Ο Φράνσις Αντετοκούνμπο ήρθε για να πει τη δική του ιστορία

Ταπεινός, προσγειωμένος και με όνειρα. Τρεις λέξεις που αδιαμφισβήτητα χαρακτηρίζουν τόσο τον Φράνσις, όσο και κάθε ένα από τα αδέρφια του. Μπορεί η Βερόνικα Αντετοκούνμπο να μην τον είχε μαζί της στην Αθήνα καθώς μεγάλωνε τα άλλα τέσσερα παιδιά της, αλλά ο Φράνσις πήρε τις σωστές αξίες και τα διδάγματα της ζωής από τους παππούδες του, με τους οποίους μεγάλωσε μαζί στο Λάγκος της Νιγηρίας.

«Το όνομα “Ofili” δεν είναι καλλιτεχνικό, αλλά το μεσαίο μου όνομα. Ο παππούς μου λεγόταν Ofili και ήταν ένας άντρας ταπεινός και αξιοσέβαστος που μου δίδασκε συνεχώς την αγάπη. Το Ofili θα μπορούσαμε να πούμε πως αντιπροσωπεύει την αγάπη και την ειρήνη», μου λέει στα αγγλικά λίγα λεπτά μετά τη συνάντησή μας και προτού ξεκινήσει να ποζάρει στον φωτογραφικό φακό.

Μπορεί να μην έχει καταφέρει να μάθει καλά ελληνικά ακόμα, αλλά το παλεύει. «Έχω μάθει κάποια αλλά σίγουρα ξέρω το σουβλάκι», δηλώνει χαμογελώντας. Η αλήθεια είναι πως ένα κοινό στοιχείο που έχει σίγουρα ο Φράνσις με τα υπόλοιπα αδέρφια, είναι αυτή η αστείρευτη θετικότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις καταστάσεις, αλλά και η ζεστή του αύρα, που γίνεται αντιληπτή από μακριά.

«Γεννήθηκα στο Λάγκος, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Αφρικής. Οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι γεμάτες αγάπη, καθώς είχα το προνόμιο να ζήσω με τους παππούδες μου και να με μεγαλώσουν μαθαίνοντάς μου να είμαι ταπεινός, συγκεντρωμένος και να παλεύω για ό,τι θέλω να πετύχω στη ζωή μου. Γιατί στην ζωή τίποτα δεν έρχεται εύκολα, πρέπει να παλέψεις, να επιβιώσεις και να μην χάσεις την πίστη σου στο Θεό», μου εξηγεί, επαναφέροντας μνήμες στον σκληρό δίσκο του μυαλού του.

Η μουσική, αλλά και το ποδόσφαιρο έπαιζαν πάντα μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο αδικοχαμένος Τσαρλς Αντετοκούνμπο υπήρξε ποδοσφαιριστής στην ομάδα Sunshine Stars F.C. της πόλης Ακούρ της Νιγηρίας, ενώ εγκατέλειψε το σπορ εξαιτίας ενός τραυματισμού. Μάλιστα, είχε κυνηγήσει και το ποδοσφαιρικό του όνειρο στη Γερμανία, αλλά ο τραυματισμένος χιαστός του, τού έκοψε την καριέρα και η μοίρα τον έφερε μαζί με τη γυναίκα του στην Ελλάδα, προκειμένου να επιβιώσουν.

Ο Φράνσις έμεινε στη Νιγηρία και προσπάθησε να πραγματοποιήσει όσα δεν κατάφερε ο πατέρας του. Ίσως μέσα του να το θεωρούσε και κάτι σαν προσωπική του υποχρέωση. «Η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μας και τη λατρεύω. Όμως, πάντα ονειρευόμουν να πετύχω και στο ποδόσφαιρο».

