Γιάννη Καραλή, απόψε θέλουμε αποδείξεις και ονόματα

Ο Γιάννης Καραλής ξεκίνησε την πορεία του στην μουσική με αυτό το τραγούδι και για τέσσερις δεκαετίες στόλισε την ελληνική δισκογραφία με εκατοντάδες τραγούδια που έχεις σιγοτραγουδήσει/χορέψει/ερωτευτεί  μέχρι σήμερα. Πέρα από τα μνημειώδη hits, οι στίχοι του έχουν γίνει κομμάτια των καθημερινών μας διαλόγων, γιατί οι ωραίοι πάντα θα έχουν χρέη και ο Γιάννης Καραλής σκάρωνε διαχρονικές ατάκες, δεκαετίες πριν υπάρξουν τα social media. Ας μην μακρηγορώ άλλο. Κυρίες και κύριοι, ο Γιάννης Καραλής στο Oneman.

Τα πρώτα βήματα στην μουσική

“Εξ’ απαλών ονύχων επηρεάστηκα απ’ τον θείο Δημήτρη που διηύθυνε την μπάντα της αστυνομίας. Ήταν σπουδαίος μουσικός, έπαιζε ένα σωρό όργανα και συνέθετε μουσική για 45άρια δισκάκια. Κάπως έτσι, οργανώθηκε μια περιέργεια και ένα πάθος για τη μουσική, που ήταν το τελευταίο όνειρο που έβλεπα κάθε βράδυ, προτού κοιμηθώ! Όσο κι αν προσπάθησε ο πατέρας μου να με αποτρέψει, εγώ μεγαλώνοντας κατάλαβα, πως αν δεν κάνεις αυτό που σ’ αρέσει στη ζωή σου, τελικά χάνεις τη ζωή σου. Κάπως έτσι, το Πανεπιστήμιο πήγε περίπατο και κόλλησα με τη σύνθεση”.

“Ευτυχώς πάντως που με επηρέασε αυτός ο θείος ο μουσικός, γιατί φαντάσου να είχα επηρεαστεί από τους άλλους θείους, που ήταν στρατιωτικοί!”.

Γνωριμία με τον Μάνο Χατζιδάκι

“Όλοι μιλούν για σκληρή δουλειά, αλλά εγώ μιλάω για τύχη! Είναι τότε, που ήθελα να κάνω κάτι και όχι να γίνω ‘κάτι’.

Πρόκειται για την εποχή που ήμουν φοιτητής στη Φαρμακευτική και δάσκαλος κλασικής κιθάρας στο Ελεύθερο Ωδείο. Τότε είχα σχέση με μια πανέμορφη κοπέλα, που έμενε δίπλα στον Μιχάλη Ροζάκη. Κάπως έτσι τον γνώρισα και του έπαιξα μερικά demos μου ώσπου μια μέρα μου είπε, ‘Για πέρασε από την ΕΡΤ να συναντήσεις τον μεγάλο…’.

Έτσι, συνάντησα τον Μεγάλο που αφού με άκουσε, έδωσε αμέσως εντολή να ηχογραφήσω για το Studio Β, τα πρώτα μου κομμάτια. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα απ’ τη φωνή του Γ. Καλογερόπουλου τ’ όνομά μου ως ‘συνθέτου’, στο ραδιόφωνο και μάλιστα με τις ευλογίες του Χατζιδάκι..”.

Ο Μεγάλος, ήταν ένας υπέροχος, γενναιόδωρος άνθρωπος και η απλότητά του μαρτυρούσε το μεγαλείο του!

“Μετά διατηρήθηκε μια πολύ καλή σχέση με τον Μεγάλο και λίγο αργότερα μίλησε για μένα στον Πατσιφά στη Λύρα. Ακόμα θυμάμαι το τρακ που είχα όταν συζητούσαμε καθώς και έναν νέο τραγουδιστή του, που μου είχε στείλει για να τον ‘προπαρασκευάσω’. Ο Μεγάλος, ήταν ένας υπέροχος, γενναιόδωρος άνθρωπος και η απλότητά του μαρτυρούσε το μεγαλείο του!”

