Η Νεφέλη Κουρή έγινε ηθοποιός για την παρέα

Παρακολουθώντας πέρσι φανατικά τη σειρά ‘Η Λέξη που δε λες‘ στον ALPHA, ένιωθα μια ανάσα φρεσκάδας να με χτυπάει κατευθείαν στο κεφάλι. Υπεύθυνα γι’ αυτό ήταν η υπόθεση, το πόσο καλογυρισμένο ήταν το εγχείρημα, οι ερμηνείες, μέχρι κι η μουσική. Όλα έμοιαζαν σαν μια σανίδα σωτηρίας που προσέφερε απλόχερα ελπίδα για την ελληνική τηλεόραση.

Υπεύθυνη όμως, ήταν και η Νεφέλη Κουρή. Ένα πρόσωπο ιδιαίτερο, μια ομορφιά χαρακτηριστική και μια εξαιρετική ηθοποιός που σε έπειθε απόλυτα στο ρόλο του έφηβου κοριτσιού. Μια φιγούρα που όταν τη δεις, δύσκολα την ξεχνάς.

Τη γνωρίσαμε μέσα από το ‘Νησί’, πριν από 7 χρόνια, ενώ την είχαμε ήδη δει σε ένα μικρό ρόλο στα ΄Ματωμένα Χώματα’, στο πλάι της Άννας Συνοδινού. Μέχρι την περσινή της απόλυτα πετυχημένη εμφάνιση στη ‘Λέξη που δε λες’, η Νεφέλη είχε προλάβει να παίξει στην Επίδαυρο αλλά και να κερδίσει το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού ‘Κάρολος Κουν’ για το ρόλο της Αρετούσας στον ‘Ερωτόκριτο’. Η ίδια πάντως, δεν είναι σίγουρη αν όλο αυτό θεωρείται επιτυχία και σε καμία περίπτωση δεν αγχώνεται, ούτε απ’ τα βραβεία, ούτε απ’ την δημοσιότητα που πλέον αρχίζει να απολαμβάνει.

“Δεν είμαι σίγουρη ότι βιώνω κάτι σαν επιτυχία, πάντως σίγουρα δεν με αγχώνει. Αυτό που κάνω είναι να είμαι συνεπής στη δουλειά μου, να δουλεύω πολύ, να εξελίσσομαι όσο μπορώ διαβάζοντας και βλέποντας άλλες παραστάσεις και ταινίες και να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Όσο για τη δημοσιότητα, είναι απλά μέρος της δουλειάς” θα πει, παραμένοντας σεμνή.

Αυτό τον καιρό, η Νεφέλη πρωταγωνιστεί στην παράσταση ‘Τρεις Ψηλές Γυναίκες’, μαζί με την Μπέτυ Αρβανίτη και την Μαρία Κεχαγιόγλου στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Ένα έργο του Έντουαρντ Άλμπι, σε σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη, το οποίο για δεύτερη χρονιά καταπιάνεται με ΄βαριά΄ θέματα, όπως η μοναξιά και ο θάνατος.

Με αφορμή αυτή την παράσταση, μιλήσαμε με την ηθοποιό για τα πρώτα της βήματα, τις επιρροές της, την ελληνική τηλεόραση αλλά και το φαινόμενο των σεξουαλικών παρενοχλήσεων.

Τα πρώτα της βήματα

Σε αντίθεση με πολλά κορίτσια, η Νεφέλη δεν μεγάλωσε προβάροντας μεγάλους ρόλους στον καθρέφτη της. Καμία σχέση. Μεγάλωσε πάντως με τρεις αδελφές και πολλά αγαπημένα βιβλία.

“Το ότι μεγάλωσα με τρεις αδελφές το θεωρώ το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου. Φυσικά, συνεχίζω να μεγαλώνω μαζί τους και είμαστε αχώριστες, παρ’ όλο που η καθεμία έχει τη δική της οικογένεια πια. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν υπέροχα μαζί με τις αδελφές μου, έμαθα να μοιράζομαι τα πάντα και να μην επιδιώκω να είμαι πάντα το επίκεντρο. Έμαθα ακόμα να βοηθάω τον άλλον όταν το χρειάζεται και να τον προστατεύω“.

“Ποτέ στη ζωή μου, ούτε σαν παιδί, ούτε σαν έφηβη δεν είπα ‘θέλω να γίνω ηθοποιός’. Μέχρι τα 18 μου, δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα και ξαφνικά χωρίς να το καταλάβω. Έκανα παρέα με κάτι παιδιά που έδιναν εξετάσεις κι απλά έδωσα κι εγώ μαζί τους. Έτσι απρόσμενα έγινε“.

“Τα πρώτα μου βήματα στο χώρο τα θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία, γιατί είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολύ σημαντικούς ανθρώπους, να δουλέψω μαζί τους σε βάθος και να εξελιχθώ σαν ηθοποιός. Θυμάμαι ακόμα πόσο αγχωμένη και φοβισμένη ήμουν αλλά και πόσο ενθουσιασμένη και χαρούμενη ταυτόχρονα“

“Μέχρι τώρα μπορώ να πω ότι με έχει επηρεάσει ό,τι έχω διαβάσει από Ντοστογιέφσκι και Παπαδιαμάντη. Ένα βιβλίο επίσης που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι το ‘Και με το φως του λύκου επανέρχονται’, της Ζυράννας Ζατέλη“.