Όλα αυτά τα χρόνια, που η οικογένεια Αντετοκούνμπο βρισκόταν στην Ελλάδα και πάλευε να αντιμετωπίσει τις οικονομικές δυσκολίες, αλλά και αργότερα όταν τελικά το άστρο του Γιάννη έλαμψε στον μαγικό κόσμο του NBA και όλα άλλαξαν, ο Ofili βρισκόταν στη Νιγηρία, όπου ζούσε μέσα από το ποδόσφαιρο.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που ο Γιάννης επιλέχθηκε στο draft του NBA. Ήμουν στο Λάγκος μαζί με τον παππού μου και χάρηκα τόσο πολύ για τον αδερφό μου, που είπα «Αλληλούια». Η αλήθεια είναι πως δεν έχω καταφέρει ακόμα να πάω στην Αμερική να τους δω, αλλά θα τους επισκεφτώ σύντομα». Τα δεσμά της νιγηριανής οικογένειας είναι πολύ ισχυρά κι ακόμη κι αν ο Φράνσις μεγάλωνε μακριά τους, είχαν συχνή επικοινωνία, ενώ θα έλεγε κανείς πως η απόσταση, μεγάλωνε τη μεταξύ τους αγάπη. «Η σχέση μου με την μητέρα μου είναι πάρα πολύ καλή. Είμαι ευγνώμων στον Θεό για την μητέρα που μας έδωσε», ξεκαθαρίζει.

Η βόλτα μας με τον Φράνσις Ofili Αντετοκούνμπο κράτησε περίπου τρεις ώρες και σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν σταμάτησε να κινείται χορευτικά μπροστά από τον φωτογραφικό φακό. Του άρεσε, το απολάμβανε, το ζούσε. Μπορεί το κεφάλαιο ποδόσφαιρο για τον 32χρονο Αντετοκούνμπο να ολοκληρώθηκε, όμως αυτό της μουσικής, μόλις άρχισε.

Το κομμάτι, με το οποίο μας συστήθηκε το καλοκαίρι είχε τίτλο “Shekosi”. Ένας ιδιαίτερος ήχος, αλλά και ένας τίτλος, που πολλοί από εμάς δεν καταλάβαμε ακριβώς τι ήθελε να πει. Την απάντηση μου την έδωσε ο ίδιος. «Το Shekosi στην αφρικανική διάλεκτο σημαίνει “what’s up?/ τι κάνεις;”. Είμαι ένας καλλιτέχνης που ασχολείται με το είδος “Afrobeat'”, για αυτό και τα περισσότερα τραγούδια μου είναι γραμμένα στην τοπική μου διάλεκτο (Yoruba και Igbo). Προτίμησα αυτό το κομμάτι για να σας συστηθώ, γιατί ήθελα να δείξω τον χαρακτήρα μου και την ιστορία μου μέσω αυτής της διαλέκτου».

Μάλιστα, το συγκεκριμένο κομμάτι το συνόδευσε με ένα κινηματογραφικό και ατμοσφαιρικό video clip, στο οποίο πήρε μέρος και ο Darko Peric, ο αγαπημένος Helsinki του Casa de Papel. «Ήταν σπουδαίο που δούλεψα με τον Darko Peric. Είναι ένας εξαιρετικός άντρας, ταπεινός και φίλος της οικογένειας μας. Για να πω την αλήθεια έμαθα πολλά από τον Darko και ανυπομονούμε να δημιουργήσουμε κι άλλα σπουδαία πράγματα μαζί στο μέλλον. Τον ευχαριστώ πολύ για όλα», λέει γεμάτος ευγνωμοσύνη.

Η οικογένεια που έχει φτιάξει στην Ελλάδα (έχει και μία κόρη) τον έχει κάνει να δει τα πράγματα πιο προσγειωμένα, αλλά και πιο σοβαρά όσον αφορά το μέλλον του. Θέλει να κάνει αργά, αλλά σταθερά βήματα στο χώρο της μουσικής, προκειμένου να φτάσει στο επίπεδο που ονειρεύεται. Παράλληλα, αυτά τα χρόνια έχει γράψει εκατοντάδες στίχους, στους οποίους σιγά σιγά προσθέτει μουσική, δημιουργώντας συνεχώς νέα κομμάτια. Το πιο πρόσφατο που μας παρουσίασε στις αρχές του Δεκέμβρη ονομάζεται “Obago“, το οποίο επίσης κινείται σε afrobeat στιλ.