“Αργότερα που είχα ήδη κάνει την πρώτη μου επιτυχία, το ‘Πάει η αγάπη μου’, συναντηθήκαμε ξανά και μιλήσαμε και είχε ένα ύφος ικανοποίησης και μάλιστα μου είπε με νόημα: Είδες;”.

 

Ένας ακόμα ‘Μάνος’

“Στον Μάνο Ελευθερίου, με έστειλε κάποιος παραγωγός της Minos, που όπως μου είπε ο Μάνος ‘σε ‘φόρτωσε σε μένα, για να σε ξεφορτωθεί αυτός – γνωστή τακτική’. Αυτός ο δεύτερος Μάνος, μου άνοιξε τα μάτια γενικά και μου μίλησε ανοιχτά και για όλα, τραγούδια και παρατράγουδα. Θυμάμαι ότι μου είχε πει, ‘πρέπει να παρατηρήσεις σχολαστικά τις μεγάλες επιτυχίες και να αντιληφθείς, για ποιο λόγο γίνανε..’.

Έτσι άρχισα να ανακαλύπτω κάποιους κανόνες που διέπουν το τραγούδι εν γένει, που ο Ελευθερίου αποκαλούσε και ‘τηλεγράφημα’, δηλαδή ένα τραγούδι να είναι όσο πιο απλό και περιεκτικό γίνεται. Θυμάμαι μου είχε μια σακούλα του μπακάλη γεμάτη με στίχους του και μου είχε πει: ‘Ορίστε, πάρε όποιο σ’ αρέσει, αλλά ειλικρινά δεν τους χρειάζεσαι γιατί μπορείς να γράψεις μόνος σου..! Εγώ πήρα φυσικά το ‘Είπα ν’ Αλλάξω’, στίχος που έγινε τραγούδι αργότερα με την ερμηνεία του Χρίστου Δάντη'”.

“Τότε λοιπόν έγινε το μεγάλο ‘κλικ’ και ο κύβος ερρίφθη. Εκτός από συνθέτης, πήρα την απόφαση (ευτυχώς), να γράφω και τους στίχους των τραγουδιών μου. Λέω ευτυχώς, γιατί η γλώσσα είναι η φυσιογνωμία μας και μαζί με τη μουσική, που ήταν η δουλειά μου, ο στίχος με τα όποια ευρήματά μου, με καθόρισε και με χαρακτήρισε”.

“Θυμάμαι σαν τώρα ένα βράδυ καλοκαιριού, που πήγαμε με το Μάνο για κουβέντα και ποτό κάπου στην Ακρόπολη και όταν γύρισα στο σπίτι, έγραψα μία κι έξω, ‘Τ’ αστέρια του Κονιάκ'”.

Σημείωση: “Δε θα πιστέψεις πόσο άρεσαν στον Ελευθερίου κάποια τραγούδια μου, όπως το ‘Όταν μια γυναίκα’ που έκανα για τη Γιαγκούση, το ‘Κύριε Αστυφύλακα’ με τη Βιτάλη και άλλα. Ήταν ένας σπουδαίος ποιητής, γλυκύτατος και εντελώς ακομπλεξάριστος άνθρωπος, αλλά  και με τις ‘αρρωστοφοβίες’ του και τη λατρεία του για τη Σύρο και τα παλιά χειρόγραφα ποιητών”.

“Τελικά, μετά τον Χατζιδάκι και τον Ελευθερίου (τα δύο σπουδαία αρχικά ‘Μ’ της καριέρας μου), ο μεγάλος μου κριτικός, ήταν πάντοτε ο κόσμος, του οποίου την γνώμη έπαιρνα στα σοβαρά, ενώ αδιαφορούσα για τη γνώμη των ‘ειδικών’ που ήταν οι μετέπειτα ‘Μ…’ της καριέρας μου.”

Κεφάλαιο Λαϊκό Τραγούδι

“Ουδέποτε εκλήθην να γράψω λαϊκό τραγούδι, απλά είχα συνειδητοποιήσει ότι με τις μπαλάντες και μόνο θα κατέληγα, ένα πτωχός – πλην τίμιος ‘μπαλαντέρ’.

