Το σώβρακο: μια ιστορική αναδρομή

Rome wasn’t built in a day, αλλά ούτε και τα εσώρουχα που
αγκαλιάζουν το πιο ευαίσθητο σημείο σου υπήρχαν από καταβολής κόσμου. Για την
ακρίβεια, χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια για να εξελιχθούν τα εσώρουχα -αντρικά ή
γυναικεία- στη σύγχρονη μορφή που τα ξέρεις σήμερα (αν και τα γυναικεία
εσώρουχα έχουν πάει ξανά μερικούς αιώνες πίσω χάρη στο πρίτι μπρα). Πως
ξεκίνησαν όμως όλα;

Δεν θα μιλήσουμε για το φύλλο συκής του Αδάμ και τι
στιλιστική γνώμη είχε η Εύα για αυτό, διότι εμείς εδώ είμαστε με τον Δαρβίνο
και θέλουμε αποδείξεις. Τις οποίες τις βρίσκουμε 7000 χρόνια πριν, όταν
εντοπίζεται η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά εσώρουχου σε κάποια τοιχογραφία -που
ως γνωστόν οι τοιχογραφίες ήταν το Instagram της εποχής. Ένα αυτοσχέδιο
εσώρουχο από ύφασμα -κατά πάσα πιθανότητα λινό ή βαμβακερό – τυλίγει σαν
γιουβαρλάκι τα πόδια, την μέση και τα απόκρυφα σημεία.

Λίγο αργότερα στην
Αρχαία Αίγυπτο, οι κοινοί θνητοί φορούσαν ένα απλό εσώρουχο παρόμοιου design,
ενώ οι Φαραώ και άλλοι jet set τύποι φορούσαν πιο fancy σχέδια, τα Shendoh, τα
οποία μάλιστα συγκέντρωναν στις πυραμίδες τους για να μην πάνε ξεβράκωτοι στην
άλλη ζωή.

Την ίδια χρονική περίοδο (ή καμία-δυο χιλιετίες αργότερα,
σου κάνει διάφορα;) εντοπίζεται και το πρώτο εσώρουχο από δέρμα, το οποίο
δημιουργήθηκε, προφανώς, για πρακτικούς λόγους ανθεκτικότητας και αντιμετώπισης
του κρύου και όχι για να γίνει ο ιδιοκτήτης του πιο kinky. Σε αυτή την κατηγορία θα λέγαμε πως άνηκαν οι Αρχαίοι
Έλληνες, οι πρώτοι “commandos” της ιστορίας, που κυκλοφορούσαν στις Αγορές
και τα Συμπόσια χωρίς καμία έγνοια, χωρίς ντροπή και χωρίς βρακί – αν και τα
απόκρυφα σημεία τους ήταν κατά κανόνα καλυμμένα από τον χιτώνα. Την γυμνή
παράδοση συνέχισαν οι Ρωμαίοι ενώ οι πρώτοι αιώνες στη μετά Χριστόν εποχή βρήκε
τους άντρες να επιστρέφουν στην άνεση και τη σιγουριά του αυτοσχέδιου
σώβρακου-πάνα.

Και έπειτα ήρθε ο Μεσαίωνας, ο σκοταδισμός, η καταπίεση του
πνεύματος. Μόνο του πνεύματος; Όχι βέβαια. Στον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα οι άντρες
είχαν την ατυχία να φοράνε για εσώρουχο ένα καταπιεστικό παντελόνι/ κολάν/
μασαζοκαλσόν που έμοιαζε με σκελέα, έπιανε από την μέση ως τους αστραγάλους και
είχε σκοπό να κρατάει τους άντρες πλήρως καλυμμένους ακόμη και με την
ελαφρότερη των περιβολών τους.

Αν υποθέσουμε πως κάθε πρακτική εφεύρεση που έχει
δημιουργηθεί ποτέ είναι ουσιαστικά η λύση σε κάποιο πρόβλημα, αυτά τα δύσχρηστα
εσώρουχα πρέπει να ευθύνονταν για πολλά προβλήματα που η στήλη αυτή μπορεί να
φανταστεί αλλά δεν θα ήθελε να κατονομάσει, διότι το toilet humor δεν είναι το
φόρτε της. Η λύση ήρθε με το λεγόμενο “παραθυράκι” που ανοιγόκλεινε
εύκολα και -κυρίως- γρήγορα με κουμπιά ή με λουριά στο επίμαχο σημείο, ώστε ο
άντρας να έχει άμεση πρόσβαση στον ανδρισμό του.

Κατά την Βικτωριανή εποχή και μέχρι τα 40s-50s, το αντρικό
εσώρουχο έφτανε ως τα γόνατα και η μόδα των πιο prive στιγμών ήθελε τους άντρες
να φορούν βερμουδέ εσώρουχο παρέα με την φανέλα τους. Έπρεπε να έρθουν τα 60s
για να κοντύνουν λίγο τα πράγματα και να γίνουν δημοφιλή τα γνωστά σε όλους μας
μποξεράκια.

