Fernando Alonso: Η ντίβα που τραγουδάει πάντα τελευταία

Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση οδηγού. Από αυτές που δεν περιγράφονται με μία λεζάντα, δεν αποκρυπτογραφούνται με απλή ανάγνωση, δεν αξιολογούνται βάσει απλών μαθηματικών. Ο Fernando Alonso μπορεί να έχει έντεκα χρόνια να βρεθεί στο θρόνο της Formula 1 αλλά πάντα ήταν και είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Είτε μαχόταν σαν λυσσασμένο σκυλί με τον σπουδαίο Michael Schumacher, είτε τσακωνόταν σαν κακομαθημένο αγόρι πίσω από κλειστές πόρτες στην πρώτη του θητεία στη McLaren. Όταν για χάρη του στηνόταν ένα ατύχημα που μετέπειτα προκάλεσε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του σπορ ή τώρα, που επί τρία χρόνια καλύπτει την αδυναμία να πρωταγωνιστήσει αγωνιστικά με την παραπαίουσα McLaren-Honda, δίνοντας οπτικοακουστικές παραστάσεις που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι stand up κωμικοί.

Δεν είναι εύκολος άνθρωπος, δεν είναι ένας απλός οδηγός. Είναι ο Fernando Alonso, μία εκρηκτική προσωπικότητα που δεν μπαίνει σε νόρμες.

Από τα 3 πίσω από το τιμόνι ενός καρτ, μιλούσε στον πατέρα του Jose Luis για apex στροφών και υπέρ-στροφή ενώ εγώ ακόμα είχα πιπίλα στο στόμα. Όμως η οικογένειά του δεν ανήκε στην αφρόκρεμα του Οβιέδο. Έτσι απ’ όταν ο Fernando έκανε ‘δικό του’ το καρτ που ο πατέρας του έφτιαξε για τη μεγαλύτερη αδερφή του Lorena, ξεκίνησαν οι υπερβάσεις. Σαν αυτές που εξακολουθεί να κάνει τόσο εμφατικά κάθε δεύτερη Κυριακή στις πίστες του κόσμου. Δεν έφτανε καλά-καλά τα πετάλια, το τιμόνι ήταν πολύ μακριά, λεφτά για να αγοράσουν ελαστικά για βρεγμένο οδόστρωμα δεν είχαν, άρα όλα αυτά ήταν εμπόδια που έπρεπε να υπερπηδήσει. Και το έκανε.

Πήγαινε τάπα παρότι δεν καθόταν σωστά στη θέση οδηγού, έμαθε να κρατάει το καρτ εντός πίστας ακόμα κι αν έβρεχε, λες και ήταν μια μαριονέτα οι κινήσεις των οποίων καθορίζονταν από αόρατες κλωστές

Και κάπως έτσι άρχισε να παίρνει τίτλους εντός συνόρων, μετά έγινε international και η αναρρίχηση στα δύσβατα σκαλοπάτια του παγκόσμιου μηχανοκίνητου αθλητισμού είχε ξεκινήσει. Από κατηγορία σε κατηγορία, με τελικό στόχο τη Formula 1. Το 1999 έκανε τις πρώτες του δοκιμές με τη Minardi, το 2001 ήρθε το αγωνιστικό του ντεμπούτο με την μικρή ιταλική ομάδα. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του κατά τη διάρκεια του ‘αγροτικού’ με την ομάδα της Φαένζα, ήταν αρκετές για να μπορέσει ο δαιμόνιος Flabio Briatore που κινούσε τα νήματα της καριέρας του Alonso αλλά και της Benetton, να πάει κόντρα στα φλεγματικά βρετανικά media και να στείλει σπίτι του τον Jenson Button για χάρη του δικού του παιδιού. Τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν. Στη Μαλαισία ο Fernando έγινε ο νεότερος κάτοχος pole position, σε μία σεζόν αναγέννησης της ομάδας, που πλέον είχε εξαγοραστεί από τη Renault και είχε εργοστασιακή υποστήριξη.