“Τα λαϊκά ακούσματα φυσικά προϋπήρχαν μέσα μου, αλλά είχαν μπερδευτεί με την κλασική μου παιδεία και με τα rock / blues της εφηβείας”.

“Όταν όμως ο φίλος και τραγουδισταράς και οργανοποιός, Δημήτρης Κοντογιάννης, μου έφτιαξε σε μια νύχτα έναν μπαγλαμά (με Logo στιγμής παρακαλώ) κάτι άλλαξε μέσα μου. Αυτό το τρίχορδο μου ξαναζωντάνεψε τα ρεμπέτικα και την επόμενη μέρα είχα σκαρώσει τα ‘Πεντοχίλιαρα’, που έγινε τρομακτική επιτυχία με τη Γλυκερία. (Σημείωση: τον μπαγλαμά τον έχω ακόμα)!”.

Συνεργασίες, με ρυθμό πολυβόλου: Γιώργος Νταλάρας, Ελένη Βιτάλη, Λίτσα Διαμάντη και όχι μόνο. Πώς προκύπτουν;

“Τα πάντα εξαρτώνται από μια σύμπτωση. Άλλωστε όταν κινείσαι επιτυχώς στον χώρο, δημιουργείται αίσθηση και η αλληλοεπίδραση είναι μοιραία. Με απλά λόγια, πέφτει τ’ όνομά σου στο τραπέζι”.

“Πιο συγκεκριμένα, με τον Νταλάρα μας συνέστησε ο Χρ. Νικολόπουλος, με τη Βιτάλη γνωριστήκαμε, πριν τον δίσκο, στα Δειλινά, εκεί όπου τραγουδούσε με τον Μπιθικώτση και εγώ έπαιζα κιθάρα, ενώ για τη Λίτσα Διαμάντη είχα γράψει και πιο παλιά στη Minos το ‘Τρελό κι Αγαπησιάρικο’ και το ‘Ήσουν Κάτι Παραπάνω’, αλλά η επανασύνδεση ήταν ιδέα του Ηλία Μπενέτου και καρποφόρησε δύο ακόμα CD’s, με διαχρονικά και εμπορικά τραγούδια, εκ των οποίων, τα ‘Γι’ αγάπη μη μιλάς’, ‘Πάμε Πακέτο’, ‘Λέει ΄Λέει’ και πολλά ακόμα “.

Από το λαϊκό τραγούδι στην pop περιπέτεια

“Καταπιανόμουν με όλα τα είδη μουσικής, λόγω της παράλληλης ενασχόλησης μου με τα διαφημιστικά Jingles. Τα λαϊκά και τα pop κομμάτια που έγραψα παράλληλα, προέκυψαν αυθόρμητα, σαν προέκταση των ακουσμάτων μου, της παιδείας, της αισθητικής και του χιούμορ μου. Έτσι, η μουσική μου ευκολία, μαζί με την τεχνική που είχα αναπτύξει πλέον στον στίχο, καθόρισαν το προσωπικό μου στυλ”.

“Με την Πωλίνα υπήρξε μια εποχή που είχαμε κάνει πάταγο με κομμάτια όπως τα ‘Ανατολίτισσα’ ‘Κυκλοφόρησε’, ‘Όλοι τα Παίρνουνε’, ‘Καλή Επιτυχία’, ‘Ράδιο Αγάπη μου’, ‘Πολύ Μιλάς – Λίγο Φιλάς’ και πολλά άλλα”.

“Ειδικά με το ‘Πολύ Μιλάς – Λίγο Φιλάς’, θυμάμαι ότι ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησε στο εξωτερικό πανομοιότυπο τραγούδι ‘Don’t Τalk – Just Kiss’ !! Προφανώς τους πρόλαβα.”

“To ‘Ράδιο Αγάπη Μου’ μου γράφτηκε υπό την επήρεια της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας και είναι βιωματικό, με νοσταλγικές εικόνες που ξυπνούν μνήμες, σ’ αυτούς τουλάχιστον που πρόλαβαν τη χαρά του να ακούς ραδιόφωνο από τρανζιστοράκι”.

