Black Panther: Μιλήσαμε με τον ηθοποιό που υποδύεται τον παλαιότερο χαρακτήρα στο σύμπαν της Marvel

Το πολυαναμενόμενο σίκουελ, Black Panther: Wakanda Forever, δεν επαναπαύεται και δεν προσπαθεί να πει μια παρόμοια ιστορία– αλλά ούτε και να εισάγει κομμάτια του ευρύτερου MCU χωρίς να έχουν οργανική θέση σε αυτή τη συγκεκριμένη ιστορία.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στον Namor, τον ήρωα του ιστορικού Marvel Comics #1 του 1939, έναν δηλαδή ιστορικής σημασίας χαρακτήρα για τη Marvel. Στα κόμικς βασιλιάς της Ατλαντίδας, άρα φυσικά η εισαγωγή του στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel θα είναι τεράστιας σημασίας. Όμως πολύ περισσότερο από ένα cameo ή ένα κλείσιμο του ματιού ή κάποιες σκηνές εκτός ρυθμού με το υπόλοιπο φιλμ, ο Namor του Wakanda Forever είναι ένας κεντρικός χαρακτήρας, ολοζώντανος και τρισδιάστατος, γεμάτος εσωτερικές αμφιβολίες, και οργή και πάθος και αίσθημα ευθύνης απέναντι στον λαό του.

Τον παίζει στην ταινία ο Μεξικανός ηθοποιός Tenoch Huerta, που ο σκηνοθέτης Ryan Coogler λέει πως είδε για πρώτη φορά στην ταινία Sin Nombre και θέλησε να δουλέψει μαζί του.

Το OneMan μίλησε με τον Tenoch Muerta λίγο μετά την πρεμιέρα της ταινίας Black Panther: Wakanda Forever στο Λονδίνο, κι αυτά είναι όσα μας είπε για το πώς προσέγγισε τον περίπλοκο, σημαντικό χαρακτήρα του και για τη σημασία  της απεικόνισης αυτής της κληρονομιάς, σε μια ταινία σαν αυτή.

Στα credits της ταινίας αναφέρεσαι με τη λέξη “introducing Tenoch Huerta”, αλλά κάνεις ταινίες εδώ και 15 χρόνια!

[γελάει] Η ταινία με εισάγει σε αυτό τον κόσμο, γι’αυτό επέλεξαν αυτές τις λέξεις. Αλλά ναι, είναι τόσο ΤΕΛΕΙΟ να είσαι μέρος αυτού του φανταστικού κόσμου, και ειδικά του Black Panther.

Γιατί ειδικά του Black Panther; Και μάλιστα ως ανταγωνιστής της ιστορίας.

Καταρχάς, είναι τιμή μου που είμαι εδώ. Αλλά ναι, είναι πάντα δύσκολο όταν έχεις έναν χαρακτήρα που είναι ο ανταγωνιστής. Γιατί θα καταστρέψεις κάτι που είναι ζωτικό, όχι μόνο για την ιστορία, αλλά και για τους ανθρώπους.

Πολλοί άνθρωποι νιώθουν μια ταύτιση με τη Wakanda, κι αυτό συμπεριλαμβάνει κι εμένα. Και τώρα πρέπει να παίξω τον κακό που έρχεται για να καταστρέψει τα πάντα, ή να προσπαθήσει να καταστρέψει αυτή την κληρονομιά. Την ίδια στιγμή όμως, ο Ryan Coogler βρήκε έναν τρόπο να το εξανθρωπίσει, να δικαιολογήσει το γιατί ένας άνθρωπος θα ενεργούσε με αυτό τον τρόπο.

Γιατί διαλέγουν οι άνθρωποι διαφορετικές αντιδράσεις μπροστά στη θλίψη ή στην απειλή; Ή σε ό,τι φέρνει η ζωή; Είναι όμορφο αυτό γιατί αυτό είναι κάτι το ανθρώπινο. Έχεις λοιπόν εδώ δύο χαρακτήρες που παίρνουν διαφορετικές αποφάσεις κάτω από το φάσμα της θλίψης και της απειλής.

Την ίδια στιγμή, μοιράζονται την ίδια πληγή, ιστορικά μιλώντας. Ως προς την εκπροσώπηση της κουλτούρας τους. Αλλά το πώς λύνουν το πρόβλημα που έχουν απέναντί τους, έχει να κάνει με την προσωπικότητά τους και την ίδια τους την Ιστορία. Αυτό είναι όμορφο. Αυτή η ισορροπία είναι η ταινία. Δε συμβαίνει συχνά αυτό στις υπερηρωικές ταινίες αλλά εδώ υπάρχουν όλες αυτές οι πτυχές.

Υπάρχει πολύ μεγάλο scope στην ταινία και τον τρόπο που απεικονίζει αλλά και εμπνέεται από διαφορετικές κουλτούρες. Αυτός ο συμβολισμός τι ρόλο έπαιξε στην ερμηνεία σου;

Είναι σημαντικό επειδή ο χαρακτήρας έχει μεσοαμερικάνικες ρίζες και αναφορές, μέχρι τους Μάγιας. Οπότε όταν μιλάμε για εκπροσώπηση, δε σημαίνει πως εκπροσωπούμε απαραίτητα τους ίδιους τους ανθρώπους, αλλά τις ρίζες, την κληρονομιά για εκατομμύρια ανθρώπους στη λατινική Αμερική, για ανθρώπους από τη λατινική Αμερική που ζουν στις ΗΠΑ. Αυτή η ταινία μπορεί να επαναπροξενήσει αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας.

