Η μέρα που δεν θα ξεχάσει ποτέ ο Παντελής Βλαχόπουλος

Ο Παντελής Βλαχόπουλος είναι ο άνθρωπος που νομίζεις ότι γνωρίζεις καλά επειδή εδώ και χρόνια δίνει το παρών στα media. Τον έβλεπες στην τηλεόραση για χρόνια, τον διαβάζεις στο Sport24 εδώ και χρόνια και τώρα τον ακούς και καθημερινά στο Sport24 Radio. Τι όμως ξέρεις πραγματκά γι’ αυτόν, πέρα απ’ το ότι λατρεύει το μπάσκετ, το γράψιμο, τη δουλειά του -αλλά κυρίως το μπάσκετ;

Συναντήσαμε τον ταλαντούχο ραδιοφωνικό παραγωγό στο Σπίτι της 24MEDIA και του ζητήσαμε να μας ανοίξει την καρδιά του, να μας μιλήσει για πράγματα που μόνο ένας άνθρωπος πολύ κοντινός του θα ήξερε. Γιατί αν το καλοσκεφτείς είναι πολύ λίγοι εκείνοι οι άνθρωποι σε αυτή τη ζωή που νιώθουμε πραγματικά δικούς μας. Δες το βίντεο και συνεχίζουμε.

Εσύ με πόσους ανθρώπους της ζωής σου έχεις το χρόνο να πιεις έναν καφέ; Με πόσους έχεις χάσει επαφή; Και πόσους θα ήθελες πραγματικά να συναντήσεις ξανά, γιατί είναι εκείνοι που χάραξαν τη ζωή σου με το δικό τους μοναδικό τρόπο; Για αυτούς τους ανθρώπους μιλήσαμε με τον Παντελή, μέσα από ιστορίες, αντικείμενα και πρόσωπα της δικής του ζωής. Και όλα αυτά, παρέα με μία κούπα Nescafé Gold.  Για να μας θυμίζει ότι κάποιες στιγμές, αξίζει να τις ζεις με αυτούς τους ανθρώπους.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου–Watkinson

Μετακομίζεις και κατά τη μεταφορά ακούς ένα κρακ. Ρωτάς τι έγινε και βλέπεις ότι σου έχουν σπάσει ένα cd. Για ποιο θα έκλαιγες με μαύρο δάκρυ, θα τους έκανες μήνυση, θα τους κυνηγούσες μέχρι την άλλη ζωή;`

Το cd που ακούς πιο συχνά, είναι και αυτό που θα σου λείψει περισσότερο, επομένως ένα απ’ αυτά τα albums είναι σίγουρα ο ‘Μεγάλος Ερωτικός’. Βλέπεις όταν χαλαρώνω στο σπίτι μου, ακούω συνήθως Χατζιδάκι και όχι μόνο τον ‘Μεγάλο Ερωτικό’, πιστεύω ότι γενικά η μουσική του σου ανοίγει το μυαλό. Άλλωστε, το έχω συνδέσει με έναν πολύ καλό μου φίλο, όπου κάποια στιγμή όταν τον είχα ρωτήσει τι να κάνω για να ξεπεράσω ένα θέμα που είχα, μου είπε πολύ απλά “άνοιξε το μυαλό σου” και όταν επέμεινα και τον ρώτησα πώς να το κάνω αυτό, μου είπε “άκου Χατζιδάκι, όποιο τραγούδι θες. Βάλτο και άκουσε το”. Ο ‘Μεγάλος Ερωτικός’ είναι ένα album που μπορεί να μην περιλαμβάνει και τα πιο γνωστά τραγούδια του Χατζιδάκι, αλλά κάνει αυτό που σου είπα – τουλάχιστον σε μένα- σου ανοίγει μία νέα οπτική στο πως βλέπεις τα πράγματα.

Τον ακούς και όταν οδηγείς για το γραφείο;

Δεν είναι για το αυτοκίνητο ο Χατζιδάκις, προτιμώ να μην τον ακούω όσο οδηγώ. Εκεί τα πράγματα είναι πιο γρήγορα, έχεις στο μυαλό τη δουλειά σου, βιάζεσαι να πας, προσπαθείς να φτάσεις έγκαιρα, όπου έχεις να φτάσεις τέλος πάντων, δε μιλάω μόνο για τη δουλειά.