Εκείνη την εποχή, το ‘Ράδιο…’  εκτός από τεράστια επιτυχία, είχε γίνει και σήμα σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς (χωρίς την άδειά μου φυσικά) και τα είχα πάρει άσχημα. Έβαλα λοιπόν ένα δικηγόρο να κάνει μερικά τηλεφωνήματα και να τους ζητήσει το λόγο και αυτοί του απάντησαν: “.. ποια δικαιώματα ρε μ…, δεν πας να γ… κι εσύ κι αυτός!”.

Θυμάμαι επίσης ότι της Πωλίνας τις ‘βουτούσα’ κάποιες λέξεις και τις έκανα τραγούδια, όπως τα ‘Ψεύτη’, ‘Σκελετούλα’. Επίσης έκανα τα πράσινα μάτια της τραγούδι για τον Διονυσίου, ήταν το ‘Δωσ’ Μου το Πράσινο φως”.

Χιούμορ κόντρα στη σεμνοτυφία

“Ξέρεις, ο τρόπος προσέγγισής μου ήταν ανέκαθεν ανορθόδοξος, ευρηματικός και είχε κάτι από χαβαλέ. Για παράδειγμα, σε πόρτα γραφείου παραγωγού της ΕΡΤ, είχα κρεμάσει ταμπελίτσα που έγραφε ‘Αγαπάτε υπΑΛΛΗΛΟΥΣ’. Στις διαφημιστικές εταιρείες, είχα στείλει ένα mini βιογραφικό μου, σε μια σελίδα που είχε μια ορθάνοιχτη μούντζα και έγραφε: ‘Χέρι άκρας υγείας’, (αργότερα το είδα και σε διαφήμιση αυτό).

Στη Minos κάποτε έγραψα, ‘Ο Μάτσας κινείται ΕΒΡΑΙΩΣ’. Όλα αυτά και άλλα ‘ρηξικέλευθα’, τάραξαν λίγο τον καθωσπρεπισμό και κάποιοι τα πρόσεξαν. Οι πόρτες άνοιγαν πιο εύκολα, με αποτέλεσμα προτάσεις συνεργασίας. Όλοι λέγανε ότι ο Καραλής έχει κάτι να πει και ξέρει τι λέει”.

Μέρες Ραδιοφώνου

“Είχα αρκετές προτάσεις να παρουσιάζω εκπομπές στην τηλεόραση, αλλά δε μ’ ενδιέφεραν, ενώ δελεάστηκα από την ραδιοφωνική πρόταση και βρέθηκα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, στην αρχή της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Απίστευτη εμπειρία η ζωντανή ραδιοφωνική επικοινωνία με κάθε είδους τρελό και γνωστικό εκεί έξω…

Κάποτε πήρε ένας ακροατής στο τηλέφωνο, ζωντανά στον αέρα και μου ‘πε: ‘μαλάκα’ και του απάντησα επί τόπου: ‘πες μας και το μικρό σου όνομα τώρα’.

Γράφοντας το soundtrack της νύχτας

“Πολλές φορές προσαρμόστηκα στις ανάγκες των νυχτερινών μαγαζιών αφού εκεί παρουσίαζαν τα τραγούδια τους οι περισσότεροι καλλιτέχνες και όχι σε συναυλίες, όπως πχ. ο Νταλάρας. Άσε που από κάποια στιγμή και μετά, οι ιδιοκτήτες των νυχτερινών κέντρων το ‘χόντρυναν’ και κινούνταν σαν managers των τραγουδιστών τους. Συνεπώς και λόγο είχαν και απ’ ευθείας προτάσεις μου έκαναν. Κάπως έτσι είχα γράψει το  ‘Όλα για το Φουστάνι’, κατά παραγγελία ενός πραγματικού μάγκα, του Καλογράνη, που είχε τη Φαντασία.”

“Προσαρμόζομαι όμως, δε σημαίνει συμβιβάζομαι και τελικά έκανα πάντοτε αυτό που ήθελα και μάλιστα το επέβαλλα – αυτό το θυμούνται όλοι καλά.

