‘Γιατί να δούμε την παράστασή σας’
Έντεκα συντελεστές αφήνουν για λίγο τη σκηνή, κάθονται αναπαυτικά στη θέση του θεατή και μας απαντούν γιατί φέτος, θα χειροκροτήσουμε την αυλαία τους.
- 11 ΝΟΕ 2016
Μία καλή θεατρική χρονιά. Το ότι έχουμε το προνόμιο κάθε σεζόν να λέμε αυτήν την ατάκα δίχως ικμάδα υπερβολής πέρα από θαυμάσιο, ως γεγονός μας προσθέτει ένα επιπλέον βάρος. Αυτό της επιλογής. Κείμενα επί κειμένων γράφονται και θα γραφτούν για τις ‘παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσουμε’ και τις ‘παραστάσεις που θα πάθουμε την πλάκα μας’. Κείμενα αφιερωματικά (καλή ώρα σαν το αντίστοιχο δικό μας πέρυσι) σε μία ή περισσότερες δουλειές που έχουν αυτό το κάτι παραπάνω. Όπως είχαν ο Φάουστ της Κατερίνας Ευαγγελάτου ή οι Όρνιθες του Νίκου Καραθάνου.
Φέτος, σκεφτήκαμε να βγούμε λίγο από το κλίμα των δικών μας προτιμήσεων και να αφήσουμε τους ίδιους τους συντελεστές να μας συστήσουν τις παραστάσεις τους ως οι πλέον αρμόδιοι να το κάνουν. Ειδικά αν σκεφτούμε ότι σε αυτές έχουν επενδύσει χρόνο, χρήματα, κόπο.
Τα τρία κουδούνια χτύπησαν και οι έντεκα συντελεστές (από ηθοποιοί μέχρι σκηνοθέτες και συγγραφείς) είναι έτοιμοι να μας δώσουν το δικό τους oral history από το έργο τους. Γι αυτό ας τους υποδεχτούμε με ένα χειροκρότημα.
ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ (ΟΙ ΑΓΡΙΟΠΑΠΙΕΣ) ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΤΣΙΝΙΚΟΡΗ
Άσε το κακό να βγει… Μια χαρακτηριστική φράση με την οποία μεγαλώσαμε σχεδόν όλοι, ήταν το ‘δε χρειάζεται να το μάθει το παιδί, θα στενοχωρηθεί’. Στην προσπάθεια γονέων, συγγενών και φίλων να προστατέψουν το παιδί από οτιδήποτε δυσάρεστο συνέβαινε στον οικογενειακό (και όχι μόνο) κύκλο και παρεμποδίζοντας έτσι έμμεσα την ενηλικίωσή τους, γαλουχήθηκε μια ευνουχισμένη γενιά, που σήμερα μοιάζει ανήμπορη να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της εποχής.
Πόσο θέατρο αντέχεις να παίζεις μπροστά σε αγαπημένα σου πρόσωπα και πόσα ψέματα αναγκάζεσαι να πεις για να μη διαταράξεις το κυρίαρχο status quo. ‘Τι γίνεται, όταν το χαλί, που έκρυβε όλα τα ένοχα μυστικά, τραβιέται ξαφνικά κάτω από τα πόδια σου και κανένας από μηχανής Θεός δεν θα εμφανιστεί με μια λύση;’ Αυτά τα ερωτήματα παρακολουθεί η παράσταση Πεδίο βολής (Αγριοπάπιες) σε μία εποχή όπου το ζωτικό ψεύδος καταρρίπτεται, το έλλειμμα αγάπης και αφοσίωσης διογκώνεται και η ιδεολογία έχει ήδη προδοθεί.
Πεδίο Βολής (Αγριόπαπιες): Τετάρτη με Κυριακή στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου μέχρι τις 11/12/2016
Η ΛΑΜΠΕΝΤΟΥΖΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ-ΜΑΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ
Το έργο Λαμπεντούζα του Άντερς Λουστγκάρντεν είναι ένα σύγχρονο έργο (γραμμένο το 2015) με θέματα το προσφυγικό, τον ρατσισμό, και την οικονομική κρίση, θέματα ‘καυτά’ για τον άνθρωπο του σήμερα. Είναι δύο παράλληλοι μονόλογοι, δύο άνθρωποι που δεν συναντιούνται ποτέ, ο ένας βρίσκεται στον νότο (Λαμπεντούζα) κι ο άλλος στον βορρά (Αγγλία). Από τις ιστορίες τους θίγονται αυτά τα θέματα χωρίς το έργο να γίνεται διδακτικό. Οι χαρακτήρες καταφέρνουν να συμφιλιωθούν με τις δυσκολίες στην ζωή τους και να ξανακερδίσουν την ελπίδα. Η παράσταση αυτή δίνει την ευκαιρία στους θεατές να γνωρίσουν από κοντά δύο απλούς ανθρώπους που γίνονται ήρωες, και μ’αυτόν τον τρόπο να τους υπενθυμίσει όλα αυτά τα θέματα που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο, αφήνοντας όμως τελευταία την αίσθηση της ελπίδας και όχι του φόβου.