Η πορεία ήταν ανοδική και τη διετία 2005-2006 η συνεργασία των δύο πλευρών, έγραψε ιστορία. Απέναντι σε μία ανταγωνιστική Ferrari, τον Michael Schumacher στα καλύτερά του αλλά και τη McLaren σε καλό φεγγάρι, ο Ισπανός έπρεπε να αποδείξει πως δεν ήταν απλά ένα μεγάλο ταλέντο. Έπρεπε να πείσει πως το είναι του ήταν μπολιασμένο με στόφα πρωταθλητή. Πως δεν θα λύγιζε σαν τα κουτάλια του Uri Geller υπό πίεση. Και δεν λύγισε. Η επική μάχη με τον Schumi στην Ίμολα, όπου επί 13 γύρους έκλεινε με κάθε τρόπο την πόρτα στον πιο επιτυχημένο οδηγό στην ιστορία του σπορ, μαρτυρούσε πως ήταν εκείνη θα ήταν η χρονιά του. Και πράγματι, ανέβηκε στο θρόνο, βάζοντας την Ισπανία στον χάρτη της F1.

Το 2006 χρειάστηκε και τη βοήθεια της τύχης, αφού στη νέα κόντρα του με τον Γερμανό, ήταν οι καπνοί από τον κινητήρα της Ferrari στον προτελευταίο αγώνα, στην Ιαπωνία, που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ του. Ήταν πλέον ο νεότερος δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία του σπορ και όταν κάθισε στο θρόνο, φορούσε αυτή τη φορά και κουλούρα, καθώς παντρεύτηκε την τραγουδίστρια της ποπ μπάντας El Sueno de Morfeo, Raquel del Rosario.

Καθώς γράφω τούτα τα λόγια συνειδητοποιώ πως τουλάχιστον αγωνιστικά, το κείμενο καταγράφει ήδη το απόγειο του Alonso. Πριν από 11 ολόκληρα χρόνια

Αυτό που ακολούθησε δεν θα το έλεγες κατηφόρα, παρότι περιελάμβανε και δύσκολες στιγμές. Θα το χαρακτηρίσω ‘σαπουνόπερα’, μία αγωνιστική ‘Τόλμη και Γοητεία’ με πολύ παρασκήνιο, πολλές ίντριγκες, σκάνδαλα και λίγη F1. Ξεκινώντας από το 2007 και την πρώτη του θητεία στη McLaren. Του έταξαν ρόλο ηγέτη και σαν τέτοιος μας παρουσιάστηκε στην εκθαμβωτική παρουσίαση της ομάδας για εκείνη τη σεζόν, την οποία είχα παρακολουθήσει με ανοιχτό το στόμα στη Βαλένθια. Δίπλα του είχαν τοποθετήσει έναν rookie, έναν βρετανό προστατευόμενο της McLaren που άκουγε στο όνομα Lewis Hamilton. Ο Alonso δεν κατάλαβε από πού του ήρθε. Ξαφνικά είχε να αντιμετωπίσει έναν πιτσιρικά με σπάνιο ταλέντο, που τραβούσε την προσοχή των media καθώς είχε σπάσει κάθε γκέτο όντας ο πρώτος έγχρωμος πιλότος στην αποστειρωμένη κοινότητα της F1. Έναν οδηγό που δεν είχε υπολογίσει και που ξαφνικά συνειδητοποίησε πως η ομάδα τον αντιμετώπιζε ως ίσο με έναν δύο φορές πρωταθλητή. Του είχαν τάξει κόκκινα χαλιά κι αυτός βρήκε στη McLaren την απόλυτη ισότητα. Οι εντάσεις ήταν αναπόφευκτες, ίσως μετά από πολλά χρόνια μάθουμε λεπτομέρειες από όσα έγιναν πίσω από κλειστές πόρτες στο motor home της βρετανικής εταιρείας. Το σκηνικό στην Ουγγαρία όπου πάρκαρε το μονοθέσιο του στο pit lane στις κατατακτήριες, τόσο ώστε να μη μπορεί να ‘γράψει’ άλλο χρόνο ο teammate του ήταν ενδεικτικό. Και ήταν η αρχή του τέλους.

Μόνο που όπως κάθε τι που αφορά τον Alonso, ήταν εκκωφαντικό. Το σκάνδαλο «spygate» με τη McLaren να έχει παρανόμως στην κατοχή της τεχνικά στοιχεία και αναλύσεις στρατηγικής που ανήκαν στην αιώνια αντίπαλο Ferrari, ταρακούνησε συθέμελα το σπορ. Ο Alonso είχε καθοριστικό ρόλο στην εκδίκαση της υπόθεσης και μάλιστα φέρεται ακόμα και να είχε εκβιάσει τον τότε ισχυρό άνδρα της McLaren, Ron Dennis, απαιτώντας καθεστώς Νο1 οδηγού. Τελικά αποχώρησε, σπάζοντας πρόωρα το συμβόλαιό του, με το όνειρο κατάκτησης της κορυφής με τη McLaren να γίνεται εφιάλτης.