Για παράδειγμα, το πρώτο album που έβγαλα για τον Δάντη -που χάλασε κόσμο- απορρίφθηκε απ’ τους ‘φωστήρες’ της Sony, ως χάλια δίσκος και μάλιστα προέβλεψαν ότι θα πήγαινε πάτος, άντε να πούλαγε το πολύ 500 κομμάτια”.

 

“Τους είχα πει: ‘η γνώμη σας, θα είναι αύριο η συγνώμη σας’ και δικαιώθηκα γιατί φυσικά ξέρεις τι ακολούθησε με τα ‘Δακτυλικά αποτυπώματα’ που έγινε πλατινένιο!! (οι ειδικοί της Sony, αμφιβάλλω αν το ξεπέρασαν ποτέ..). Εγώ όμως έκανα τραγούδι ακόμα και την απάντηση που τους έδωσα, ‘Γνώμη σου, που αύριο θα είναι η συγνώμη σου”‘.

Χιούμορ στους στίχους τραγουδιών, άρα και λογοκρισία;

“Σχετικά με αυτό, θυμάμαι την αρχική κριτική στο ‘Σκάσε’ του Χρήστου Δάντη, που σοκάρισε λίγο, ενώ μετά το λάτρεψαν οι πάντες και ανακάλυψαν την τρυφερότητα που έκρυβε. Μια παρουσιάστρια μου είχε πει ‘Το Σκάσε πάντως δε μου άρεσε..’ και της απάντησα: ‘φάε μόνο τις πατάτες’.

“Επίσης, θυμάμαι τον Πασχάλη Τερζή που απεγνωσμένα προσπαθούσα ν’ αποσπάσω τη γνώμη του για τα τραγούδια μου στο studio και μου ‘λεγε: ‘μη με ρωτάς Γιάννη μου γιατί όλο έξω πέφτω.. εμένα βάλε με να τραγουδάω και κάνε τη δουλειά σου όπως ξέρεις εσύ’. Απίστευτος!! Γι’ αυτό κι εγώ τον προίκισα με το ‘Ρώτησα τα μάτια μου’ και άλλα τραγούδια”.

Γνωριμία με τον Χρήστο Δάντη: Από το ξεκίνημα ως την εκτόξευση

“Έψαχνα φωνές για διαφημιστικά Jingles και ο Μάνος Νεόφυτος (drummer), μου έφερε τον Χρήστο να τον ακούσω. Κάναμε αμέτρητα διαφημιστικά και έτσι γνωριστήκαμε μουσικά και οικογενειακά.

Εγώ είχα ήδη δυνατή πορεία στον χώρο και ένιωθα ότι μπορούσα να επιβάλλω ένα καινούργιο όνομα, έτσι λίγα χρόνια αργότερα, ο κύβος ερρίφθη και άρχισα να καταστρώνω το breakthrough πλάνο.

Πρώτα το ντουέτο ‘Pushups’ και σε ένα μήνα το προσωπικό album ‘Δακτυλικά αποτυπώματα’ ήταν στον αέρα. Το τι έγινε, μάλλον το ξέρεις – ήταν το μουσικό γεγονός της περιόδου και κάποιοι μας χαρακτήρισαν ως ‘ασύμμετρη απειλή’. Ό,τι κάναμε λοιπόν, γινόταν ανάρπαστο και χαίρομαι ειλικρινά, γιατί και τα τραγούδια μου μείνανε και ο μάγκας την έκανε και το άξιζε”.

“Αυτή η όσμωση κράτησε 5 χρόνια περίπου και αφού συνεργαζόμαστε με πολυεθνικές εταιρείες (Sony, BMG) τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα στο εξωτερικό και είχαμε κρούση ενδιαφέροντος από Αμερικάνο παραγωγό καθώς και επί μήνες μετάδοση του ‘Αμάν’ από το MTV  και του ‘Κάποιος Σ’ Αγαπάει’  επίσης, ενώ και το γαλλικό μουσικό κανάλι MCM έδειξε έντονο ενδιαφέρον.Το πώς νιώθει ένας συνθέτης όταν βλέπει τ’ όνομά του και ακούει τα τραγούδια του στα παντοδύναμα τότε MTV και MCM, σ’ αφήνω να το φανταστείς. Ήταν δώρο εξ’ ουρανού”.

