Πόλεμος, Hendrix και Μελίνα Μερκούρη: Ο Eric Burdon αφηγείται στο Oneman

Είχα κοιμηθεί ελάχιστες ώρες (άγχος) και διάβαζα και ξαναδιάβαζα τις ερωτήσεις μου στα αγγλικά, τόσο για να δω αν συντακτικά θα βγάλουν το νόημα που πρέπει, αλλά και για να τσεκάρω το πώς ακούγομαι.

Ακουγόμουν χάλια, η σύνταξη όμως φαινόταν σωστή.

Περίμενα μία ώρα περίπου σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας μέχρι η κίνηση αυτής της πόλης να επιτρέψει στον Eric Burdon να έρθει στο ραντεβού μας. Και ξαναδιάβαζα τις ερωτήσεις. Έσβηνα, συμπλήρωνα, “πρόφερα” χαμηλόφωνα λέξεις που αργότερα δίπλα στο μικρόφωνο θα ξεγύμνωναν την κακή μου προφορά (τελικά).

Ο Burdon βγήκε απ’ το ασανσέρ, ορεξάτος, μαζί με την Ελληνίδα σύζυγό του και την εμπειρία χιλιάδων συνεντεύξεων να μας καθησυχάζει σε κάθε χαιρετισμό του.

Καθίσαμε σε ένα μέρος με σκιά, παρήγγειλε την πορτοκαλάδα του και χωρίς να βγάλει ούτε στιγμή τα γυαλιά του, έψαχνε να δει αν φαίνεται από εκεί ψηλά το Ηρώδειο, το μέρος που θα παίξει στις 27 Σεπτεμβρίου, αποχαιρετώντας το ελληνικό κοινό. Του το δείξαμε. Ενθουσιάστηκε. 78 ετών κι ακόμα ενθουσιάζεται που θα παίξει live.

Μιλήσαμε για μπάλα, για τον Jimi Hendrix, τη Μελίνα Μερκούρη και γιατί δεν καλοδέχτηκαν στη Νέα Ορλεάνη το “There is, a house, in New Orleans”. Αλλά και για την πρώτη και την τελευταία του συναυλία στην Ελλάδα που πλησιάζει μέρα με τη μέρα, όλο και πιο κοντά, ένα ‘αντίο’ που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις.