Η Mikri Ollandeza δεν έχει τίποτα να κρύψει από την εφορία

Καθώς περπατούσα απ’ το πάρκινγκ του ΟΑΚΑ προς τον σταθμό ‘Ειρήνη’ περνούσαν δύο σκέψεις απ’ το μυαλό μου. Πρώτον, ότι πάρκαρα μακριά απ’ το σημείο συνάντησης και δεν μου άξιζε 11 η ώρα το πρωί να διασχίζω τα Ολυμπιακά ακίνητα μέσα στη ζέστη και δεύτερον ότι η δύναμη της εικόνας είναι τεράστια. Έφερα ως παράδειγμα τον εαυτό μου.

Σε λίγα λεπτά θα συναντούσα τη Δανάη Γεωργαντά και τον Δημήτρη Σαραντόπουλο, οι οποίοι είναι οι δημιουργοί του καναλιού ‘I Mikri Ollandeza’ στο Youtube. Θα τους έβλεπα από κοντά για πρώτη φορά, όμως αισθανόμουν, όσο κλισέ κι αν ακούγεται (που ακούγεται), ότι τους ξέρω καιρό. Ότι είμαστε φίλοι και πηγαίνουμε για το συνηθισμένο καφέ μας.

Η δύναμη της εικόνας, σε συνδυασμό με το coolness των δύο πρωταγωνιστών της ιστορίας, με βοήθησαν να αποκτήσω μία οικειότητα απ’ την πρώτη συνάντηση. Όταν η Δανάη, ως ‘Mikri Ollandeza’, μπαίνει στο σπίτι σου μέσα απ’ τα vlogs και τα lifestyle video που κάνει παρέα με τον Δημήτρη, είναι λογικό να νιώθεις πως την/τους έχεις ζήσει από κοντά κι ας μην είναι αυτή η πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα είναι πως έχουν δημιουργήσει ένα κανάλι υψηλού επιπέδου, με τη Δανάη μπροστάρισσσα και τον Δημήτρη σε ρόλο αφανή ήρωα. Ως μπροστάρισσα, λοιπόν, η Δανάη μονοπωλεί μεγάλο μέρος της συζήτησής μας.

Το Ναύπλιο γέννησε τη ‘Mikri Ollandeza’

(Φωτογραφίες: SOOC / Μενέλαος Μυρίλλας)

Γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1990 από πατέρα Έλληνα και μητέρα Ολλανδέζα. Εκεί έζησε μέχρι εννιά ετών, καθώς τότε οι γονείς της αποφάσισαν να μετακομίσουν στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στο Ναύπλιο.

“Όταν ήρθαμε στο Ναύπλιο έπαθα ένα πολιτισμικό σοκ, αφού δεν είχε καμία σχέση με την Ολλανδία. Έπαιξε ρόλο και το γεγονός πως δεν γνώριζα καθόλου ελληνικά. Ήξερα μόνο το ‘με λένε Δανάη’. Γι’ αυτό το λόγο, οι γονείς μου μ’ έβαλαν σε μικρότερη τάξη, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα μου ήταν αρκετά δύσκολο. Ωστόσο, μέσα σε ένα χρόνο έμαθα άπταιστα τα ελληνικά. Σε τέτοιο βαθμό που διόρθωνα και τον πατέρα μου”.

Η αρχή, βέβαια, δεν ήταν εύκολη για ένα παιδί εννιά ετών που ξαφνικά είναι αναγκασμένο να μάθει μία νέα γλώσσα και παράλληλα να αντιμετωπίσει την περιέργεια και την έλλειψη διακριτικότητας των συνομηλίκων του.

“Θυμάμαι, αρχικά, τα μισά παιδιά είχαν ενθουσιαστεί μαζί μου και τα άλλα μισά με κοιτούσαν με μισό μάτι. Άλλωστε, τότε είναι που μου βγήκε το παρατσούκλι ‘μικρή Ολλανδέζα’. Σ’ αυτή την ηλικία, τα παιδιά δεν έχουν τρόπους, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να είσαι διακριτικός. Στην αρχή ήταν “too much” για εμένα, αλλά κατάφερα να ενσωματωθώ άμεσα στο σύνολο”.

Στα 19 αποφασίζει να αφήσει το Ναύπλιο και να έρθει στην Αθήνα, δηλώνοντας συμμετοχή στο Next Top Model. Μία ιδιαίτερη επιλογή για ένα κορίτσι που, όπως αποκαλύπτει, δεν είχε θέμα έλλειψης αυτοπεποίθησης και δεν ήταν ποτέ φαν των κοσμικών εκδηλώσεων.

