Στο τέλος ξυρίζουν τη Ρεάλ Μαδρίτης

Στο γραφείο είμαστε σε ρυθμούς Τελικού Champions League όπως είναι φυσικό. Σας γράψαμε τους κανόνες του, σας γράψαμε για τον Ντιέγκο Σιμεόνε αλλά σήμερα θα πούμε για μια πολύ διαφορετική εμπειρία στα ενδότερα της Ρεάλ Μαδρίτης. Γιατί ναι, μπορεί εδώ στην Αθήνα η προετοιμασία για τον τελικό να σημαίνει ότι το Σάββατο το βράδυ τα σουβλατζίδικα θα δουλέψουν διπλοβάρδιες, οι αντροπαρέες θα μαζευτούν στα σπίτια και άλλοι θα δουν πιο ήσυχα το X-MEN στον κινηματογράφο αλλά στη Μαδρίτη έχει στηθεί εδώ και καιρό γιορτή για τις δύο ομάδες της που θα παίξουν στον τελικό.

 

Τη φωτογραφία αυτή την τράβηξα μερικές μέρες νωρίτερα στην πλατεία Sol της Μαδρίτης, σε ένα διήμερο ταξίδι με την NIVEA MEN για την ανακοίνωση της επέκτασης της συνεργασίας της NIVEA MEN με τη Real Madrid CF και στην Ελλάδα. Γι’ αυτό το λόγο 7 “γριέγος” βρέθηκαν στο προπονητήριο της Ρεάλ για να δουν από κοντά τους παίκτες των μερένγκες και να μάθουν περισσότερα για αυτή τη συνεργασία..

Ποιοι παίκτες ήταν εκεί; Κατά σειρά εμφάνισης, οι Isco, Carvajal, Modric, Bale και Marcelo.

Να σου πω την αλήθεια, μερικές ημέρες πριν την καθοριστική τελευταία αγωνιστική της Primera αλλά κυρίως μερικές ημέρες πριν τον τελικό των τελικών, περίμενα να μας υποδεχτούν τα τσικό της Ρεάλ και να μας ζητήσουν συγγνώμη που ο κύριος Bale αδυνατούσε να παραβρεθεί. Αλλά όχι. Η κινούμενη επιταγή των 100 εκατομμυρίων ευρώ ήταν εκεί και είπα να βγω και φωτογραφία μαζί της σε μια νέα εκδοχή του ανεκδότου “ποιος είναι αυτός δίπλα στον Χατζηιωάννου;”.

Είχαμε και μια φοβερή συνομιλία. Με ρώτησε πώς με λένε, του είπα ότι ακούω στα Chris, Χρήστος, Cico (ιταλιστί) και Τίτος. Με ρώτησε πώς τα περνάω, τον ρώτησα πώς βλέπει το ματς, του είπα ότι ο Χρήστος ο οδοντίατρός μου τον λέει μπιπ – μπιπ, ότι κι η Ασλανίδου κάνει καρδούλες αλλά όχι σαν τις δικές του, βασικά δεν του είπα τίποτα, κάναμε μια χειραψία και βγάλαμε μια φωτογραφία έτσι απλά γιατί το ήθελε πολύ.

 

Γιατί στα πρόσωπα των παικτών δεν έβλεπες το στημένο των δηλώσεων για τον τελικό. Δεν έβλεπες την αβαρεία του να μιλήσουν σε αθλητικούς ρεπόρτερ και να παίξουν την κασέτα των “11 εναντίον 11”, “κοιτάμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά”, “θέλουμε να χαρούμε τον τελικό” κλπ. Ήταν εκεί για να μιλήσουν για κάτι τόσο οικείο και καθημερινό όπως είναι το να περιποιείσαι τον εαυτό σου, κάτι τόσο ωραίο και ανδρικό που το έκαναν σαν να μιλούσαν στην παρέα τους.

