Coyot, πώς είναι να κάνεις deep house τραγούδι της Χάρις Αλεξίου;
- 24 ΑΠΡ 2024
Γεννημένος στην Ελλάδα, έζησε και δούλεψε για πολλά χρόνια στην Αγγλία, ενώ ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική από το 1997. Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα που τον ξεχώρισε είναι ο συνδυασμός της παραδοσιακής μουσικής με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά στοιχεία.
Σε τραγούδια του έχει χρησιμοποιήσει παραδοσιακούς ήχους όπως το Ικαριώτικο καθώς και ρεμπέτικους όπως το «Μπαξέ Τσιφλίκι» του Βασίλη Τσιτσάνη. Αυτή τη φορά όμως, ο Coyot, ή κατά κόσμον Παναγιώτης Δημόπουλος, εμπνεύστηκε από την Χάρις Αλεξίου και από το λατρεμένο εδώ και μια εικοσαετία, «Οι φίλοι μου χαράματα» για να παράξει το “Dusk till dawn“ και να μας βάλει σε καλοκαιρινό mood.
Ο Coyot με περισσότερα από 25 χρόνια πορεία στη μουσική έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να δημιουργήσει singles που ξεχώρισαν σε clubs της Ελλάδας και γενικότερα των Βαλκανίων, με τα πιο χαρακτηριστικά του κομμάτια, “Love on the weekend”, “Remember” και “Why” να κερδίζουν μια σειρά από εγχώριες και μη διακρίσεις.
Σήμερα, ωστόσο, ο DJ και παραγωγός έρχεται για να μας χαρίσει έναν σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο organic/deep house, ο οποίος δένει αριστοτεχνικά με ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια της σπουδαίας ερμηνεύτριας.
Το αγαπημένο κομμάτι «Οι φίλοι μου χαράματα», που κυκλοφόρησε το 2003 σε μουσική και στίχους της ίδιας, χρωματίζει μοναδικά το “Dusk till dawn”, ενώ το βιολί που παίζει το βασικό μουσικό θέμα του κομματιού μαζί με τα ιδιαίτερα φωνητικά δημιουργούν το απόλυτο summer anthem του 2024. Ο Coyot λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του κομματιού στις πλατφόρμες του, συστήνεται στο OneMan, αναφέροντας όλα εκείνα που τον ενέπνευσαν μέχρι σήμερα.
Γιατί Coyot;
Συνήθως είναι από τις πρώτες ερωτήσεις που μου κάνουν φίλοι και συνεργάτες. Έχει πλάκα η ιστορία. Το όνομα βγήκε εντελώς κατά τύχη, ψάχνοντας με τον συνεργάτη μου, τον Evan Klimaki να βρούμε ένα όνομα πριν υπογράψουμε με την Ultra. Λίγο πριν τελειώσει το deadline το εμπνευστήκαμε γιατί έχει σχέση με το ότι κάνω πάρα πολλά πράγματα από το πρωί που θα ξυπνήσω. Οπότε καταλαβαίνετε, τρέξιμο όλη μέρα σαν το γνωστό καρτούν.
Ποια είναι η πρώτη μουσική εμπειρία που θυμάσαι;
Από τις αναμνήσεις που μου έχουν μείνει για κάποιο λόγο στο μυαλό, είναι με δίσκους στο σπίτι του θείου μου. Και συγκεκριμένα το Oxygen του Jean-Michel Jarre.
Πότε κατάλαβες ότι κάνεις καλά αυτό με το οποίο καταπιάνεσαι;
Από όταν ξεκίνησα μέχρι και σήμερα, δεν είμαι ευχαριστημένος με τις παραγωγές μου. Αυτό που έχω καταλάβει όμως, είναι ότι τελικά η παραγωγή δεν παίζει το 100% στη μουσική. Ένα 40%-50% είναι το συναίσθημα που προκαλείς στον ακροατή. Από το 1999 περίπου που υπέγραψα τα πρώτα μου τραγούδια, άρχισα να πιστεύω σιγά-σιγά στη μουσική που γράφω.
Τι μουσική ακούς όταν είσαι μόνος σου;
Όταν είμαι στο σπίτι και χαλαρώνω, έχω μόνιμα λίστες με πολύ παλιά jazz τραγούδια. Ο αυτοσχεδιασμός της jazz και η εκφραστικότητα των μουσικών χτυπάνε πιστεύω τις ευαίσθητες χορδές μου.
Τι σε συγκινεί περισσότερο στην παραδοσιακή μουσική ώστε να την εντάξεις μέσα στην ηλεκτρονική μουσική που παράγεις;
Η παραδοσιακή μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι μας. Ιδιαίτερα όταν έχεις ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό, την εκτιμάς ακόμα περισσότερο. Την ελληνική παραδοσιακή μουσική την έχω συνδυάσει με το χωριό μου, τους ανθρώπους, τις γιορτές και την οικογένειά μου. Ίσως αυτός ήταν και ένας λόγος που τη συνδύασα με την ηλεκτρονική μουσική.
Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσεις να βάζεις το ρεμπέτικο μέσα στα κομμάτια σου;
Αυτό ήταν ξεκάθαρα θέμα τύχης. Πριν αρκετά χρόνια, περίπου το 2015, καθόμουν στο στούντιο και άκουγα παλιά ρεμπέτικα τραγούδια, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Έπεσα ξαφνικά πάνω στο «Μπαξέ τσιφλίκι» και λέω ας το δοκιμάσω να δω τι μπορώ να κάνω με αυτό. Και έτσι από κάτι απλό βγήκε το πρώτο μου συμβόλαιο με το μεγαλύτερο dance label για την εποχή.
Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν τις ζωντανές εμφανίσεις σου;
Μου αρέσει πάντα να περνάω συναισθήματα σε αυτούς που με ακούνε. Γι’ αυτό και πολλά τραγούδια που παίζω είναι δικά μου μαζί με κάποιες διασκευές που έχω κάνει μόνο για τα sets μου.
Πότε εμπνεύστηκες το Dusk Till Dawn και ποια είναι τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια που έχεις λάβει σχετικά;
Το “Dusk till Dawn” το έγραψα αν θυμάμαι καλά, στην τελευταία καραντίνα. Είχα έναν φάκελο με όλα τα τραγούδια της Χάρις Αλεξίου, και για κάποιο λόγο το «Οι φίλοι μου χαράματα» μου έκανε το κλικ. Το πιο συχνό σχόλιο είναι ένα «πώς κατάφερες να συνδυάσεις ένα τόσο κλασικό τραγούδι με ξένο στίχο και ηλεκτρονικά και έθνικ στοιχεία».