Γιάννης Καραλής: Guest star σε τηλεοπτική σειρά;

“Πολύ τα γούσταρα αυτά τα σύντομα περάσματα – σκετσάκια, παρ’ όλο που γνωρίζω καλά, ότι δεν το ΄χω και είμαι ο χειρότερος ηθοποιός του κόσμου.

“Εκεί ήμουν μάλλον καλούτσικος, γιατί απλά έπαιζα τον εαυτό μου”.

“Αυτό που ακόμα μου φαίνεται ανεξήγητο, είναι το εξής: Θυμάμαι ότι φτιάξαμε εκ των ενόντων, ένα γενικό σκαρίφημα για το σκετσάκι, χωρίς κείμενα και χωρίς πρόβες. Απλά ο ένας ακολουθούσε τον άλλο και βασιζόταν κυρίως στον αυτοσχεδιασμό. Κάποιες δικές μου ατάκες, τις άκουγαν για πρώτη φορά και όμως αντέδρασαν – on camera – σαν να είχαμε κάνει 10 πρόβες. Ειδικά ο Ρώμας τρελάθηκε όταν του είπα το περίφημο: ‘Εσύ ποιος είσαι;’. Με δυο λόγια, τα παιδιά είχαν απίστευτα προσόντα και πολύ χιούμορ!”

Soundtracks, ορχηστρικά albums, διαφημιστικά σποτ. Μια παράλληλη πραγματικότητα

“Τίποτα δεν είναι εύκολο και δε σου χαρίζεται. Τα έχω κάνει όλα όσα ανέφερες συν αμέτρητα διαφημιστικά και ομολογώ ότι όλα έχουν τη χάρη τους. Βέβαια καμαρώνω και για το ορχηστρικό μου album ‘ODYSSEY’ που με χαρακτηρίζει, καθώς και για το ‘Diana Blue’ που έγραψα για τον βιολονίστα Νίκο Χατζόπουλο. Είναι instrumental ethnic και κυκλοφορούν διεθνώς με απίστευτο feedback. Περιττό να σου πω ότι τα έχουν κατακλέψει βέβαια”.

Το Δύσκολο Σήμερα της Λαϊκής Μουσικής

“Αυτό που δεν μπορεί σίγουρα να γεννήσει τραγούδια είναι η ευμάρεια. Ευμάρεια = η εντροπία της διανόησης. Πάρε για παράδειγμα τα μεγαλύτερα συνθετικά ονόματα και παρατήρησε ότι τα αριστουργήματά τους, γράφτηκαν προ ευμάρειας. Έκτοτε ουδέν”.

Κάποιος μου έγραψε στο YouTube, ‘το σωστό Γιάννη, δεν είναι ‘Φοβάμαι τα τραγούδια’ αλλά, Φοβάμαι ότι τέτοια τραγούδια, δε θα ξαναβγούν’.

“Δεν θα ήθελα να σαρκάσω κάτι στη σημερινή επικαιρότητα, αλλά να στηλιτεύσω την ηλιθιότητα, τη λήθη και τη μιζέρια μιας σημαντικής μερίδας κόσμου που πιστεύει και επενδύει σε κάθε λογής πρότυπα και οιωνεί σωτήρες. Καλύτερα να πιστέψουμε πρώτα στον εαυτό μας, λέω εγώ”.

“Η τελευταία φορά που κατέγραψα επικαιρότητα σε τραγούδι μου ήταν τότε με την απόδραση Παλαιοκώστα, που έγραψα το περίφημο ‘Ελικόπτερο’.”