(ξεκάθαρο ADD ο Marcelo)

Ναι έχει πλάκα να ακούς τον Bale που έχεις δει ντουλάπες και νταμάρια να τον ρίχνουν κάτω κι εκείνος να μην χαμπαριάζει, να σου μιλάει για ευαίσθητη επιδερμίδα. Να σου λέει ότι η νέα σειρά NIVEA MEN Sensitive είναι η πρώτη με 0% οινόπνευμα και πόσο σημαντικό είναι αυτό ακόμα και για κάποιον στον οποίο εμείς προσέχουμε μόνο αυτά που κάνει στο γήπεδο. Είδαμε το νέο διαφημιστικό που έχει κάνει αυτή η πεντάδα, είδαμε τα backstage και τους ακούσαμε να σου μιλάνε για κάτι που δεν τους έχεις συνηθίσει να μιλάνε. Πανηγύριζα που δεν ήταν ξύλινοι, που ήταν χαλαροί, που μιλούσαν για τα NIVEA MEN απλά περιγράφοντάς σου τις κινήσεις τους κάθε πρωί.

 

Και λέγοντας για ανθρώπους που λένε πράγματα τα οποία δεν έχεις συνηθίσει να λένε, πάμε σε κάτι που εγώ δεν κάνω συχνά τα τελευταία 10 χρόνια. Να παίζω μπάλα. Αλλά το να πεις όχι στην πρόταση “φέρε τα ποδοσφαιρικά σου για να παίξεις στο προπονητήριο της Ρεάλ Μαδρίτης” είναι σαν να σου προτείνουν συνέντευξη με τον Mick Jagger και να αρνείσαι γιατί δεν έχει χώρο το μαγνητοφωνάκι σου.

 

Πήρα λοιπόν τα Nitrocharge της adidas μαζί μου, σε χρώμα για να ξεχωρίζω στο γήπεδο μπας και μου δίνουν καμιά πάσα και μπήκα στο παιχνίδι. Όχι, δεν παίξαμε με τους παίκτες της Ρεάλ (περνούν πρωτοσέλιδα και hate tweets από τα μάτια μου για τον Έλληνα που τραυμάτισε τον Marcelo λίγες μέρες πριν τον τελικό). Παίξαμε ευτυχώς με άλλους άμπαλους αλλά υπό τις οδηγίες μελών του προπονητικού team της Ρεάλ. Και μιας και είπα άμπαλος…

 

Παίξαμε γύρω στις 2 ώρες σε χρόνο αντοχής των πνευμονιών μου, 20 λεπτά σε πραγματικό χρόνο. Σε αυτό το διάστημα έδωσα μία ασίστ για γκολ (που δεν κατεγράφη φυσικά σαν ασίστ γιατί ο έτερος άμπαλος το ‘χασε), μοίρασα κάποιες οκ πάσες, έκανα δυο σέντρες στο πουθενά, ρεζίλεψα μια κεφαλιά γιατί δεν άγγιξα ποτέ τη μπάλα αλλά. ΑΛΛΑ. Έκανα και μία ντρίμπλα που θα ζήλευε ο τριτοξάδερφος του Ρονάλντο.

 

Η μπάλα είναι πίσω μου γιατί μόλις έχει γίνει το τακουνάκι, ακολουθεί ρολάρισμα αποφυγής του αμυντικού και συνέχεια της προσπάθειας. Αν έγραφα εγώ το βιβλίο της ιστορίας, τα παιδιά του μέλλοντος θα μάθαιναν για μία τρομερή ενέργεια. Και η ατάκα συναδέλφου “ο Χρήστος έκανε μια φοβερή ντρίμπλα αλλά σιγά μην το ‘θελε, του βγήκε έτσι” θα έμενε στα αζήτητα.

Αλλά αρκετά μίλησα για το ταλέντο μου. Η συνέχεια του ταξιδιού στη Μαδρίτη είχε πολλά και ενδιαφέροντα. Στις 20 ώρες από το τέλος της επίσκεψης στο προπονητικό της Ρεάλ Μαδρίτης μέχρι και το αεροπλάνο της επιστροφής έκανα πολλά. Πολλά περισσότερα από όσα περίμενα.

