Halloween Kills: Ο σκηνοθέτης David Gordon Green μάς μιλά αποκλειστικά για το «αιματηρό χάος» του σίκουελ
Ο αναβιωτής της κλασικής ταινίας τρόμου του John Carpenter, μιλάει στο OneMan για όσα επιχειρεί το νέο του σίκουελ και για τότε που η Jamie Lee Curtis τον ρώτησε «what the fuck are you doing to me!».
- 29 ΟΚΤ 2021
Από όλα τα slasher σίκουελ και ριμέικ που έχουμε δει κατά το πέρασμα των χρόνων, και είναι πραγματικά πάρα πολλά, το Halloween Kills οπωσδήποτε θα ξεχωρίσει. Ταινία που ήδη διχάζει κοινό και κριτική, το μόνο που σίγουρα δε μπορεί κανείς να της προσάψει είναι πως δεν επιχειρεί να κάνει κάτι παράτολμο και διαφορετικό.
Η ταινία του David Gordon Green (σκηνοθέτη της προ τριετίας πετυχημένης μοντέρνας αναβίωσης του franchise) συνεχίζει ακριβώς από το σημείο που μας άφησε το Halloween του 2018. Με τρεις γενιές Strode γυναικών να αποχωρούν θριαμβεύτριες από τον φλεγόμενο τάφο του Michael Myers. Όμως ξέρετε τι λένε πάντα για αυτές τις περιπτώσεις.
Ο κακός πάντα επιστρέφει.
Το Halloween Kills (Η Νύχτα με τις Μάσκες 2) κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tulip Entertainment.
Ο Myers λοιπόν είναι ξανά εκεί, και φαινομενικά πιο ισχυρός από ποτέ. Η ταινία μάλιστα παίζει με αυτή την ιδέα, του κακού που δεν απλά δεν νικιέται, και το τι σημαίνει τελικά κάτι τέτοιο με κοινωνικούς όρους. Στο μεταξύ, η Laurie της Jamie Lee Curtis βρίσκεται στο νοσοκομείο αναρρώνοντας από τα τραύματα, όσο ο Michael απειλεί ξανά την πόλη του Haddonfield.
Πώς προσεγγίζεις ένα τέτοιο σίκουελ έχοντας κατά νου την παράδοση της θρυλικής ταινίας του John Carpenter, αλλά και το επερχόμενο Halloween Ends που αναμένεται να ολοκληρώσει την ιστορία αυτής της μοντέρνας τριλογίας; Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, ανατινάζοντας βασικά τα πάντα, και δημιουργώντας ένα αιματηρό χάος.
Είχαμε πολλά να συζητήσουμε μαζί του, γι’αυτό τον αναζητήσαμε μέσω Zoom. Μιλήσαμε για τις διχαστικές επιλογές αυτού του σίκουελ, για την αντίδραση της Jamie Lee Curtis όταν διάβασε το σενάριο, για τη σχέση του φιλμ με το ορίτζιναλ του Carpenter, αλλά και για μια απρόσμενη σχέση του με τις τηλεοπτικές δουλειές του David Gordon Green (και του συν-σεναριογράφου του, κωμικού Danny McBride) όπως το αιχμηρά κωμικό -και επίσης βίαιο- Vice Principals.
***
Χαίρομαι πολύ που μιλάμε γιατί είδα την ταινία όταν έκανε πρεμιέρα στη Βενετία και πραγματικά είχα απορίες μετά. Ήταν σίγουρα μια εμπειρία, δεν μου φάνηκε καθόλου τυπικό σίκουελ. Όλα όσα είδαμε στο Halloween Kills υπήρχαν στο μυαλό σας καθόλου όταν κάνατε το Halloween του 2018; Κι αν ναι, άλλαξε καθόλου η κατεύθυνση στα ενδιάμεσα χρόνια;
Πολλά από όσα είναι το Halloween Kills προέκυψαν από τις αρχικές συζητήσεις πάνω στο τι θα ήταν το Halloween του 2018. Και καθώς αρχίσαμε να δουλεύουμε και να συμπυκνώνουμε όλα αυτά τα στοιχεία, πολλές από αυτές τις ιδέες σπρώχτηκαν στην άκρη προκειμένου να φτιάξουμε μια πολύ υπεύθυνη ιστορία για τη Laurie εναντίον του Michael. Όταν εκείνη η ταινία έγινε επιτυχία και είχαμε την ευκαιρία να επεκταθούμε, τότε ξεσκονίσαμε κάποιες από εκείνες τις άλλες ιδέες μας και τις συνδυάσαμε σε κάτι που ελπίζουμε να είναι δύο πολύ συναρπαστικά και τελειωτικά κεφάλαια.
