«Φιλοδοξία, αίμα, ίντριγκα»: Το καστ του House of the Dragon στο OneMan

Ο Smith είχε δηλώσει δημόσια τη στεναχώρια του για την αποχώρηση του Sapochnik, αλλά νιώθει ασφαλής.

«Όταν βρίσκεσαι σε ένα δημιουργικό ταξίδι και έχεις δουλέψει τόσο στενά με ανθρώπους, φυσικά και σου λείπει η παρουσία τους. Τελικά η σειρά παραμένει σε καλά χέρια και ξέρει πού πηγαίνει, ξέρει τι είναι. Στο House of the Dragon άνθρωποι πεθαίνουν, άνθρωποι προχωρούν. Τους ευχόμαστε καλή τύχη και συνεχίζουμε στο δικό μας μονοπάτι».

Ο Smith, έχοντας ήδη πίσω τον ογκόλιθο του Doctor Who και την επιτυχία του The Crown στις πιο δημοφιλείς σεζόν του, ήταν εύκολα ο πιο διάσημος ηθοποιός στο καστ του House of the Dragon. Το franchise του Game of Thrones άλλωστε δεν προσλαμβάνει σταρ. Τους φτιάχνει.

«Στην πρώτη σεζόν επιλέξαμε αρκετά αναγνωρίσιμα άτομα», περιγράφει ο Condal. «Ποτέ δεν λέω ποτέ για τίποτα, αλλά πάντα νιώθω ότι το να επιλέγεις σούπερ διάσημους ηθοποιούς έχει τη δυνατότητα να σε βγάζει έξω από την ιστορία. Ξαφνικά βλέπεις κάποιον τόσο διάσημο, που το brand του σε αποσπάει».

Με τον Martin οι σχέσεις δεν είναι πια δημιουργικά στενές, όμως υπήρξαν.

«Κάναμε πολλή δουλειά με τον George σε πρώτη φάση ώστε να καθορίσουμε πού βρισκόμαστε σε αυτή την ιστορική περίοδο, για το σενάριο του πιλότου, για το από πού θα ξεκινούσαμε και πού θα πηγαίναμε. Δημιούργησα μία Βίβλο της σειράς, πάνε πέντε χρόνια πίσω τώρα, η οποία έθετε το πλάνο για το πού πηγαίνει η σειρά. Η συμμετοχή του George ήταν σε μεγάλο βαθμό στο εννοιολογικό στάδιο της σειράς. Σίγουρα τον κρατούσαμε ενήμερο, αλλά είναι πολύ απασχολημένος. Είναι στις Η.Π.Α., εμείς είμαστε εδώ στο Λονδίνο, οπότε σε επίπεδο καθημερινότητας δουλεύουμε με το Fire and Blood».

Κάποτε είχε αποκαλέσει την πρώτη σεζόν του House of the Dragon «ιστορικό πρέτσελ», επειδή έπρεπε να καλύψει είκοσι χρόνια των χαρακτήρων. Ο Daemon παντρεύτηκε την ανιψιά του, Rhaenyra (Emma D’Arcy) ώστε να εξασφαλίσει τη διεκδίκηση του Σιδερένιου Θρόνου, όταν όμως ο πατέρας της και μεγαλύτερος αδελφός του Daemon, ο βασιλιάς Viserys (Paddy Considine), πεθαίνει, οι αντίπαλοι της Rhaenyra εντός της οικογένειας αρπάζουν την εξουσία της, παρότι ήταν επισήμως η επιλογή του Viserys για τη διαδοχή. Τώρα, ο Daemon και η Rhanyra πρέπει να θρηνήσουν την απώλεια του γιου τους, Lucerys, καθώς διεξάγουν μία περίπλοκη αιματηρή βεντέτα. Ο Daemon θέλει να ξεκαθαρίσει λογαριασμούς και να συγκεντρώσει στρατεύματα για τον πόλεμο που έρχεται.

«Υπάρχει ένα είδος ομφάλιου λώρου που συνδέει τη Rhaenyra και τον Daemon», περιγράφει ο Smith, τονίζοντας πόσο λατρεύει να συνεργάζεται με το D’Arcy. «Μοιράζονται μία αίσθηση πεπρωμένου. Υπάρχει κάτι ανείπωτο, μία ανεξήγητη ενέργεια μεταξύ τους. Οι πράξεις του Daemon θα τον αναγκάσουν να κατρακυλήσει προς τη δική του άβυσσο. Πρέπει να παλέψει με την ψυχολογία του μετά την απώλεια του αδελφού του, την παρεξήγηση με τη γυναίκα του, και τον εξοβελισμό του με πολλούς τρόπους από την κοινωνία. Μπαίνει, εν μέρει, σε μία σκοτεινή περίοδο αναστοχασμού. Δεν νομίζω ότι είναι κάποιος που μπορεί να αντιμετωπίσει καλά τέτοια μεγάλα συναισθήματα και αυτό τον κάνει να αισθάνεται ελαφρώς εκτός ελέγχου».

