Η Florence Pugh είναι πάρα πολύ έτοιμη
Το πολυσυζητημένο Don't Worry Darling είναι στις αίθουσες κι εμείς θυμόμαστε την συνάντησή μας με την υποψήφια για Όσκαρ Florence Pugh, όταν μας μίλησε ανάμεσα στα γυρίσματα των πιο σπουδαίων πρότζεκτ της καριέρας της.
- 25 ΣΕΠ 2022
«Ούτε εγώ έχω δει ακόμα τη δουλειά μου!», λέει η Florence Pugh γελώντας, με την ενέργεια και τη διάθεση μιας γυναίκας που θέλει να σηκωθεί και να αρχίσει να χορεύει αλλά πρέπει να μείνει καθισμένη. Για λίγο ακόμα έστω, για τη διάρκεια αυτής της συνέντευξης στο Ham Yard Hotel του Λονδίνου.
Το Don’t Worry Darling κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο φεστιβάλ BFI του Λονδίνου.
Τη στιγμή που μιλάμε, τον Νοέμβριο του ’18, είναι έτοιμη να αρχίσει τα γυρίσματα για τις Little Women της Greta Gerwig, που κυκλοφορούν αυτή τη βδομάδα στις αίθουσες. Το Midsommar έχει μόλις ολοκληρωθεί, λίγες μέρες μόλις πριν. Το Little Drummer Girl έχει μόλις κάνει πρεμιέρα. Ακόμα το ακραία πολυσυζητημένο Don’t Worry Darling (η ταινία-κουτσομπολιό του φετινού φεστιβάλ Βενετίας, όπου η Pugh εμφανίστηκε δίχως να πει λέξη) δεν υπάρχει καν στον ορίζοντα, όμως δεν θα εξέπληττε κανέναν το να ισχυριζόμασταν πως ναι: Η Florence Pugh είναι τόσο έτοιμη, που μπορεί να σηκώσει στις πλάτες της ακόμα κι ένα χαλασμένο πρότζεκτ και να βγει από αυτό νικήτρια. Να συζητούν άπαντες -ό,τι γνώμη έχουν για το ρομαντικό θρίλερ εποχής της Olivia Wilde- για το πώς η 26χρονη σήμερα αγγλίδα ηθοποιός παραδίδει μια καθηλωτική ερμηνεία σε ένα τόσο δυσλειτουργικό φιλμ.
Είναι, απλά, τόσο καλή.
Στους κινηματογραφικούς κύκλους είναι ήδη από τώρα που μιλάμε μαζί της, δεδομένα, το επόμενο αστρονομικά εκτυφλωτικό όνομα, αλλά όταν συναντιόμαστε η καθοριστική για την καριέρα της περίοδος θριάμβου είναι δυο κλικς μακριά. «Κάνω αυτό το πολύ αστείο πράγμα», λέει γελώντας με γουρλωμένα μάτια, «που κάνω όλα αυτά τα απίστευτα πρότζεκτ, μιλάω με όλους αυτούς τους σταρ και δεν ξέρουν ποια είμαι, οπότε είναι υπέροχο, είναι σα να είμαι αυτή η μικρή ερασιτέχνης».
Είναι δύο χρόνια που έχουν περάσει έτσι για εκείνην. «Ακόμα το κοινό δεν ξέρει ποια είμαι. Είμαι τυχερή. Τα πάντα θα αρχίσουν να αλλάζουν», λέει. «Δεν έχουν αλλάξει ακόμα, αλλά θα αλλάξουν κάποια στιγμή».
Η στιγμή της Florence Pugh είναι τώρα.
«Στο σχολείο ήμουν πάντα στη σκηνή και τραγουδούσα», θυμάται μιλώντας για το μεγάλωμά της. Γεννήθηκε το 1996 στην Οξφόρδη με πατέρα εστιάτορα και μητέρα χορεύτρια, κι οι δυο τους πάντα κοντά της σε κάθε είδους δυσκολίας που αντιμετώπισε. Σε μικρή ηλικία ένα αναπνευστικό πρόβλημα υποχρέωσε την οικογένεια να μετακομίσει στην Ισπανία όπου η Pugh έζησε μέχρι τα 6, μιας κι εκεί το κλίμα θα τη βοηθούσε να αναρρώσει.