Τραγούδια copy paste

“Όταν γράφεις τραγούδια, η καθημερινή ρουτίνα μοιάζει με ποίηση! Όταν ανακαλύπτεις πάνω από 60 τραγούδια σου κλεμμένα (μέχρι στιγμής), τότε η ποίηση μοιάζει με ηλιθιότητα και ματαιοπονία.
Δεν έχουν αρπάξει απλά κάποια ‘στοιχεία’ απ’ τη μουσική μου.. αλλά υπάρχουν περιπτώσεις με 100% copy paste του ηχογραφήματος. Σε μία περίπτωση στην Τουρκία, πρόσθεσαν μόνο τη φωνή της Sezen Aksu σε δική μου μουσική και πούλησαν εκατομμύρια CD’s. Κάποιοι ‘μάγκες’ εκεί έξω, παίρνουν τις φιλοδοξίες και το μεράκι σου και τα μετατρέπουν σε εργαλεία πλουτισμού και ανέλιξής τους. Είναι αυτό μαγκιά;”.

Eδώ παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ποιος χέστηκε για τα πνευματικά

“Θα μου πεις, εδώ παραβιάζονται τόσο βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα, ποιος χέστηκε για τα πνευματικά δικαιώματα και τους δυο χιλιάδες ‘δημιουργούς’ που αλληλοσπαράζονται, αντί να αποκτήσουν κοινό φρόνημα και να πάψουν να πριονίζουν τα κλαδιά που κάθονται”.

“Πάντως το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως δημιουργοί, είναι ότι παράγουμε ένα προϊόν το οποίο είναι ΑΫΛΟ και ειδικά τώρα με το web, η κατάσταση έχει ξεφύγει. Πού θα πάει όμως, κάποτε θα γίνουμε κι εμείς Ευρώπη”.

Τα απραγματοποίητα

“Θα ήθελα να καταφέρω να  απομονώσω το ‘γονίδιο της ντροπής’ για να το έχουν όλοι.. Από μουσικής άποψης, θα ήθελα να έχω χαρίσει στους περισσότερους σπουδαίους ερμηνευτές, από ένα τραγούδι. Από τον Καζαντζίδη που με πίστευε και μ αγαπούσε, μέχρι την Άννα Βίσση – παρ’ όλο που για τη φωνή της έγραψα κάποτε το ‘Πάει  Η Αγάπη μου’, αλλά ο ίδιος παραγωγός, που με φόρτωσε στον Ελευθερίου, το απέρριψε γιατί ‘δεν είχε ρεφρέν’. Τόσο άσχετος!”

 

Τι κρατάει από τις συνεργασίες

“Κρατάω το πόσο υπερτιμημένοι είναι, κρατάω επίσης το ότι ο κόσμος αγαπάει μια εικόνα που τους μοιάζει, γιατί στην πραγματικότητα οι περισσότεροι είναι εντελώς διαφορετικοί. Επίσης, κρατάω επαφή μόνο με Λίτσα Γιαγκούση, Χρήστο Δάντη και Γιώργο Νταλάρα. Αυτοί φτάνουν”.

Τηλεόραση και ραδιόφωνο: Μερικά ‘χτυπήματα’ ακόμη

“Οι σπάνιες τηλεοπτικές εμφανίσεις μου, οφείλονται στο ότι πάντοτε αναρωτιέμαι ‘Πού να πάει κανείς και γιατί;’.. Οι περισσότερες τηλεοπτικές εκπομπές είναι life style και εκπομπές ‘καυσαερίων’. Απ’ την άλλη δεν είμαι και ο τύπος των ‘δημοσίων σχέσεων'”.

“Ως προς τα video clips, εγώ λανσάρισα αυτή τη μούρλα και το καταευχαριστήθηκα, γιατί ως γνωστόν είμαι και ‘ψώνιο’ με μαύρα γυαλιά . Απ’ την άλλη, ήθελα ένα ρολάκι 5 δευτερολέπτων και μόνο, ώστε να ταυτίζεται το τραγούδι με το δημιουργό του. Αργότερα, ακολούθησαν τ’ αχνάρια μου και άλλοι πολλοί συνθέτες”.

