«Δεν είμαι ο πιο χαλαρός ή ελαφρύς άνθρωπος»: Ο Guy Pearce στο OneMan

Σε ηλικία οκτώ ετών και με μία μεγαλύτερη με σπάνια αναπτυξιακή διαταραχή, ο Guy Pearce αναγκάστηκε να μεγαλώσει πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Ο πατέρας του, πιλότος στο επάγγελμα, χάθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Ως ντροπαλό και ανήσυχο παιδί, βρήκε τη φυγή και την απελευθέρωση στη σκηνή, με τη μουσική να φαίνεται εκείνη την περίοδο ως ο πιο πιθανός προορισμός (ο Pearce κάνει ακόμα μουσική).

Στο τελευταίο έτος του σχολείου του όμως, η δασκάλα υποκριτικής του τού πρότεινε να πάει σε ορισμένες οντισιόν. Δύο μέρες μετά τις τελευταίες του εξετάσεις, ο ηθοποιός κέρδισε τον ρόλο του Mike στην αυτοκρατορική περίοδο της διάσημης αυστραλιανής σαπουνόπερας Neighbours. Μία σειρά που μας έδωσε αστέρια όπως Margot Robbie, Kylie Minogue, Russell Crowe, και Ben Mendelsohn.

Η δημοτικότητά του Guy Pearce στην Αυστραλία εκτοξεύτηκε μέσα από τη σειρά και οδήγησε στη συμμετοχή του στο χιτ The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert του 1994. Από εκεί το Χόλιγουντ πήρε γραμμή το ταλέντο του και ακολούθησαν τα LA Confidential και Memento. Ο Pearce εξαντλήθηκε σύντομα όμως και, νιώθοντας πως δεν άξιζε την επιτυχία του, αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο break 18 μηνών για να συνέλθει.

Τελικά η καριέρα του θα περιελάμβανε από οσκαρικές ταινίες όπως το Hurt Locker και το The King’s Speech, μέχρι μπλοκμπάστερ από αυτά που απέφευγε σταθερά όπως το Iron Man 3 και το Prometheus, και την επιστροφή του στην τηλεόραση με το Mildred Pierce. Σύμφωνα με το IndieWire άλλωστε, ο Guy Pearce είναι «ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς χωρίς υποψηφιότητα Όσκαρ».

Στο A Spy Among Friends, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Ben Macintyre, υποδύεται τον Kim Philby. Έναν Άγγλο διπλωμάτη που κέρδισε τη φήμη του ως ο μεγαλύτερος κατάσκοπος του 20ού αιώνα λόγω της δράσης του υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης στην προπολεμική και πολεμική περίοδο, αλλά κυρίως στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.

Στο πλάι του Guy Pearce βρίσκουμε τον Damian Lewis στον ρόλο του καλύτερου, προδομένου φίλου του Philby, και την Anna Maxwell Martin στον ρόλο της Lily Thomas, ένα αμάγαλμα πραγματικών προσώπων που είναι εδώ μία πράκτορας του MI5 με την αποστολή να εξιχνιάσει τι ακριβώς συνέβη με την περίπτωση του Philby.

Εμείς μιλήσαμε με τον Guy Pearce μέσω Zoom για τη νέα του σειρά, τη διαχρονική του ένταση, και το γλυκύτατο comeback του στο θρυλικό Neighbours.

Υποθέτω πως η προετοιμασία για έναν ρόλο όπου το πρόσωπο είναι αληθινό είναι διαφορετική. Ποια ήταν η διαδικασία σου εδώ; Κατάφερες να συνδεθείς με τον Kim Philby με κάποιον θετικό τρόπο;

Πολύ καλή ερώτηση, γιατί έχω παίξει αρκετά αληθινά πρόσωπα – τον Andy Warhol, τον Harry Houdini, τον Edward VIII – και υπάρχει ένας συγκεκριμένος ενθουσιασμός όταν παίζεις κάποιον που έχει ζήσει επειδή μπορείς να εμβαθύνεις σε μία πραγματική ύπαρξη. Προσπαθείς απλά να τη βρεις υποθέτω.