Στάθηκαν δίπλα της και όταν στο σχολείο φάνηκε η κλίση της. «Οι γονείς μου μεγαλώνοντας με υποστήριζαν πολύ ως προς το ότι η ακαδημαϊκή κατεύθυνση δεν ήταν απαραιτήτως το κάλεσμά μου, αλλά όλοι ήξεραν πως αυτό [σσ. η ηθοποιία] είναι. Οπότε γιατί να υπάρχει ανησυχία; Πάντα αυτό θα έκανα, δεν αναρωτιόμουν. Δεν ήξερα πώς θα μπω, αλλά ήξερα πως θα το κάνω», θυμάται. Αργότερα στη σχολή δυσκολεύτηκε να πείσει για αυτή της την κατεύθυνση. «Με στεναχώρησε αυτό αλλά ευτυχώς είχα γονείς υπομονετικούς και σοφούς αρκετά για να με βοηθήσουν. Άλλοι που δεν έχουν αυτούς τους γονείς ίσως θα είχαν σταματήσει», λέει.
Η αλήθεια είναι πως βγάζει πολύ έντονη theater kid ενέργεια όμως έχει ένα πολύ αγνό star quality και κάτι το γενικότερα αναντίρρητο πάνω της. Μοιάζει από εκείνους τους ηθοποιούς που θα ήταν πραγματικά αδιανόητο το να μην γίνουν ηθοποιοί, αν βγάζει νόημα αυτό. Δες την στο Lady Macbeth και στο πώς κάνει τον χαρακτήρα της δοχείο σιωπηλής εκρηκτικής οργής, δες την στο σπουδαίο Little Women και στο πώς παίρνει διαρκή ερμηνευτικά ρίσκα που στα χέρια άλλης ηθοποιού θα είχαν ισοπεδώσει τελείως την ηρωίδα της. Δες την στο Midsommar και στο πώς η αθωότητα μετατρέπεται σε υποψία.
Πάντα κάνει κάτι περίεργο, που στα χαρτιά μου είναι πιο σημαντικό από το να κάνεις κάτι πάντοτε ‘καλό’. «Δεν ξέρω τι κάνω διαφορετικά», λέει γελώντας. Ξέρει όμως πως αυτό που κάνει, το κάνει ως δική της δημιουργική επιλογή. Δεν ήταν πάντα τόσο ευχάριστη η εμπειρία της. Γυρίζοντας τον πιλότο για τη σειρά Studio City μαζί με τον Eric McCormack, όπου θα έπαιζε μια ανερχόμενη τραγουδίστρια της οποίας ο πατέρας γίνεται drug dealer, η Pugh είχε τη χειρότερή της εμπειρία στο Χόλιγουντ μέχρι και σήμερα. Είχε πιεστεί να κάνει πράγματα στην εμφάνιση και στον εαυτό της που δεν την εξέφραζαν, αλλά ευτυχώς για την ίδια η σειρά δεν πέρασε ποτέ σε παραγωγή.
«Στο Χόλιγουντ υπάρχουν δύο πλευρές. Η μία είναι που ξέρουν όλοι, λαμπερή, στην άλλη υπάρχουν ιστορίες τρόμου», εξηγεί. «Εγώ έτυχε να κάνω ένα πρότζεκτ που δεν ήταν καθόλου εγώ, αλλά ήμουν τόσο νέα και δεν ήξερα τη διαφορά και νόμιζα εκεί οδηγούν όλα. Είχα μια φριχτή εμπειρία και ήμουν τελείως…», τα λόγια της σταματούν καθώς μοιάζει να χάνεται λίγο. «Είχα όλη τη Χόλιγουντ εμπειρία μαζεμένη», καταλήγει. «Με τρόμαξε, σκεφτόμουν αν αυτό είναι το Χόλιγουντ αυτό θέλω να κάνω, να συνεχίσω να κάνω;»
Όταν το Studio City δεν προχώρησε, η Pugh πήρε οντισιόν για το Lady Macbeth, που αλλιώς δε θα είχε την ευκαιρία να κάνει. «Εκεί ερωτεύτηκα το σινεμά ξανά και σκέφτηκα αυτό είναι το είδος δουλειάς που θέλω να κάνω κι εκείνο είναι το είδος δουλειάς που δεν θέλω να κάνω. Ήταν δυσάρεστη εμπειρία, αλλά μια εμπειρία που χαίρομαι που είχα, γιατί σημαίνει πως στα 19 ήξερα ήδη τι είδος δουλειάς ήθελα να κάνω», λέει η ηθοποιός. «Και για μένα αυτό ήταν πολύ σημαντικό και είμαι χαρούμενη που είχα και τις δύο και μπορούσα να αντιπαραβάλλω, ήταν τελείως διαφορετικές. Πήγα πίσω και ήξερα τι ήθελα να κάνω και τι να εκπροσωπήσω, και αυτό ήταν σπουδαίο. Αλλά δεν το ήξερα στην αρχή».