Διαβάζεις;

Διαβάζω τα πάντα και προσπαθώ να διαβάζω τουλάχιστον 2-3 βιβλία τον χρόνο. Πάντα διαβάζω στις διακοπές μου, είτε μιλάμε για τα Χριστούγεννα, είτε για το Πάσχα, είτε για το καλοκαίρι. Και μέσα σε όλα αυτά, διαλέγω καμιά φορά και κάποιο ‘αθλητικό -ας το πούμε- βιβλίο, γιατί είναι και αυτά ένα μέρος της δουλειάς μου.

Υπάρχει κάποιο ‘άθλητικό’ βιβλίο που πιστεύεις ότι σου έδωσε μαθήματα που δεν θα μπορούσες να τα πάρεις από αλλού;

Αυτό που μου άνοιξε μερικούς δρόμους για να καταλάβω διαφορετικά τη δουλειά ήταν το ‘Eleven rings’, του Phil Jackson. Επί της ουσίας σου δίνει να καταλάβεις δύο πολύ σημαντικά πράγματα: Πρώτον, ότι ένας προπονητής δεν είναι μόνο προπονητής. Είναι όλα τα άλλα και τελευταίο είναι προπονητής, με την έννοια της προπονητικής και της τακτικής. Όταν είσαι σε μεγάλες ομάδες όπως οι Bulls και οι Lakers και έχεις να διαχειριστείς παίκτες όπως ο Jordan, o Kobe, ο Shaquille και όλοι αυτοί, τότε πρέπει να έχεις και άλλα χαρίσματα για να τα καταφέρεις.

Και το δεύτερο που σου έμαθε;

Το δεύτερο και πιο σημαντικό, η πιο ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο βιβλίο και επομένως αυτό που κράτησα, είναι η συνήθειά του να δίνει τα credits στους συνεργάτες του. Όλο αυτό το μεγάλο δημιούργημα και των Bulls και των Lakers με την τριγωνική επίθεση και όλα αυτά τα συστήματα και τους νεωτερισμούς που έφερε, όσο τα αποδίδει στον εαυτό του, άλλο τόσο τα αποδίδει και στους συνεργάτες του. Αλλά και στους παίκτες αποδίδει τα εύσημα. Αν το διαβάσεις το βιβλίο θα δεις ότι θεωρεί πως οι παίκτες είναι οι μονάδες που σου προσφέρουν κάτι το διαφορετικό, το ταλέντο τους δηλαδή υπάρχει από μόνο του… Για παράδειγμα λέει πως όταν έχεις την τριγωνική επίθεση και έχεις τον Jordan, τον Pipen και τον Rodman, ο,τι και να του βάλεις να παίξουν, θα το παίξουν. Εμείς λέει τους βάζαμε τις αρχές της τριγωνικής επίθεσης, και εκείνοι επειδή η οξυδέρκεια τους και η αντίληψή τους μέσα στο παιχνίδι ήταν συγκλονιστική, τη διαμόρφωναν οι ίδιοι, με τις κινήσεις τους.

Και αυτήν την αντίληψη για το ‘παιχνίδι’, πώς την εφαρμόζεις στη δουλειά σου, ως διευθυντής του Sport24;

Κοίτα, με έχει επηρεάσει πολύ. Αυτό το βιβλίο το έχω συνδέσει με κάθε άνθρωπο που συνεργάστηκα μαζί του. Δεν μου θυμίζει μια στιγμή απλά. Για να καταλάβεις, θα σου πω ένα μικρό παράδειγμα, κάτι που για μένα είναι πολύ σημαντικό. Επειδή οι δημοσιογραφικές ομάδες λειτουργούν ενίοτε και ως αθλητικές, προσπαθώ να μοιράζομαι τα πάντα με τους συνεργάτες μου. Δεν τους λέω ποτέ ψέματα και ο, τι πληροφορίες υπάρχουν, ό, τι συμβαίνει μέσα στη δουλειά μας θέλω να το μαθαίνουν, θέλω να αποτελούν ενεργό κομμάτι όλου αυτού του πράγματος που κάνουμε.