Όλα αυτά, βέβαια, με τον τρόπο τουλάχιστον που θα τα δούμε να εκτυλίσσονται στην οθόνη, δεν καταγράφονται με λεπτομέρεια από τον Martin στο Fire and Blood.

«Δεν έχω τον τεράστιο αριθμό σελίδων πεζογραφίας που είχαν ο David και ο Dan όταν δημιουργούσαν την αρχική σειρά», συμπληρώνει ο Condal. «Για εμάς το ζήτημα είναι το πού θα προσθέσουμε πράγματα, τι θα εφεύρουμε και πώς θα το κάνουμε αυτό, ώστε να παραμείνουμε πιστοί στην αφήγηση. Για τις δύο πρώτες σεζόν του House of the Dragon, νομίζω ότι έχουμε μόνο 60 περίπου σελίδες από το Fire and Blood που καλύπτουν αυτή την αφήγηση.

Οπότε φυσικά απαιτείται ένας τεράστιος όγκος επινοήσεων για να εξηγήσουμε το πώς φτάνουμε από το σημείο Α στο σημείο Γ. Το fun μέρος με αυτή τη σειρά είναι ότι μπορούμε να δώσουμε τα γιατί όσων συνέβησαν. Το Fire and Blood μας δίνει ένα περίγραμμα, όμως μπορούμε να το δραματοποιήσουμε και να δείξουμε όλες τις ίντριγκες της αυλής και τις συζητήσεις που δεν θα είχαν καταγραφεί ποτέ στα ιστορικά αρχεία, ώστε να δώσουμε ελπίζουμε πλήρη, τρισδιάστατη εικόνα σε αυτή τη γραπτή Ιστορία».

Ο Condal ξεκαθαρίζει πως η σειρά θα επικεντρώνεται πάντα γύρω από την Alicent και τη Rhaenyra. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο.

«Το φρένο έχει κατά κάποιο τρόπο σπάσει και η Alicent κατρακυλάει προς τον πάτο του βουνού», λέει η Olivia Cooke. «Είναι απολύτως τρομοκρατημένη. Πίστευε ολόψυχα ότι ο Viserys ήθελε να βάλει στο θρόνο τον Aegon της, αλλά νομίζω ότι πλέον σκέφτεται, “θεέ μου, ίσως θα έπρεπε να το είχα κρατήσει για τον εαυτό μου”. Επίσης δεν ακούγεται έγκυρο από εκείνη, επειδή ήταν η μόνη μάρτυρας. Όλοι πιστεύουν ότι είναι τόσο πονηρή όσο οι υπόλοιποι στην αυλή. Έχει μπλέξει σε ένα δίχτυ και οι γιοι της απομακρύνονται από εκείνη».

Παραγκωνισμένη από τον Aegon και τον Aemond που αδυνατεί πλέον να επηρεάσει, η προσοχή της εστιάζεται στη Helaena.

«Βλέποντας την κόρη της να γίνεται βασίλισσα και βλέποντας τις πιέσεις και τα δεσμά στα οποία μπαίνει η Helaena – η οποία δεν μοιάζει με κανέναν άλλο χαρακτήρα στο House of the Dragon, είναι τόσο ελεύθερο πνεύμα και τόσο μη προσιτή με τον συνηθισμένο τρόπο που είναι οι υπόλοιποι χαρακτήρες – ενεργοποιείται το μητρικό ένστικτο της Alicent. Πρέπει να προστατεύσει το παιδί της με κάθε κόστος».

H Cooke δεν αφήνει ποτέ πίσω τον χαρακτήρα της. Αποκαλεί την Alicent «ένα φάντασμα που κυκλοφορεί στους διαδρόμους ακόμα κι όταν δεν κάνω γυρίσματα». Για εκείνη το House of the Dragon δεν είναι μία διαδικασία που σταματάει και ξεκινάει. Μεταξύ άλλων, και λόγω του βάρους που φέρνει η δημοφιλία μίας τέτοιας σειράς.

«Σίγουρα αισθάνομαι την πίεση», παραδέχεται και ο Tom Glynn-Carney. Ντροπαλός και γλυκομίλητος, ο Aegon της σειράς έχει την εμφανέστερη διαφορά με τον χαρακτήρα του. «Αν το σκέφτομαι πάρα πολύ, τότε μάλλον θα τρελαθώ. Γι’ αυτό προσπαθώ να μην το κάνω και απλά να κάνω τη δουλειά μου. Στο τέλος της ημέρας, είμαι απλά το δοχείο που δίνει ζωή στον χαρακτήρα».