Το Lady Macbeth της έδωσα το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στα βρετανικά βραβεία ανεξάρτητου κινηματογράφου το 2017, αλλά ακόμα κυριότερα έκανε όλο το industry να κοιτάξει με προσοχή και δέος καθώς η 20χρονη τότε Pugh κυριαρχούσε στην οθόνη του εικαστικά επιβλητικού φιλμ με τρόπο ολοκληρωτικό. «Νομίζω έχουμε συνηθίσει πάρα πολύ να βλέπουμε αυτούς τους τέλεια φτιαγμένους χαρακτήρες στην οθόνη», λέει, εξηγώντας πως προτιμά ηρωίδες με εμφανή σημάδια αγριάδας ή/και ανθρωπιάς.
«Δεν ξέρω για εσένα, αλλά αυτό με κάνει να ερωτευτώ έναν χαρακτήρα, ότι έχει ελαττώματα και ότι είναι ανθρώπινη», εξηγεί και η αλήθεια είναι πως θα μπορούσε να μιλάει για σχεδόν κάθε της ηρωίδα, από την Charlie του Little Drummer Girl και την Katherine της Lady Macbeth, μέχρι φυσικά την Amy των Little Women– μια ηρωίδα διαχρονικά αμφιλεγόμενη που τώρα της έφερε την πρώτη της οσκαρική υποψηφιότητα. «Όποτε βλέπω κάποιον να μεγαλώνει και να βελτιώνεται, αυτό είναι πάντα συναρπαστικό», συμπληρώνει.
«Είναι ιδιαίτερη στιγμή να είσαι νέος ηθοποιός στη βιομηχανία αυτή τη στιγμή. Δεν ήμουν πριν στη βιομηχανία αλλά είναι φοβερή στιγμή για άντρες και γυναίκες γιατί υπάρχει ευκαιρία να τεθεί ένα νέο στάνταρ στο πώς γίνονται τα πράγματα», ομολογεί. Πώς; «Είναι πιο ανοιχτές οι πόρτες, γίνονται συζητήσεις, υπάρχει θέληση για αλλαγή. Μπορούμε να μιλάμε για πράγματα. Και οι γυναικείοι χαρακτήρες είναι πιο ενδιαφέροντες!», λέει και σχεδόν πετάγεται όρθια.
Ένας τέτοιος χαρακτήρας είναι η Charlie του Little Drummer Girl, μια κοπέλα με ισχυρές πεποιθήσεις που αφήνεται να γοητευτεί από την ίδια της την ερμηνεία. «Για μένα το βασικό σημείο έλξης ήταν να είναι άγρια, έξυπνη και ταλαντούχα σε αυτό που κάνει. Δεν είναι φανταστική, είναι ένα νορμάλ κορίτσι που καταλαβαίνει, και που μπλέκει σε μια κατάσταση για την οποία δεν είναι έτοιμη», εξηγεί η Pugh. Είναι η εξερεύνηση μιας αντιφατικής φύσης που κάνει το ρόλο τόσο ενδιαφέροντα, και ταυτόχρονα έναν ρόλο που απαιτούσε μια δεδομένη ικανότητα για να αποδοθεί.
Διηγείται γελώντας την ιστορία του πώς εξασφάλισε αυτή την πρωταγωνιστική θέση: Θα πήγαινε για οντισιόν γιατί το ήθελε, αλλά ήταν σίγουρη πως δεν θα το έπαιρνε. «Θα κάνουμε οντισιόν αλλά ακούω πως θέλουν όνομα και θα είναι μάλλον δύσκολο», της έλεγε ο ατζέντης της. Ύστερα άρχισαν οι φήμες, ότι πήγαν στη μία ή στην άλλη επιλογή, «κι εγώ ένιωθα πολύ μακριά», ομολογεί. Όμως μετά κάτι έγινε: Ο Park Chan-wook ανέλαβε τη σκηνοθεσία της μίνι σειράς. «Κατευθείαν μου ήρθε τηλέφωνο και λέω, μισό, πώς έγινε αυτό; Τρελό!», λέει και μοιάζει ακόμα αν μην πιστεύει πώς συνέβη τόσο εύκολα. Η εξήγηση είναι πως ο Park, απλά, τη γνώρισε.
