Φώτη Δρακόπουλε, γιατί δεν ζούμε τη ζωή που θέλουμε;

Τι έχει όμως να πει για όλα αυτά ο Φώτης Δρακόπουλος, ένας επιχειρηματίας που κατάφερε σε πολύ νεαρή ηλικία να αγγίξει αυτό που λέμε επιτυχία; Όχι, σε αντίθεση με ό,τι περιμένεις, οι οδηγίες που ναυτιλλομένους που παραδίδει απλόχερα στο βιβλίο του που θα κυκλοφορήσει την 1η Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Έσοπτρον και ακούει στο όνομα Γιατί δε ζεις τη ζωή που θέλεις, δεν είναι ούτε τετριμμένες ούτε αναμενόμενες.

Μάλιστα, σε μια εποχή που ο χρόνος είναι το πλέον πολύτιμο αγαθό, η δική του πρακτική φιλοσοφία είναι ικανή να φέρει άμεσα αποτελέσματα. Άλλωστε, το συγκεκριμένο κείμενο δεν είναι απλά ένα self help εγχειρίδιο, αλλά η εισαγωγή σε μια ολόκληρη κοσμοθεωρία, την 1%.

Τι ακριβώς είναι τώρα αυτό; Πρόκειται για μια online πλατφόρμα Αυτογνωσίας και Αυτοεξέλιξης, η οποία ιδρύθηκε το 2020 με την πρόθεση να βοηθήσει τους ανθρώπους στις ηλικίες 18-40, να βελτιώσουν την σχέση με τον εαυτό τους και να ζήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούν. Μάλιστα, εκτός από στοχευμένες συμβουλές για τη ζωή, υπάρχουν και ειδικές ασκήσεις τις οποίες μπορείς να δοκιμάσεις. Ένα είναι σίγουρο: θα σε βοηθήσουν να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου.

Επειδή όμως χρειαζόμασταν περισσότερες λεπτομέρειες και εξηγήσεις επί του θέματος, επικοινωνήσαμε με τον ίδιο τον συγγραφέα. Τι έχει λοιπόν να πει ο Φώτης Δρακόπουλος για όλα αυτά;

Μπορεί ο θυμός να είναι κάτι καλό;

Σίγουρα, ο θυμός μπορεί να είναι κάτι το θετικό. Ο σκοπός μας δεν είναι να μη θυμώνουμε, αλλά να θυμώνουμε σπανιότερα και πιο επιλεκτικά. Αν κάθε φορά που μας κυριεύει ο θυμός καταφέρνουμε να αναλύσουμε το τι βιώνουμε (αν νιώσαμε αδικημένοι, πονεμένοι, κουρασμένοι) τότε αυτή ανάλυση μπορεί να αποτελέσει μια εξαιρετική πυξίδα του ποιοι πραγματικά είμαστε.

Ο όρος self-help είναι πολύ παρεξηγημένος στην Ελλάδα. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει αυτό;

Η αυτοβοήθεια είναι μια συνέχεια της λέξης βοήθεια. Ας σκεφτούμε κάποιες έννοιες που χρησιμοποιούμε συχνά: όπως λέμε αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμός, αυτογνωσία, αυτοπειθαρχία, έτσι λέμε και αυτοβοήθεια, το οποίο θα πει πως στρέφομαι και βοηθάω τον εαυτό μου. Αν δεν δυναμώσω εγώ με εμένα, αν δεν είμαι εγώ καλά με τον εαυτό μου, είναι αδύνατον να δημιουργήσω καλές συνθήκες για οτιδήποτε άλλο θέλω· είτε αυτό είναι χρήματα, είτε αυτό είναι διαπροσωπικές σχέσεις, είτε είναι καριέρα.

Τώρα, για ποιον λόγο είναι παρεξηγημένος ο όρος στην Ελλάδα, δεν το γνωρίζω ακριβώς. Πιστεύω ότι πρόκειται απλά για ένα κλασικό και κάπως old school ταμπού. Σε τελική ανάλυση τι θα πει αυτοβοήθεια; Τρώω καλά, κοιμάμαι καλά, επιλέγω τους ανθρώπους που θέλω να έχω στη ζωή μου, γράφω, διαβάζω, στοχοθετώ, επιλέγω τις σωστές συνήθειες, ενισχύω τις καλές μου συμπεριφορές και απομακρύνω τις κακές. Όσα κάνουμε δηλαδή και στο 1%.

