H μουσική του Theodore βρίσκεται σε ‘ανοιχτή συνομιλία’ με τον Jim Morrison

“Are we there yet?” αναρωτιέται ο Thedore μέσα από ηχητικά κολλάζ που θυμίζουν συναντήσεις-συναστρίες ανάμεσα στους Radiohead, στον Rufus Wainright και στον Leonard Cohen. “Do you know how to fall?”, “Towards?”: Οι τίτλοι των τραγουδιών του Theodore μοιάζουν με μια ακροστιχίδα από ερωτήματα που πηγάζουν από την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη ή/και απεύθυνονται προς αυτήν. Κάθε φορά που ακούω τις νέες του μουσικές σταυροφορίες πειραματισμών, όπως το πρόσφατο ‘Spit Blood Out’, θυμάμαι πάντα τους στίχους από το ‘άτιτλο’ κομμάτι του Elton John, μέσα από το θρυλικό ‘Goodbye Yello Brick Road’:

And each day I learn just a little bit more
I don’t know why but I do know what for
If we’re all going somewhere let’s get there soon
Oh this song’s got no title just words and a tune

Λίγο πριν από την επερχόμενη συναυλία του στο Gazarte ως solo act, αποφάσισα να μιλήσω με τον πιο γνωστό ‘φιλόσοφο’ του αγγλόφωνου ελληνικού ροκ, επιχειρώντας έναν περίπλου στον μυαλό ενός καλλιτέχνη που μπορεί και να στέλνει τα δικά του μουσικά σήματα σε θρύλους του rock όπως ο Jim Morrison.

Τα σήματα μορς ενός νέου μουσικού πλανήτη

“Δεν είναι εύκολο να μετρήσω πόση μουσική έχω ακούσει στο ξεκίνημα της καλλιτεχνικής μου πορείας, αλλά νομίζω πως το ‘Riders on The Storm’ των Doors ήταν το πρώτο μουσικό κομμάτι που μου έδειξε ποιος θα είναι ο προορισμός μου και ποιες θα ήταν οι στάσεις του ταξιδιού”.

Η Αγάπη είναι Ένας Σκύλος από την Κόλαση

Δεν γίνεται να μην προσέξεις πώς στο ξεκίνημα της δισκογραφίας του Theodore υπάρχει και ένα κομμάτι με τίτλο ‘Love is A Dog From Hell’. Η ποίηση του Μπουκόφσκι σε έναν μελωδικό διάλογο με έναν 20άρη από την Αθήνα. Όλα μπορούν να συμβούν. Το μικρόφωνο στον ίδιο

“Πόσα χρόνια πίσω με πας τώρα! (χαμογελάει, αφαιρείται για λίγο). To ‘Love is a Dog from Hell’ είναι οι έρωτες, η ρομαντική μας εφηβεία, μια αφορμή να συναντήσω μουσικά ένα ποίημα που έχω λατρέψει. Ο έρωτας, αυτή η δύναμη που σε στέλνει στο χάος με αφέλεια και χαμόγελο, ήταν απαραίτητο για ‘μένα να υπάρξει μέσα στα τραγούδια μου”. 

Η κουβέντα μας εξελίσσεται με το ‘Are We There Yet?’ και τις συγκρίσεις που έχουν γίνει ανάμεσα στην μουσική του και στο έργο καλλιτεχνών όπως ο Leonard Cohen και οι Sigur Ros. Πώς νιώθει γι’ αυτές τις τοποθετήσεις;

“Είναι υπέροχο να γράφονται τόσο όμορφα λόγια για την μουσική μου και αυτό είναι κάτι που με τιμά ιδιαίτερα. Είναι περίεργες αυτές οι συγκρίσεις και δεν θέλω να τοποθετήσω τον εαυτό μου στο ίδιο σκαλί με θρύλους της rock και της folk. Χαίρομαι που οι μουσικές μου αναζητήσεις  αγγίζουν αρκετούς ανθρώπους εκεί έξω”.