Πότε όμως επινοήθηκαν και από που πήραν το όνομά τους αυτά
τα φαρδιά σωβρακάκια; Έφτασε η στιγμή να σου λυθεί και αυτή η απορία (σε
περίπτωση που σε βασάνιζε καιρό). Το 1925 ο Jacob Golomb, ιδρυτής της εταιτρίας
Everlast, που κατασκεύαζε ρούχα και εξοπλισμό για μποξέρ, άρχισε να
πειραματίζεται με υλικά και να αντικαθιστά π.χ. την δερμάτινη ζώνη του σορτς
που φορούσαν οι αθλητές με λάστιχο, ώστε να δημιουργήσει πιο άνετα σορτς για το
ευρύ κοινό. Οι άντρες, βέβαια, οι οποίοι είχαν συνηθίσει την υποστήριξη/ καταπίεση
των προκατόχων του μποξερακίου, δεν τα καλοδέχτηκαν αμέσως.

Έπρεπε να περάσει
καιρός για να αποκτήσουν τα μποξεράκια το κοινό τους και έπρεπε να περάσει
ακόμη περισσότερος καιρός ώστε να βρεθούν στο απόγειο της δόξας τους, στην
τρέλα των 90s, τότε που κάθε αγόρι είχε τη δική του εκτενέστατη συλλογή από
boxerάκια με σχέδια, σλόγκαν, φιλάκια, αστεράκια, αγγελάκια, αυτοκινητάκια και
άλλα γελοία prints σε “–άκια”, ενώ κάθε κορίτσι που μεγάλωσε και
γκομένισε εκείνη την εποχή είχε κάνει δώρο (τουλάχιστον) ένα μποξεράκι στο
αγόρι της. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την μάρκα Eros και ποιος μπορεί να πει πως
τότε, εκείνα τα αθώα χρόνια, τα μποξεράκια της εταιρίας Apple δεν ήταν πιο
διάσημα κι από την Apple που αυτόματα σου έρχεται στο μυαλό σήμερα;

Όχι βέβαια πως το φαρδύ και ευάερο μποξεράκι δεν είχε στενό
αντίπαλο: οι άντρες που αγάπησαν το εσώρουχο-βρακί δύσκολα το αποχωρίστηκαν για
χάρη κάποιας τάσης, καθώς η στήριξη που παρέχει στο «σύστημα» είναι απαράμιλλη.

Το πρωτολάνσαρε το 1934 ο σχεδιαστής της καλτσοβιομηχανίας Coopers, Arthur
Kneibler, έπειτα από μια επιφοίτηση που είχε κοιτώντας μια καρτ ποστάλ από την
Γαλλική Ριβιέρα όπου εμφανίζονταν εφαρμοστά αντρικά μαγιό. Τρεις μήνες από την
πρώτη μέρα που παρουσιάστηκε αυτού του τύπου το εσώρουχο στο αμερικανικό κοινό,
η εταιρία του Kneibler είχε πουλήσει 30.000 κομμάτια.

 Στην Αγγλία, πάλι,
πάντοτε προτιμούσαν περισσότερο τα μποξεράκια και αυτή η “χαλαρή”
σχέση δεν έχει αλλάξει δραματικά ποτέ: η εταιρία Marks & Spencer πούλησε
40.000.000 εσώρουχα το 2008 στην Βρετανία μόνο, τα οποία στην πλειοψηφία τους
ήταν μποξεράκια, ενώ χαρακτηριστικό είναι πως ο ιστορικός οίκος της οδού Savile
Row, Turnbull & Asser, πέρα από αψεγάδιαστα sur measure πουκάμισα
μοσχοπουλά και υπέροχα μποξεράκια ασυναγώνιστης ποιότητας.

Σε κάθε περίπτωση, όποιο και να ήταν το σχέδιο της επιλογής
σου, αν ζούσες στα 90s είναι σίγουρο πως ήθελες μέσα στο παντελόνι σου να
κρύβεται μια διάσημη υπογραφή. Ήταν η εποχή των supermodels και η εποχή που
συστηνόταν για πρώτη φορά στο κοινό ο μινιμαλισμός και μαζί με αυτόν brands
όπως τα Calvin Klein, που έκανε αίσθηση με τις λιτές διαφημίσεις της και
καθιέρωσε μια less is more λογική στο συρτάρι των εσωρούχων με τα λευκά, μαύρα
και γκρι απέριττα εσώρουχά της. Το κολλητό μποξεράκι ήταν τώρα στην κορυφή των
πωλήσεων, στενό και σέξι, με το επώνυμο logo να ξεπροβάλλει διακριτικά από το
χαμηλοκάβαλο τζιν παντελόνι.

Σήμερα -ευτυχώς- διανύουμε μια logo-free περίοδο και το
ονοματεπώνυμο του εσώρουχού σου ουδεμία σημασία έχει. Όπως επίσης δεν έχει
καμία σημασία αν είναι κοντό και εφαρμοστό ή μακρύτερο και φαρδύ – αρκεί να
βολεύει εσένα και να εκφράζει το προσωπικό σου γούστο. Το αν θα το έχει
σχεδιάσει ο David Beckham ή μια άγνωστη μοδίστρα κάπου στον Ασπρόπυργο επίσης δεν
έχει καμία σημασία. Αλλά please, επειδή βλέπω διάφορα comments και τρομάζω, μην
αγοράζεις σώβρακα από τη λαϊκή. Πραγματικά σου αξίζει κάτι καλύτερο.