“Γενικά ήμουν ένα πολύ ανήσυχο παιδί. Ποτέ δεν ήξερα τι ακριβώς θέλω να κάνω στη ζωή μου. Ήμουν δημιουργικός άνθρωπος, αλλά το σχολείο δεν σε βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση. Σε πάει στην πεπατημένη. Εκείνη την περίοδο έβλεπα φανατικά το αμερικάνικο Next Top Model. Είδα τη διαφήμιση και σκέφτηκα πως δεν έχω να χάσω κάτι. Μόλις είχα τελειώσει το σχολείο και ήμουν σε μία χαλαρή φάση της ζωής μου. Βέβαια, δεν περίμενα πως θα με έπαιρναν τηλέφωνο. Πόσο μάλλον πως θα έμπαινα στο παιχνίδι”.

Όταν αποχώρησε απ’ το ριάλιτι, ασχολήθηκε λίγο με το modeling, αλλά συνειδητοποίησε άμεσα πως δεν της ταιριάζει αυτός ο χώρος. Κι υπήρχε ένας πολύ σημαντικός λόγος.

Δεν μπορούσα να ακολουθήσω το θέμα της διατροφής. Δεν θα ήθελα να είμαι μία ζωή 30 κιλά. Θέλω να πιω το energy drink και να φάω το μπέργκερ μου

“Επίσης, οι επαγγελματικές δουλειές στην Ελλάδα είναι χαμηλότερου επίπεδου. Δεν κάνεις φωτογραφίσεις για Dior και Chanel, αλλά κυρίως για καταλόγους. Ούτε καν για σχεδιαστές. Είναι κουραστικό και πολύ αγχωτικό γιατί πας σε 100 casting για να κλείσεις μία δουλειά”.

Στη συνέχεια έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Καλών Τεχνών, καθώς είχε καλλιτεχνικές ανησυχίες, ασχολήθηκε και για ένα μικρό χρονικό διάστημα με τη μουσική, ως DJ, αλλά βαρέθηκε γρήγορα.

“Εκείνη την περίοδο γνώρισα τον Δημήτρη, ο οποίος ήταν σούπερ δημιουργικός. Μια ημέρα, λοιπόν, του είπα πως παρακολουθώ κανάλια στο εξωτερικό και θέλω να κάνω κι εγώ beauty video στο Youtube. Ήταν η καλύτερή του, γιατί του άρεσε πολύ το μοντάζ, αλλά δεν είχε βρει την ευκαιρία να το εφαρμόσει κάπου. Οπότε άρχισε να μοντάρει video ομορφιάς”.

Τα Vlogs που έγιναν σήμα κατατεθέν

Ο Δημήτρης σπούδαζε οικονομικά στην Αγγλία, αλλά στον ελεύθερο χρόνο του τού άρεσε να ασχολείται με video και μοντάζ. Βέβαια, δεν είχε ως όνειρο να κάνει beauty video, οπότε σύντομα το κανάλι έκανε μία στροφή σε ένα πιο lifestyle περιεχόμενο.

“Το χειρότερο ήταν πως όταν έκανα το ‘κόψε-ράψε’, η Δανάη μπορεί να έδειχνε κάτι που είχε ενδιαφέρον για τις γυναίκες, αλλά εγώ δεν είχα ιδέα και το έκοβα. Μετά μου έλεγε: ‘Ωχ, που πήγε αυτό το κομμάτι; Γι’ αυτό έχει γίνει όλο το video’. Και το ξανακάναμε απ’ την αρχή”.

Γι’ αυτό το λόγο άρχισαν να κάνουν vlogs. “Ουσιαστικά, μέσω των vlogs παρουσιάζεις την ημέρα σου ή ένα σύνολο ημερών μέσω video. Τότε, ήταν που άρχισα να ασχολούμαι κι εγώ με το μοντάζ, γιατί αρχικά ο Δημήτρης ήταν αρνητικός. Τελικά, όμως, τα vlogs έγιναν το σήμα κατατεθέν μας. Είναι πολύ πιο δημιουργικό κομμάτι γιατί μπορείς να παίξεις με διαφορετικές και πιο καλλιτεχνικές γωνίες λήψης”.