Λαμπεντούζα: Τετάρτη με Κυριακή στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου μέχρι τις 9/04/2017
Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ
Συχνά το έργο αυτό ερμηνεύεται ως σάτιρα της κατάπτωσης του αστικού δυτικού πολιτισμού. Οι αστοί, όταν σφίξουν τα πράγματα, πετάνε την ευγένεια και τους καλούς τρόπους και υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια τον εαυτό τους.
Για μένα, αυτή η ανάγνωση είναι λανθασμένη. Ναι, όλοι μας στο βάθος παραμένουμε πρωτόγονοι και ανήλικοι, όλοι κρατάμε μέσα μας τα αρχέγονα, πρωτόγονα, συχνά βίαια ένστικτά μας. Για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε, ανά δύο ή σε κοινότητες, μαθαίνουμε να χαλιναγωγήσουμε τον πρωτόγονο εαυτό μας. Αυτό ακριβώς είναι ο πολιτισμός, μια αναγκαία συνθήκη που επιτρέπει τη δημιουργία κοινωνιών, τη συνύπαρξη.
Ο πολιτισμός, ο δυτικός πολιτισμός, τον οποίον -δικαίως- κατακρίνουμε συχνά, είναι ένα ατελές εργαλείο. Είναι όμως το μόνο που έχουμε. Αντιλαμβανόμαστε την αξία των αρχών του μόλις κοιτάξουμε λίγο γύρω μας στον πλανήτη, εκεί όπου δεν τηρούνται.
Δείτε λοιπόν με συμπάθεια αυτούς τους τέσσερις ενήλικες να αποτυγχάνουν και να σωριάζονται. Αυτό που έχουν επωμιστεί είναι πολύ βαρύ. Το να υπάρξεις με τους άλλους είναι τρομερή δοκιμασία. Κι αν νοιώσεις πως τα καταφέρνεις έξω απ’ το σπίτι, με τους αγνώστους, στο γραφείο, σε κάποιο απ’ όλα τα γκισέ, στο πρωινό μποτιλιάρισμα της λεωφόρου, μέσα στο σπίτι, στο υπνοδωμάτιο, σε περιμένει η τρομερότερη δοκιμασία απ’ όλες: Το ζευγάρι.
Μέσα στη νύχτα, ο Θεός της Σφαγής μας κοιτάζει και χαμογελά.
Ο Θεός της Σφαγής: Τετάρτη με Κυριακή στο Θέατρο Αθηνών
Ο ΟΙΔΙΝΟΥΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΡΙΑΡΙΔΗ
Στην αρχή του Οιδίνου πλανιέται ένα αίτημα: να απλώνει η τραγική (επι)μόλυνση μέσα σε μια ηλιόλουστη μέρα. Ο Οιδίνους (η ύπαρξη του Οιδίνου) ήταν η μεγάλη επιθυμία του Λαΐου: να γίνει κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό του – να διεκδικήσει έναν χαμό μεγαλύτερο από αυτόν που του αναλογούσε… Η Ιοκάστη είναι ορισμένη από την φύση (από την βιολογία της) να συνεχίσει τη ζωή – κι όμως μπροστά στον ζωτικό χαμό που κηρύσσει ο σύζυγός-“γιος” της έχει στα χέρια της την μεγάλη επιλογή του θανάτου.
Ο Οιδίνους υπήρξε για μένα ένα τυφλό ραντεβού. Δεν μπορούσα να το φανταστώ στην σκηνή – και όταν το είδα όλα τα λόγια του λειψού κειμένου πραγματώθηκαν στον δίδυμο λυγμού/βογκητού του Λάζαρου και της Άννας αντίστοιχα, την ώρα που της τραγουδάει το Greenfields.
Εκείνη η μικρή στιγμή της παράστασης είναι για μένα μια ανάποδη αποκάλυψη: μια διαδρομή από τον κόσμο του φωτός σε μια μαύρη τρύπα που καταπίνει τον εαυτό της, το ίδιο το μυαλό που την διανοήθηκε. Αυτό ήταν δώρο.