Προσπαθούμε με άλλα λόγια να ορίσουμε το κενό μεταξύ του πού είμαι και του πού θέλω να φτάσω – είτε αναφορικά με το σώμα μου, είτε με τη δουλειά μου, είτε με τον τρόπο που προσφέρω πράγματα στην κοινωνία. Έτσι, αφού ορίσω το κενό, προσπαθώ να το κλείνω κατά 1% κάθε μέρα. Για αυτό λέμε τη φιλοσοφία αυτή 1%.

Γιατί βλέπουμε τους στωικούς φιλόσοφους να μνημονεύονται όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια;

Η στωική φιλοσοφία έχει δύο αρετές που είναι ιδιαίτερα πολύτιμες στον κόσμο των επιχειρήσεων και στον κόσμο του αθλητισμού. Μάλιστα, η αναβίωση των Στωικών ξεκίνησε από αυτά τα δύο πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας. 

Ποιες είναι αυτές; Πρώτον, ότι είναι ένα σύστημα φιλοσοφίας ιδιαίτερα πρακτικό, αφού διαβάζοντας δύο σειρές από τις διδαχές τους μπορείς αύριο το πρωί να ξεκινήσεις να τις εφαρμόζεις – δεν είναι, δηλαδή, η σύνθετη φιλοσοφία που ναι μεν διαβάζουμε αλλά καταλαβαίνουμε λιγότερο από το 40% όσων διαβάζουμε. Και δεύτερον, το γεγονός πως οι Στωικοί μιλούν πάρα πολύ για την ψυχική ανθεκτικότητα· για την επιμονή, την υπομονή, την πειθαρχία. Το πως ενώ εσύ δυσκολεύεσαι και όλα σε εμποδίζουν, εσύ θα πρέπει να συνεχίσεις να κανείς αυτό που θες, ειδικά όταν είναι δύσκολο. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να βλέπεις τα εμπόδια και να τα ξεπερνάς αντί να μένεις στάσιμος και ανήμπορος μπροστά τους.

Η στωική φιλοσοφία είναι ένα πολύ δυνατό εργαλείο που αναβίωσε αρχικά μέσα από την ανακύκλωση των θέσεων κάποιον opinion leaders που τους είχαν πολύ ψηλά στην εκτίμησή τους. Προσωπικά, μου αρέσει γιατί αποτελεί εγχειρίδιο· είναι μαζί σου, είναι στο χέρι σου, σε συντροφεύει. Ένα πρακτικό εργαλείο για καλύτερη ζωή σε μια εποχή που κανείς δεν έχει περίσσευμα χρόνου.

Τι είναι ο ψηφιακός εθισμός;

O Jim Rohn έλεγε ότι πρέπει να είσαι φύλακας – κάτι που πιστεύω ακράδαντα. Ο εγκέφαλός μας λειτουργεί σε τρία διαφορετικά επίπεδα: είναι ήρεμος, είναι δημιουργικός, και απαντά σε όσα συμβαίνουν γύρω του (reactive). Έτσι, λοιπόν, όσο ο εγκέφαλος αντιδρά δεν μπορεί παράλληλα να δημιουργήσει. 

Εμείς πια ζούμε σε μια εποχή όπου αντιδρούμε συνεχώς: ξυπνάμε το πρωί, ανοίγουμε το κινητό, μας έρχονται ειδοποιήσεις, μας έρχονται emails. Μάλιστα, αν πάρεις τον ίδιο άνθρωπο που βρίσκεται ολημέρα συνδεδεμένος στο κινητό του και τον αφήσεις χωρίς smartphone για μια ολόκληρη μέρα, θα δεις τελείως διαφορετικές αντιδράσεις και σκέψεις από το ίδιο άτομο.

Είναι πολύ διαφορετικό να ζεις σε ένα μοτίβο που έχει να κάνει με το γεγονός ότι θες να πιεις έναν καφέ, να σκεφτείς, να διαβάσεις, να προσφέρεις, να αποκτήσεις νέα γνώση και άλλο το να αντιδράς συνέχεια και ασταμάτητα μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Ένας εγκέφαλος που λειτουργεί συνεχώς στο κόκκινο, σημαίνει ότι εξουθενώνεται. Οι «μπαταρίες» μας τελειώνουν πολύ γρήγορα όταν αντιδρούμε συνεχώς σε ένα κινητό και βομβαρδιζόμαστε συνεχώς από διαφημίσεις που λειτουργούν στο υποσυνείδητο.

Σε αυτούς τους ρυθμούς το μόνο που μας μένει στο τέλος της μέρας είναι είτε να πάμε για αγορές είτε να πάμε για διασκέδαση – τίποτα άλλο. Είμαστε αποπροσανατολισμένοι, δεν έχουμε ποτέ τον χρόνο να δουλέψουμε με τον εαυτό μας και να δούμε τι πραγματικά θέλουμε.