Ξεκίνησα με μια βόλτα στην περιοχή της Salamanca, για να φτάσω σε ένα BCBG Max Azria (φαντάζομαι ψωνίζετε όλοι από εκεί). Συνέχισα με περπάτημα προς το πάρκο Retiro με ένα παγωτό φιστίκι και amarena στο χέρι.

(με φοβερή μαεστρία κατάφερα να μην μου στάξει στα δάχτυλα)

Χάζεψα λίγο στις βιτρίνες.

 

Κι άλλες βιτρίνες

 

Προχώρησα στην πλατεία Sol, την Όπερα, τους κήπους του παλατιού, μία πλατεία που δεν είχα καν κουράγιο να ανοίξω το κινητό να δω πώς λέγεται πριν επιστρέψω στο ξενοδοχείο γα ξεκούραση 20 ολόκληρων λεπτών.

Γιατί είχαμε δείπνο. Σε εστιατόριο που βρίσκεται μέσα στο Santiago Bernabeu και έχει υπέροχη οπτική του αγωνιστικού χώρου.

 

Οι υπόλοιποι πήγαν και για ποτό μετά το δείπνο αλλά σάπιος ων και με σχέδιο να σηκωθώ 7 το πρωί για να πάω για τρέξιμο, δεν ακολούθησα. Τα στοιχηματικά γραφεία της Μαδρίτης έδιναν απόδοση γύρω στο 4,5 να σηκωθώ για τρέξιμο με τέτοια κούραση αλλά εκείνο το πρωί κάποιος έβγαλε λεφτά από εμένα. Γιατί πήγα στο Retiro, σε ένα πανέμορφο πάρκο στο κέντρο της πόλης για να το κάνω το #1morekm run μου.

Βγαίνοντας από το μετρό και πλησιάζοντας προς το πάρκο, παρ’ όλο που το ρολόι έδειχνε μόλις 07:45, στην υπόγεια διάβαση που έβγαινε προς το πάρκο, υπήρχε ένας μουσικός με μια κιθάρα, ο οποίος έπαιζε το αγαπημένο μου τραγούδι του Dylan, το Forever Young. Πώς να μην σου πάει καλά η μέρα; Όταν σταμάτησε να ακούγεται η φωνή του, πάτησα play στα δικά μου powersongs (αν τρέξετε ποτέ με το κινητό μου, θα τα βρείτε στο album mousi) και ξεκίνησα.

 

Γρήγορα στο ξενοδοχείο για πρωινό. Ευτυχώς υπήρχαν εκεί τα κατάλληλα για να ξεκινήσω τη μέρα μου.

 

Και ακολούθησε μετάβαση στο Santiago Bernabeu και πάλι (μετάβαση = 2 τετράγωνα με τα πόδια) για να επισκεφτούμε το μουσείο της Ρεάλ Μαδρίτης και το γήπεδο.

 

Πολλοί από εσάς έχουν ζήσει αυτή την εμπειρία και ξέρουν πώς είναι να στέκεσαι στο χορτάρι αυτού του γηπέδου.

 

Να μαθαίνεις για την ιστορία αυτής της ομάδας

Να κάνεις τον καραγκιόζη δίπλα στον Di Stefano

 

Να κάθεσαι στον πάγκο της Ρεάλ

Να μπαίνεις στα αποδυτήρια

 

Να είσαι στην αίθουσα των Συνεντεύξεων Τύπου (γλέντι στον Αναστασιάδη που είχε βγάλει στο Καραϊσκάκης)

 

Στη Μαδρίτη και το ταξίδι με την NIVEA MEN έκανα όλα αυτά που πρέπει να κάνεις επισκεπτόμενος μια Ευρωπαϊκή πόλη. Να δεις τα αξιοθέατά της, να μπεις στο μετρό της, να τρέξεις στα πάρκα της και να δοκιμάσεις το παγωτό φιστίκι της.

 

Τα υπόλοιπα θα τα κάνω την επόμενη φορά που θα πάω στη Μαδρίτη. Έδωσα και υπόσχεση σε έναν ευγενέστατο υπάλληλο ότι θα επιστρέψω. Κι εγώ τις υποσχέσεις μου τις κρατάω.