Οιδίνους: Πέμπτη με Κυριακή στο Θέατρο Σφενδονή μέχρι τις 4/12/2016
Η ΨΕΥΤΟΫΠΗΡΕΤΡΙΑ ΤΩΝ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ ΤΣΙΛΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΟΥΛΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Το έργο είναι επίκαιρο καθώς το φλέγον ζήτημα είναι το οικονομικό. Το χρήμα είναι το βασικό πρόβλημα και παραμένει αναλλοίωτο στη πάροδο του χρόνου. Άνθρωποι δόλιοι, πονηροί αφελείς, φιλοχρήματοι, πλούσιοι και φτωχοί, αφεντικά και ‘υπηρέτες‘ άγονται και φέρονται σε όλες τις εποχές. Ο θεατής σίγουρα θα ταυτιστεί με κάποιον από αυτούς τους χαρακτήρες που θα δουν επί σκηνής. Β.Τ.
Η Ψευτοϋπηρέτρια θα έχει απήχηση στον κόσμο γιατί είναι ένα κλασικό έργο με διαχρονικό μήνυμα και απόδοση με μοντέρνο τρόπο. Πιστεύω πως ο θεατής θα πάρει περισσότερα από όσα θα δώσει. Πως είναι μια παράσταση που δε γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο, και πώς η ενέργεια των ηθοποιών δε μπορεί παρά να σε παρασύρει και εσένα. Λ.Τ.
Η Ψευτοϋπηρέτρια: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Βαφείο
Ο ΡΙΧΑΡΔΟΣ Ο Γ’ ΤΗΣ ΚΑΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Κατ’ αρχάς ο Ριχάρδος ο Γ’ είναι ένα τεράστιο έργο ενός μεγάλου συγγραφέα. Αυτό από μόνο του είναι ένας λόγος για να παρουσιάζεται ξανά και ξανά. Το συγκεκριμένο έργο, θεωρώ ότι είναι πολύ επίκαιρο και διαχρονικό, γιατί έχει να κάνει με τα παιχνίδια και τις μεταμορφώσεις της εξουσίας που τα βλέπουμε πολύ έντονα σήμερα.
Η παράσταση ακολουθεί την ποιητική μετάφραση του Κ.Καρθαίου που συνδυάζεται παράξενα αλλά συγκλονιστικά με το gothic σκηνικό της Ελένης Μανωλοπούλου και την ατμοσφαιρική μουσική του Κώστα Βόμβολου.
Εξαιρετικοί ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους Σαιξπηρικούς ήρωες στην τέλεια ενορχηστρωμένη παράσταση του Τάκη Τζαμαργιά που τόλμησε να αναθέσει το ρόλο του Ριχάρδου σε μία γυναίκα. Εμένα.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό σήμερα, με όλα αυτά που αντιμετωπίζουμε καθημερινά.
Ριχάρδος ο Γ’: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Σύγχρονο Θέατρο μέχρι τις 27/12/2016
ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Να δεις το Δάνειο γιατί:
-Είναι βραβευμένο έργο, ενός πολύ νέου και μεγάλου Καταλανού συγγραφέα, του Τζορντι Γκαλθεράν.
-Παίζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα και μιλάει για πράγματα που όλοι ζούμε λόγω κρίσης.
-Έχει σκηνοθετηθεί από τους Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο και Παντελή Δεντάκη με πολύ μεράκι και χιούμορ.
-Παίζεται για 2η χρονιά λόγω μεγάλης επιτυχίας.
-Βλέπουμε πάντα το κοινό να φεύγει γεμάτο χαμόγελο.
-Όποιος το βλέπει το παίρνει μαζί του, απ’ όσο μας έχουν πει, και δεν το ξεχνάει εύκολα.
-Τραγουδάμε 3 τραγούδια του Φοίβου Δεληβοριά που τα έχει γράψει ειδικά για την παράσταση.
-Ταιριάζουμε τρομερά με το Γιάννη Σαρακατσάνη που παίζουμε μαζί.
-Κάνω κωμωδία μετά από καιρό.
-Θα δεις εκ των έσω την απελπισία ενός ανθρώπου που μαστίζεται από την κρίση και ζητάει ένα δάνειο και πού μπορεί να τον φτάσει αυτή.
-Θα δεις πώς το τεχνοκρατικό και αλύγιστο σύστημα μιας τράπεζας, βραχυκυκλώνει όταν το ποτίσεις συναίσθημα.
-Γιατί άρεσε πολύ και στον ίδιο τον συγγραφέα.