Ποιος ήταν όμως ο λόγος που ο Δημήτρης είχε θέσει ‘βέτο’; “Στην αρχή ήμουν αρνητικός γιατί νόμιζα πως πρέπει να δείξουμε αρκετά πράγματα απ’ την προσωπική μας ζωή, κι αυτό δεν μου άρεσε ως ιδέα. Ή πως θα έπρεπε να είναι τελείως στημένο. Μου φαινόταν μία επιλογή των άκρων. Δεν είχα σκεφτεί πώς θα είναι τόσο δημιουργικό. Η αλήθεια είναι πως μπορείς να δείξεις πράγματα, τα οποία ναι μεν είναι η ζωή σου, αλλά δίχως να είσαι εκτεθειμένος στα μάτια του κοινού”, με τη Δανάη να συμπληρώνει:

“Το δύσκολο είναι τα όρια και πού τα θέτει ο καθένας. Δείχνουμε την προσωπική μας ζωή, αλλά μέχρι ενός σημείου. Το βασικό είναι να διασκεδάσει αυτός που βλέπει το video. Σίγουρα υπάρχουν κι άσχημες στιγμές, κλάματα, διαφωνίες, αλλά δεν θέλουμε να δείχνουμε τέτοια γιατί όταν θα καθίσει ο άλλος να δει ένα video θέλει να ξεχαστεί απ’ την καθημερινότητά του. Εννοείται πως δείχνουμε την όμορφη πλευρά της ζωής μας”.

Μέσα απ’ τα video, η Δανάη έχει καταφέρει να περάσει το πρότυπο του κοριτσιού της διπλανής πόρτας. Με τις ατέλειες, τα ελαττώματα, τα προτερήματα και τις διασκεδαστικές στιγμές της. Ήταν, άραγε, ένας απ’ τους στόχους της όταν ξεκίνησε το κανάλι, απ’ την στιγμή μάλιστα που είχε ζήσει και το modeling από μέσα;

“Όταν ξεκίνησα δεν το είχα θέσει ως στόχο. Τότε, το Youtube ήταν απλά το χόμπι μου. Όταν άρχισα, όμως, τα vlogs ήθελα να δείξω πως είμαι κι εγώ ένα απλό κορίτσι. Θα έχω τις ημέρες που θα είμαι γεμάτη σπυράκια, θα υπάρχουν ημέρες που το δέρμα μου θα είναι τέλειο, ενώ θα βάφομαι επειδή μ’ αρέσει κι όχι επειδή πρέπει”.

Είμαι ένα φυσιολογικό κορίτσι που βγαίνει με την κάλτσα και την παντόφλα

“Δεν θεωρώ πως είμαι πρότυπο, αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω κιόλας. Το γνωρίζει κι ο κόσμος. Δηλαδή, είναι το πρώτο πράγμα που σου ‘χτυπάνε’ στα σχόλια κάτω απ’ τα video. ‘Πρόσεχε γιατί είσαι πρότυπο για τα μικρά παιδιά’, είναι ένα απ’ τα πιο κλασικά σχόλια. Δεν είναι κάτι που το θέλω, αλλά έρχεται αυτόματα. Προσέχω τι θα πω, αλλά μέχρι ένα βαθμό. Πρώτα απ’ όλους απευθύνομαι στο κοινό της ηλικίας μου και μετά σε μικρότερα παιδιά”.

Η πραγματική ζωή δεν είναι ‘Το μικρό σπίτι στο λιβάδι’, όπως σωστά σχολιάζει ο Δημήτρης.

“Προσπαθούμε να μην ωραιοποιούμε καταστάσεις. Δηλαδή, πήγαμε διακοπές σε ένα νησί και κλείσαμε, όπως κι ο υπόλοιπος κόσμος, το ξενοδοχείο με τα 40 ευρώ την ημέρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η καθημερινότητα είναι δύσκολη για όλους. Οι μεγαλύτεροι -σε ηλικία- άνθρωποι δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως τα παιδιά πλέον μπορούν να καταλάβουν αν θες να τους πλασάρεις κάτι. Το παιδί έχει μεγαλώσει μέσα στις διαφημίσεις. Ξέρει τη διαφορά”.

Σύντροφος-συνεργάτης, τι δύσκολο πράγμα

Μπορεί, όπως προείπαμε, η Δανάη να φαίνεται περισσότερο μπροστά απ’ την κάμερα, όμως ο Δημήτρης είναι, ουσιαστικά, ο άοκνος εργάτης του καναλιού. Το παραδέχεται κι η ίδια.