Ο τρόπος που η ταινία προσεγγίζει και τη Laurie και τον Michael είναι συναρπαστικός με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Σηματοδοτούν και οι δύο ιστορίες μια κάποια αποχώρηση από το συνηθισμένο τους ρόλο. Επίσης παίζετε αρκετά με το παρελθόν και με την πρώτη ταινία. Πώς ισορροπείς την ασέβεια με την κληρονομιά;
Αυτό είναι το όλο τρικ. Γιατί θες να προσκαλέσεις τους φανς του πρωτότυπου φιλμ, που είναι πολύ παθιασμένοι, και θες να εκτιμήσουν την αγάπη σου για την ταινία και την ίδια στιγμή πρέπει να γεμίσεις παπούτσια που είναι αδύνατον να γεμίσουν. Μαζί με τους ειδικούς του Halloween όμως θες να φέρεις και φρέσκο κοινό, να δείξεις και σε άλλο κόσμο τι αγαπάμε σε αυτή την ταινία. Οπότε πρέπει να πλεύσουμε κάπου ανάμεσα στο fan service και την επεξήγηση, να κάνουμε τους πάντες να νιώσουν άνετα και πως δεν έχουν μείνει ξεχασμένοι πίσω. Είναι δύσκολο αλλά αυτή είναι η ευθύνη που είχαμε στην πρώτη ταινία, να φέρουμε μαζί νέο κοινό αλλά και παλιούς φανς του ορίτζιναλ.
Και σε αυτό το φιλμ τι άλλαξε, ποια ήταν αυτή τη φορά η αποστολή σας;
Αυτή ήταν η φιλοδοξία του πρώτου φιλμ. Η φιλοδοξία του Halloween Ends θα είναι να φέρει ένα ικανοποιητικό φινάλε. Οπότε η φιλοδοξία του Halloween Kills είναι να δημιουργήσει χάος, και να διασκεδάσουμε όσο περισσότερο μπορούμε όσο είμαστε εδώ. Να ενεργοποιήσουμε κάθε πιθανή γωνιά του Haddonfield και να το γυρίσουμε μέσα-έξω.
Ποιο ήταν το πιο τρομακτικό κομμάτι αυτής της διαδικασίας, δημιουργικά; Ποια επιλογή;
Αυτό που με φόβιζε ως σεναριογράφο ήταν το να πάρω τους χαρακτήρες της Laurie και του Michael και να τους χωρίσω, γιατί το κοινό αυτό στο οποίο αντιδρά είναι ο μαγνητισμός ανάμεσα σε αυτούς τους δύο. Αλλά προκειμένου να υπερφορτίσουμε την κοινότητα του Haddonfield χρειαζόμασταν δύο σύμπαντα να αρχίσουν να παίρνουν στροφές την ίδια στιγμή. Η ιστορία του Michael από τη μία κι η ιστορία της Laurie από την άλλη. Αν λοιπόν αυτές οι ιστορίες ενεργοποιούν όλη την κοινότητα, αυτό που έχουμε μετά να κάνουμε είναι να περιμένουμε τη σύγκρουση, μαζί με το κοινό.
Θα ήταν εφικτή αυτή η προσέγγιση αν δεν ήξερες με βεβαιότητα πως ακολουθεί άλλη μια ταινία; Λειτούργησε δηλαδή το επόμενο φιλμ σαν δίχτυ ασφαλείας;
Οπωσδήποτε. Με αυτό τον τρόπο μπορέσαμε να τα κάνουμε όλα λίμπα και να μην έχουμε το άγχος να τα καθαρίσουμε με το Halloween Kills! [γελάει] Το Halloween Ends θα έχει μια μεγαλύτερη ευθύνη να είναι ικανοποιητική κατάληξη, να πάρει αυτά τα νήματα της ιστορίας και των χαρακτήρων που αγαπάμε και να τα οδηγήσει ένα συναισθηματικό ταξίδι προς ένα αποτέλεσμα.
