Rick Owens, o Σκοτεινός Άρχοντας της μόδας

Ούτε να έχεις σχέση λατρείας με τη μόδα, όπως ο χαρακτήρας του Dan Levy (αλλά και ο ίδιος στην πραγματικότητα) του Schitt’s Creek για να αποκτήσεις την ίδια εμμονή με τα πουλόβερ με τους ακαθόριστους όγκους αυτού του γκοθ εξωτικού, που δικαίως έχει κερδίσει το παρατσούκλι Lord of Darkness (μακριά μαύρα μαλλιά, μακρύ μαύρο παλτό, ψηλές μαύρες μπότες είναι το σύνηθες dress code του).

Υπάρχουν προσιτές δημιουργίες που φέρουν την υπογραφή του και μπορεί να φοράς και εσύ ο ίδιος καθημερινά, χωρίς να γνωρίζεις ότι έχουν αναδυθεί από τον σκοτεινό του κόσμο. Το ίσως πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σειρά sneakers που κυκλοφορεί με την Converse, το sports brand με το οποίο συνεργάζεται επιτυχημένα εδώ και αρκετά χρόνια.

 

Ο πραγματικός λόγος όμως που αξίζει να γνωρίσεις, να εκτιμήσεις και να υποκλιθείς σε αυτό τον one of a kind άνθρωπο της βιομηχανίας της μόδας δεν είναι καν οι δημιουργίες του: από τα ρούχα και τα παπούτσια που σχεδιάζει μέχρι τα vintage έπιπλα που επίσης φτιάχνει (by the way, τεράστιος φαν τους είναι ο Kayne West, αλλά αυτό δεν το λες και καλό) και τα βιβλία που γράφει (το τελευταίο του κυκλοφόρησε πρόσφατα). Το μεγαλύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα του Rick Owens είναι, πάντα και πάντοτε, ο ίδιος ο Rick Owens.

Ένας αυθεντικά weirdo τύπος, που έχει ήδη ζήσει 1.000+1 ζωές και επιλέγει να μεταφέρει τις εμπειρίες του στα ρούχα του. Αποτελώντας ξεκάθαρα έναν από τους πιο ενδιαφέροντες σχεδιαστές στον πλανήτη από τότε που αποφάσισε να αφήσει πίσω το Λος Άντζελες και να μετακομίσει μόνιμα στο Παρίσι πριν από 20 και κάτι χρόνια (σ.σ. από τότε δεν έχει επιστρέψει εκεί ποτέ).

Ο ίδιος παραμένει τρομερά επικριτικός με τον εαυτό του. Επιμένει να αυτομαστιγώνεται αν και εφόσον θεωρήσει ότι επαναλαμβάνεται ή μένει στάσιμος, ότι δεν έχει τίποτα νέο να πει και να προσφέρει, αλλά και όταν γίνεται κομμάτι του συστήματος. Κάτι που φυσικά είναι ανέφικτο. Ωστόσο, δεν σταματά να προσπαθεί να μην χάσει την underground αισθητική που από την αρχή ήταν η ειδοποιός διαφορά του με τους υπόλοιπους.

Στο underground άλλωστε έμαθε να ζει από παιδί.

Ποιος θα το πίστευε ότι το αγόρι μιας Μεξικανής μοδίστρας και ενός αλκοολικού πατέρα κοινωνικού λειτουργού που γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου του 1962 και μεγάλωσε σε μια αγροτική κωμόπολη στην Κοιλάδα του Σαν Χοακίν στην Καλιφόρνια, ανακάλυψε τα ναρκωτικά και το αλκοόλ στην εφηβεία και ξέφυγε εντελώς όταν μετακόμισε στο Λος Άντζελες, θα ήταν σήμερα ένας από τους πιο επιδραστικούς σχεδιαστές της σύγχρονης μόδας. Ένας άντρας που έχει ζήσει μία συναρπαστική, αλλά καθόλου εύκολη ζωή.

Αποφοίτησε από μια σχολή καλών τεχνών (και μια ακόμη για ράψιμο) και ξεκίνησε να δουλεύει σε βιοτεχνία, που έφτιαχνε «μαϊμού» ρούχα ενώ ταυτόχρονα ολοκλήρωνε τη μεταμόρφωσή του σε έναν «skinny λευκό goth με ένα μπουκάλι βότκα στο χέρι».

H πρώτη που πίστεψε σε αυτόν και συνεχίζει να πιστεύει, είναι η σύζυγός του (παρότι ο ίδιος δηλώνει bisexual) Michèle Lamy. Η 79χρονη αλγερινής καταγωγής Γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας, μούσα (μεταξύ άλλων του A$AP Rocky) και γενικότερα ιέρεια του οτιδήποτε μυστηριώδους και αισθητικά προχωρημένου.

Στο δικό της εστιατόριο, το θρυλικό Deux Cafes, γνωρίστηκαν. Για τη δική της σειρά ρούχων ξεκίνησε να ράβει. Στο δικό της σπίτι-στούντιο (24/7 ανοιχτό σε ό,τι πιο εκκεντρικό κυκλοφορούσε στο Λος Άντζελες) και υπό τη δική της προστασία έμαθε να κοντρολάρει τις αυτοκαταστροφικές τάσεις του.

Και μαζί της, όταν υπήρξαν θύματα ληστείας υπό την απειλή όπλου, ήταν που αποφάσισε να επιστρέψει στο Παρίσι, να σταματήσει να πίνει, να αρχίσει να πηγαίνει καθημερινά γυμναστήριο και γενικώς να σουλουπωθεί.

Μια συμβιωτική σχέση ανάμεσα σε δυο sui generis πλάσματα που έχει αποτελέσματα τα οποία όλοι μπορούμε να δούμε. Και, αν όχι να θαυμάσουμε, τουλάχιστον να αναγνωρίσουμε ότι απέχουν τόσο μακριά από την κοινοτυπία όσο και ο ίδιος ο Rick (και οι καλοραμμένες δημιουργίες του) από την κλασική, αψεγάδιαστη, τέλεια ομορφιά.

Εκείνο που δεν είναι άμεσα αντιληπτό είναι ότι ο goth δανδής Owens, που παραμένει ένας από τους ελάχιστους σχεδιαστές που του ανήκει ο οίκος του, είναι ταυτόχρονα ένας εξαιρετικά συνειδητοποιημένος επαγγελματίας, που στα πάντα λειτουργεί με πρόγραμμα, οργάνωση και τρομακτική συνέπεια. Λογικό αν σκεφτείς ότι η επιτυχία του χτύπησε για πρώτη φορά την πόρτα όταν ήταν ήδη 40.

Ίσως, πάλι η μεγαλύτερη επιτυχία του να μην αφορά τη δουλειά του ή έστω όχι μόνο αυτήν. Αλλά το γεγονός ότι έφτιαξε έναν κόσμο στα μέτρα του με στόχο τίποτα να μην τον αποσπά από αυτό που γεννήθηκε να κάνει. Να ζει για να δημιουργεί ρούχα-έργα τέχνης. Να εκτονώνει όλη τη σκοτείνια στην τέχνη του. Να απελευθερώνεται από τους δαίμονές του μέσω αυτής.