Η ζωή είναι πραγματικά γεμάτη εκπλήξεις. Πριν μερικά χρόνια όλα τα μέλη της οικογένειάς του, εκτός από εκείνον, ζούσαν στην Αθήνα. Τώρα συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο, με τους υπόλοιπους Antetokounbros και τη μητέρα του να μένουν στις ΗΠΑ κι εκείνος στην ελληνική πρωτεύουσα. Θέλει πρώτα να «χτίσει» κάτι εδώ και στη συνέχεια, γιατί όχι, να κυνηγήσει την τύχη του και στο εξωτερικό.

Η επόμενη ερώτηση μού βγήκε σχεδόν αυθόρμητα από το στόμα μου. Άραγε, πώς θα του φαινόταν αν τον καλούσαν οι Bucks για μια συναυλία στο γήπεδό τους. «Θα ήταν μεγάλη μου τιμή να μπορέσω να συμμετάσχω σε μια συναυλία των Bucks. Είναι ένα από τα όνειρά μου, αναπάντεχα (γέλια). Το σημαντικό είναι να κάνουμε μεγάλα όνειρα και να παλεύουμε για αυτά».

Δεν θα τον έλεγες και τον πιο ομιλητικό άνθρωπο του κόσμου. Του αρέσει να εκφράζεται περισσότερο μέσα από τη μουσική, αλλά και από τις κινήσεις του σώματός του, κάτι που δεν είναι απαραίτητα και κακό. Ίσα ίσα που μπορεί να τον βοηθάει, αλλά και να τον προφυλάσσει. Μην ξεχνάμε ότι ο Φράνσις δεν έχει γεννηθεί, ούτε έχει μεγαλώσει εδώ, οπότε αν και προσαρμόζεται σχετικά γρήγορα, είναι λογικό όλα του φαίνονται κάπως διαφορετικά.

Με τον Γιάννη να αποτελεί αυτή τη στιγμή τον καλύτερο παίκτη του NBA, το επώνυμο «Αντετοκούνμπο» μπορεί να ανοίξει οποιαδήποτε πόρτα στον κόσμο. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι, λοιπόν, να κάνει κάποιος καριέρα εκτός μπάσκετ με αυτό επώνυμο; Eίναι πλέον συνώνυμο της επιτυχίας; Η άποψη του Ofili φαίνεται πως είναι διαφορετική σε αυτή την ερώτηση. «Πιστεύω ότι είναι περισσότερο συνώνυμο της σκληρής δουλειάς, παρά της επιτυχίας». Και μάλλον έχει δίκιο, γιατί αν δεν παλέψεις πρώτα για κάτι με όλες σου τις δυνάμεις, δύσκολα θα καταφέρεις κάποια στιγμή να το απολαύσεις.

Προς το παρόν, πάντως, ο Φράνσις δουλεύει κάθε μέρα όλο και πιο σκληρά πάνω στα κομμάτια του, προκειμένου να κάνει πραγματικότητα όλα όσα ονειρεύεται στον χώρο της μουσικής. Όπως και τα υπόλοιπα αδέρφια, φαίνεται πως έχει κι εκείνος πάνω του λίγη από τη χρυσόσκονη της επιτυχίας, με την οποία πασπάλισαν τα παιδιά τους ο Τσαρλς και η Βέρα Αντετοκούνμπο. Αν συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπά με το ίδιο πάθος και την ίδια όρεξη, τότε είναι σχεδόν σίγουρο, πως θα κάνει όλο και περισσότερα κεφάλια να γυρίσουν προς το μέρος του.