Μιλώντας για τον χωρισμό των δύο χαρακτήρων, ποια ήταν η αντίδραση της Jamie Lee Curtis στη δομή του φιλμ;
Είναι τρομερό να δουλεύω μαζί της, με εμπνέει καθημερινά, με στηρίζει και με ενθαρρύνει και είναι πραγματικά ένας άνθρωπος από τον οποίο μαθαίνω πράγματα. Λατρεύω να δουλεύω μαζί της και ανυπομονώ να κάνουμε περισσότερα πράγματα και εκτός των ταινιών Halloween.
Τώρα, με όλα αυτά δεδομένα, όταν διάβασε στο σενάριο πως θα ήταν με μια ρόμπα νοσοκομείου και θα καθόταν σε ένα κρεβάτι σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, μου είπε «what the fuck are you doing to me?!» [γελάμε] Οπότε μεγάλο μέρος της ερμηνείας της είχε να κάνει με συγκράτηση και χαρισματικότητα, κάτι που βρίσκω συναρπαστικό. Με την έννοια πως πρέπει μετά ως ερμηνευτής να δουλέψεις γύρω από αυτούς τους απέραντους περιορισμούς. Κανείς δεν μοιάζει σκληρός φορώντας ρόμπα νοσοκομείου, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;
Κι όταν έχεις ένα τραύμα από μαχαίρι στα σωθικά σου και πρέπει να παίξεις ρεαλιστικά αυτή τη χρονολόγηση, δε μπορείς να βασιστείς στη σωματικότητα της ερμηνείας. Είναι πολύ δύσκολο. Αλλά αυτό που καταφέρνει να κάνει… γιατί παραμένει το επίκεντρο της ταινίας, είναι ο παλμός της ταινίας και καταφέρνει να ενεργοποιεί και πάλι τους γύρω της, κάποιες φορές με καλό τρόπο, κάποιες φορές με κακό.
Μιας και ανέφερες τους ανθρώπους του Haddonfield, ήθελα να ρωτήσω κάτι λίγο περίεργο ίσως. Πιστεύω πως κάποιες από τις τηλεοπτικές σου δουλειές, το Vice Principals και το Righteous Gemstones, είναι πολύ ουσιαστικό κείμενο πάνω στην «κόκκινη Αμερική», είναι βαθιά έργα και πολιτικά με έναν όχι κυριολεκτικό τρόπο. Βρίσκω την προσέγγιση συναρπαστική και νομίζω πως το Halloween Kills είναι συνοδευτικό τους κομμάτι καθώς μιλάει για την βία ως κοινωνικό σύμπτωμα. Βλέπεις κάτι σε αυτή την ιδέα;
Ναι… Αλλά θέλω να γράψεις για αυτό επειδή… νομίζω… Νομίζω πως αυτό που λες δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν δημοσιογράφο να το λέει προηγουμένως, και είναι όλα εκεί. Στις σειρές που αναφέρεις. Και νομίζω πως μεγάλο κομμάτι της καριέρας μου είναι… δε θα έλεγα παρεξηγημένη, αλλά ας πούμε μπορείς να κοιτάξεις μια σειρά και να πεις πως είναι απλώς μια σαχλή ημίωρη κωμωδία ή μπορείς να δεις πως υπάρχει εκεί αληθινός πόνος και ζητήματα και περίπλοκοι χαρακτήρες εκεί μέσα.