Ο Σκρουτζ έχει τη χρυσή του λίρα, ο Ιωαννίδης φορούσε πάντα το ίδιο σακάκι, ο Τζόρνταν το κολεγιακό του σορτσάκι κάτω από αυτό των Bulls, εσένα ποιο είναι το γούρι σου;

Δυστυχώς επειδή έπαιζα από μικρό παιδί μπάσκετ και αργότερα γνώρισα από κοντά και πολλούς αθλητές, προπονητές -κυρίως προπονητές-, κι εκείνοι είχαν φοβερά γούρια, μου έμειναν και μένα κάποια κατάλοιπα απ’ αυτούς. Εξαιτίας τους μερικά πράγματα τα είχα εισπράξει ως προλήψεις και μάλλον έγινα κι εγώ προληπτικός -λέω “μάλλον” γιατί δεν ξέρω σίγουρα αν είμαι- αλλά υπήρχαν πολύ μικρά πράγματα που με έκαναν προληπτικό. Ένα λοιπόν απ΄τα γούρια μου είναι αυτή η κολόνια.

Γιατί συγκεκριμένα αυτή;

Την είχα βάλει μια φορά στις αρχές όταν βγήκε η Super Ball, η πρώτη τηλεοπτική εκπομπή στο ίντερνετ, στο Sport24 και επειδή πήγε πολύ καλά θεώρησα ότι από εδώ και πέρα, είτε κάνω κάτι σημαντικό για πρώτη φορά, είτε πηγαίνω σε κάποιο πολύ σημαντικό ραντεβού, ότι πρέπει να τη φοράω. Μόνο για δουλειά όμως ή για κάτι πολύ σημαντικό όπως μπορεί να είναι η επίσκεψή μου σε κάποια αντιπροσωπεία για να αγοράσω καινούργιο αυτοκίνητο ας πούμε. Δεν τη χρησιμοποιώ για μικροπράγματα. Άλλωστε μου την έχει χαρίσει ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου, με τον οποίο δεν βρισκόμαστε από κοντά εδώ και αρκετά χρόνια.

Τόσες συνεντεύξεις με αθλητές, προπονητές, τόσες παρουσίες σε μεγάλα αθλητικά γεγονότα, έχεις αποκομίσει εκτός από μεγάλη εμπειρία και κάποιο αναμνηστικό, κάτι συλλεκτικό, που σε κάνει τα βράδια να διπλοκλειδώνεις το σπίτι;

Ναι και αυτό είναι ένας -ας τον πούμε- ‘προπονητικός φάκελος’ του NBA, που τον είχαμε αγοράσει όταν είχαμε πάει ένα ταξίδι για σεμινάρια στις ΗΠΑ μαζί με τρεις συναδέλφους, πριν 18 χρόνια, το 2000, όταν ακόμα δούλευα στον Alpha. Ήμασταν στην Ατλάντα κι εκεί υπήρχε ένα τεράστιο κατάστημα με είδη του NBA και θυμάμαι ότι όλοι πήραν έναν απ’ αυτούς τους φακέλους. Για κάποιον περίεργο λόγο, δεν πήρα για μένα και το μετάνιωσα αμέσως, όταν ήμασταν ακόμα στο δρόμο για το ξενοδοχείο. Όταν τους είπα να γυρίσουμε για να “διορθώσω το λάθος μου”, τότε ένας απ’ αυτούς ανοίγει την τσάντα του και μου δίνει το δικό του. “Πήρα δύο”, μου είπε και μου το χάρισε. Από τα πιο ωραία και ανιδιοτελή πράγματα που μου έχουν συμβεί σε ένα τόσο ανταγωνιστικό επάγγελμα.

Το θέλαμε για τη δουλειά μας, βλέπεις τότε δεν υπήρχαν ούτε tablets, ούτε κινητά σαν τα σημερινά. Αυτό το είχαμε σαν το σήμα κατατεθέν μας, το μπασκετικό, εκεί βάζαμε όλα τα χαρτιά μας, τις σημειώσεις μας και το είχαμε για τη δουλειά, έβαζες μέσα τα στατιστικά όταν πήγαινες να καλύψεις ένα παιχνίδι. κλπ. Τότε πήγαινες στο γήπεδο και τα έγραφες όλα στο χέρι. Ε αυτός ο φάκελος επί 6-7 χρόνια ήταν συνδεδεμένος με το σώμα μας. Δεν τον αφήναμε με τίποτα, είχαμε όλη τη δουλειά μας εκεί μέσα.