Σε τελική ανάλυση όποιον ρόλο και αν παίζεις, αληθινό πρόσωπο ή μη, προσπαθείς να βρεις την αλήθεια στον χαρακτήρα. Μοιάζει διαφορετικό. Είναι κάπως σα να γράφεις ένα τραγούδι που έχει ήδη υπάρξει. Το παίζεις και προσπαθείς να βρεις τη δική σου εκδοχή. Εξαρτάται και από την χρονική περίοδο. Με κάποιον όπως ο Andy Warhol έχεις πολύ υλικό για να μελετήσεις, σε αντίθεση με κάποιον σαν τον Houdini που είχε γεννηθεί το 1887 και είχαμε μόνο κάποια audio recordings.

Με τον Kim Philby υπάρχει η αλήθεια του χαρακτήρα, αλλά πρόκειται για κατάσκοπο. Έχουμε λοιπόν αυτή την αίσθηση μυστηρίου και ευμετάβλητης συμπεριφοράς. Έμοιαζε με ένα πράγμα, αλλά τελικά ήταν κάτι άλλο. Ήταν τρομερά γοητευτικός και φιλικός, ένας άνδρας που τραβούσε την προσοχή στο δωμάτιο και που, την ίδια στιγμή, χρησιμοποιούσε την πίστη του στον κομμουνισμό για να κάνει όσα έκανε.

Γνωρίζουμε ότι ήταν ένα καταξιωμένο πρόσωπο της υψηλής κοινωνίας στη Μεγάλη Βρετανία, όμως έτρεφε περιφρόνηση γι’ αυτή. Αυτό που έπρεπε να βρω εγώ ήταν μία ισορροπία μεταξύ μίας αγνής πίστης στον κομμουνισμό – δεν ξέρουμε αν διήρκησε για όλη του τη ζωή, υποστήριζε πως ναι – που ξεκίνησε στην Αυστρία το 1938, όταν έγινε στασιαστής και παντρεύτηκε μία νεαρή γυναίκα με το όνομα Lizzie. Υπήρξε δηλαδή μία προοπτική που υπερείχε κατά πολύ τον βρετανικό τρόπο ζωής του.

Στο τέλος όμως εγώ ένιωσα πως συνέβαιναν δύο κόσμοι, οπότε έπρεπε να βρω την ισορροπία μεταξύ τους. Μαζί, φυσικά, με τον σκηνοθέτη μας, τον Nick Murphy, με τον οποίο μιλούσαμε για το πόσο καλός ήταν στην κατασκοπεία. Όταν έλεγε ένα ψέμα, έμοιαζε στ’ αλήθεια σα να λέει την αλήθεια. Ως ηθοποιός δεν μπορώ να λέω κάποιο ψέμα ενώ ταυτόχρονα κλείνω το μάτι στο κοινό για το ότι πρόκειται για ψέμα. Ο Nick ήταν πάντα εκεί για να μου πει “όχι, ήταν καλύτερος στη δουλειά του από αυτό”. Ήταν πολύ λεπτή η γραμμή.

Ήταν συναρπαστικό. Ο Philby ήταν διπλός πράκτορας, είχε καταφέρει να ρίξει στάχτη στα μάτια της βρετανικής κατασκοπείας επί τριάντα χρόνια, και κατέληξε να αυτομολήσει στη Ρωσία. Μετακόμισε εκεί το ‘63 και πέθανε στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Είχε πέντε συζύγους και τέσσερα παιδιά με τη δεύτερη. Ήταν όλα πολύ δραματικά στη ζωή του. Έπρεπε να είμαι προσεκτικός σε κάθε μας κίνηση και ευτυχώς ήμουν στα χέρια του Nick Murphy, του σεναριογράφου μας, του Alex Cary, και βέβαια του Damian Lewis που, εκτός από ηθοποιός, ήταν και παραγωγός στο πρότζεκτ.

Λες ότι θες να βρίσκεις την αλήθεια σε κάθε χαρακτήρα. Εδώ έχουμε έναν πράκτορα που δεν θα μπορούσε να είναι κοντά σου με κανέναν τρόπο. Ψάχνεις για στοιχεία στον χαρακτήρα απ’ τα οποία μπορείς να αντλήσεις;

Δεν ψάχνω για στοιχεία μέσα μου απαραίτητα. Αυτό θα μπορούσε να μπερδέψει ίσως τα πράγματα. Μπορώ όμως να χρησιμοποιώ στοιχεία δικά μου με φυσικό τρόπο χωρίς να το αντιλαμβάνομαι. Αν ερευνούσα όμως έναν χαρακτήρα – πράγμα που κάνω προφανώς στις περισσότερες δουλειές μου – δεν ψάχνω μέσα μου, αλλά έξω μου, προσπαθώντας να καταλάβω την ανταπόκριση που έχω για το σενάριο που διαβάζω.