Με τις θέσεις στις μεγάλες ομάδες πιασμένες, ο Alonso βρήκε καταφύγιο στη Renault. Μόνο που η γαλλική ομάδα δεν ήταν πια μαχητής πρώτης γραμμής. Για να μπορέσει να πάρει νίκη, χρειαζόταν ένα τρικ. Σαν αυτά που σκαρφίζεται όταν παίζει μπάλα με τη Nazionale Piloti, κυριαρχώντας στη μεσαία γραμμή του γηπέδου. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν αρκούσε μία οδηγική υπέρβαση.

Έπρεπε να λερώσει τα χέρια του ο Briatore. ‘Μαφιόζος’ των σιρκουί, στράφηκε στον πολύπειρο τεχνικό διευθυντή Pat Symonds και μαζί έστησαν ένα πλάνο που ουσιαστικά θα ‘έστηνε’ και τον αγώνα της Σιγκαπούρης υπέρ του Alonso. Το σχέδιο ήταν απλό: πρόωρο pit stop, εμφάνιση αυτοκινήτου ασφαλείας στην πίστα αμέσως μετά, κατάκτηση νίκης. Το θύμα στην όλη υπόθεση ήταν ο Nelson Piquet Jr που πήρε εντολή να στείλει τη Renault του στον τοίχο για να βάλει σε λειτουργία το πανούργο σχέδιο. Το «crashgate» αποκαλύφθηκε ένα χρόνο μετά, όταν ο Βραζιλιάνος εκδικήθηκε με αυτό τον τρόπο τον Briatore που τον είχε διώξει από την ομάδα. Ο Ιταλός και ο Symonds τιμωρήθηκαν με πολυετή αποκλεισμό από το σπορ αλλά ο Alonso σήκωσε ανέμελα τους ώμους, νίπτοντας τας χείρας του. Ποτέ δεν έπεισε κανέναν για την άγνοια επί του συμβάντος. Αλλά ακόμα και σήμερα αν δεις video με δηλώσεις του, είναι εντυπωσιακό το πώς καταφέρνει να αποστασιοποιηθεί από οτιδήποτε μεμπτό. Είναι πέραν κάθε αμφιβολίας ένας πανέξυπνος άνθρωπος, που στο βωμό της επιτυχίας θα θυσίαζε τα πάντα.

Ένας καρχαρίας έτοιμος να δαγκώσει με κάθε ευκαιρία, ένας διάβολος με στολή αγγέλου

Αλλά μεταξύ μας, με το σταυρό στο χέρι, ελάχιστοι έχουν κατακτήσει τον κόσμο. Παρότι μετρούσε πλέον τον ίδιο αριθμό συμμετοχών σε σκάνδαλα σε σχέση με τίτλους, παρότι είχε αποδείξει πως δεν έχει κανένα δισταγμό να ανάψει με θράσος το φιτίλι μίας βόμβας που μπορεί να συντρίψει μία ομάδα εκ των έσω αλλά και πως η καρδιά του αλλάζει στρατόπεδα ανάλογα την κατεύθυνση του ανέμου, στο Μαρανέλο τον υποδέχθηκα σαν Μεσσία. Τι κι αν τρία χρόνια νωρίτερα έλεγε πως η McLaren ήταν η ομάδα για την οποία ονειρευόταν να τρέξει από παιδί; Με το που υπέγραψε συμβόλαιο με τη Ferrari, δήλωνε tifoso από κούνια. Και η πηγαία ανάγκη των Ιταλών να βρουν νέο ηγέτη, να βρουν έναν νέο Schumacher που θα οδηγούσε τη Scuderia στην αγωνιστική Γη της Επαγγελίας, τους έκανε να διαγράψουν παντελώς από τη μνήμη τους πως μέχρι πρότινος, αυτός ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλός τους!

