Τελικά, οι καλόγριες ήταν σκέτη ευλογία για τον Διονύση Ατζαράκη

Stand-up κωμικός. Αυτουργός του Cineλθετε μαζί με τον Θωμά Ζάμπρα, που ως γνωστόν, δεν πίνει καφέ. Ήρθε στο στούντιο και θυμήθηκε ιστορίες με γκονγκ από τα stand-up του στην Αγγλία και με στολές και ύμνους από τα ένδοξα χρόνια στο ιδιωτικό σχολείο ‘Το Βυζάντιο’.

(φωτογραφία: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Αυτά είναι τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:

“Δεν άλλαξε κάτι, και η μαμά και ο μπαμπάς, όσον αφορά τη δουλειά μου, είναι ακόμα #not_impressed. Σε εκείνο το αφιέρωμα του Oneman, είχα φέρει τον πατέρα μου γιατί όντως με έχει εμπνεύσει, έχω ολόκληρα bit για τον ίδιο και τη μη αποδοχή αυτού που κάνω. Ο πατέρας μου είναι δικηγόρος, ο αδερφός μου επίσης, εγώ δεν έγινα ποτέ, άρα αυτό ήταν το μεγάλο πλήγμα στην οικογένεια”.

“Έχουμε την τύχη εμείς οι λίγοι (ακόμα) που ασχολούμαστε με το stand-up να είναι κάτι το οποίο πληρώνει καλά. Ζεις άνετα και μόνο από τα live. Ακούστηκε αυτό λες και είμαστε μια εκπομπή επί ΠΑΣΟΚ, αλλά οποιαδήποτε μορφή live έχει έξοδα, κοστούμια, μουσικούς. Στο stand-up είσαι εσύ και ένα μικρόφωνο, άρα όλα τα έξοδα που θα φεύγανε στα τριγύρω πηγαίνουν σε σένα”.

“Πρακτικά, οι σπουδές μου στην Αγγλία ήταν η δικαιολογία για να κάνω stand-up. Κάποια αστεία ήταν μεταφρασμένα από τα ελληνικά και κάποια ήταν διαμορφωμένα σε σχέση με το Λονδίνο. Τα υπέρ του να παίζεις στην Αγγλία είναι ότι το κοινό εκεί ξέρει πολύ καλύτερα τη φάση με την κωμωδία, παρακολουθεί, άρα δεν υπάρχει τόσο το θέμα του να μην πιάσουν ένα αστείο. Θυμάμαι έναν κωμικό που έκανε ένα bit για τον Μπάτμαν και τον Σούπερμαν και μπροστά μου ήταν ένα ζευγάρι 85χρονων που γελούσε συνέχεια, έπιανε όλα τα αστεία”.

“Από την άλλη, ένα μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στο εξωτερικό και δεν το ‘χουμε καθόλου εδώ είναι ότι πολύ συχνά υπάρχουν μεθυσμένοι στο κοινό. Το heckling που γίνεται έξω είναι επειδή πολλοί από το κοινό είναι πιωμένοι. Είχα κάνα δυο τέτοια περιστατικά”.

“Η πιο brutal παράσταση ήταν στο Comedy Store στο Λονδίνο που είχαν έναν διαγωνισμό που λέγεται King Gong, στον οποίον σου βαράνε ένα γκονγκ για να κατέβεις. Σκοπός είναι να αντέξεις πέντε λεπτά πάνω στη σκηνή. Δίνουν στο κοινό από τρεις κόκκινες κάρτες και αν σηκωθούν και οι τρεις, χτυπάνε το γκονγκ. Εγώ άντεξα 4:40, τους έχασα σε ένα αστείο και μου έβγαλαν δύο κόκκινες μαζί. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι κατεβαίνοντας άκουσα κάποιον να λέει “like his economy, he was fucked”.

