Η τελευταία αναμέτρηση του Αργύρη Πανταζάρα
Το τάο του ούμπερ ταλαντούχου ηθοποιού, λίγες μέρες πριν εμφανιστεί στην Επίδαυρο ως Κήρυκας στον 'Αγαμένονα' του Αισχύλου.
- 22 ΙΟΥΝ 2018
Στα 30 του, ο Αργύρης Πανταζάρας έχει ξεχωρίσει (και βραβευτεί) ως ένας από τους πιο ταλαντούχους και ενδιαφέροντες ηθοποιούς της γενιάς του. Το βιογραφικό του περιλαμβάνει συνεργασίες με κορυφαίους σκηνοθέτες, αλλά και δικές του, προσωπικές σκηνοθεσίες. Έχει ήδη βουτήξει στα πιο βαθιά νερά της θεατρικής εμπειρίας και είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να κολυμπάει εκεί, διανύοντας κάθε χρόνο όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις.
Αυτές τις μέρες, βρίσκεται στην Πάτρα και κάνει πρόβες με έναν ακόμα σημαντικό σκηνοθέτη, τον Τσέζαρις Γκραουζίνις, για την παράσταση του ‘Αγαμέμνονα’ που θα παρουσιαστεί στην Επίδαυρο, στις 6 και στις 7 Ιουλίου. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα πατήσει την ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου, αλλά όπως σημειώνει, κάθε φορά εκεί είναι σαν πρώτη φορά. Λίγες μέρες, λοιπόν, πριν από την επόμενη πρώτη του φορά, μοιράζεται μερικές σκέψεις για την αιώνια αναμέτρηση με τα κλασικά κείμενα, για τις καθημερινές προκλήσεις της πρόβας, για Κλυταιμνήστρα, τις Κασσάνδρες και τις Ιφιγένειες:
Την πρώτη φορά που είχα την τύχη να παίξω στην Επίδαυρο ήμουν ακόμα μαθητής στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έκτοτε, έχω βρεθεί εκεί πέντε φορές και μια στη Μικρή Επίδαυρο, αλλά δεν έχει αλλάξει κάτι – πάντα είναι σαν να πηγαίνεις για πρώτη φορά.
Στην πράξη, η Επίδαυρος είναι το πιο φιλικό θέατρο που υπάρχει. Η γεωμετρία κάνει τη δουλειά της και ο χώρος λειτουργεί σαν μια τεράστια μήτρα που μπορεί να σε φιλοξενήσει τέλεια. Το μυστικό είναι ότι δεν πας να παραβγείς κανέναν – ούτε τις πέτρες, ούτε την ιστορία. Αν τη σεβαστείς, η Επίδαυρος θα βρει τρόπο να σε κάνει μέρος της. Αν της αποκαλυφθείς, θα σου αποκαλυφθεί κι εκείνη.
Κάτι που συνειδητοποιείς αργά η γρήγορα, είναι ότι σ’ αυτό το θέατρο σημασία δεν έχει ο ηθοποιός που παίζει, αλλά το κοινό που σιωπά και αφουγκράζεται.
Η ενασχόληση με τα αρχαία κείμενα ενέχει πάντα μια αναμέτρηση. Για να τα φτάσεις, όχι για να τα φέρεις στα μέτρα σου.
Αυτά τα έργα σε υποχρεώνουν να παλέψεις με την Ιστορία, με τον Μύθο, με τις μεγαλύτερες έννοιες που ενυπάρχουν στη Φύση και στον Άνθρωπο. Προσωπικά, με τα αρχαία κείμενα νιώθω ότι γειώνομαι, ότι είμαι σε έναν διάλογο που κατανοώ απόλυτα.
Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις είναι ένας πολύ όμορφος άνθρωπος κι ένας καλλιτέχνης που διψάει για την περιπέτεια του θεάτρου. Είναι γεμάτος περιέργεια, αλλά και σεβασμό, υπομονή , ειλικρίνεια και ευγένεια. Ακούγεται ‘too good to be true’, but it’s true.
Στις πρόβες του ‘Αγαμέμνονα’ νιώθω ότι βαδίζουμε στα χνάρια της παράδοσης. Κάτι όμορφο αναγεννάται μέσα από την υπομονή, την ψυχραιμία και την ακρίβεια που ψάχνουμε. Πάντα με σεβασμό στο κείμενο και σε αυτά που αναδύονται.