Και τώρα που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, πού τον φυλάς;

Τώρα το έχω στη βιβλιοθήκη μου, το βλέπω δηλαδή σχεδόν κάθε μέρα, δεν μπορώ βέβαια να το χρησιμοποιήσω πια, αλλά μου θυμίζει πολλά πράγματα: το πως ξεκίνησα, τη δουλειά μου, τα ταξίδια μου, γιατί βλέπεις τότε κάναμε πολλά ταξίδια, καθότι ήμουν και ρεπόρτερ. Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου αυτός ο φάκελος.

Υπάρχει ένα αντικείμενο στο σπίτι σου που να το θεωρείς πιο σημαντικό και από όλα τα  προηγούμενα που μας έδειξες μαζί; Και ας μην είναι απ’ τον χώρο του αθλητισμού, κάτι εντελώς προσωπικό.

Ναι, ένα πουκάμισο που το έχω από το 2004, τη χρονιά που γεννήθηκε ο γιος μου. Όταν άνοιξε τα μάτια του για πρώτη φορά, ο γιατρός -ο οποίος παρεπιπτόντως ήταν ο Μουζάλας, ο πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής- αυτός ο γιατρός, λοιπόν, εντελώς ενστικτωδώς, το έβαλε πάνω μου, ενώ συνήθως το βάζουν στη μητέρα το παιδί. Και ξέρεις, όλα τα αίματα και όλα αυτά που έχει πάνω του το παιδί όταν βγαίνει, αποτυπώθηκαν πάνω στο πουκάμισό μου. Αυτή η στιγμή με σημάδεψε για πάντα. Αυτό το πράγμα δηλαδή όταν βγαίνει το παιδί σου, για μένα είναι το πιο σημαντικό που μπορεί να ζήσει ένας άντρας. Δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό, ούτε οι γυναίκες, ούτε τα λεφτά, ούτε η δουλειά, τίποτα απολύτως. Εκείνη τη στιγμή το έβλεπα και νόμιζα… πώς να στο πω, ένιωθα σαν να βρίσκομαι μέσα σε ταινία, σαν να βλέπω ένα όραμα, ναι, αυτό, νιώθεις ότι είσαι μέσα σε ένα όραμα όταν το βλέπεις πρώτη φορά. Όταν το πήρα αγκαλιά, ένιωσα την υπέρτατη αγάπη, κάτι το μοναδικό και τότε λερώθηκε το πουκάμισο που φορούσα. Δεν το πέταξα ποτέ. Πλύθηκε βέβαια, το έχω πάντα σπίτι μου και είναι ένα πουκάμισο που δεν θα το ‘χάσω’ ποτέ, όσο και να φθαρεί, γιατί μου θυμίζει αυτή τη σκηνή. Δεν το φοράω βέβαια πια, αλλά είναι πολύ σημαντικό για μένα.

~

Ένα πουκάμισο, ένα cd, ένα βιβλίο. Όλα αντικείμενα που δεν θα σήμαιναν τίποτα αν δεν ήταν συνδεδεμένα με τους ανθρώπους της ζωής μας. Αν οι δικοί μας αγαπημένοι άνθρωποι δεν τους είχαν δώσει λίγη από τη μαγεία τους. Είναι αυτά τα αντικείμενα, αυτοί οι άνθρωποις και οι στιγμές που ζήσαμε μαζί τους που αξίζουν όλη μας την αγάπη. Κι είναι αυτές οι στιγμές που μας έρχονται με ζεστασιά στο  μυαλό κάθε φορά που σκεφτόμαστε τους φίλους μας, την οικογένειά μας, έναν σύντροφο της ζωής μας. Είναι αυτές οι στιγμές που σου προτείνουμε κι εσύ να θυμηθείς. Πρώτα μόνος σου και ύστερα γύρω από ένα τραπέζι με τους δικούς σου αγαπημένους ανθρώπους. Πάνε από μία κούπα Nescafé Gold.