“Ξέρεις, μου τη δίνει που ακούω στο κρατικό ραδιόφωνο ανά 5 λεπτά: ‘τα τραγούδια επιλέγει η Έλενα Μαράκα’. Ε και; Ειλικρινά χέστηκε ο κόσμος για το ποιος τα επιλέγει και αυτό-προβάλλεται μάλιστα σε τέτοιο βαθμό. Αν δεν υπήρχαν οι δημιουργοί, τι θα επέλεγαν οι κύριοι και οι κυρίες ‘Μαράκες’. Ας αφήσουν λοιπόν τις ‘Μαρακίες’ λέω εγώ και να αναφέρονται στους δημιουργούς, γιατί αυτό μετράει και όχι η ονοματάρα τους που έτσι κι αλλιώς θα παραμείνει παγκοσμίως άγνωστη”.

Το εμπορικό και το ‘έντεχνο’ τραγούδι

“Για μένα αυτά είναι τρίχες! Προσδιορίζονται ως ‘απέναντι” γιατί δεν είναι σε θέση να είναι ‘μέσα’.
Ο πρωταθλητισμός θέλει γερά κότσια ξέρεις! Παράδειγμα μερικών πρωταθλητών από παλιά, οι Βαμβακάρης, Ζαμπέτας, Τσιτσάνης Ακης Πάνου, Πλέσσας και τόσοι άλλοι.

Το καλό τραγούδι είναι αντικειμενικά καλό και συνεπώς διαχρονικό, άρα και εμπορικό. Ορισμένα τέτοια παραδείγματα είναι τα ‘Με Τελείωσες’, ‘Ρώτησα τα Μάτια μου’, ‘Γι’ Αγάπη Μη Μιλάς’, ‘Πάει η Αγάπη Μου’, ‘Ψάξε Με’, ‘Το Λιμανάκι’, το ‘Χαλάλι Σου’ και τόσα άλλα”.

“Φυσικά και θα έγραφα τραγούδια για ερμηνευτές όπως ο Μάλαμας και η Αρβανιτάκη, γιατί μ’ αρέσει η στάση τους και κάποια τραγούδια τους, όπως άλλωστε μ’ αρέσουν και του Σούκα, του Νικολόπουλου και άλλων”.

“Το λαϊκό (προσθέτω και το δημοτικό), από την ορθή τους οπτική, με τις βαθιές ρίζες τους και τον αυτοσχεδιασμό τους, είναι η ελληνική σόουλ. Ξυπνούν κύτταρα μνήμης και είναι το rock του μέλλοντός μας, που λέει κι ο Νιόνιος”.

Θα έγραφε τραγούδια για νέους καλλιτέχνες;

“Μεγάλωσα σε μια τυχερή εποχή που στο εξωτερικό γεννήθηκαν τα μεγαλύτερα Rock groups και στην Ελλάδα μεσουρανούσαν τεράστιες φωνές και δημιουργοί. Ας μου επιτραπεί να έχω άλλα, πιο σημαντικά πρότυπα. Επίσης στην καριέρα μου βρήκα κοιτάσματα χρυσού στη Βιτάλη, τον Νταλάρα, τη Γλυκερία, την Παπαδοπούλου, τον Τερζή, τον Ψαριανό, τον Δάντη, τη Λίτσα κλπ. Αρα η ερώτηση έχει απαντηθεί και προσθέτω, χίλιες φορές την Πάολα!”

Τελικά, γιατί σταμάτησε να γράφει μουσική;

“Γιατί το πατάρι είναι τίγκα από χρυσούς δίσκους και δε χρειάζεται ακόμα ένας, γιατί ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ πλέον να γράφεις τραγούδια για το YouTube και γιατί το πνευματικό δικαίωμα, ελέω Υπουργείων Πολιτισμού, απαξιώθηκε εντελώς και τα τέσσερα τελευταία χρόνια πιάσαμε πάτο. Κι όπως έλεγε ο Μίνως Βολανάκης, ‘εμείς είμαστε ο πολιτισμός και αυτοί, απλά το υπουργείο’. Κρίμα πάντως, γιατί παρ’ όλη την τσιγγάνικη δίψα μου για δράση, είμαι ένας συνθέτης ‘χωρίς χορδές’ και από Καραλής, έχω γίνει ‘Αραλής'”.