Το Δάνειο: Τετάρτη με Κυριακή στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου μέχρι τις 15/01/2017
ΤΟ NORDOST ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΚΑΛΙΑ
Γιατί; Γιατί ακόμα κάνουμε πολιτικό θέατρο και έχουμε ανάγκη να ‘συνομιλούμε’ με τον θεατή και το συναίσθημα του. Γιατί είμαστε όλοι μας πολίτες. Με ανησυχίες, με φοβίες και ανάγκη ψυχικής ανάτασης. Βλέπουμε θέατρο για να αφυπνιστούμε, για να βρούμε συνένοχους στη συμμετοχή. Για να μην ξεχαστούμε. Να μην μπούμε στη ροή πληροφοριών που μας προτείνουν και χάσουμε το δικό μας μέτρο, τη δική μας αντίληψη των πραγμάτων.
Έχουμε πόλεμο. Με τους εαυτούς μας. Η γνώση είναι δύναμη και η μνήμη μας προστατεύει. Αν αναζητάς μια δυνατή θεατρική εμπειρία το Nordost θα σε ανταμείψει.
Μόσχα 2002-Αθήνα 2016. Γιατί όλοι νιώθουμε πώς είμαστε ασφαλείς, στο μετρό, στο σπίτι, στο mall, στο δρόμο. Πώς όλα γίνονται μακριά από εμάς…αλλά δυστυχώς είναι ψέμα.
Nordost: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Άβατον
Η ΜΑΖΩΧΤΡΑ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ
Η Μαζώχτρα είναι μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που διαδραματίζεται σ’ένα χωριό της Κρήτης στα τέλη του 19ου αιώνα σε μια εποχή σχετικής αρμονικής συνύπαρξης Χριστιανών και Μουσουλμάνων. 3 ηθοποιοί ζωντανεύουμε την ιστορία στη σκηνή χωρίς τη χρήση αφηγητή αλλά και χωρίς αλλοίωση του κειμένου,πρόταση της ομάδας όσον αφορά τη μεταφορά ενός λογοτεχνικού κειμένου στο θέατρο που ξεκίνησε με τους ‘Χαλασοχώρηδες’ του Αλ.Παπαδιαμάντη το 2011.
Μέσα από τη μεταξύ μας παιχνιδιάρικη αναπαράσταση ο έρωτας , η φιλία, η τιμή και ο θάνατος συνδέονται και μας αποκαλύπτουν πως τα φαινομενικά αξιόλογα στοιχεία μιας κοινωνίας ,όταν δεν υπάρχει ουσιαστική κρίση και σκέψη, μπορούν να οδηγήσουν στην καταστροφή της. Μια ιστορία που αφορά τον θεατή του σήμερα αφού η γνώση της ιστορικής πραγματικότητας του λαού μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποφυγή επανάληψης των λαθών του παρελθόντος.
Η Μαζώχτρα: Κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Θέατρο 104
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΠΕΣ ΒΓΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΖΕΡΙΤΗ
Καταρχήν να έρθει κάποιος επειδή δεν πρόλαβε πέρσι. Επίσης να έρθει για την Αμαλία,την Νεφέλη,την Ελενη και την Αριστέα. Να έρθει για να δει την ιστορία της μικρούλας Σίσσυς,της κληρονόμου της βιομηχανίας προφυλακτικών Μπες-Βγες. Μια περίεργη, αστεία και θλιβερή ιστορία για την ενηλικίωση! Να έρθει για να δει 4 κορίτσια να το ψάχνουν, να το καφρίζουν,να βουτούν και να αφηγούνται στον κόσμο του Ξανθούλη όπως τον είδαμε εμείς.
Η οικογένεια Μπες-Βγες: Παρασκευή με Κυρισακή στο Θέατρο 104
ΟΙ 72 ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΒΑΣΩΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΥ
Γιατί σε καμία άλλη παράσταση ο θεατής δεν θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα. Σύγχρονες σχέσεις, flash back στην ιστορία,σκηνές από κλασσικό θέατρο, χολιγουντιανές σεκάνς,πιθανά μελλοντικά σενάρια του Παπακαλιάτη και τον πραγματικό λόγο που έκανε τον Μπραντ και την Αντζελίνα να χωρίσουν. Κι όλα αυτά μέσα σε 1,5 ώρα παράσταση,παιγμένη μόνο από δύο ηθοποιούς..Τί άλλο θέλετε? Τίποτα…αν προσθέσει κανείς ότι σε αυτή την παράσταση δύο άνθρωποι γνωρίζονται απρόσμενα, ερωτεύονται και καλούνται να πάρουν μία από τις πιο σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή τους,μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Αρκούν τελικά 72 ώρες;
72 Ώρες: Παρασκευή με Κυριακή στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης μέχρι τις 29/01/2017
Υ.Γ.: Το αφιέρωμα στις φετινές θεατρικές παραστάσεις, μόλις ξεκίνησε. Stay tuned. Και πήγαινε θέατρο. Ναι, μπορείς να το πάρεις ως εντολή.