Στη Ferrari πέρασε τέσσερα χρόνια. Μία κυβερνητική θητεία που ξεκίνησε διθυραμβικά, με ένα εμφατικό 1-2 στο Μπαχρέιν, με εκείνη την πρώτη χρονιά στα κόκκινα να είναι ενδεχομένως και καθοριστική. Στα μισά της σεζόν υπήρξε άλλη μία αμφιλεγόμενη στιγμή, όταν δόθηκε κωδικοποιημένη εντολή στον teammate του Felipe Massa να κάνει στην άκρη για να κερδίσει ο Ισπανός στη Γερμανία. Αν και κάθε ομάδα που θέλει πραγματικά να κάνει πρωταθλητισμό ακολουθεί τέτοιες τακτικές, ήταν ο τρόπος αλλά και το ένοχο παρελθόν της Ferrari σε αυτόν τον τομέα, που έριχναν λάδι στη φωτιά. Όχι βέβαια πως ίδρωνε το αυτί του ‘Πρίγκιπα των Ασθούριας’, που συνέχισε πιστά το δικό του πλάνο, φτάνοντας στον τελικό του Άμπου Ντάμπι έχοντας προβάδισμα 8 πόντων. Μόνο που εκείνος ο αγώνας, τον στοίχειωσε ενδεχομένως περισσότερο από κάθε σκάνδαλο.

Με την πίεση για επιστροφή στους τίτλους, η Ferrari κοιτούσε το δέντρο χάνοντας το δάσος

Επικεντρώθηκε από πολευράς στρατηγικής στο να καλύψει τον δεύτερο στη βαθμολογία Mark Webber, έφερε τον Alonso πίσω από τον Vitaly Petrov και ο Ισπανός πέρασε μισό αγώνα κοιτώντας το διαχύτη του Ρώσου, αδυνατώντας να περάσει. Παράλληλα, κοιτούσε τον πιτσιρικά τότε Vettel να τους κλέβει έναν τίτλο τον οποίο θεωρούσε πως είχε δικό του. Εκείνο το στρατηγικό φιάσκο, ουσιαστικά κατέστρεψε για χρόνια τη Ferrari. Αναζητήθηκαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, δημιουργήθηκαν εσωτερικές κόντρες και κυρίως, ένα ατέρμονο έκτοτε άγχος για κάθε απόφαση. Παρ’ όλα αυτά ο Alonso δεν το έβαλε κάτω. Είχε έναν teammate του χεριού του, μία ομάδα να του συμπεριφέρεται ως Νο1, ακριβώς όπως του αρέσει και παρότι έπεσε στην περίοδο κυριαρχίας της Red Bull, λίγο έλειψε το 2012 να επιστρέψει στην κορυφή. Έχασε τον τίτλο –πάλι από τον Vettel- στον τελευταίο αγώνα, στη Βραζιλία. Η πέμπτη του χρονιά στο Μαρανέλο, ήταν η τελευταία και η πιο δύσκολη. Όπως και ο γάμος του με τη Raquel, είχε ατονήσει. Ο έρωτας είχε χαθεί. Ήρθε λοιπόν το διαζύγιο, τόσο στην προσωπική όσο και στην αγωνιστική του ζωή.

Κι αν στην καρδιά του βρέθηκε εκθαμβωτική διάδοχος στο πρόσωπο της Dasha Kapustina, το επόμενο βήμα της καριέρας του Alonso δεν θα μπορούσε εύκολα να έχει προβλεφθεί. Βουνό με βουνό λένε δε σμίγει και ο Ισπανός επέστρεψε στη McLaren από την οποία είχε φύγει κακήν κακώς.

Έβγαζε φωτογραφίες αγκαλιάζοντας τον Ron Dennis με τον οποίο έπαιζαν μπουνιές μερικά χρόνια νωρίτερα. Κινητοποίησε το σχέδιο επιστροφής στο θρόνο, εκμεταλλευόμενος την αναβίωση της θρυλικής συνεργασίας της McLaren με τη Honda.

Ναι, μου άρεσε πολύ το να δούμε επιτέλους το ‘what might have been’ της πρώτης συνεργασίας που στράβωσε. Ναι, μου άρεσε ήταν σαν να κάνει πλάκα στον Dennis. Όμως επιβεβαίωνε κάτι ακόμα.

Ο Alonso δεν έπαιζε ποτέ για τη ‘φανέλα’. Ίσως ούτε καν για τα 40 εκατομμύρια δολάρια που προβλέπει το εξωπραγματικό ετήσιο συμβόλαιό του. Παίζει για τον εαυτό του

Το τι ακολούθησε, όσοι παρακολουθείτε τι συμβαίνει στις πίστες το ξέρετε καλά. Οι αποκαρδιωτικά αναξιόπιστες και ντροπιαστικά ανίσχυρες υβριδικές μηχανές της Honda, έχουν μετατρέψει μία ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό, σε ουραγό. Και ένας οδηγός με το ‘εγώ’ του Alonso, που θεωρεί εαυτόν πάνω από οργανισμούς, ομάδες και οποιονδήποτε άλλο, άρχισε τα γκάζια. Δεν μπορούσε να γκαζώσει εντός πίστας; Γκάζωνε μέσω team radio.