Διαφωνεί με τη σύγκριση των φαν με τον Joffrey Baratheon. Ο δικός του χαρακτήρας, νιώθει, δεν έχει χροιά ψυχοπαθούς.

«Νομίζω ότι έχει τη δυνατότητα και την ικανότητα να αγαπήσει. Αλλά είναι εκρηκτικός, ασταθής. Αυτός ήταν πάντοτε ο τρόπος με τον οποίο ο Aegon επέτρεπε στον εαυτό του να εκτονώνει τη συσσωρευμένη του ενέργεια, την οργή του, τη μνησικακία του, την πικρία του, όλα αυτά που βράζουν διαρκώς μέσα του. Κατά κάποιο τρόπο μπαίνει στα παπούτσια του βασιλιά, φορώντας την ευθύνη όσο καλύτερα μπορεί και όσο καλύτερα ξέρει πώς. Το μόνο παράδειγμα που είχε είναι ο πατέρας του. Εκείνον τον αγαπούσαν, τον σέβονταν, τον άκουγαν, και εξακολουθούσε να εμπνέει ισχύ και εξουσία. Νομίζω το σημείο που ο Aegon θολώνει τις γραμμές, είναι ότι θέλει να τον αγαπούν και να τον φοβούνται ταυτόχρονα. Αυτά δεν πάνε απαραίτητα μαζί».

«Θέλει απεγνωσμένα να τον αγαπήσουν», προσθέτει. «Θέλει απεγνωσμένα να τον αναγνωρίσουν. Δεν θέλει να είναι το πρόσωπο που παραγκωνίζεται. Αυτό συμβαίνει σε όλη του τη ζωή, και γι’ αυτό πιστεύω ότι εν μέρει υποκρίνεται τόσο καιρό, απλά για να τραβήξει την προσοχή. Σίγουρα βλέπεις τη δυναμική να αλλάζει όταν ο Aegon είναι αυτός που κάθεται επικεφαλής στο Small Council, όταν είναι αυτός που κάθεται στον Σιδερένιο Θρόνο, όταν είναι αυτός στον οποίο υποκλίνονται οι άλλοι όταν μπαίνει στο δωμάτιο. Αυτό αλλάζει έναν άνθρωπο, έτσι δεν είναι;».

Ο Matthew Needham, ο ηθοποιός του Larys Strong, ήταν το μοναδικό μέλος του καστ που όταν ρώτησα ποιον άλλο χαρακτήρα θα ήθελε να παίξει στη σειρά, είπε τον Aegon. Όλοι, μα όλοι οι υπόλοιποι διάλεξαν τον δικό του. «Weirdos!», λέει γελώντας όταν το μεταφέρω.

«Ο Larys κρύβει εκπλήξεις. Νομίζεις ότι είναι ένα πράγμα, αλλά μετά κάνει κάτι άλλο. Γνώρισε την Alicent όταν ήταν πολύ, πολύ ευάλωτη, πολύ νεαρή. Δεν νομίζω ότι αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τον συναντάμε την ίδια στιγμή που συναντάμε τον Aegon ως μωρό. Την προσεγγίζει για να διεισδύσει στη ζωή της. Έχει καταφέρει να γίνει κατά κάποιον τρόπο απαραίτητος σε εκείνη, σε ένα είδος παιχνιδιού εξουσίας που παίζουν μεταξύ τους, πολύ αλλόκοτο και διαταραγμένο».

Πώς μπορεί όμως να συνδεθεί σε προσωπικό επίπεδο με έναν τέτοιο χαρακτήρα;

«Νομίζω πως οποιοσδήποτε έχει υποτιμηθεί, αγνοηθεί και κακοποιηθεί όπως αυτός μπορεί να εμπνεύσει συμπόνοια σε ένα βαθμό. Πέρασε δύσκολα μεγαλώνοντας. Θα γίνει αντιληπτό στη δεύτερη σεζόν. Συμπάσχω πολύ μαζί του και νομίζω ότι ως άνθρωπος είναι ένα προϊόν του περιβάλλοντός του, της κακοποίησης, του τραύματος. Προσπαθεί να πάρει εκδίκηση από τον κόσμο για όσα του έχουν συμβεί, να ανταποδώσει».

Η εμπειρία του House of the Dragon, βέβαια, δεν είναι ίδια για όλο το καστ. O Steve Toussaint υπέστη, όπως πολλοί άλλοι μαύροι και μη λευκοί ηθοποιοί που έχουν υποδυθεί κατά καιρούς χαρακτήρες που έχουν γραφτεί, αποδοθεί ή κωδικοποιηθεί ως λευκοί, τον ρατσισμό από μερίδα των φαν.