“Συχνά λέω ότι ήμουν σε ένα σχολείο με καλόγριες, στη ‘Θεομήτωρ’ στην Ηλιούπολη. Εκεί υπάρχουν 3-4 καλόγριες που κάνουν μάθημα και κανονικοί καθηγητές κατά τ’ άλλα. Είναι λίγο πιο συντηρητικό, αλλά εμένα μου φάνηκε η απόλυτη ελευθερία γιατί πήγα από ένα άλλο ιδιωτικό, το ‘Βυζάντιο’. Έχει κλείσει δυστυχώς. Μακάρι να υπήρχε ακόμα για να μπορούμε να το δυσφημίσουμε όσο γίνεται”.

“Στο ‘Βυζάντιο’ φορούσαμε στολές. Για τα αγόρια ήταν γκρι παντελόνι και μπλε μπλούζα με άσπρο πουκάμισο από μέσα και για τα κορίτσια ήταν μπλε μπλούζα, άσπρο πουκάμισο και πλισέ μπλε φούστα μέχρι το γόνατο. Υπήρχε πολλή καταπίεση, θυμάμαι να χαστουκίζουν παιδιά, θυμάμαι παιδί που είχε αφήσει μια ουρίτσα πίσω στα μαλλιά και του την κόψανε κανονικά με ψαλίδι στο σχολείο”.

“Με το σύγχρονο μυαλό μου νιώθω ότι αυτό το σχολείο ήταν κοιτίδα του φασισμού. Τι εννοώ; Ήμασταν σε μια εθνική εορτή. Μας έλεγαν, σηκωθείτε να πούμε τον εθνικό ύμνο, ΟΚ λες, σηκωνόμαστε, τον λέμε. Σηκωθείτε τώρα να πούμε τον ύμνο του σχολείου. ΠΟΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΧΕΙ ΥΜΝΟ; Δεν νιώθετε ότι κάτι περίεργο εκεί, όταν υπάρχει ύμνος στο σχολείο;”

“Το ότι πήγα στις καλόγριες ήταν από τα πιο προοδευτικά πράγματα που μου συνέβησαν ποτέ”.

“Όταν ξεκινήσαμε το Cineλθετε, δεν περίμενα ότι θα πάει τόσο καλά, γιατί δεν κάναμε εκπτώσεις στο χιούμορ. Κάναμε πράγματα που θα γελούσαμε εμείς αν τα βλέπαμε. Με κάποιο μαγικό τρόπο, άρεσαν και στον κόσμο. Επίσης, το κανάλι μας είχε χαλαρούς, δεν μας έλεγαν φέρτε τον τάδε καλεσμένο να ανέβουν τα νούμερα. Διαμορφώναμε τα πάντα εμείς. Επειδή ήταν όλο πάνω μας βέβαια, κοιμόμουν περίπου 5 ώρες τη βδομάδα”.

“Κανένας από τους ανθρώπους που ξέρω ότι είναι το κοινό μας δεν θα στηθεί στην τηλεόραση να δει κάτι. Ακόμα και το Cineλθετε το έβλεπαν πολλοί στο ίντερνετ. Μου είπε ένας τις προάλλες και μου έσπασε τα νεύρα, πάντα σας γούσταρα και σας στηρίζω, αλλά τα έβλεπα όλα από το ίντερνετ, παρότι έχω μηχανάκι της AGB. Ε ρε φίλε, αφού έχεις μηχανάκι της AGB, δες μας στην τηλεόραση, δεν πειράζει”.

“Δουλεύουμε ένα μεγάλο, κωμικό πρότζεκτ με το Θωμά εδώ και καιρό, αλλά δεν θέλω να πω πολλά, γιατί μέχρι να βγει μπορεί να έχουμε γεράσει όλοι, να έχουμε πεθάνει από γηρατειά”.

Το Rec με τον Διονύση Ατζαράκη μεταδόθηκε το Σάββατο 19 Μαΐου στο Ραδιόφωνο 24/7.