Με ρωτούν συχνά για την έρευνά μου και συνήθως λέω κοιτάξτε, αυτή θα πρέπει να έχει γίνει ήδη από τον σεναριογράφο. Αν χρειάζεται να κάνω πολλή έρευνα αυτό σημαίνει πως το σενάριο με έχει αφήσει προβληματισμένο. Με κάποιον όμως που έχει όντως υπάρξει, θα πέσω όπως όλοι μας στη λαγουδότρυπα του Google και του YouTube.

Με τον Philby υπάρχει το βιβλίο που είχε γράψει η τρίτη, Αμερικανίδα γυναίκα του, με τα γράμματα που έγραφαν μεταξύ τους όταν εκείνος έφυγε από το Beirut και πήγε στη Ρωσία. Εκείνη δεν το ήξερε. Θα εμφανιζόταν, υποτίθεται, σε ένα dinner party αλλά έγινε μπουχός. Τρεις εβδομάδες μετά πήρε ένα μήνυμα ότι βρισκόταν στη Ρωσία.

Αυτό το βιβλίο ήταν το πιο βοηθητικό για μένα παρότι υπάρχει και ένα κόλπο σε όλο αυτό, γιατί εκείνος ήξερε πως όλα του τα γράμματα διαβάζονταν από τον MI8, τον MI6, την KGB, άρα δεν μπορούν να είναι τόσο αληθινά όσο θα ήθελε να είναι. Υπήρχε ωστόσο και πάλι μία αλήθεια σε αυτά που ως ηθοποιός μπορούσα να αξιοποιήσω.

Ήταν δύσκολο να καταλάβεις τα κίνητρά του;

Ναι, ήταν δύσκολο. Τόσο απλά. Είναι διπρόσωπος χαρακτήρας. Είναι υποκριτής. Ασταθής. Ένα πράγμα για κάποιους ανθρώπους, άλλο για άλλους. Υπάρχουν ακαδημαϊκοί τα τελευταία 50-60 χρόνια που έχουν προσπαθήσει να καταλάβουν τον Philby, άνθρωποι που έχουν δουλέψει στην ίδια βιομηχανία μαζί του που ακόμα δεν μπορούν να εντοπίσουν ακριβώς γιατί έκανε ό,τι έκανε. Οπότε ναι, για έναν ηθοποιό είναι δύσκολο.

Καταλαβαίνω όμως ότι υπάρχει μία περιορισμένη αφήγηση μέσα από την οποία προσπαθούμε να πούμε την ιστορία, που δεν απαιτεί να αντιλαμβάνομαι κάθε κίνητρό του. Αυτό που πρέπει να κάνω είναι να καταλάβω και να κάνω το σενάριο αυθεντικό. Βγαίνοντας από μία τέτοια εμπειρία σκέφτομαι ok, έχω τη δική μου άποψη γι’ αυτόν και τον παρουσίασα με τρόπο που φαίνεται αυθεντικός, όμως ξέρω ότι μπορεί να έρθει κόντρα με το συμπέρασμα που είχαν άλλοι άνθρωποι που τον έζησαν.

Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας σου, ακόμα και σε πολύ μικρότερους ρόλους, φέρνεις ένταση στις ερμηνείες σου με μεγάλη συνέπεια. Αναρωτιέμαι αν γνωρίζεις από πού προέρχεται. Γιατί είναι μονίμως εκεί.

Υπάρχουν σίγουρα προσωπικές εμπειρίες που παίζουν ρόλο. Έχασα τον πατέρα μου όταν ήμουν πολύ μικρός, έχω περάσει διαζύγιο. Μάλλον αυτές οι εμπειρίες μού προκαλούν την επιθυμία να αποδίδω με βαρύτητα την ανθρωπιά που προσπαθώ να περάσω ως ηθοποιός.