Οι ατάκες του ήταν απολαυστικές, οι λεκτικές ‘επιθέσεις του’ και οι ευφάνταστοι παραλληλισμοί σε έκαναν να πέφτεις κάτω από τα γέλια. Φυσικά το ίδιο και οι παραστάσεις που έδινε με περίσσιο υποκριτικό ταλέντο όταν ‘απαντούσε’ στα μηχανικά προβλήματα, τραβώντας πάνω του όλη τη προσοχή αράζοντας σε ξαπλώστρες, κάνοντας τον camera man κτλ.

Ήταν η δική του εκδίκηση προς της Honda, καθώς επεδίωκε με κάθε τρόπο να ξέρουν όλοι στον πλανήτη πως αντί να διεκδικεί νίκες, χαζεύει τα πουλάκια επειδή το μονοθέσιό του έχει μείνει στην άκρη του δρόμου. Μάλιστα, το έκανε τόσο καλά, που όταν στις αρχές του έτους αποφάσισε και η McLaren πως δεν πήγαινε άλλο η συνεργασία με τους Ιάπωνες, χρησιμοποίησε αυτό ακριβώς το επικοινωνιακό χάρισμα του Alonso υπέρ της. Με μπροστάρη τον 36χρονο σήμερα οδηγό, έσταζαν δηλητήριο με κάθε ευκαιρία, με απώτερο στόχο να αναγκάσουν τους Ιάπωνες να κάνουν από μόνοι τους πίσω σε αυτή τη συνεργασία. Όπως και έγινε. Η McLaren θα συνεχίσει στην F1 παίρνοντας υβριδικές μηχανές από την αγαπημένη του Alonso Renault και με αυτή ελπίζει να αλλάξει τις τύχες της, να επιστρέψει στις μάχες για βάθρα και νίκες.

Τα λόγια του Alonso αποτέλεσαν τον πιο επιτυχημένο Δούρειο Ίππο από τον πόλεμο της Τροίας και αυτή η ‘win and win situation’ που δημιούργησαν, δεν βγάζει απλά την ιστορική ομάδα από το αγωνιστικό αδιέξοδο. Επιτρέπει παράλληλα στον Alonso να παίρνει τη νέα του αγαπημένη, Lara Alvarez, ως γούρι του στην εξερεύνηση νέων κόσμων.Τον περασμένο Μάιο δοκίμασε τις δυνάμεις του στα 500 Μίλια της Ινδιανάπολης, σε ένα εγχείρημα που πήρε πρωτόγνωρη δημοσιότητα. Θα τρέξει για πρώτη φορά στον 24ωρο αγώνα της Ντεϊτόνα και ετοιμάζεται σιγά-σιγά και για τις 24 ώρες του Μαν. Έχοντας ήδη κατακτήσει δις το Grand Prix Μονακό, ονειρεύεται να πετύχει το Triple Crown, κάτι που μόνο ο Graham Hill έχει πετύχει έως τώρα. Δεν θα είναι εύκολο αλλά ένας άνθρωπος όπως ο Alonso, δεν θα ησυχάσει αν δεν αναπληρώσει όσα ενδεχομένως άξιζε αλλά δεν πήρε από τη Formula 1.

Ελάχιστοι δεν τον θεωρούν τον πιο ολοκληρωμένο οδηγό της γενιάς του. Όμως τόσο ο Lewis Hamilton όσο και ο Sebastian Vettel, έχουν διπλάσιους τίτλους από τον Ισπανό. Ξέρετε, όλοι οι οδηγοί λένε το ίδιο ψέμα. Πως δεν τους νοιάζουν τα ρεκόρ και οι αριθμοί. Ο Alonso ‘πληρώνει’ τις λάθος επιλογές του με στατιστικά που θα τον συνοδεύουν μία ζωή. Ανεπίτρεπτα για μία τόσο μεγάλη ντίβα της Formula 1. Και καθώς είναι ήδη στα 36, ξέρει καλά πως για να δώσει στο όνομά του τη διάσταση που ο ίδιος θέλει αυτό να έχει στο διηνεκές, θα πρέπει να συνεχίσει το μύθο του και μετά την F1.