THEODORE / George Adamos

Μουσική στην εποχή του Netflix

Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο δημιουργό όπως ο Theodore το να επιμένει στην παραγωγή νέων album, σε μια εποχή που το format της δημιουργίας ενός συνόλου τραγουδιών θεωρείται ‘μη βιώσιμο’ και αρκετοί καλλιτέχνες ανά τον κόσμο στρέφονται στην παραγωγή singles. O ίδιος παραμένει συνειδητοποιημένος, υπηρέτης της λογικής του LP, σε μια εποχή που δεν προσφέρεται για ρομαντικούς:

“Γράφω το νέο μου δίσκο αυτή την εποχή που μιλάμε και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γ’ αυτό. Θα συνεχίσω, όσο γράφω μουσική, να δημιουργώ albums γιατί πιστεύω πως δεν νοείται ολοκληρωμένο μουσικό έργο που να μην κυκλοφορεί σε μορφή album. Είναι το ίδιο πράγμα με μια τηλεοπτική σειρά του Netflix, που την παρακολουθούμε επεισόδιο προς επεισόδιο, με αγωνία για το τι θα συμβεί στη συνέχεια, με ανυπομονησία για το φινάλε. Αυτή θέλω να είναι η μουσική μου. Βέβαια, θα μου πεις πως υπάρχουν και σειρές με αυτοτελή επεισόδια που είναι αρκετά εμπορικές. Είναι όμως πάντα το ίδιο καλές;”

Μουσική σε ένα σύμπαν χωρίς ηλεκτρισμό

Ζούμε σε μια εποχή που μοιάζει βγαλμένη από δυστοπικό σενάριο γεμάτη από στιγμές καταστροφολογιας. Άρα μπορούμε να επινοήσουμε πιθανά σενάρια καταστροφών, στα οποία ο άνθρωπος -και ειδικότερα ο καλλιτέχνης- μπορεί και πρέπει να θριαμβεύσει. Ρωτάω τον Theodore πώς θα μπορούσε να επιβιώσει και να γράψει μουσική σε ένα υποθετικό σενάριο που ο ηλεκτρισμός θα είχε εκλείψει από τον πλανήτη γη.

“Θα συνέχιζα να γράφω ασταμάτητα παρτιτούρες! Το θέμα του ηλεκτρισμού δεν νομίζω πως θα με επηρέαζε ιδιαίτερα. Θα έγραφα διαρκώς μουσική στο πιάνο και ίσως αυτή η συνθήκη που περιγράφεις στο τέλος να λειτουργούσε υπέρ μου. Πόσο παράξενο θα ήταν να συνέβαινε κάτι τέτοιο!”.

Μουσική χωρίς κανένα μουσικό εργαλείο

Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ: Μπορεί ένας μουσικός να δημιουργήσει μελωδίες αντλώντας έμπνευση από κάτι, οτιδήποτε που δεν έχει καμία σχέση με την ίδια την μουσική; Με πόσους πλανήτες δημιουργικής έμπνευσης βρίσκεται σε απευθείας σύνδεση ένας δημιουργός;

“Αυτό είναι κάτι που ήδη με απασχολεί αρκετά, καθώς από τις πρώτες μου κυκλοφορίες που αντλούσαν έμπνευση από τον έρωτα και την έλξη των ετερώνυμων, στις πιο πρόσφατες έχω επηρεαστεί αρκετά από τη φιλοσοφία, παίρνοντας εικόνες και ιδέες από έργα όπως το Συμπόσιο του Πλάτωνα”.

Το δύσκολο καλοκαίρι των συναυλιών

Ένας καλλιτέχνης που έχει γυρίσει όλη την Ευρώπη, ξαφνικά πατάει φρένο, μπαίνει σε καραντίνα και ετοιμάζεται για το πρώτο του live στο παράξενο καλοκαίρι του κορονοϊού. Πώς νιώθει για τη δύσκολη ομορφιά του φετινού καλοκαιριού;

“Το συζητούσα τις προάλλες με τους μουσικούς μου, πώς την περασμένη χρονιά είχαμε γυρίσει Ολλανδία, Γερμανία, Σκόπια, Ελλάδα, Ρουμανία και όχι μόνο. Πέρυσι το καλοκαίρι μετράγαμε ήδη περισσότερες από 10-12 συναυλίες και φέτος μόλις μια! Είναι πάρα πολύ παράξενο αυτό που συμβαίνει, ελπίζω να τελειώσει σύντομα για να ξαναρχίσουμε τα live στην Ελλάδα και οπουδήποτε ανά τον κόσμο”.

“Σε αυτό το live (σ.σ: Στο Gazarte, στις 26/7) θα εμφανιστώ solo, αλλά θα υπάρχουν πολλές εκπλήξεις και ένας ήχος που ελπίζω να βγει αλλόκοτα όμορφος, μέσα από τα πλήκτρα και όλα τα ηλεκτρονικά effects (και όχι μόνο),που θα έχω μαζί μου. Ανυπομονώ γι’ αυτό το βράδυ”.