«Είχαμε συναντηθεί μια φορά με τον Park σε προηγούμενο Φεστιβάλ Λονδίνου», θυμάται. Εκείνη ήταν εδώ με το Lady Macbeth, εκείνος με το Handmaiden. «Πήραμε μαζί πρωινό στο ξενοδοχείο Corinthia, τρώγαμε αυγά, είχαμε μια ολόκληρη σύντομη συζήτηση και φεύγοντας μου είχε πει πως “μια μέρα θα δουλέψουμε μαζί”. Αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει πως θα γίνει τόσο σύντομα!» Δεν τον είδε για ένα χρόνο, όμως εκείνος θυμόταν πολύ καλά τη συνάντηση.
Μέχρι να βγει το Little Drummer Girl, το οποίο την σύστησε και με έναν διαφορετικό τρόπο στο ευρύ κοινό, ύστερα από την πιο ανεξάρτητη πρώτη επιτυχία της με την Lady Macbeth, η Pugh δεν κάθισε να περιμένει να δει τι θα γίνει. Αυτή τη φορά ήξερε τι θέλει. Γύρισε τη βιογραφική δραμεντί Fighting with My Family του Stephen Merchant. Γύρισε το Midsommar του Ari Aster. Για χάρη της ακόμα και το πλάνο γυρισμάτων του Little Women άλλαξε η Greta Gerwig, ώστε η 23χρονη τότε ηθοποιός να προλάβει να γυρίσει τη μία ταινία αμέσως μετά την άλλη. (Η συνέντευξη αυτή πραγματοποιήθηκε κυριολεκτικά στις ελάχιστες μέρες ανάμεσα στα δύο γυρίσματα.)
Όλα τα γύρισε, όπως έλεγε και νωρίτερα, χωρίς να έχει ακόμα πολλά ισχυρά και χειροπιαστά πράγματα στα χέρια της. Για τους ανθρώπους γύρω της ήταν κάτι σαν συναρπαστικό ερωτηματικό, κι η ίδια λειτουργούσε με μια κάποια καλλιτεχνική άγνοια, και με το θράσος που μπορεί να εμφανίζεται συνοδεία της. Κάθε ταινία μια διαφορετική ευκαιρία, ένας διαφορετικός χαρακτήρας, μια διαφορετική ερμηνεία. Το αποτέλεσμα είναι ένα εκρηκτικό 2019 μετά το οποίο κανείς δε μπορεί να αρνηθεί πως η Florence Pugh είναι η επόμενη μεγάλη σταρ- με την οσκαρική υποψηφιότητα για το Little Women να είναι απλώς το τυπικό επιστέγασμα.
«Δεν υπάρχει καμία σύνδεση», λέει ορμητικά όταν σημειώνεται το πώς αυτό το σερί ρόλων της δεν μοιάζει να το συνδέει τίποτα. «Θες να δεις χαρακτήρα και όχι ηθοποιό, αυτό θέλω κι εγώ. Κάθε δουλειά που κάνω θέλω να είναι διαφορετική από την άλλη. Κάθε μία που είχα την τύχη να κάνω έχει διαφορά. Θέλω πάντα να μεταμορφώνομαι και να κάνω κάτι διαφορετικό και νέο αλλά εξίσου συναρπαστικό με το τελευταίο, αλλιώς ποιο το νόημα. Ελπίζω να μπορέσω να το συνεχίσω και ελπίζω οι άνθρωποι να συνεχίσουν να βλέπουν τον χαρακτήρα κι όχι την ηθοποιό.»
Οι ερμηνείες της κάνουν τη δουλειά, όσο κι αν το ενδιαφέρον αναπόφευκτα θα εστιαστεί και στην ίδια. Το Midsommar την έκανε meme, από αυτά που γεμίζουν το σινεφιλικό twitter, το Little Women την έκανε υποψήφια για Όσκαρ, την ώρα που ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει στην επόμενη μεγάλη εποχή της Marvel με πρώτη μούρη ρόλο στο επερχόμενο Black Widow δίπλα στην Scarlett Johansson.
«Δεν ξέρω τι να κάνω για να είμαι έτοιμη για το μπαμ δυστυχώς, δεν έχω βιβλίο με οδηγίες. Είτε συμβεί είτε όχι θα πρέπει να το βιώσω ζωντανά», λέει χαμογελώντας. «Ήμουν τυχερή τα τελευταία χρόνια! Αλλά και πρέπει να δω τον κόσμο και να τον βιώσω», καταλήγει. «Θα πρέπει να μάθω πώς προσγειώνονται όλες αυτές οι εμπειρίες μέσα μου, καθώς μεγαλώνω».
*To Don’t Worry Darling προβάλλεται στις αίθουσες. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του BFI Film Festival του Λονδίνου.