Τάσος Θώμογλου
Υπάρχουν οι καλόβουλες κριτικές, οι κακόβουλες και οι χαζόβουλες. Προσωπικά δεν τις διαβάζω, κάποιες απλώς μου τις μεταφέρουν. Δεν εμπιστεύομαι εύκολα την πρόθεση αυτών που γράφουν κριτική, όμως. Δεν ξέρεις με ποιον τρόπο έχει έρθει ο άλλος, τι θέλει από σένα ή τι έχει με σένα.
Υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν κριτική χωρίς να έχουν δει τη παράσταση. Το ήξερες αυτό;
Εμπιστεύομαι μόνο αυτόν που είναι απέναντί μου, όχι πίσω από μια δημοσίευση ή την ασφάλεια της ανωνυμίας. Η ανώνυμη κριτική είναι τρομοκρατία.
Όταν όμως μια κριτική έχει μορφή άρθρου, έρευνας, αναζήτησης και διαλόγου, και είναι κάτι δομημένο με ενδιαφέρον, με έγνοια για την τέχνη, με επιχειρήματα που εξετάζουν όλο το φάσμα του εγχειρήματος, δεν μπορώ παρά να το δεχτώ, να το σεβαστώ και να χτίσουμε έναν διάλογο για το επόμενο βήμα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που γράφονται διθυραμβικές κριτικές για παραστάσεις που οι θεατές κοιμούνται όρθιοι η φεύγουν στα μισά. Ούτε είναι λίγες οι φορές που θάβουν παραστάσεις με το πιο θερμό χειροκρότημα. Ας το εξετάσουμε αυτό ως φαινόμενο της εποχής μας. Ίσως γίνουμε πιο ειλικρινείς με τους εαυτούς μας αύριο.
Να προσθέσω κάτι έτσι, για αλλαγή ρε παιδί μου, για πείραμα ας πούμε: Θα μπορούσε για μια φορά ένας κριτικός που υποτίθεται ότι εκφράζει τη γνώμη του κοινού, πριν γράψει να ρωτήσει τον κοινό. Τον διπλανό του, ας πούμε.
Αυτόν τον καιρό πάω γυμναστήριο και κάνω enduro. Το ένα γυμνάζει τους μύες και το άλλο το νευρικό σύστημα.
Μου αρέσει, επίσης, να τρέχω στην πόλη και γύρω από την Ακρόπολη. Γενικά, κάνω ό,τι μπορώ σ’ αυτό το παράλογο ωράριο για να βρω χρόνο να γυμνάζομαι.
Έρχονται όμως και στιγμές στη δουλειά που τα πράγματα δυσκολεύουν τόσο πολύ και είναι τόση η ενέργεια που καταναλώνεις, που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο.
Τάσος Θώμογλου
Η Κλυταιμήστρα, όπως τη μετέφρασε ο Μπλάνας, δεν είναι μια γυναίκα με δύναμη άντρα. Είναι η τελευταία γυναίκα της μητριαρχικής κοινωνίας. Κάποτε η μητριαρχία ήταν ο κανόνας. Αν δεν επιστρέψει, δεν θα ξαναϋπάρξει ειρήνη στον κόσμο.
Θα μπορούσα να την ερωτευτώ. Η δύναμη, το θάρρος και ο σεβασμός στη γυναίκα είναι στοιχεία που με εμπνέουν.
Κληταιμνήστρες, Ιφιγένειες ή Κασάνδρες; Όλες. Στο δικό μου σύμπαν είναι όλες ευπρόσδεκτες.
Info
O ‘Αγαμέμνων’ του Αισχύλου παρουσιάζεται στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 6 & 8 Ιουλίου (μετά θα περιοδεύσει σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας). Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκαρουζίνις. Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας. Σκηνικά / Κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν. Μουσική / Μουσική διδασκαλία: Χάρης Πεγιάζης. Κίνηση: Έντι Λάμε. Παίζουν: Μαρία Πρωτόπαππα, Γιάννης Στάνκογλου, Αργύρης Πανταζάρας, Ιώβη Φραγκάτου, Θοδωρής Κατσαφάδος.
|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
