κάναμε μαζί κουπί, μου έμαθε να ψαρεύω με ένα ειδικό στρογγυλό δίχτυ, με φιλοξένησε στο σπίτι του μαζί με την οικογένεια του, με φίλεψαν και με φρόντισαν σαν να με γνώριζαν χρόνια! Αξιαγάπητοι άνθρωποι!

Είδαμε κι άλλο κόσμο να σε βοηθάει.

Πράγματι. Βαθιά ευγενικοί άνθρωποι, κάτι που δύσκολα συναντάς στις μέρες μας. Πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, χωρίς αντάλλαγμα. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και με περισσή υπομονή. Με βοήθησαν σε κάθε στιγμή που τους χρειαζόμουν: κωπηλατώντας, μεταφέροντας τη βάρκα στο φορτηγό, ο ίδιος ο οδηγός του φορτηγού, όταν έψαχνα πληροφορίες για τον προορισμό μου, και σε πολλές άλλες περιπτώσεις.

Από όλα τα μεταφορικά μέσα που χρησιμοποίησες, ποιο ήταν το αγαπημένο σου; Σε ποιο πέρασες πιο καλά;

Φυσικά με το δικό μου όχημα τη βάρκα παπάκι. 24 ώρες το 24ωρο μαζί!. Βέβαια φοβερή εμπειρία ήταν και το ελικόπτερο, στη μηχανή με τα κλειστά μάτια, στην άμαξα του αλόγου. Τόσα πολλά μεταφορικά μέσα! Το καθένα είχε και τη χάρη του!

Στο άκουσμα της λέξης Καμπότζη, ποια είναι η πρώτη εικόνα που σου έρχεται στο μυαλό;

Η ζούγκλα! Απίστευτη ομορφιά, πανύψηλα δέντρα, λουλούδια με μεθυστικές μυρωδιές, χαμογελαστοί άνθρωποι, πανέμορφος και ο ποταμός με την αντανάκλαση του ηλιοβασιλέματος στα νερά του. Φανταστικές εικόνες σαν καρτ ποσταλ.

Υπάρχει ένα σκηνικό από όλο το ταξίδι που να συνοψίζει όλη την ένταση, τον παραλογισμό, την αγωνία και την ιδιαιτερότητα αυτού του ταξιδιού; Ποιο είναι αυτό;

Θυμάμαι πολύ έντονα την πρώτη βραδιά που προσπαθώ να κοιμηθώ μέσα στη βάρκα-παπί και παλεύω με τα κουνούπια, ακούγοντας ταυτόχρονα διάφορους ήχους από τα ζώα. Ξαφνικά επικρατεί τρομερή ησυχία. «Τέλεια»: λέω μέσα μου και ανοίγω την αυτοσχέδια τέντα για να απολαμβάνω και το φεγγάρι. Μέσα σε τρία δευτερόλεπτα άρχισε μια καταιγίδα που έγινα παπί μέσα στο παπί, στη μέση του πουθενά. Το σκηνικό ήταν σαν από σουρεαλιστική ταινία. Μόλις συνειδητοποίησα τι συμβαίνει άρχισα να γελάω! Παραλογισμός στο έπακρο!