“Ο Δημήτρης είναι καθοριστικός για την εξέλιξη και άνοδο του καναλιού. Το ξεκινήσαμε μαζί. Ήταν και είναι το άλλο μισό. Δεν το έχει καταλάβει πάρα πολύς κόσμος, αλλά δεν είναι ο Δημήτρης που απλά βοηθάει τη Δανάη. Μαζί έχουμε το κανάλι, μαζί παίρνουμε τις αποφάσεις, μαζί κλείνουμε τις χορηγίες και από κοινού επιλέγουμε το περιεχόμενο”.

Πόσο δύσκολο είναι, όμως, να είσαι και σύντροφος και συνεργάτης; Πάρα πολύ αν κρίνουμε απ’ την αντίδραση του Δημήτρη.

“Δεν είναι καθόλου εύκολο. Πολλές φορές δεν ξέρεις που είναι τα όρια”, με τη Δανάη να συμπληρώνει “Οι περισσότερες φορές που τσακωνόμαστε αφορούν θέματα του Youtube. Γιατί θα υπάρξει μία διαφωνία, θα μου μιλήσει λίγο πιο απότομα απ’ ό,τι θα έπρεπε κι εγώ το ίδιο. Όπως λέει κι ο Δημήτρης, σε μία δουλειά μπορεί να τσακωθείς με κάποιον συνάδελφό σου, αλλά πηγαίνεις σπίτι σου και ηρεμείς. Αντίθετα, στην περίπτωσή μας, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια. Άντε, να πας σε κάποιο άλλο δωμάτιο. Βέβαια, οι τσακωμοί, πολλές φορές, φέρνουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα όσον αφορά στο video”.

Στο ελληνικό Youtube δεν είναι όλα καλώς καμωμένα. Υπάρχουν πράγματα που ενοχλούν τη Δανάη, τόσο ως θεατής όσο κι ως δημιουργός.

“Ως θεατής μου λείπει η φαντασία απ’ το ελληνικό Youtube. Τα νέα κανάλια, κυρίως, επιλέγουν την πεπατημένη, επειδή γνωρίζουν πως συγκεκριμένες θεματικές στα video φέρνουν νούμερα. Είναι εύκολο να πέσεις σ’ αυτή την παγίδα. Έχουν ξεχάσει πως ρόλο, πέρα απ’ το θέμα ενός video, παίζει κι προσωπικότητα.

Ως δημιουργικός, με ενοχλεί που ο άλλος έχει έτοιμη την αρνητική κουβέντα στο στόμα. Κάθεται και ασχολείται με τη λεπτομέρεια της λεπτομέρειας και χάνει την ουσία. Προσπαθεί να σε ‘χτυπήσει’ στο αδύνατο σημείο σου. Προσωπικά, επειδή στο παρελθόν με επηρέαζαν αυτά τα σχόλια, είτε κάθομαι και τα συζητάω με άλλους Youtubers, είτε με τον Δημήτρη”.

Στην Ελλάδα είναι παρεξηγήσιμο να έχεις χορηγό

Πέρα απ’ τα video, τόσο η Δανάη όσο κι ο Δημήτρης έχουν καταφέρει να αποκτήσουν μία δυναμική και στα υπόλοιπα social media.

“Τα social media είναι πάρα πολύ σημαντικά για τη δουλειά μας. Ουσιαστικά, αυτή είναι η δουλειά μας. Στο Youtube είναι αδύνατο να ανεβάζεις καθημερινά video. Όμως, θα πρέπει τα άτομα που σε ακολουθούν να τα κρατάς σε εγρήγορση. Οπότε, δουλεύουμε πολύ το κομμάτι του Instagram με φωτογραφίες, live και instagram stories”.

Μέσω των social media, λοιπόν, έρχονται κι οι χορηγοί. Βέβαια, όπως παραδέχεται και η Δανάη “Στην Ελλάδα είναι παρεξηγήσιμο να έχεις χορηγό, αλλά σιγά σιγά αλλάζει όλο αυτό”.

Ο Δημήτρης, απ’ την πλευρά του, είναι απόλυτος. “Μέσω του Youtube δεν μπορείς να ‘πουλήσεις’. Αρκετοί χορηγοί δεν καταλαβαίνουν πως η Δανάη και η κάθε Δανάη δεν μπορεί να πει στους χρήστες ‘αγοράστε το τάδε προϊόν’. Δεν είναι σωστό κι απέναντι στο κοινό σου”.