Ένα από τα πράγματα που θα έλεγα για ό,τι έχω ποτέ κατασκευάσει μαζί με τον Danny McBride είναι πως υπάρχει μια οξυδέρκεια μέσα στον παραλογισμό, είτε είναι μια ημίωρη κωμωδία για το ΗΒΟ είτε είναι μια ταινία τρόμου που διαδραματίζεται τη νύχτα του Χάλογουιν. Υπάρχουν αυτές οι περιπλοκότητες και εμείς δε μπορούμε να τις υπογραμμίζουμε, γιατί πιστεύω πως αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να κάνει ο δημιουργός, είναι κάτι που οι θεατές πρέπει να απολαύσουν και να ερμηνεύσουν όπως κρίνουν. Αλλά θα ήταν υπέροχο κάποια στιγμή στη ζωή μου να γνωρίσω εκείνον τον δημοσιογράφο που έχει αυτή τη διορατικότητα όπως τη δική σου και να δω ποια είναι στα αλήθεια η ερμηνεία αυτών των θεματικών. Γιατί συμβαίνουν πολλά εκεί μέσα. [γελάει]
Πράγματι. Κι από την άλλη έχει ενδιαφέρον η θέση σου απέναντι στο ίδιο το franchise. Προφανώς, πριν τρία χρόνια πήρες την απόφαση να ακολουθήσεις αποκλειστικά την πρώτη ταινία, του Carpenter. Ποια είναι η σχέση σου με το ορίτζιναλ και πού εντοπίζεις την διάρκεια και την δύναμή του; Τι σε οδήγησε στην απόφαση να γυρίσεις σίκουελ μόνο σε εκείνο το φιλμ;
Το ορίτζιναλ είναι ένα πανέμορφο φιλμ επειδή λόγω της αριστοτεχνικής του εκτέλεσης είναι μια απλή ιστορία Καλού εναντίον του Κακού, η μουσική είναι εμβληματική, οι ερμηνείες είναι φοβερές κι ο Michael Myers είναι scary as fuck. Είδαμε αυτό το φιλμ σαν τον οδηγό μας και αγνοήσαμε κάποιες από τις πιο απογοητευτικές ή, πρέπει να πω, περίπλοκες αφηγήσεις που ακολούθησαν, που ένιωθα πως δεν ήταν απαραίτητες ή δεν κράτησαν την κίνηση του Myers όσο δίχως συναισθήματα και δίχως κατεύθυνση θα ήθελα. Οπότε τα ξεκαθαρίσαμε όλα αυτά.
Όσο αφορά τη δική μας αφήγηση, είχαμε ορισμένους κανόνες που έπρεπε να υπακούσουμε στην ταινία του 2018 και, όχι πως ήταν μια τέλεια ταινία, αλλά είχαμε μια φιλοσοφία και μετά μεταφέραμε αυτή τη φιλοσοφία μας σε κάποιο βαθμό στο Halloween Kills. Αλλά μετά κατά τη διάρκεια της παραγωγής, που κράτησε 7 βδομάδες νυχτερινών γυρισμάτων, κάπως τρελαθήκαμε όλοι. Και μια ταινία που στοχεύαμε να είναι λίγο πιο μεθοδική, όπως το φιλμ του Carpenter, λίγο πιο υπαινικτική, όπως το φιλμ του Carpenter, καταλήξαμε να είναι ένα αιματηρό χάος. Και τα κομμάτια του τρόμου ήταν γεμάτα με δράση. Οπότε το φιλμ απέκτησε δική του ζωή κατά κάποιο τρόπο στη διάρκεια της παραγωγής.
Κάποιοι από αυτούς τους κανόνες που μας καθορίζουν, τους σπάσαμε. Ήθελα να φτιάξω μια υπολογισμένη ταινία τρόμου που είχε αυτοσυγκράτηση, υπαινικτικότητα και σασπένς αλλά τελικά πραγματικά ξεφύγαμε τελείως, αφήσαμε την ταινία να μας οδηγήσει, πολλά φανταστικά μυαλά με πάθος για την ορίτζιναλ ταινία προκαλούσαμε ο ένας τον άλλον και περάσαμε τέλεια κάνοντάς το.
Πήρε μια δική του ζωή, και έχοντας απολαύσει την εμπειρία τόσο πολύ, όταν φτάσαμε στο δωμάτιο του μοντάζ είπα, Γιατί να αντιστεκόμαστε; Ας το αγκαλιάσουμε. Ξέραμε ότι κάναμε μια ταινία ελαφρώς εκτροχιασμένη και παράφρονα, αλλά αν αυτό ήταν ένα ταξίδι που απολαύσαμε εμείς, ίσως οι φανς να θέλουν να κάνουν αυτό το ταξίδι μαζί μας.
*Το Halloween Kills (Η Νύχτα με τις Μάσκες 2) κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tulip Entertainment.