«Υπήρξαν άνθρωποι που έκαναν σαφές το γιατί δεν τους άρεσε το κάστινγκ μου και με έβρισαν με βρώμικους χαρακτηρισμούς», μοιράζεται. «Θυμάμαι κάποια στιγμή να κάθομαι στο σπίτι με τα ξαδέρφια μου, να απολαμβάνουμε όλοι την καλή μου τύχη, να είναι όλοι τόσο χαρούμενοι για μένα, και να λαμβάνω ρατσιστικές βρωμιές στο τηλέφωνό μου στα μισά του δείπνου μας. Σκέφτηκα, “κοίτα κάτι μαλακίες”. Υπάρχουν μυριάδες τηλεοπτικές εκπομπές στην τηλεόραση που δεν μου αρέσουν, για διάφορους λόγους. Απλά δεν τις βλέπω. Δεν αισθάνομαι την ανάγκη να μπω στο διαδίκτυο και να πω στον κόσμο γιατί το πρόγραμμά τους είναι απαίσιο. Υπάρχουν ηθοποιοί των οποίων η δουλειά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά δεν αισθάνομαι την ανάγκη να τους βρω και να τους το πω. Αλλά ξέρετε γιατί δεν το κάνω αυτό; Επειδή η ζωή μου είναι γεμάτη. Δεν έχω χρόνο για να διαδίδω αρνητισμό σε άλλους ανθρώπους».

Δίπλα του, η Eve Best που υποδύεται τη Rhaenys είναι απολύτως υποστηρικτική. Του δίνει όλο τον χώρο, παίρνοντας τον λόγο μόνο όταν χρειάζεται να μας δώσει μία ιδέα για τον χαρακτήρα της στη δεύτερη σεζόν.

«Εργάζεται πραγματικά σκληρά ώστε να οδηγήσει τη Rhaenyra όσο περισσότερο μπορεί προς την κατεύθυνση μίας ειρηνευτικής, συνεργατικής, προσανατολισμένης στη λύση οδού. Είναι σίγουρα μία πολύ ισχυρή φωνή λογικής. Έχει βαρύτητα και εμπειρία». Βάσει όσων είδαμε στην πρώτη σεζόν του House of the Dragon, τι πιο σύνηθες.

«Η Rhaenys πρέπει να γίνει πηγή δύναμης για όλους τους άλλους γύρω της που είναι κομμάτια. Περνάει το δικό της πένθος, αλλά πρέπει να συγκεντρώσει ό,τι δύναμη έχει για όλους τους άλλους. Είναι επίσης το άτομο που πετάει καβάλα στον δράκο της και κάνει στ’ αλήθεια πράγματα, ενώ όλοι οι άλλοι κάθονται λυπημένοι ή χαζολογάνε».

Μιλώντας για δράκους, το House of the Dragon εξακολουθεί με τη φιλοσοφία του πυρηνικού πολέμου.

«Η μεταφορική διάσταση που ακολουθούμε είναι αυτή ενός πυρηνικού πολέμου και η εσωτερική, πιο προσωπική ιστορία είναι η τραγωδία του να βλέπεις αυτή την οικογένεια να διαλύεται από τα μέσα της», αναλύει ο Condal. Όλα υφαίνονται στην ταπισερί που φέτος θα ανοίγει κάθε νέο επεισόδιο.

«Πάντα με γοήτευε η ιδέα της μεσαιωνικής ταπισερί ως τρόπος καταγραφής της ιστορίας και της αφήγησης. Πάντα μου άρεσε η ταπισερί της Bayeux, πολλά από όσα γνωρίζουμε για τη μεσαιωνική ιστορία και τον πολιτισμό προέρχονται από αυτή την ταπισερί, η οποία προφανώς κατασκευάστηκε εκείνη την εποχή. Ο λόγος που το βλέπετε να δημιουργείται καθώς προχωράμε είναι επειδή οι χαρακτήρες της σειράς γνωρίζουν ότι ζουν αυτή την πολύ σημαντική περίοδο της ιστορίας. Καθώς η ιστορία ξετυλίγεται, θα τη βλέπουμε να ράβεται».

Πριν κλείσουμε, ο Matt Smith καλείται να περιγράψει τη φετινή σεζόν του House of the Dragon σε τρεις λέξεις.

«Πένθος. Εξιλέωση. Δράκοι».

To House of the Dragon προβάλλεται αποκλειστικά από το Vodafone TV.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ENTERTAINMENT

9 σημειώσεις για το νέο τρέιλερ του House of the Dragon