Το Tattoo Convention δεν είχε θλιμμένους στη γιορτή του

Μας θεωρώ λίγο μαλάκες. Όλους εμάς που δημοσιογραφικά ασχολούμαστε με μία θεματική μόνο όταν γίνει κάτι στην πόλη, όταν υπάρχει μια είδηση ξεχωριστή, όταν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Γι’ αυτό και το Oneman έχει προσπαθήσει τα τελευταία δύο χρόνια να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στο ελληνικό tattoo, όσο κοντά επιτρέπουν οι συνθήκες και η άλλη θεματολογία. Αλλά από την άλλη, δεν μπορείς να μην ασχοληθείς τέτοιες μέρες με το tattoo. Το Athens International Tattoo Convention αναγεννά κάθε Μάιο το ελληνικό tattoo, του δίνει κάθε χρόνο νέα πνοή και νέα ζωή, το ανεβάζει κάθε χρόνο άλλο ένα σκαλί στην σκάλα της επιτυχίας.

Συζητούσα με τον φίλο Πάνο (OneDawg εδώ στο Oneman) για το πώς ο κόσμος αντιμετωπίζει το tattoo στη χώρα μας. Κάποιος ο οποίος δεν έχει απαραίτητα μανίκια, κάποιος ο οποίος δεν έχει δει ποτέ βελόνα να ακουμπά το σώμα του, κάποιος ο οποίος μπορεί να μην έχει σκεφτεί καν να κάνει τατουάζ. Το σημαντικό είναι ότι το tattoo στην Ελλάδα (ενδεχομένως και παγκόσμια) έχει ξεπεράσει τη μόδα, έχει ξεπεράσει τα στερεότυπα, έχει ξεπεράσει ακόμα και το mainstream.

Το Athens International Tattoo Convention έχει γίνει αυτό που θα έπρεπε να είναι από την αρχή. Το πιο cool χρωματιστό παράθυρο στην πολυκατοικία της ζωής μας.

Φωτογραφίες: Χρήστος Τσούνης

Τέτοιες σκέψεις κάνεις στο φινάλε ενός τριήμερου event που συγκεντρώνει όχι μόνο την αφρόκρεμα των Ελλήνων tattoo artists αλλά κάθε χρονιά φροντίζει να φιλοξενεί ονόματα της σκηνής που δεν θα ονειρευόμασταν καν να δούμε από κοντά. Και είναι όλοι τους εκεί, κι η Μαρία κι ο Σταμάτης (sorry), οι top tatto artists της χώρας και της διεθνούς σκηνής. Αν και σου είπε ο Κυριάκος από το Darkside Tattoo Society τι παίζει με τους top καλλιτέχνες, ε;

Αυτό το τριήμερο λοιπόν είναι μία έκρηξη χαράς. Σαν να έχεις όλον αυτόν τον υπέροχο κόσμο κρυμμένο κάπου για καιρό και ξαφνικά του λες “έλα, μπορείτε να βγείτε από το μπουντρούμι”. Στους διαδρόμους του Athens International Tattoo Convention έβλεπες μόνο χαρούμενες φάτσες. Μακριά από το “είμαι tattoo artist” ύφος που μπορεί να έχεις συνηθίσει, μακριά από τον όποιο ανταγωνισμό μπορεί να έχουν τα crews μεταξύ τους, έβλεπες artists και φίλους του tattoo να τριγυρνούν προσπαθώντας να ανακαλύψουν κάθε μικρή πτυχή, κάθε μικρό μυστικό που ενδεχομένως να μην γνώριζαν. Τους έβλεπες όλους μικρούς μπροστά στα διεθνή ‘θηρία’ της tattoo κοινότητας, τους έβλεπες όλους με αγωνία για τα βραβεία, για την εκδήλωση, για τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί για να προσθέσουν άλλη μια πινελιά στο σώμα τους. Ή το κεφάλι τους.

Θα σου πω όμως και κάτι πάρα πολύ σημαντικό όσον αφορά τους διάφορους χορηγούς του event. Θα σου πω ότι είχαν φροντίσει ειδικά φέτος όχι απλά να μπουν στο κλίμα του event αλλά και να βοηθήσουν με τον δικό τους τρόπο ώστε το convention να γίνει ακόμα καλύτερο. Ακόμα πιο γεμάτο. Στον κόσμο των brands βλέπεις, ειδικά εμείς εδώ στο Oneman, πιστεύουμε ότι υπάρχουν εκείνα τα cool brands που μπορούν να αποτελέσουν κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Και να συνδεθούν άρρηκτα μαζί μας. Ενδεικτικά θα σου πω μερικές ωραίες ενέργειες που είδα στο τριήμερο αυτό.

Είδαμε μια μεγάλη ενεργοποίηση της STR8 σε όλη τη διάρκεια του τριημέρου, με promotion, με εκπλήξεις, με ωραία παρουσία στο χώρο. Το μήνυμα #sprayyourtruth όμως ταίριαζε απόλυτα με το concept του τριημέρου κι έτσι είδαμε κάτι πρωτότυπο και δημιουργικό. Είδαμε τα πρώτα STR8 customized μπουκάλια αρωμάτων της σειράς Live True, ακριβώς όπως τα έφτιαξε το crew του Darkside Tattoo Society. Εντάξει, τα είχαμε δει και μία εβδομάδα νωρίτερα. Ποιος νομίζε τράβηξε αυτή την φανταστική (λέμε τώρα) φωτογραφία;

Είδαμε όμως κι άλλες ενέργειες όπως την συνεχή παρουσία του What’s Up της Cosmote, την φοβερή και διαχρονική παρουσία του Monster με τα BMX, είδαμε το The Clumsies να έχει στήσει το δικό του fun bar στη μια γωνιά του Tae Kwon Do, είδαμε καντίνες και μικρά μαγαζιά, είδαμε activation από το Color Skates, είδαμε έναν πάρα πολύ ωραίο διαγωνισμό που οργάνωσε το Jagermeister, προκαλώντας δέκα artists να δημιουργήσουν έναν πίνακα με βάση το σύμβολο του συγκεκριμένου spirit.

Είδαμε φυσικά εκατοντάδες tattoo artists, χωρισμένους στα booth του studio τους αλλά και μονιασμένους μπροστά στο stage πριν και μετά από κάθε απονομή. Είδαμε τον υπέροχο κόσμο του τατουάζ να αντιμετωπίζει αυτό το event ακριβώς όπως έπρεπε. Σαν ένα event χαράς, τρέλας, ανεμελιάς αλλά ταυτόχρονα και βαθιάς επαγγελματικής συνειδητοποίησης.

Μπορεί για πολλούς εκεί έξω το τατουάζ να είναι ‘κάτι παιδιά που βαράνε tattoo’ αλλά όταν βρίσκεσαι σε έναν τέτοιον χώρο, όταν βλέπεις παιδιά να στέκονται μπροστά στον Chambers και να τον κοιτούν ως άλλο Σωτήρα, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η τέχνη είναι τόσα μα τόσα παραπάνω.

Αυτή η γιορτή δεν είχε θλιμμένους. Είχε μόνο ανθρώπους έτοιμους να εμπνεύσουν και να εμπνευστούν. Είχε δηλαδή καλλιτέχνες.