Το Youtube δεν είναι τηλεόραση, όπου τα πάντα είναι καθαρή διαφήμιση

“Οι χορηγοί είναι, βέβαια, πολύ σημαντικοί γιατί αποτελούν το βασικό εισόδημά μας”, υποστηρίζει η Δανάη. Κι αυτό διότι στην Ελλάδα τα χρήματα απ’ τα views δεν είναι αρκετά προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους, εν αντιθέσει με το εξωτερικό. Ο αλγόριθμος για τα έσοδα απ’ τις διαφημίσεις που χρησιμοποιεί το Youtube είναι διαφορετικός σε σχέση με την Αγγλία ή τις ΗΠΑ, όπου το κοινό είναι μεγαλύτερο. Επομένως είναι αναγκασμένοι να βρουν στην αγορά και να αναζητήσουν σπόνσορες.

“Ουσιαστικά, τα έσοδα απ’ το Youtube είναι ένα χαρτζιλίκι. Παρ’ όλα αυτά, κάνουμε συνεχώς upgrade στο κανάλι μας, με νέο εξοπλισμό και νέες ιδέες. Υπάρχει μία εξέλιξη και προσπαθούμε να επενδύουμε τα χρήματα προκειμένου να ανεβάζουμε την ποιότητα των βίντεο. Γι’ αυτό το λόγο, μας προτιμούν κι αρκετές εταιρίες”.

“Πλέον, είναι κανονικά ένα επάγγελμα σαν όλα τ’ άλλα. Έχουμε το μπλοκάκι του ελεύθερου επαγγελματία και πληρώνουμε κανονικά τους φόρους μας. Είναι μερικοί που αρνούνται να το δεχτούν, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι πολλοί οι Youtubers που ζουν στην Ελλάδα απ’ αυτό”.

Δύσκολο να παραμείνεις αληθινός

Για τον Δημήτρη υπάρχει ένα θέμα πολύ σημαντικό, πέρα απ’ τα χρήματα, τη δόξα και την επαγγελματική αποκατάσταση. “Το ζήτημα είναι αν ο επαγγελματισμός θα αλλοιώσει την προσωπικότητά σου. Γιατί, όσο ανεβαίνεις σε views και αναγνωσιμότητα, τόσο πιο δύσκολο είναι να παραμείνεις αληθινός”.

Οι ίδιοι κοιτάζουν τα νούμερα, ειδικά απ’ την στιγμή που έχουν περισσότερους από 193.000 subscribers; “Προφανώς”, απαντά με πάσα ειλικρίνεια η Δανάη. “Μας ενδιαφέρουν, αλλά δεν είναι το παν. Δεν γίνεται να μην μας ενδιαφέρουν, αλλά δεν πρόκειται να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα απ’ το να κάνουμε ένα βίντεο που γνωρίζουμε εξ αρχής πως μπορεί να μην έχει μεγάλη απήχηση. Μας νοιάζει, κυρίως, να δημιουργήσουμε ένα δυνατό portfolio με αξιόλογες δουλειές. Γνωρίζουμε ποια video πηγαίνουν καλά σε views, αλλά συνήθως δεν είναι τα πιο δημιουργικά. Θέλουμε, όμως, να αφήσουμε και videos, τα οποία θα βλέπουμε πιο μεγάλοι και θα αισθανόμαστε υπερήφανοι για το αποτέλεσμα”.

“Θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε Youtube. Αυτό που μας νοιάζει είναι να αποκτήσουμε πιο σταθερές συνεργασίες για να μην ‘βομβαρδίζουμε’ τον κόσμο με διαφήμιση και για να μπορέσουμε να κάνουμε μεγαλύτερα πρότζεκτ. Βλέπουμε πως τα ταξιδιωτικά vlogs πηγαίνουν πολύ καλά και μας αρέσει κι εμάς να τα κάνουμε. Οπότε, θα θέλαμε να ταξιδεύουμε πιο πολύ και να τραβάμε τις περιπέτειες μας σε video.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θέλουμε να κάνουμε και τα πιο καλλιτεχνικά. Το σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Γνωρίζουμε πως δεν πρόκειται να κάνουμε Youtube για όλη μας τη ζωή. Ξέρουμε πως έχει ημερομηνία λήξης. Θα είναι σε ένα χρόνο, θα είναι σε δέκα; Ποιος ξέρεις… Το σίγουρο είναι πως δεν θα είμαι η Mikri Ollandeza μέχρι τα σαράντα”.