Η Αρετούσα, η Επίδαυρος και η ελληνική τηλεόραση

Πριν καν κλείσει τα 30, η Νεφέλη έχει καταφέρει πολλά, δουλεύοντας μαζί με τεράστια ονόματα του θεάτρου και ζώντας ένα μεγάλο όνειρο όλων των ηθοποιών, παίζοντας στην Επίδαυρο. Ταυτόχρονα, έχει συμμετάσχει σε μερικές από τις πιο αξιόλογες παραγωγές των τελευταίων χρόνων στην ελληνική τηλεόραση.

“Η συνεργασία μου με τον Στάθη Λιβαθινό ήταν φυσικά μία από τις πιο σημαντικές καθώς μου έδωσε την ευκαιρία να δοκιμαστώ με έναν σπουδαίο ρόλο, αυτόν της Αρετούσας από τον ‘Ερωτόκριτο’ του Βιτσέντζου Κορνάρου. Έμαθα να δουλεύω πολύ σκληρά και κατάλαβα ότι το θέατρο θέλει πολύ κόπο και πως το σώμα κι η ψυχή πρέπει να εξασκούνται ανελλιπώς“.

Η εμπειρία της Επιδαύρου ήταν πολύ έντονη, γεμάτη φόβο και δέος, καθότι ήταν η πρώτη μου παράσταση. Ο χώρος είναι πραγματικά μαγικός και με κάποιον τρόπο μυστήρια οικείος

“Η εμπειρία μου στη ‘Λέξη που δε λες’ και στο ‘Νησί’ ήταν πάρα πολύ καλή και έμαθα πάρα πολλά πράγματα για το πώς ένας ηθοποιός παίζει μπροστά στην κάμερα και τη λειτουργία του σινεμά γενικότερα. Αυτό το λέω γιατί ο Θοδωρής Παπαδουλάκης είναι κατά την άποψή μου ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες που έχουμε στην Ελλάδα, δουλεύει με εντελώς κινηματογραφικό τρόπο. Αισθάνομαι πραγματικά πολύ τυχερή που έχω δουλέψει μαζί του“. 

“Ελπίζω η σειρά να βοήθησε έστω και λίγο την ενημέρωση γύρω από το θέμα του αυτισμού και να απενοχοποίησε το ταμπού της ιδιαιτερότητας αυτής, αν και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο κι έχει πολύ δρόμο μέχρι να γίνει“.

“Στην ελληνική τηλεόραση βλέπω καμιά φορά ειδήσεις ή καμιά ταινία τα βράδια. Ξένες σειρές θα ήθελα πολύ να βλέπω γιατί έχουν γίνει αξιοζήλευτες παραγωγές τα τελευταία χρόνια αλλά ακόμη δεν έχω προλάβει”.

“Είναι γεγονός πως λόγω του φιζίκ μου, οι περισσότεροι ρόλοι που έχω παίξει μέχρι στιγμής είναι αυτοί κοριτσιών στη εφηβεία ή λίγο μετά. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κάτι εύκολο για μένα. Κάθε ρόλος θέλει πολλή μελέτη και δουλειά και σκέψη για το πώς θα τον προσεγγίσω“.

Οι ‘Τρεις Ψηλές Γυναίκες’

Στις ‘Τρεις Ψηλές Γυναίκες’, η Νεφέλη συνεργάζεται μαζί με τη Μπέτυ Αρβανίτη και την Μαρία Κεχαγιόγλου, σε ένα έργο που καταπιάνεται με δύσκολες έννοιες, που θα νόμιζε κάποιος ότι δεν απασχολούν μια γυναίκα στην ηλικία της ηθοποιού.

“Η συνεργασία μου, τόσο με την Μπέτυ Αρβανίτη όσο και με την Μαρία Κεχαγιόγλου είναι εξαιρετική. Είμαι πολύ τυχερή που βρίσκομαι μαζί τους, κάθε μέρα στη σκηνή είναι για μένα ένα μάθημα υποκριτικής απ’ αυτές τις δύο εξαιρετικές ηθοποιούς. Η γεύση που μου αφήνει η παράσταση θα έλεγα ότι είναι γλυκόπικρη“

“Ο θάνατος, η μοναξιά και τα γεράματα είναι σκέψεις που κάνω πολύ συχνά, αν και μπορεί να φαίνονται πολύ μακρινά από μένα. Νομίζω πως όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο πολύ μας απασχολούν αυτά τα θέματα“.

Εκτός από το θάνατο και τη μοναξιά, η Νεφέλη προβληματίζεται ιδιαίτερα και με όσα ζει στην Ελλάδα της κρίσης.

Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι απογοητευτική και αξιολύπητη. Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη

Εκτός από την κατάσταση στην Ελλάδα, τη Νεφέλη προβληματίζει και το παγκόσμιο φαινόμενο των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, έστω κι αν δεν έχει βιώσει κάποιο προσωπικά.

“Δεν γνωρίζω προσωπικά κάποιο περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης, όμως είμαι σίγουρη πως υπάρχουν αρκετά, σε πολλούς χώρους εργασίας. Είναι κάτι που δυστυχώς συμβαίνει συχνά όταν κάποιος που το παίζει αφεντικό θέλει να κάνει κατάχρηση της εξουσίας του, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη που μπορεί να έχει κάποιος για δουλειά, χρήματα και επιβίωση ή απλά την επιθυμία κάποιου να πραγματοποιήσει τα όνειρά του“.

Η παράσταση ‘Τρεις Ψηλές Γυναίκες‘ ανεβαίνει στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας από Πέμπτη ως Σάββατο στις 21.00, και Τετάρτες, Κυριακές στις 20.00.