Σε δύο μέρες, αν θέσεις τις σωστές ερωτήσεις στον εαυτό σου ή αν πας στο σωστό σεμινάριο, μπορείς να κάνεις πολύ μεγαλύτερη πρόοδο από ό,τι μπορείς να κάνεις σε τρία χρόνια σε αυτούς τους ρυθμούς που ζούμε τώρα.

Τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μας παγκοσμίως τα έχουν προσλάβει οι μεγαλύτερες big tech εταιρείες του πλανήτη με έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό: βάζουν αυτά τα μυαλά να παλεύουν για να κάνουν εσένα τον χρήστη να εθιστείς.

Δεν μπορούμε φυσικά να πάμε στην άλλη άκρη και να ζήσουμε χωρίς κινητό. Σίγουρα πάντως πρέπει να μπουν κάποιοι φραγμοί όπως τι ώρα το ανοίγω, τι ώρα το κλείνω, και αν θα έπρεπε να παραμείνει κλειστό για μεγάλα διαστήματα μες στο Σαββατοκύριακο, αλλά και το πώς παγώνω όλα αυτά τα notifications που με βομβαρδίζουν συνεχώς.

Μάλιστα, στο βιβλίο μου χρησιμοποιώ ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα: το παιδί σου περπατά κάνοντας τα πρώτα του βήματα αλλά εσύ δεν το βλέπεις διότι είσαι στο Facebook για να διαβάσεις μια διαφήμιση ή μια υπενθύμιση ότι κάποιος γνωστός σου που έχεις να δεις 25 χρόνια έχει γενέθλια. Σε πιο απλά λόγια: υπάρχουν συνέπειες.

Υπάρχει μέλλον για έναν άνθρωπο μετά τον πάτο;

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος ο οποίος να έχει πετύχει σπουδαία πράγματα χωρίς να έχει περάσει μέσα από τον πόνο, τον φόβο, το άγχος και την καταστροφή. Πάτος, σημαίνει ότι κάτι δεν λειτούργησε, ότι κάτι δεν έχει ξεκλειδώσει, σημαίνει ότι δεν έχεις αρκετή υπομονή. Πρακτικά, για μένα, όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι πέρασαν από διαστήματα ανασφάλειας και αυτοαμφιβολίας. Τελικά, αν έχεις σοβαρούς στόχους είναι δεδομένο ότι θα περάσεις μέσα από ταβάνια και πάτους.

Μας έχουν διδάξει να κρύβουμε τον πόνο. Προφανώς, και κανείς δεν θέλει να πονά αλλά η αλήθεια είναι πως ο πόνος κρύβει όλη την πρόοδο. Λατρεύω την έκφραση που χρησιμοποιούσε ο Bruce Lee: «Ο πόνος θα σε αφήσει όταν σε διδάξει αυτό που ήρθε να σου μάθει».

Τελικά, το ζητούμενο είναι να πας όσο πιο ψηλά μπορείς ή να είσαι ευτυχισμένος;

Από το δύο πας στο ένα, δεν γίνεται αλλιώς. Δεν μπορείς να φτάσεις πουθενά αν δεν βελτιώσεις τον εαυτό σου, αν δεν μανατζάρεις τα συναισθήματά σου, αν δεν αποκτήσεις γνώση σχετικά με το πώς θα φτάσεις εκεί που θες να φτάσεις. 

Στρέφομαι μέσα μου, επανακαθορίζω σε οποιαδήποτε ηλικία, είτε σε 18 είτε στα 78, εγώ για μένα το τι θέλω να είμαι: ποιες είναι οι αξίες, οι πεποιθήσεις, η καθημερινότητα, και, τελικά, ο χαρακτήρας που θέλω να έχω. Πρώτα δυναμώνω εντός, και ύστερα κυνηγώ εκεί έξω αυτό που θέλω.

Είναι τρελό το πως άνθρωποι που γίνονται πολύ μικροί εκατομμυριούχοι, όπως μουσικοί και ηθοποιοί του Χόλιγουντ, αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν. Έχει περάσει λανθασμένα η άποψη ότι επιτυχία σημαίνει και ευτυχία.  Η αλήθεια όμως είναι άλλη: η επιτυχία δεν φέρνει ευτυχία, αυτό που φέρνει ευτυχία είναι η γνώση του εαυτού σου.

Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα www.1percent.gr

Πέρνα μια βόλτα και από στο Instagram του συγγραφέα: @f.drakopoulos