Για πολλά χρόνια ντρεπόμασταν για το ποιοι ήμασταν. Είχαμε μια σκοτεινή εικόνα για τη μεσοαμερικάνικη κληρονομιά. Αυτή η εκπροσώπηση με αξιοπρέπεια και σεβασμό βοηθάει ανθρώπους. Γιατί οι ιστορίες μετράνε, η εκπροσώπηση μετράει.

Αν σου λένε όλη την ώρα ότι είσαι μόνο έμπορος ναρκωτικός ή κλέφτης ή κακός, τελικά το πιστεύεις κι επίσης οι άνθρωποι σε αντιλαμβάνονται με αυτό τον τρόπο.

Επίσης, στη Λατινική Αμερική, ιδιαίτερα στο Μεξικό, αρνούμαστε τις αυτόχθονες ρίζες μας. Είναι κάπως σαν ένα ενθύμιο κάποιες φορές. Αν το δούμε υπό άλλους όρους, το αρνούμαστε γιατί σχεδόν οι πάντες στο Μεξικό έχουν αυτόχθονες ρίζες ή αφρικάνικες ρίζες. Οπότε πολιτιστικά μιλώντας είμαστε μέρος αυτής της κληρονομιάς. Οπότε το να αγκαλιάσω αυτές τις ρίζες και να μιλήσω για αυτές τις προελεύσεις, ήταν πολύ σημαντικό.

Αυτός ο χαρακτήρας, όμορφος και δυνατός πολεμιστής, έξυπνος, φυσικά γενναίος, είναι μια σπουδαία έμπνευση για παιδιά σε όλο τον κόσμο αλλά ειδικά στη λατινική Αμερική. Ελπίζω τα παιδιά αφού δουν αυτή την ταινία να μπορούν να κοιτάξουν τον καθρέφτη και να είναι περήφανοι για την εικόνα που βλέπουν εκεί. Να πουν ότι αυτό είναι ΟΚ, δεν υπάρχει τίποτα λάθος σε εμάς, το λάθος ήταν πάντα στο βλέμμα των ανθρώπων που μας έκριναν.

Το πιο δύσκολο πράγμα ποιο ήταν;

Δεν ήξερα πώς να κολυμπάω πριν. Αλλά τώρα μπορώ να κρατήσω την αναπνοή μου για πέντε λεπτά! [γελάει]

Έχει ενδιαφέρον επίσης και το πώς η ταινία, όπως και το πρώτο Black Panther, εξετάζει κάποιες πολιτικές προεκτάσεις στη δυναμική γύρω από τον κεντρικό ήρωα και τον ανταγωνιστή. Αγγίζει από την αποικιοκρατία μέχρι την ηθική της σύγκρουσης. Με αυτή τη σκέψη, πώς προσεγγίζεις έναν χαρακτήρα villain;

Νομίζω αυτό είναι η τέχνη. Είναι διάλογος ανάμεσα στον καλλιτέχνη, τον δημιουργό και το κοινό. Έχουμε μια συζήτηση που απασχολεί αυτή τη στιγμή όλο τον κόσμο. Γιατί να μην είναι οι ταινίες μέρος αυτής της συζήτησης με τον πιο όμορφο και τρυφερό πιθανό τρόπο; Ανοίγουμε ένα διάλογο, αυτό κάνουμε.

Εγώ κατηγοριοποιώ τον Namor ως ανταγωνιστή, όχι ως κακό. Σίγουρα όχι ως κακό άνθρωπο. Προσπαθεί να προστατέψει τους ανθρώπους του με βαθιά ανθρώπινα κίνητρα κι ίσως οι άνθρωποι να μπορέσουν να ταυτιστούν με αυτά τα κίνητρα– και ελπίζω να πάρουν διαφορετικές αποφάσεις. [γελάει]

Αλλά έχει κίνητρα πολύ ισχυρά πίσω από τις πράξεις του. Προσπαθώ να τον αποτυπώσω ως έναν απλό άνθρωποι που προσπαθεί να λύσει τα προβλήματά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι βέβαια 500 χρονών οπότε ίσως μέχρι αυτό το σημείο να προσπάθησε πολλές φορές, και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους να λύσει το ζήτημα. Να δημιουργήσει κάποιες άλλες γέφυρες. Αλλά όταν πια όλα τα άλλα έχουν αποτύχει, παίρνει αυτή την απόφαση!

Με αυτό δεδομένο, μπορεί σε ένα θνητό πλαίσιο ή σε ένα ηθικό πλαίσιο να απορρίπτει κανείς τις μεθόδους του αλλά ειλικρινά δεν ξέρω αν κανείς μπορεί να αρνηθεί τους λόγους και τα κίνητρά του. Είναι ένας απλός άνθρωπος που προστατεύει την οικογένειά του όποιο κι αν είναι το κόστος.

Εξαρτάται από την οπτική του κοινού το να αποφασίσουν. Είναι όμορφο αυτό σε αυτή την ταινία, γιατί ακριβώς η τέχνη είναι εκεί για να στήσει ένα διάλογο ανάμεσα σε κοινό και καλλιτέχνη. Κι αυτό έγινε και με αυτή την ταινία. Το κοινό, με το που θα βγει από την αίθουσα δε θα αφήσει την ταινία πίσω του, θα συνεχίζει να αναλογίζεται, θα συνεχίσει να αναρωτιέται. Γι’αυτό για μένα είναι τόσο σπουδαία εμπειρία.