Είναι δύσκολο να είμαι αντικειμενικός με μένα και όσα κάνουν τη δουλειά μου να λειτουργεί, όμως ναι, μου λένε συχνά πως δεν είμαι ο πιο χαλαρός ή ελαφρύς άνθρωπος (γέλια). Ίσως φέρνω μία ανησυχία σε ό,τι κάνω, δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω ως ηθοποιοί βάζουμε μία κάποια ποσότητα της δικής μας ιστορίας σε καθετί που προσπαθούμε να επιτύχουμε, ακόμα κι αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει.

Εγώ σίγουρα δεν θέλω να το συνειδητοποιώ όταν γυρίζω κάτι. Γιατί θέλω πάντοτε να ξεφεύγω από τον εαυτό μου όταν παίζω κάποιον άλλον. Πνευματικά προσπαθώ να αποφύγω ό,τι είναι δική μου ιστορία, αλλά μάλλον συναισθηματικά το κάνω θέλοντας και μη. Δεν θα ήθελα να εμποτίζω έναν χαρακτήρα – ειδικά κάποιο υπαρκτό πρόσωπο – σε σημείο που να προκαλεί σύγχυση ή να μη μοιάζει αυθεντικός. Εκεί εύχεσαι να παρέμβει ο σκηνοθέτης και να πει «λοιπόν, ωραία, το βαρύναμε λίγο» (γέλια).

Ξεκίνησες την καριέρα σου από το Neighbours. Παρακολούθησα την επιστροφή σου στο τελευταίο επεισόδιο και το βρήκα πολύ γλυκό που το έκανες. Πώς ήταν η εμπειρία; Ένιωσες ότι ολοκληρώθηκε ένας κύκλος;

Ήταν πανέμορφο. Είναι δύσκολο να μιλάω τώρα για τη σειρά γιατί την ανέλαβε τελικά το Amazon και θα τη συνεχίσει. Όταν έκανα γυρίσματα ωστόσο τον Ιούλιο η χαρά και η αναπόληση που βιώσαμε ήταν τρομερές. Εγώ δούλεψα μόνο με τους ηθοποιούς με τους οποίους είχα συνεργαστεί πριν 35 χρόνια, τον Paul Keane, τον Stefan Dennis, τον Peter O’Brien, τον Geoff Paine και άλλους. Όλους αυτούς τους σπουδαίους ηθοποιούς με τους οποίους δούλεψα στα τέλη των ‘80s. Έβλεπα τους νεαρότερους ηθοποιούς που παίζουν στη σειρά τα τελευταία 10, ας πούμε, χρόνια, και δεν θα έκανα τίποτα μαζί τους. Ήταν σα να κάναμε δύο διαφορετικές σειρές.

Ήταν υπέροχο. Αλήθεια. Η σειρά σημαίνει πάρα πολλά για μένα. Ώθησε την καριέρα μου και την έχω πολύ ψηλά. Μου είχε ξαναζητηθεί να παίξω πριν το φινάλε και το ήθελα πολύ, αλλά δεν ήξερα αν θα ήταν καλή απόφαση. Δεν θέλω να κολλάω στο παρελθόν. Οπότε όταν ήξερα ότι η σειρά θα τελείωνε και αυτή θα ήταν η τελευταία μου ευκαιρία σκέφτηκα ότι θα το ήθελα πολύ. Μόλις, στο μεταξύ, είχε μπει στη σειρά μία φίλη μου, η Henrietta Graham, και είχα σκεφτεί αυτόματα ας παίξω τον πατέρα της. Ήταν μονάχα λίγες μέρες, αλλά ήταν φανταστικά.

Μετά μάθαμε ότι το show θα συνεχιστεί, οπότε τι κάνουμε τώρα; Δεν θέλω να δεσμευτώ σε μία σαπουνόπερα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια όπως είχα κάνει στα ‘80s, όμως θέλω να τιμήσω αυτό που κάναμε και να βρω έναν τρόπο να βγάλω άκρη μέσα σε αυτή τη νέα εξέλιξη.

Το Α Spy Among Friends έκανε πρεμιέρα στη Nova την Τρίτη 20/12 στις 22:00 στο Novacinema4, στο κανάλι των σειρών και θα μεταδίδεται κάθε Τρίτη στις 22:00.